Γιατί Έρχονται Συμφορές σε Καλούς Ανθρώπους;
Στο Ελ Σαλβαντόρ, στους πρόποδες του ηφαιστείου Σαν Σαλβαντόρ, απλώνεται η πόλη Σαν Ραμόν. Το πρωινό της 19ης Σεπτεμβρίου 1982, η πόλη χτυπήθηκε από τρία πελώρια κύματα λάσπης. Το πρώτο κύμα, σχεδόν τόσο ψηλό όσο δυο πατώματα, που τροφοδοτήθηκε από καταρρακτώδεις βροχές, παράσερνε στο δρόμο του λιθάρια και κούτσουρα από δέντρα. Καθώς κατρακυλούσε στην πλαγιά του ηφαιστείου, έσκαψε ένα φαράγγι βάθους 50 μέτρων και πλάτους 75 μέτρων—όσο προχωρούσε τόσο μεγάλωνε η ορμή και το μέγεθός του. Φτάνοντας στους πρόποδες, ισοπέδωσε όσα σπίτια βρέθηκαν στο πέρασμά του.
Χρειάστηκε μόνο μια φρικιαστική στιγμή για να σωριαστεί το σπίτι της Άννας κάτω από τη λυσσαλέα ορμή του κύματος. Οι κόρες της την άρπαξαν σφιχτά φωνάζοντας, «Προσευχήσου για μας!» Σε λίγο είχαν χαθεί μέσα στη λάσπη . . .
Όμως, κατά σύμπτωση μπροστά στο πρόσωπο της Άννας σφηνώθηκε ένα κεραμίδι από τη στέγη, επιτρέποντάς της ίσα-ίσα να αναπνέει. «Φώναζα συνέχεια για βοήθεια», θυμάται. Περίπου τέσσερις ώρες αργότερα, οι γείτονες άκουσαν τις κραυγές της και βάλθηκαν να την απελευθερώσουν. Τη βρήκαν θαμμένη στη λάσπη μέχρι τις μασχάλες της· μέσα σ’ αυτή την ασφυκτική λάσπη βρέθηκαν πιασμένα σφιχτά πάνω της τα πτώματα των δυο κοριτσιών της.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ του Σαν Ραμόν ήταν ταπεινοί και καλοσυνάτοι. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και μερικοί αφιερωμένοι Χριστιανοί, περιλαμβανομένου και ενός νιόπαντρου ζευγαριού, του Μιγκουέλ και της Σεσίλια, και μιας πενταμελούς οικογένειας των οποίων τα πτώματα βρέθηκαν σφιχταγκαλιασμένα.
Ωστόσο, η συμφορά δεν ξεχωρίζει ανάμεσα σε καλούς και κακούς ανθρώπους, γεγονός που πολλοί βρίσκουν δύσκολο να συμβιβάσουν με την πίστη σ’ έναν στοργικό Θεό. Ρωτούν: ‘Τι είδους Θεός είναι αυτός που επέτρεψε να χαθούν αδικαιολόγητα τόσοι άνθρωποι; Και γενικότερα, πώς θα μπορούσε μια παντοδύναμη Θεότητα να βλέπει ηλικιωμένους να μένουν άστεγοι, οικογένειες που εργάζονται σκληρά να χάνουν το βιος τους, νεαρούς και νεαρές στο άνθος της ζωής τους να αφανίζονται από θανατηφόρες αρρώστιες—και να μην κάνει τίποτα;’
Ο Χάρολντ Σ. Κούσνερ, ένας ιουδαίος ραβίνος, διατύπωσε παρόμοιες ερωτήσεις όταν πληροφορήθηκε ότι ο γιος του θα πέθαινε από μια σπάνια ασθένεια. Η ακατανόητη αυτή αδικία έφερε σε αμηχανία τον Κούσνερ. «Ήμουν καλός άνθρωπος», θυμάται. «Στη ζωή μου προσπάθησα να κάνω το σωστό στα μάτια του Θεού. . . . Πίστευα ότι βάδιζα στο δρόμο του Θεού και ότι έκανα το έργο Του. Γιατί να συμβεί αυτό στην οικογένειά μου;» Η έρευνά του για απαντήσεις οδήγησε στη συγγραφή του δημοφιλούς βιβλίου του με τίτλο When Bad Things Happen to Good People (Όταν Έρχονται Συμφορές σε Καλούς Ανθρώπους).
Ο Κούσνερ είναι απλώς ένας από τους πολλούς θεολόγους που έχουν προσπαθήσει να απαντήσουν στο ερώτημα ‘Γιατί ο Θεός επιτρέπει την κακία;’ Έτσι, κατά κάποιο τρόπο ο άνθρωπος έχει οδηγήσει τον Θεό μπροστά στο δικαστήριο. Σε ποια ετυμηγορία κατάληξε ο Κούσνερ και οι άλλοι θεολόγοι; Είναι η ετυμηγορία τους δίκαιη;