Το Παρελθόν της Θρησκείας Δείχνει το Μέλλον Της

Μέρος 21ο: 1900 κι Έπειτα—Κράσπεδα Γεμάτα Αίμα

«Δεν υπάρχει ασφαλές θεμέλιο που να στηρίζεται στο αίμα».—Σέξπιρ, Άγγλος ποιητής και δραματουργός (1564-1616)

ΘΥΜΑΣΤΕ την τραγωδία που έγινε στο Τζόουνσταουν της Γουιάνας, από την οποία τραγωδία συμπληρώνονται 11 χρόνια αυτόν το μήνα; Πάνω από 900 μέλη της θρησκευτικής ομάδας που ήταν γνωστή ως Ναός των Ανθρώπων αυτοκτόνησαν ομαδικά, οι περισσότεροι απ’ αυτούς με προθυμία, πίνοντας ένα χυμό φρούτων στον οποίο είχαν προσθέσει κυανίδιο.

Ο κόσμος ρωτούσε σοκαρισμένος: ‘Τι είδους θρησκεία είναι αυτή που θυσιάζει τη ζωή των ίδιων των μελών της;’ Κι όμως, επί 6.000 περίπου χρόνια χύνεται αθώο αίμα στο όνομα της θρησκείας. Ωστόσο, στον 20ό αιώνα το αίμα χύνεται πιο συχνά και με περισσότερους τρόπους απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο στην ιστορία. Εξετάστε ελάχιστες μόνο από τις αποδείξεις που υπάρχουν.

Ανθρωποθυσίες σ’ Έναν Ψεύτικο Θεό

Από το 1914 και μετά, δυο παγκόσμιοι πόλεμοι και πάνω από εκατό μικρότερες συμπλοκές έχουν προξενήσει έναν ωκεανό αίματος. Πριν από έναν αιώνα, ο Γάλλος συγγραφέας Γκι ντε Μοπασάν είπε ότι «το αυγό από το οποίο ξεπετάγονται οι πόλεμοι» είναι ο πατριωτισμός, τον οποίο αποκάλεσε «είδος θρησκείας». Μάλιστα, η The Encyclopedia of Religion (Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας) λέει ότι ο εθνικισμός, που δεν απέχει και πολύ από τον πατριωτισμό, έχει γίνει κυρίαρχη μορφή θρησκείας στο σύγχρονο κόσμο, καταλαμβάνοντας το κενό που άφησε ο εκφυλισμός των παραδοσιακών θρησκευτικών αξιών». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Η ψεύτικη θρησκεία, αποτυγχάνοντας να προαγάγει την αληθινή λατρεία, προκάλεσε το πνευματικό κενό στο οποίο κατόρθωσε να εισχωρήσει ο εθνικισμός.

Πουθενά δεν φάνηκε αυτό τόσο καλά όσο στη ναζιστική Γερμανία, όπου στις αρχές του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το 94,4 τοις εκατό των κατοίκων δήλωναν ότι ήταν Χριστιανοί. Η Γερμανία—που ήταν γενέτειρα του Προτεσταντισμού και είχε επαινεθεί το 1914 από τον Πάπα Πίο Ι΄ ως πατρίδα των «καλύτερων Καθολικών του κόσμου»—έπρεπε να είναι ο τόπος που θα παρουσίαζε ό,τι καλύτερο είχε να προσφέρει ο Χριστιανικός κόσμος.

Είναι σημαντικό το ότι ο Καθολικός Αδόλφος Χίτλερ βρήκε πιο πρόθυμη υποστήριξη στους Προτεστάντες παρά στους Καθολικούς. Περιοχές στις οποίες κατοικούσαν κυρίως Προτεστάντες του έδωσαν 20 τοις εκατό των ψήφων τους, στις εκλογές του 1930, ενώ οι περιοχές των Καθολικών τού έδωσαν μόνο 14 τοις εκατό. Και η πρώτη απόλυτη πλειοψηφία που πήρε το ναζιστικό κόμμα στις προεδρικές εκλογές ήταν το 1932 στο Όλντενμπουργκ, μια περιοχή που κατά 75 τοις εκατό ήταν Προτεσταντική.

Προφανώς, «το κενό που άφησε ο εκφυλισμός των παραδοσιακών θρησκευτικών αξιών» ήταν μεγαλύτερο στον Προτεσταντισμό παρά στον Καθολικισμό. Κι αυτό είναι ευνόητο. Η απελευθερωμένη θεολογία και η ανώτερη κριτική της Αγίας Γραφής ήταν κυρίως έργο των γερμανόφωνων Προτεσταντών θεολόγων.

Εξίσου σημαντικό είναι κι αυτό που τελικά εδραίωσε την καθυστερημένη υποστήριξη των Καθολικών προς τον Χίτλερ. Ο Γερμανός ιστορικός Κλάους Σόλντερ εξηγεί ότι «κατά παράδοση ο γερμανικός Καθολικισμός είχε ιδιαίτερα στενούς δεσμούς με τη Ρώμη». Το Βατικανό, βλέποντας το ναζισμό ως εμπόδιο για τον κομμουνισμό, δεν είχε αντίρρηση να χρησιμοποιήσει την επιρροή του για να ενισχύσει τον Χίτλερ. «Σημαντικές αποφάσεις παίρνονταν όλο και περισσότερο από την παπική αυλή», λέει ο Σόλντερ, «και ουσιαστικά, η απόφαση για τη θέση και το μέλλον του Καθολικισμού στο Τρίτο Ράιχ πάρθηκε τελικά σχεδόν εξ ολοκλήρου στη Ρώμη».

Ο ρόλος που έπαιξε ο Χριστιανικός κόσμος και στους δυο πολέμους οδήγησε στην απώλεια μεγάλου μέρους του γοήτρου του. Όπως εξηγεί το Concise Dictionary of the Christian World Mission (Συνοπτικό Λεξικό της Χριστιανικής Παγκόσμιας Ιεραποστολής): «Οι μη Χριστιανοί είχαν μπροστά στα μάτια τους . . . το εμφανές γεγονός ότι έθνη που είχαν πίσω τους χίλια χρόνια Χριστιανικής διδασκαλίας απέτυχαν να συγκρατήσουν τα πάθη τους και πυρπόλησαν ολόκληρο τον κόσμο για την ικανοποίηση φιλοδοξιών που ήταν κάθε άλλο παρά αξιοθαύμαστες».

Φυσικά, οι πόλεμοι που έχουν θρησκευτικά κίνητρα δεν είναι κάτι καινούριο. Αλλά, σε αντίθεση με το παρελθόν, που πολεμούσαν μεταξύ τους έθνη διαφορετικών θρησκειών, ο 20ός αιώνας βλέπει, ολοένα και περισσότερο, έθνη της ίδιας θρησκείας να είναι παγιδευμένα σε άγρια διαμάχη. Είναι φανερό ότι ο θεός του εθνικισμού έχει καταφέρει να μεταχειρίζεται τους θρησκευτικούς θεούς. Έτσι, στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ενώ Καθολικοί και Προτεστάντες στη Μεγάλη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες σκότωναν Καθολικούς και Προτεστάντες στην Ιταλία και στη Γερμανία, Βουδιστές στην Ιαπωνία έκαναν το ίδιο στους Βουδιστές αδελφούς τους στη νοτιοανατολική Ασία.

Άρα, ενόψει των δικών του ρούχων, που είναι λερωμένα με αίμα, ο Χριστιανικός κόσμος δεν μπορεί να επιπλήττει με φαρισαϊσμό άλλους. Με το να υποστηρίζουν, να ενισχύουν και, κατά καιρούς, να εκλέγουν ατελείς ανθρώπινες κυβερνήσεις, τόσο οι λεγόμενοι Χριστιανοί όσο και οι μη Χριστιανοί πρέπει να μοιραστούν την ευθύνη για το αίμα που έχουν χύσει αυτές οι κυβερνήσεις.

Αλλά ποιο είδος θρησκείας θα έβαζε μια κυβέρνηση πάνω από τον Θεό και θα πρόσφερε τα ίδια του τα μέλη ως θυσίες πολιτικής στο βωμό του θεού του πολέμου;

«Έχυσαν Αίμα Αθώον»

Τα λόγια αυτά, που λέχτηκαν για τον αποστάτη Ισραήλ πριν από αιώνες, εφαρμόζονται σ’ όλες τις ψεύτικες θρησκείες και ιδιαίτερα σ’ αυτές του Χριστιανικού κόσμου. (Ψαλμός 106:38) Μην ξεχνάτε τις εκατομμύρια ζωές που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα, μια τραγωδία για την οποία οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δεν ήταν αθώες.—Βλέπε Ξύπνα! 8 Απριλίου 1989.

Ο γερμανικός κλήρος έμεινε επίσης σιωπηλός και σ’ ένα άλλο ζήτημα, λιγότερο γνωστό, αλλά εξίσου τραγικό. Το 1927, αφού πέρασαν δυο χρόνια από τότε που ο Χίτλερ είχε εκθέσει σε γενικές γραμμές τις απόψεις του σχετικά με τις φυλές στο σύγγραμμα Mein Kampf (Ο Αγών μου), ο Καθολικός συντάκτης και θεολόγος Γιόζεφ Μάιερ δημοσίευσε ένα βιβλίο, που έφερε την έγκριση του επισκόπου και το οποίο έλεγε: «Οι ψυχασθενείς, οι ηθικά παράφρονες και άλλα κατώτερα άτομα δεν έχουν το δικαίωμα να αποκτούν απογόνους, ακριβώς όπως δεν έχουν το δικαίωμα να βάζουν φωτιές». Ο Λουθηρανός πάστορας Φρίντριχ φον Μπόντελσβινγκ πίστευε ότι η στείρωση των ανάπηρων ατόμων ήταν σύμφωνη με το θέλημα του Ιησού.

Αυτή η άποψη, που είχε θρησκευτική υποστήριξη, συντέλεσε στη διάνοιξη του δρόμου για το «διάταγμα ευθανασίας» που εξέδωσε ο Χίτλερ το 1939, το οποίο οδήγησε στη θανάτωση 100.000 και πλέον πολιτών με διανοητικές διαταραχές και στη δια της βίας στείρωση περίπου 400.000.a

Μόνο το 1985, 40 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, αξιωματούχοι της Λουθηρανικής Εκκλησίας στη Ρηνανία παραδέχτηκαν δημόσια: «Η εκκλησία μας δεν αντιστάθηκε σθεναρά στη δια της βίας στείρωση, στο φόνο των αρρώστων και των αναπήρων και στη διεξαγωγή σκληρών ιατρικών πειραμάτων σε ανθρώπινα όντα. Εκλιπαρούμε τη συγνώμη των θυμάτων που εξακολουθούν να είναι στη ζωή και των συγγενών τους που έχουν επιζήσει».

Είναι αλήθεια ότι η εκστρατεία της κυβέρνησης όσον αφορά την ευθανασία κατεστάλη σημαντικά από τη στιγμή που ο Καθολικός επίσκοπος του Μίνστερ εξαπέλυσε μια έντονη φραστική επίθεση στις 3 Αυγούστου 1941, χαρακτηρίζοντας την πολιτική αυτή φόνο. Γιατί όμως χρειάστηκε να περάσουν 19 μήνες και να πεθάνουν 60.000 άτομα προτού ακουστεί κάποια δημόσια κατάκριση;

Η Ενοχή Αίματος της Θρησκείας

Οι περισσότερες θρησκείες ισχυρίζονται ότι σέβονται τη ζωή και ότι ενδιαφέρονται να προστατεύουν τους ανθρώπους από βλάβη. Προειδοποιούν όμως οι κληρικοί, σε συνέπεια μ’ αυτό, τα ποίμνιά τους για τους σωματικούς κινδύνους που περιλαμβάνονται στο κάπνισμα, στη χρήση ναρκωτικών, στην κατάχρηση αλκοόλ, στη λήψη αίματος μέσα στο σώμα και στις αχαλίνωτες σεξουαλικές σχέσεις; Και το πιο σπουδαίο, καταδικάζουν αυτά τα έργα της σάρκας, όπως κάνει η Αγία Γραφή, εξηγώντας ότι μπορούν να μας στερήσουν την επιδοκιμασία του Θεού;—Πράξεις 15:28, 29· Γαλάτας 5:19-21.

Βέβαια μερικοί το κάνουν αυτό. Και η Καθολική Εκκλησία, καθώς και πολλές Θεμελιωτιστικές εκκλησίες δείχνουν σεβασμό για τη ζωή μέχρι του σημείου να καταγγέλλουν την έκτρωση ως έκχυση αθώου αίματος. Εντούτοις, ο νόμος της Καθολικής Ιταλίας για την έκτρωση συγκαταλέγεται στους πιο φιλελεύθερους νόμους της Ευρώπης.

Και ο Βουδισμός καταδικάζει τις εκτρώσεις. Ωστόσο, αναφέρεται ότι στην Ιαπωνία, σ’ ένα και μόνο έτος, πραγματοποιήθηκαν 618.000 εκτρώσεις, παρ’ όλο που το 70 τοις εκατό του πληθυσμού λένε ότι είναι Βουδιστές. Αυτό εγείρει το ερώτημα: Βάσει ποιου πράγματος πρέπει να κρίνουμε μια θρησκεία; Βάσει του τι λένε τα επίσημα όργανά της και μερικοί κληρικοί της ή βάσει του τι κάνουν πολλοί από τα μέλη της που έχουν καλή υπόσταση;

Άλλο ένα παράδειγμα της αποτυχίας όσον αφορά την προειδοποίηση των ασεβών έχει να κάνει με τη Βιβλική χρονολογία και την εκπλήρωση Βιβλικών προφητειών. Και τα δυο δείχνουν ότι το 1914 ιδρύθηκε η ουράνια Βασιλεία στα χέρια του Ιησού Χριστού.b Παρά το ότι ο Χριστιανικός κόσμος γιορτάζει την υποτιθέμενη ημερομηνία της γέννησης του Χριστού κάθε Δεκέμβριο, οι κληρικοί δεν διακηρύττουν ότι ο Ιησούς άρχει ως Βασιλιάς, όπως και οι ηγέτες του Ιουδαϊσμού δεν τον είχαν δεχτεί ως διορισμένο Βασιλιά πριν από 19 αιώνες.

Οι κληρικοί, οποιασδήποτε θρησκείας, οι οποίοι δεν προειδοποιούν τους ανθρώπους για τις συνέπειες της ανυπακοής στους νόμους του Θεού περί ηθικής και για τις συνέπειες της άρνησης να υποταχτούν στη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού, σύμφωνα με το εδάφιο Ιεζεκιήλ 33:8, επισωρεύουν ενοχή αίματος πάνω τους. Με τη σιωπή τους είναι σαν να στέκονται απαθείς και να παρακολουθούν εκατομμύρια άτομα που ανήκουν στο ποίμνιό τους να γίνονται ένοχα αίματος.

Συνεπώς, με το να βουτήξει τα κράσπεδά της μέσα σε αθώο αίμα, η ψεύτικη θρησκεία αρνήθηκε το χυμένο αίμα του Χριστού Ιησού, το οποίο δίνει ζωή. (Βλέπε Ματθαίος 20:28 και Εφεσίους 1:7.) Γι’ αυτόν το λόγο, το αίμα με το οποίο θα είναι γεμάτα τα κράσπεδα της ψεύτικης θρησκείας σύντομα—πολύ σύντομα—θα είναι το δικό της!—Αποκάλυψις 18:8.

‘Η Ψεύτικη Θρησκεία που Πλήττεται από το Παρελθόν της!’ δεν θα μπορέσει να διαφύγει. Θα μας το εξηγήσει αυτό το επόμενο τεύχος μας.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 21]

«Σε πολλά μέρη του κόσμου σήμερα, η θρησκεία εξυπηρετεί τους σκοπούς των επαναστάσεων . . . Εξακολουθεί να υποκινεί σκοτωμούς τόσο στη Βόρεια Ιρλανδία όσο και στην ινδική υποήπειρο και στις Φιλιππίνες».—The Encyclopedia of Religion

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Την ενοχή αίματος που έχει η ψεύτικη θρησκεία από το παρελθόν—όπως αναπαριστάνεται σ’ αυτή την ξυλογραφία του 15ου αιώνα, η οποία παρουσιάζει το μαζικό κάψιμο αιρετικών—την επισκιάζει κατά πολύ το υπόμνημά της στη διάρκεια του 20ού αιώνα

[Εικόνες στη σελίδα 21]

Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου οι άνθρωποι έλιωσαν καμπάνες από γερμανικές εκκλησίες για πολεμικούς σκοπούς

[Ευχαριστίες]

Bundesarchiv Koblenz