Ελπίδα για τους Νεκρούς, Παρηγοριά για τους Θλιμμένους

Ο Τζες Ρομέρο που αναφέρθηκε στο αρχικό μας άρθρο, τελικά ξαναπαντρεύτηκε. Όσο για τον Αγκουστίν και την Βαλεντίνα Καραμπαλόσο, ο θάνατος του Τζόναθαν συνεχίζει να τους προξενεί πόνο, αλλά έχουν αρχίσει να το ξεπερνούν. Στα μάτια του Ραμόν και της Μαρία Σεράνο συνεχίζουν να τρέχουν δάκρυα μετά από 24 χρόνια από το θάνατο του Πακίτο. Αλλά σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τι τους βοήθησε να συνεχίσουν; Απαντούν: «Η ελπίδα της ανάστασης!»

Αλλά τι εννοούμε ακριβώς με την «ανάσταση»; Ποιος θα αναστηθεί; Πότε; Και πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό;

Ελπίδα για τους Νεκρούς—Όπως Δίδαξε ο Ιησούς

Στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, ο Ιησούς ανάστησε αρκετά άτομα. (Μάρκος 5:35-42) Αυτό χρησίμευσε σαν ένα δείγμα της μεγάλης ανάστασης που θα λάβει χώρα όταν η γη θα βρεθεί και πάλι πλήρως κάτω από την κυριαρχία του Θεού, πράγμα που εκατομμύρια άνθρωποι ζητούν όταν προσεύχονται: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης».—Ματθαίος 6:9, 10.

Ένα παράδειγμα της δύναμης του Θεού σε αυτόν τον τομέα δόθηκε όταν ο Ιησούς ανάστησε το φίλο του Λάζαρο. Ταυτόχρονα, η αφήγηση διασαφηνίζει την κατάσταση των νεκρών. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Ο Λάζαρος ο φίλος μας κοιμήθηκε, πηγαίνω όμως να τον ξυπνήσω». Οι μαθητές του δεν συνέλαβαν το νόημα, γι’ αυτό του είπαν: «Κύριε, αν κοιμήθηκε, θα γίνει καλά». Φαντάστηκαν πως έλεγε ότι ο Λάζαρος είχε απλώς κοιμηθεί, ενώ στην πραγματικότητα ήταν νεκρός. Έτσι, ο Ιησούς ξεκαθάρισε το ζήτημα: «Ο Λάζαρος πέθανε».

Σημειώστε, παρακαλούμε, ότι ο Ιησούς δεν έκανε καμιά μνεία για κάποια αθάνατη ψυχή που μεταβαίνει σε κάποια άλλη κατάσταση ή σε κάποιον άλλο χώρο. Δεν ήταν επηρεασμένος από την ελληνική φιλοσοφία αλλά από την ξεκάθαρη βιβλική διδασκαλία των Εβραϊκών Γραφών. Ο Λάζαρος κοιμόταν στο θάνατο και όταν έφτασε ο Ιησούς, βρισκόταν ήδη για τέσσερις μέρες στο μνήμα. Έτσι, ποια ελπίδα υπήρχε γι’ αυτόν;

Όταν ο Ιησούς μίλησε στην αδελφή του Λαζάρου τη Μάρθα, της είπε, «Ο αδερφός σου θ’ αναστηθεί». Πώς απάντησε αυτή; Μήπως είπε ότι η ψυχή του ήταν ήδη στον ουρανό ή κάπου αλλού; Η απάντησή της ήταν: «Ξέρω πως θ’ αναστηθεί όταν θα γίνει η ανάσταση στην έσχατη ημέρα». Και αυτή επίσης πίστευε τη βιβλική διδασκαλία για ανάσταση σε ζωή πάνω στη γη. Ο Ιησούς της πρόσφερε μια ακόμη μεγαλύτερη αιτία για να το πιστεύει αυτό, λέγοντας: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή· εκείνος που πιστεύει σ’ εμένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει». Κατόπιν, για να το αποδείξει αυτό, πήγε στο μνήμα του Λαζάρου και φώναξε δυνατά: «Λάζαρε, βγες έξω!» Τι συνέβη;

Η ιστορική αφήγηση δηλώνει: «Βγήκε ο νεκρός με δεμένα τα πόδια και τα χέρια με πάνινες λουρίδες, και το πρόσωπό του ήταν περιτυλιγμένο με το σουδάριο. Τους λέει τότε ο Ιησούς: ‘Λύστε τον κι αφήστε τον να περπατήσει’».—Ιωάννης 11:1-44, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.

Εδώ βρίσκεται η ελπίδα που βοήθησε πολλά από τα άτομα που πενθούν και που έδωσαν συνέντευξη στο Ξύπνα! Αυτή η ίδια ελπίδα τους βοηθάει να αποβλέπουν με χαρά στο άμεσο μέλλον όταν η γη θα γίνει ένας καινούριος παράδεισος και όταν θα εκπληρωθούν τα ελπιδοφόρα λόγια του Ιησού: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως».—Ιωάννης 5:28, 29.

«Το Αγαπημένο μου Εδάφιο Είναι . . . »

Το Ξύπνα! πήρε συνέντευξη από γονείς και αμφιθαλή αδέλφια σχετικά με την απώλεια ενός παιδιού.a Επανειλημμένα, καθώς εξηγούσαν το πώς αντιμετώπισαν τη θλίψη τους, ανάφεραν: «Ξέρεις ποιο είναι το αγαπημένο μου εδάφιο;» Αν και σεις βρίσκεστε σε θλίψη, ίσως αυτά τα εδάφια μπορέσουν να σας βοηθήσουν.

Η δεκατετράχρονη Γιανή, από τη Σεούλ της Δημοκρατίας της Κορέας, πέθανε από λευχαιμία το 1985. Ο πατέρας της, ο Τσουν Κουάνγ-κουκ, εξήγησε στο Ξύπνα! πώς παρηγορούσε τη Γιανή τις τελευταίες βδομάδες της ζωής της: «Της μιλούσα για το Λάζαρο. Ο Ιησούς είπε ότι ο Λάζαρος κοιμόταν, και όπως έγινε με αυτόν, όταν ο Ιησούς θα φωνάξει, ‘Γιανή! Ξύπνα!’, τότε κι αυτή θα σηκωθεί από τον ύπνο».

Η Τζανέτ Χέρκοκ, από την Αγγλία, ήταν 13 χρονών όταν πέθανε από καρκίνο το 1966. Άφησε πίσω της τους γονείς της και τα αδέλφια της, τον Ντέιβιντ και τον Τίμοθυ. Ο Ντέιβιντ είπε στο Ξύπνα! ποιο ήταν το εδάφιο που τον βοήθησε πιο πολύ: «Ήταν το Πράξεις 17:31 (Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση), που δηλώνει: ‘Γιατί [ο Θεός] καθόρισε μια μέρα που θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, μέσον ενός ανδρός που τον όρισε γι’ αυτό. Κι έδωσε βέβαιη απόδειξη σε όλους, ότι αυτός θα είναι ο κριτής, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς’. Στην κηδεία, ο ομιλητής τόνισε ότι η ανάσταση του Ιησού είναι η εγγύησή μας για μια μελλοντική ανάσταση. Αυτό ήταν πηγή μεγάλης δύναμης για μένα».

Το Δεκέμβρη του 1975, ο νεαρός Τζωρτζ, μόνο 14 ετών ηλικίας, πήρε το τουφέκι του πατέρα του και αυτοπυροβολήθηκε. Πώς άντεξε ο πατέρας του Τζωρτζ, ο Ράσελ, την αυτοκτονία του γιου του;b

«Βρήκα στήριγμα σε ορισμένα εδάφια. Για παράδειγμα τα λόγια στις Παροιμίες 3:5 (ΜΝΚ): ‘Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση’. Μέχρις ενός βαθμού στηριζόμουν στη δική μου κατανόηση προσπαθώντας να ξεπεράσω αυτό που συνέβη».

Η οικογένεια Μόργκαν από την Αγγλία, βρισκόταν στη Σουηδία όταν ο γιος τους ο Ντάραλ αρρώστησε ξαφνικά. Έγινε μια εσπευσμένη εγχείρηση στη Στοκχόλμη. Τελικά, ο Ντάραλ μεταφέρθηκε αεροπορικώς πίσω στην Αγγλία, όπου πέθανε λίγο πριν συμπληρώσει τα 24 χρόνια του. Η μητέρα του η Νελ λέει: «Ένα εδάφιο που είναι χαραγμένο στη διάνοιά μου είναι το Ματθαίος 22:32 (Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση), όπου ο Ιησούς παράθεσε τα λόγια του Θεού, ‘Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ’. Κατόπιν συνέχισε: ‘Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών’. Γνωρίζω ότι αυτά τα λόγια σημαίνουν ότι ο Ντάραλ παραμένει στη μνήμη του Θεού και ότι θα επιστρέψει στην ανάσταση».

Ελπίδα για τους Νεκρούς—Θα Πραγματοποιηθεί Σύντομα

Η βιβλική προφητεία δείχνει ότι βρισκόμαστε κοντά στον καιρό που ο Θεός θα ενεργήσει για να αποκαταστήσει ειρήνη και αιώνια ζωή στο υπάκουο ανθρώπινο γένος. Ο Θεός υπόσχεται: «Θέλω στρέψει το πένθος αυτών εις χαράν και θέλω παρηγορήσει αυτούς και ευφράνει αυτούς μετά την θλίψιν αυτών». «Παύσον την φωνήν σου από κλαυθμού και τους οφθαλμούς σου από δακρύων· διότι το έργον σου θέλει ανταμειφθή, λέγει Κύριος· και θέλουσιν επιστρέψει εκ της γης του εχθρού [του θανάτου]».—Ιερεμίας 31:13-17.

Τότε ο Ιεχωβά προοδευτικά θα αποκαταστήσει σε ζωή μέσω της ανάστασης εκείνους που πέθαναν σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Κάτω από την ουράνια κυβέρνηση στο νέο σύστημα του Θεού, θα έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν αιώνια ζωή μέσω υπακοής στις εντολές του Θεού για ζωή που θα υπάρχουν εκείνο τον καιρό. Έτσι, αν στραφούμε στην Αγία Γραφή, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει μια πραγματική ελπίδα για τους νεκρούς και παρηγοριά για τους ζωντανούς.—Πράξεις 24:15· Αποκάλυψις 20:12-14· 21:1-4.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 14]

Η Νταϊάνα Κριτς, που αφηγείται το θάνατο του γιου της Ντέιβιντ στο δεύτερο άρθρο μας, δοκίμασε πάρα πολύ βαθιά θλίψη και δεν ήθελε να αποδεχτεί την πραγματικότητα. Αυτό ήταν φανερό από τα γράμματα που έγραφε για 13 χρόνια στον Ντέιβιντ. Σταμάτησε να γράφει γράμματα όταν αντιμετώπισε την πραγματικότητα του θανάτου του πατέρα της, τον οποίο γεροκομούσε. (Το Ξύπνα! δεν συνιστά το γράψιμο γραμμάτων σαν μέσο ανακούφισης. Ωστόσο, παραθέτουμε το πρώτο της γράμμα για να δείξουμε πώς η ελπίδα της ανάστασης ήταν σαν άγκυρα γι’ αυτήν, μια άγκυρα που συνεχίζει να τη στηρίζει από τότε κι έπειτα.)

Πολυαγαπημένε μου Ντέιβιντ,

Για 46 μέρες τώρα κοιμάσαι. Μοιάζει να ’χουν περάσει χρόνια από τότε που σε είδα και σε κράτησα στα χέρια μου για τελευταία φορά. Αλλά οι μέρες του ύπνου σου θα’ χουν ένα τέλος. Πόσο θα ’θελα να ξέρω πόσες θα ’ναι αυτές οι μέρες για να τις μετράω μία-μία. Για μας είναι μια μακριά, δύσκολη, μοναχική προσμονή, αλλά για σένα θα είναι σαν να ’χουν περάσει λίγα λεπτά. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Αποβλέπουμε με χαρά στη μέρα που ο Ιεχωβά στη νέα τάξη θα σε ξυπνήσει από τον ύπνο σου. Θα κάνουμε το μεγαλύτερο πάρτυ που είδες ποτέ. Θα κρατήσει τουλάχιστον τρεις μέρες. Θα καλέσουμε όλους τους γνωστούς μας. Θα είναι το δικό σου πάρτυ. Ελπίζω μόνο να μη χρειαστεί να περιμένω για πολύ. Δεν βλέπω την ώρα να σε κρατήσω στα χέρια μου, μικρέ μου Ντέιβιντ. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο μας έχεις λείψει. Το σπίτι είναι αδειανό χωρίς εσένα. Σε περιμένουμε να γυρίσεις πίσω για να χαρούμε όπως στις παλιές καλές μέρες.

Έτσι, λατρευτέ μου γιε, θα προσπαθήσουμε να δείξουμε υπομονή και να περιμένουμε τον Ιεχωβά για την επιστροφή σου, και στο μεταξύ, θα σου γράφουμε μικρά σημειώματα για να μάθεις αυτά που συνέβησαν ενώ εσύ κοιμόσουν.

Με όλη μου την αγάπη,

Η μαμά σου

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Η Αγία Γραφή υπόσχεται ότι οι νεκροί, όπως η Μαρία και ο Ντέιβιντ, θα αναστηθούν