Από τους Αναγνώστες Μας

Ένα Προσεγμένο Περιοδικό

Ο εισηγητής μιας φιλολογικής επιτροπής της Αγγλικανικής Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας που είναι και πρύτανης του πανεπιστημίου στο οποίο διδάσκω χαρακτήρισε το Ξύπνα! σαν ένα προσεγμένο και θαυμάσιο περιοδικό. Είπε: «Το Ξύπνα! ερευνά, ‘ακτινογραφεί’, κάνει διάγνωση, αναλύει και παρουσιάζει τα παγκόσμια γεγονότα όπως ακριβώς είναι». Συνεχίστε να βγάζετε αυτό το προσεγμένο και θαυμάσιο περιοδικό.

Β. Ν. Ε., Νιγηρία

Προγαμιαίο Σεξ

Είμαι ένας 19χρονος που ζει στη Λα Παζ, και έτυχε να πέσει στα χέρια μου ένα αντίτυπο του περιοδικού σας που εξέταζε το «Aids». (22 Απριλίου 1986 [στην αγγλική]) Όλα τα άρθρα με εντυπωσίασαν, αλλά ιδιαίτερα το «Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Πώς Μπορώ να Πω Όχι στο Προγαμιαίο Σεξ;» Καθώς διάβαζα αυτό το άρθρο, σκεφτόμουν πόσα λάθη έχω κάνει όχι μόνο εγώ αλλά και τόσοι πολλοί άλλοι νέοι εδώ στη Βολιβία, επειδή ζούμε σε μια κοινωνία που έχει διαβρωθεί από τη βία και το σεξ. Αισθάνθηκα υποχρεωμένος να το διαβάσω σε μερικούς από τους φίλους μου. Στην αρχή με κορόιδεψαν, αλλά γνωρίζω ότι κατόπιν έκανε μερικούς από αυτούς να σταματήσουν και να σκεφτούν, όπως μ’ έκανε κι εμένα. Συνεχίστε το καλό σας έργο να βοηθάτε τους νεαρούς που έχουν πάρει τον κακό δρόμο.

Ρ. Ου. Α., Βολιβία

Φοβίες

Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου για τα χαρακτηριστικά άρθρα γύρω από τις «Φοβίες». (8 Φεβρουαρίου 1987) Είμαι 26 χρονών, ελεύθερος, κι έχω προσβληθεί τώρα και δυο χρόνια από ανθρωποφοβία και αγχωτική νεύρωση. Αν και επισκεπτόμουν συχνά ορισμένους ψυχίατρους, είχα περιορισμένη γνώση γύρω από την ασθένειά μου, και κάθε μέρα υπόφερα από την ανησυχία ότι τα προβλήματά μου μπορεί να οφείλονται σε ορισμένες προσωπικές αποτυχίες στη χριστιανική μου ζωή. Χάρη στο άρθρο σας μπόρεσα να βρω ελπίδα από δω και εμπρός στη ζωή μου. Τώρα γνωρίζω ότι δεν είμαι ο μόνος που υποφέρει με αυτόν τον τρόπο.

Γ. Ο., Ιαπωνία

Απόλαυσα το άρθρο «Αιχμάλωτοι της Φοβίας». Πόσο με βοήθησε το να γνωρίζω ότι κάποιος κατανοεί την κατάστασή μου! Όταν ήμουν 13 χρονών, υπέφερα από αγοραφοβία [φόβο για τους ανοιχτούς χώρους]. Για πάνω από ένα χρόνο έμενα μέσα και τρόμαζα στην ιδέα να ξεμυτίσω από το σπίτι μας. Η ζωή μου είχε καταντήσει αφόρητη! Μου πήρε πάνω από τρία χρόνια για να ξανασταθώ στα πόδια μου. Πρόσφατα χρειάστηκε να παραμείνω σ’ ένα νοσοκομείο για εξετάσεις. Με ξανάπιασε ο ίδιος ακριβώς φόβος. Δεν μπορούσα να σταματήσω το κλάμα, και ήμουν πολύ καταθλιμμένη. Όταν επέστρεψα σπίτι, κάθησα και διάβασα το άρθρο για τις φοβίες. Δεν μπορώ να σας πω πόσο θαυμάσιο ήταν. Πιστεύω ότι αυτό το άρθρο με βοήθησε πραγματικά.

Τζ. Β., Αγγλία

Ελπίδα για τους Ψυχοπαθείς

Έστειλα μερικά αντίτυπα του τεύχους σας «Ελπίδα για τους Ψυχοπαθείς» σ’ ένα νοσοκομείο που νοσηλεύει αρκετούς ψυχοπαθείς ασθενείς. (8 Σεπτεμβρίου 1986) Ένας γιατρός μου απάντησε λέγοντας ότι γι’ αυτόν «ήταν μια ευχάριστη έκπληξη η ευστοχία με την οποία τα άρθρα εξέταζαν το θέμα και η αντικειμενικότητά τους, ιδιαίτερα σε σχέση με τη σχιζοφρένεια». Επίσης είπε: «Σήμερα το πρωί συζητήσαμε αυτό το ζήτημα στη συνάντηση με τους υπόλοιπους γιατρούς, και αποφασίσαμε να δώσουμε τα περιοδικά στο προσωπικό μας και στους ασθενείς μας». Ένας άλλος γιατρός έκφρασε την εκτίμησή του, λέγοντας ότι «τα άρθρα των περιοδικών που γράφουν για τις ψυχοπάθειες και τη θεραπεία τους σπάνια ασχολούνται με αυτό το ζήτημα με τόσο ρεαλιστικό, σωστό και, πάνω από όλα, ενθαρρυντικό τρόπο».

Δ. Ν., Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας