1987—Έτος των Αστέγων
ΟΤΑΝ πέφτει η νύχτα, χιλιάδες άνθρωποι στη Βομβάη, στο Σάο Πάολο, στην Πόλη του Μεξικού, στη Νέα Υόρκη, και σε πλήθος άλλων πόλεων κουρνιάζουν μέσα σε σήραγγες αποχετεύσεων, κάτω από γέφυρες, και πάνω σε πεζοδρόμια. Κουβαριάζονται μέσα σε χάρτινα κουτιά, ξαπλώνουν σε τσαλακωμένες εφημερίδες, ή αποκοιμιούνται πάνω στο γυμνό μπετόν. Οι εκατό εκατομμύρια άστεγοι του κόσμου βρίσκονται «σπίτι τους».
Ωστόσο, περισσότερα εκατομμύρια είναι άστεγοι και με μια άλλη έννοια. Είναι εγκατεστημένοι παράνομα σε άσχημους και αυθαίρετους συνοικισμούς από παράγκες, σε φτωχογειτονιές όπου για αποχωρητήρια έχουν τους λασπωμένους δρόμους και για σκουπιδιάρικα τα πανταχού παρόντα αρπαχτικά πουλιά. Τα αυτοσχέδια «σπίτια» τους είναι καλύβες που στάζουν, φτιαγμένες από τσουβάλια, ψάθα, κομμένα λαδοβάρελα, λάσπη και πέτρες. Οι μισοί και πλέον κάτοικοι των πόλεων του Τρίτου Κόσμου ζουν κάτω από τέτοιες άθλιες συνθήκες.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, για να συγκεντρώσει την προσοχή του κόσμου στη θλιβερή κατάσταση που βρίσκονται οι άστεγοι των πόλεων και να βελτιώσει τις συνθήκες της διαβίωσής τους, έχει δηλώσει ότι το 1987 πρέπει να είναι το Διεθνές Έτος των Αστέγων.
«Πρέπει ολόκληρος ο κόσμος να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούμε να παραβλέπουμε άλλο αυτό το πρόβλημα», λέει ο Μαξ Φαν ντερ Στουλ, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής της Ολλανδίας για το Έτος των Αστέγων. «Είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα του κόσμου». Και το πρόβλημα αυτό μεγαλώνει. Η NieuwsBrief voor het International Jaar van de Daklozen (Εγκύκλιος για το Διεθνές Έτος των Αστέγων) υπολογίζει ότι περίπου σε μια δεκαετία, ένα δισεκατομμύριο περισσότεροι άνθρωποι θα προσθέσουν τις καλύβες τους στις ήδη ασφυκτικά γεμάτες φτωχογειτονιές των πόλεων—διπλασιάζοντας έτσι τον πληθυσμό σε πολλές από τις πόλεις του Τρίτου Κόσμου!
Τι μπορεί να γίνει για το πρόβλημα; Η ισοπέδωση των αυθαίρετων συνοικισμών απλώς θα κατάληγε στην αύξηση του αριθμού των αστέγων. Έτσι, αντί γι’ αυτό, τα Ηνωμένα Έθνη είναι υπέρ του να αναβαθμιστούν οι φτωχογειτονιές, με το να παρασχεθούν σ’ αυτές τα αναγκαία, όπως είναι για παράδειγμα τα είδη υγιεινής. Και αντί να στείλουν μπουλντόζες—που στο πέρασμά τους θα αφήσουν γκρεμισμένες καλύβες και απελπισμένους ανθρώπους—οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να δώσουν στους παράνομα εγκατεστημένους ανθρώπους τη σιγουριά ενός σπιτιού, ίσως με το να τους το παραχωρήσουν με νοίκι για κάποιο διάστημα. Επιπλέον, τα Ηνωμένα Έθνη συνιστούν να αυξηθούν σημαντικά τα χρηματικά κονδύλια για την ανάπτυξη των πόλεων, επειδή, όπως επισήμαινε η εγκύκλιος, «η στέγαση, μαζί με την τροφή και το ρουχισμό, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο βασικές ανάγκες του ανθρώπου».
‘Οι τροφές και τα ενδύματα’ είναι πράγματι βασικές ανάγκες. (1 Τιμόθεον 6:8, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση) Και ο Θεός μάς ενθαρρύνει να κάνουμε πράξεις ανθρώπινης καλοσύνης, ώστε να προσφέρουμε ανακούφιση σ’ εκείνους που έχουν ανάγκες, ειδικά στους ομόπιστούς μας. (1 Ιωάννου 3:17· Γαλάτας 6:10) Μολαταύτα, ο Λόγος του Θεού μάς βοηθάει να έχουμε μια ρεαλιστική άποψη για τα προβλήματα της ανθρωπότητας. Ο βασιλιάς Σολομών παρατήρησε: «Το στρεβλόν δεν δύναται να γείνη ευθές». (Εκκλησιαστής 1:15) Κατά συνέπεια, προγράμματα όπως το Διεθνές Έτος των Αστέγων, αν και αναμφίβολα υποκινούνται από καλές προθέσεις, δεν μπορούν να επιλύσουν πλήρως τα ανθρώπινα προβλήματα.
Μήπως αυτό αφήνει τους άστεγους χωρίς ελπίδα; Κάθε άλλο! Στη διάρκεια του έκτου αιώνα π.Χ., ο Ιεχωβά Θεός προείπε ένα «στεγαστικό πρόγραμμα» που θα έπαιρνε σάρκα και οστά στην Ιουδαία—μια χώρα που πρώτα θα είχε υποστεί «ερήμωσιν, ώστε να μη υπάρχη ο κατοικών» για 70 χρόνια. (Ιερεμίας 9:11· 29:4, 5, 10· 32:43) Παρόμοια, και οι άστεγοι των ημερών μας μπορούν να είναι βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα φέρει αποκατάσταση στην ανθρωπότητα σε μια παγκόσμια κλίμακα. (Ησαΐας 65:21) Έτσι λοιπόν, πόσο παρηγορητικό είναι να ξέρουμε ότι το Έτος των Αστέγων θα το ακολουθήσει σύντομα μια χιλιετία που θα φέρει αληθινή ειρήνη, ασφάλεια, και επαρκή στέγαση!—Αποκάλυψις 20:4· 21:3, 4.