Οι Νεαροί Ρωτούν . . .
Πώς Μπορώ να τα Πηγαίνω Καλά με τα Αδέλφια μου;
ΟΛΑ τα αδέλφια τσακώνονται! Πολλοί νεαροί—και ενήλικοι—το πιστεύουν αυτό. Σύμφωνα με εκθέσεις, κάθε χρόνο 100.000 και πλέον παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν πιστόλι ή μαχαίρι ενάντια στα αδέλφια τους, και παρά το γεγονός αυτό, κάποιος που είναι αυθεντία στο θέμα βίας στην οικογένεια εκφράζει το παράπονο: «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν παίρνουν στα σοβαρά τη βία ανάμεσα στα αδέλφια».
Έτσι, κι εσύ μπορεί να μην αισθάνεσαι την παραμικρή επιθυμία να συμφιλιωθείς με τα αδέλφια σου, παρ’ ότι ίσως συνέχεια είστε και οι δυο σας στα μαχαίρια. Όπως κι αν είναι, τέτοιες συγκρούσεις αναστατώνουν την ειρήνη της οικογένειας, ακόμα και όταν δεν ξεσπούν σε βία. Η νεαρή Καμίλ, για παράδειγμα, λέει πώς αισθάνονται οι γονείς της όταν αυτή και η αδελφή της τσακώνονται: «Οι γονείς μας εκνευρίζονται. Εκνευρίζονται πολύ όταν τσακωνόμαστε—τους αναστατώνει». Το πιο σημαντικό είναι ότι οι διαρκείς διαπληκτισμοί δημιουργούν άσχημη διάθεση και δυσάρεστα συναισθήματα. Η Αγία Γραφή λέει: «Γιατί όπου υπάρχει φθόνος κι εριστική διάθεση, εκεί υπάρχει αναστάτωση και κάθε λογής κακό».—Ιακώβου 3:16, ΝΔΜ.
Ένα προηγούμενο άρθρο ανάφερε μερικούς λόγους για τους οποίους τα νεαρά μέλη της οικογένειας διαφωνούν τόσο συχνά.a Μεταξύ τους είναι: η απροθυμία τους να μοιράζονται πράγματα, το ότι δεν βρίσκουν ησυχία στο σπίτι, η ένταση που δημιουργείται σε μια οικογένεια με θετά μέλη και οι αντιζηλίες. Σύμφωνα με το εδάφιο Παροιμίαι 14:6, με το να κατανοείς όλα αυτά βρίσκεσαι σε πλεονεκτική θέση, επειδή ‘σ’ αυτόν που κατανοεί η γνώση είναι εύκολο πράγμα’. Με άλλα λόγια, αν καταλάβεις γιατί έχεις προβλήματα στη σχέση σου με τα αδέλφια σου είναι ευκολότερο να βρεις πώς να τα πηγαίνεις καλά μαζί τους. Ακολουθούν μερικές συγκεκριμένες υποδείξεις.
Η Καλή Επικοινωνία Προλαβαίνει τους Καβγάδες
«Όπου δεν είναι ξύλα, το πυρ σβύνεται». Έτσι αναφέρει το εδάφιο Παροιμίαι 26:20. Αυτή η αρχή εφαρμόζεται συχνά στην παρεμπόδιση της επέκτασης μιας πυρκαγιάς στο δάσος, με τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας, λωρίδων γης στις οποίες έχουν κοπεί όλα τα δέντρα. Αν ανάψει μια φωτιά, θεωρητικά θα προχωρήσει μόνο μέχρι εκείνο το σημείο και μετά θα σβήσει. Μπορείς να εφαρμόσεις την ίδια αρχή και να εμποδίσεις—ή τουλάχιστο να περιορίσεις—τις διαφωνίες με τα αδέλφια σου. Πώς; Με την καλή επικοινωνία και με την εφαρμογή συμβιβαστικών λύσεων πριν φουντώσει μια φιλονικία.
Για παράδειγμα, μήπως το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να βρεις στο σπίτι ησυχία; Αν ναι, κάποια στιγμή που τα πνεύματα δεν θα είναι οξυμένα εξαιτίας του προβλήματος, δοκιμάστε να καθήσετε και να φτιάξετε μαζί ένα πρόγραμμα βασισμένο στις περιστάσεις σας. (‘Εγώ θα ’χω το δωμάτιο δικό μου αυτές τις μέρες/ώρες, κι εσύ θα το ’χεις εκείνες’.) Μετά, «το ναι, που λέγετε, να είναι πράγματι ναι, και το όχι, που λέγετε, να είναι πράγματι όχι» δείχνοντας σεβασμό στη συμφωνία. (Ματθαίος 5:37, ΛΧ) Αν προκύψει κάτι που απαιτεί προσαρμογή, πέστο στον άλλον από πριν, αντί να τον φέρεις προ τετελεσμένου γεγονότος με την αλλαγή.
Μήπως τσακώνεστε για τα δικαιώματα ιδιοκτησίας των πραγμάτων; Μια έφηβη παραπονέθηκε: «Η θετή αδελφή μου χρησιμοποιεί συνέχεια τα δικά μου πράγματα χωρίς να με ρωτάει. Μέχρι που έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει το μέικ-απ μου και μετά είχε το θράσος να μου πει ότι δεν είχα αγοράσει το σωστό τύπο!» Θα μπορούσες να φωνάξεις τους γονείς σου ως τελικούς μεσολαβητές. Αλλά το καλύτερο θα ήταν να καθήσεις και να συζητήσεις με τον αδελφό σου ή την αδελφή σου σε μια ήσυχη στιγμή. Προσπαθήστε να συμφωνήσετε πάνω σε μερικούς κανόνες που αφορούν το δανεισμό πραγμάτων, ένας από τους οποίους θα μπορούσε να είναι το να ρωτάτε πριν πάρετε κάτι. Βέβαια, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, το κλειδί είναι ο χρυσός κανόνας που αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 7:12 (ΝΔΜ): «Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, αυτά να τους κάνετε κι εσείς».
Έτσι, λοιπόν, επικοινώνησε! Εφάρμοσε κάποιες συμβιβαστικές λύσεις. Θέσε συγκεκριμένους κανόνες. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορείς να βλέπεις τη ‘φωτιά να σβήνει’ πριν ακόμα ανάψει!
‘Αυτό Είναι Άδικο!’
«Της αδελφής μου της κάνουν όλα τα χατίρια», παραπονιέται μια νεαρή. «Όταν όμως πρόκειται για μένα, με αγνοούν τελείως». Σου θυμίζει τίποτα αυτό; Για πρόσεξε όμως αυτά τα απόλυτα, «όλα» και «τελείως». Είναι πραγματικά η κατάσταση τόσο φοβερή; Όταν είμαστε αναστατωμένοι είναι αλήθεια ότι έχουμε την τάση να υπερβάλλουμε σχετικά με τη σοβαρότητα της κατάστασης. Η Αγία Γραφή δίνει την ακόλουθη συμβουλή: ‘Αφήστε τη λογικότητά σας να γίνει φανερή σε όλους τους ανθρώπους’. (Φιλιππησίους 4:5, ΜΝΚ) Το να είμαστε λογικοί σημαίνει να είμαστε ‘υποχωρητικοί’ και ‘όχι να κολλάμε στο γράμμα του νόμου’. Είναι λογικό να περιμένεις τέλεια μεταχείριση από ατελείς γονείς; Είναι λογικό να περιμένεις απόλυτα ίση μεταχείριση απέναντι σε δυο διαφορετικά άτομα; Και βέβαια όχι!
Ο κίνδυνος που υπάρχει στο να βιαζόμαστε να αποκαλέσουμε τους γονείς άδικους φαίνεται καθαρά στη Βιβλική ιστορία σχετικά με τον Ιωσήφ. Τα αδέλφια του τον μισούσαν επειδή ο πατέρας τους, ο Ιακώβ, τον ευνοούσε ιδιαίτερα. Όταν, όμως, τα αδέλφια του Ιωσήφ έβοσκαν τα κοπάδια τους σε μια μακρινή περιοχή, ο Ιακώβ έδειξε ότι ενδιαφερόταν σοβαρά και για τους άλλους του γιους, με το να στείλει τον Ιωσήφ να δει αν ήταν ασφαλείς. Με παρόμοιο τρόπο μπορεί να ανακαλύψεις κι εσύ ότι η αγανάκτησή σου για το ότι ένας αδελφός ή μια αδελφή απολαμβάνει ‘ειδική μεταχείριση’ είναι εξίσου αβάσιμη.—Γένεσις 37:1-4, 13.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να το θυμάσαι αυτό, αν έχεις θετά αδέλφια. Ένα άρθρο στο περιοδικό ’Teen λέει: «Υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ της ισότητας και της δικαιοσύνης. Οι άνθρωποι έχουν ξεχωριστές προσωπικότητες και ξεχωριστές ανάγκες. . . . Αντί να πασχίζεις να τύχεις ίσης μεταχείρισης, παίζει σπουδαίο ρόλο να διακρίνεις αν ο θετός σου γονέας προσπαθεί να καλύπτει καθεμιά από τις ανάγκες σου. Αν νιώθεις ότι οι ανάγκες σου δεν καλύπτονται, τότε μπορείς να το συζητήσεις αυτό με το θετό σου γονέα».
Αδελφοί και Αδελφές—Ευλογία;
Μερικές φορές μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο να το πιστέψεις αυτό—ειδικά όταν σε ενοχλούν. Όμως, κάτι που συχνά παραβλέπεται και που βοηθάει να τα πηγαίνεις καλά με τα αδέλφια σου, είναι ο αναλογισμός των πλεονεκτημάτων που έρχονται μαζί με τα αδέλφια! Ο παιδοψυχίατρος Τζέιμς Π. Κόμερ μας υπενθυμίζει ότι «η αντιζηλία ανάμεσα στα αδέλφια είναι τόσο εξέχον χαρακτηριστικό γνώρισμα της παιδικής ηλικίας, που μερικές φορές ξεχνάμε ότι τα αδέλφια είναι επίσης σύντροφοι και φίλοι». Η Νταϊάν συμφωνεί σίγουρα. «Είναι διασκεδαστικό να έχεις αδελφούς και αδελφές», λέει. Και έχει εφτά. «Έχεις κάποιον με τον οποίο μπορείς να μιλήσεις και να μοιραστείς τα ενδιαφέροντά σου».
Ο αδελφός της ο Ντένις προσθέτει: «Υπάρχει πάντα κάποιος διαθέσιμος για να ζητήσεις τη γνώμη του». Η Ανν Μαρί και ο αδελφός της ο Αντρέ συμφωνούν σχετικά με τα προτερήματα που υπάρχουν στο να έχεις ένα διαθέσιμο σύντροφο: «Παρά το ότι μπορείς να πηγαίνεις σε διάφορα μέρη και με τους φίλους σου, τους αδελφούς σου και τις αδελφές σου τους έχεις πάντοτε. Βρίσκονται πάντα κοντά σου όταν θέλεις να παίξεις κάποιο παιχνίδι ή να πας στο πάρκο». Η Ντόνα βλέπει και άλλο ένα χρήσιμο πλεονέκτημα: «Έχεις κάποιον για να μοιράζεσαι τις μικροδουλειές». Άλλοι έχουν περιγράψει τον αδελφό ή την αδελφή τους ως «ξεχωριστό σύμβουλο και ακροατή» και κάποιον που «καταλαβαίνει τι περνάω».
Επιπλέον, σκέψου τα μελλοντικά οφέλη. Αργότερα στη ζωή, μερικά από τα προβλήματα που έχεις τώρα με τον αδελφό σου ή την αδελφή σου θα τα αντιμετωπίσεις στις σχέσεις σου με τους άλλους. Ζήλεια, δικαιώματα ιδιοκτησίας, άνιση μεταχείριση, έλλειψη δικών σου ιδιαίτερων στιγμών, εγωισμό, διαφορές στις προσωπικότητες—τα προβλήματα αυτά αποτελούν μέρος της ζωής. Έτσι δες το από την άποψη ότι καθώς μαθαίνεις να τα πηγαίνεις καλά με τα αδέλφια σου, προετοιμάζεσαι για το συναρπαστικό και συχνά περίπλοκο κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων.
Να λαβαίνεις υπόψη σου τον Θεό
Ωστόσο, το καλύτερο κίνητρο για να εργάζεσαι για την ειρήνη της οικογένειας είναι το να ξέρεις ότι αυτό μπορεί να βελτιώσει τη σχέση σου με τον Θεό. Ο δεκαεφτάχρονος Αντρέ επαναλαμβάνει τα λόγια της Αγίας Γραφής στο εδάφιο 1 Ιωάννη 4:20, όταν λέει: «Αν δεν μπορείς να τα πηγαίνεις καλά με τους ανθρώπους που βλέπεις, πώς μπορείς να τα πηγαίνεις καλά με τον Ιεχωβά, τον οποίο δεν βλέπεις;»
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είναι πάντα εύκολο να το θυμάσαι αυτό. Η Ανν Μαρί παραδέχεται: «Όταν τσακώνεσαι, υπάρχουν φορές που δεν σκέφτεσαι πώς αυτό επηρεάζει τη σχέση σου με τον Ιεχωβά. Απλώς σκέφτεσαι πώς μπορείς να γελοιοποιήσεις τον άλλον ή πώς να πάρεις εκδίκηση». Αλλά για να διατηρήσεις την επιδοκιμασία του Θεού πρέπει ‘να λαβαίνεις υπόψη σου τον Θεό σε κάθε σου βήμα’.—Παροιμίαι 3:6, ΜΝΚ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα διαφωνήσεις ποτέ με τα αδέλφια σου. Μπορείς, όμως, να μάθεις να διαφωνείς χωρίς «δυσαρέσκεια, θυμό, οργή, κραυγή». (Εφεσίους 4:31, ΝΔΜ) Για παράδειγμα, μια 15χρονη συνήθιζε να ψάχνει αιτίες για καβγά με τα αδέλφια της. Αφού όμως έμαθε να μελετάει και να εφαρμόζει την Αγία Γραφή στη ζωή της, λέει: «Τώρα πια δεν ζητάω ευκαιρία για καβγάδες αλλά προσπαθώ να τους αποφεύγω». Γιατί να μην προσπαθήσεις να κάνεις κι εσύ το ίδιο; Μπορεί ακόμα και να ανακαλύψεις ότι το να έχεις έναν αδελφό ή μια αδελφή δεν είναι τελικά και τόσο άσχημο πράγμα.
[Υποσημειώσεις]
a Βλέπε «Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Γιατί είναι Τόσο Δύσκολο να τα Πηγαίνω Καλά με τα Αδέλφια μου;» στο τεύχος του Ξύπνα! 22 Ιουλίου 1987.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 27]
«Υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ της ισότητας και της δικαιοσύνης. Οι άνθρωποι έχουν ξεχωριστές προσωπικότητες και ξεχωριστές ανάγκες»
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Μη συμπεραίνεις ότι αδικείσαι όταν μερικές φορές δίνεται περισσότερη προσοχή σ’ έναν αδελφό σου ή μια αδελφή σου απ’ ό,τι σ’ εσένα