Μια Σταδιοδρομία στο Τραγούδι που Φέρνει Διαρκή Ευτυχία

ΑΠΟ τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, δόθηκα ολόψυχα στο να κάνω σταδιοδρομία στο τραγούδι. Με τον καιρό, απόκτησα φήμη τραγουδίστριας του φάντο στη Λισσαβώνα. Το φάντο είναι ένα ξεχωριστό, νοσταλγικό είδος μουσικής της Πορτογαλίας. Σύντομα, εμφανιζόμουν και σε άλλες πόλεις της Πορτογαλίας, καθώς επίσης και στον κεντρικό ραδιοφωνικό σταθμό της χώρας, τον Εμισόρα Νασιονάλ.

Κατόπιν, ο ιμπρεσάριός μου έκλεισε μια περιοδεία στην Ισπανία, η οποία περιελάμβανε πόλεις όπως η Μαδρίτη, η Βαρκελώνη, η Θαραγόθα, και το Μπιλμπάο. Μετά από μια εμφάνιση στη Γαλλία, έμεινα πάνω από δυο χρόνια στην Ανγκόλα, στην Αφρική. Εκεί, τραγουδούσα στη μια πόλη μετά την άλλη, και το 1972 με έκλεξαν «Βασίλισσα του Φάντο».

Όμως, επειδή ήμουν σοπράνο, ενδιαφερόμουν κυρίως για την κλασική μουσική. Έτσι, επιστρέφοντας στη Λισσαβώνα, άρχισα μουσικές σπουδές σ’ αυτό το είδος μουσικής. Ωστόσο, αν και ήμουν πλήρως απορροφημένη από τη σταδιοδρομία μου στο τραγούδι, στην πραγματικότητα δεν ήμουν ευτυχισμένη. Μέσα μου υπήρχε ένα πνευματικό κενό. Ήθελα να νιώσω κοντά στον Θεό, αλλά δεν ήξερα πώς να τον πλησιάσω.

Το 1973, βρέθηκα στη Βραζιλία σε μια μουσική περιοδεία. Ένα βράδυ, μετά από μια εμφάνιση στην τηλεόραση, κάλεσαν εκείνους από εμάς που πήραν μέρος στο πρόγραμμα σ’ ένα κοκτέιλ πάρτι. Πριν περάσει πολλή ώρα, η σύζυγος του Βραζιλιανού ιμπρεσάριού μου είχε κατευθύνει τη συζήτηση έτσι ώστε εκφράζαμε τις σκέψεις μας γύρω από τις ανησυχητικές κοινωνικές συνθήκες και τα παγκόσμια γεγονότα. Εντυπωσιάστηκα από την ειλικρινή της πεποίθηση για το ότι ο Θεός είναι δυνατόν να έχει μια απάντηση που αξίζει να την εξετάσουμε. Είπα ότι πίστευα στον Θεό. Πριν τελειώσει η βραδιά, μου πρόσφερε ευγενικά ένα βιβλίο με τίτλο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Μόνο αργότερα αντιλήφθηκα ότι αυτή ήταν μια από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Ο Τελευταίος μου Δίσκος

Λίγο αργότερα, γύρισα στην Πορτογαλία για να ηχογραφήσω τον τρίτο μου δίσκο, σκοπεύοντας όμως να επιστρέψω στη Βραζιλία για να συνεχίσω την περιοδεία μου. Δεν είχα ακόμη αντιληφθεί ότι αυτός θα ήταν ο τελευταίος μου δίσκος.

Ενώ βρισκόμουν στη Λισσαβώνα, μια νεαρή γυναίκα επισκέφτηκε το σπίτι μου και άρχισε να μου μιλάει για τις ευλογίες που θα φέρει η Βασιλεία του Θεού σ’ αυτή τη γη. Άκουγα προσεκτικά καθώς αυτή μου διάβαζε από την Αγία Γραφή σχετικά με τις χαρμόσυνες και συναρπαστικές αλλαγές, τις οποίες ο Θεός έχει υποσχεθεί να φέρει γι’ αυτούς που λαχταρούν τη δικαιοσύνη.

Αυτά που άκουγα είχαν τρομερή επίδραση πάνω μου. Πάντα λαχταρούσα αυτές ακριβώς τις συνθήκες που μου περιέγραφε τώρα από την Αγία Γραφή. Ήταν μεγάλη ανακούφιση για μένα, επειδή, αν και ήμουν ακόμη νεαρή, ήμουν ήδη διαζευγμένη, γιατί ο σύζυγός μου είχε φύγει με μια άλλη γυναίκα.

Φανταστείτε την έκπληξή μου, όταν, στη συνέχεια, η κυρία αυτή μου πρόσφερε το ίδιο βιβλίο που είχα πάρει στη Βραζιλία! Οι συζητήσεις που επακολούθησαν με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο στη ζωή από τη φήμη και τα πλούτη. Ήμουν αποφασισμένη να μάθω περισσότερα για τις θαυμαστές υποσχέσεις που βρίσκονται στην Αγία Γραφή.

Μια Μεγάλη Απόφαση

Η μελέτη της Αγίας Γραφής κάθε βδομάδα ήταν για μένα μια πέρα για πέρα απολαυστική εμπειρία. Γρήγορα άρχισα να αναπτύσσω μια στενή προσωπική σχέση με τον Δημιουργό μου, τον Ιεχωβά Θεό.

Βέβαια, υπήρξαν στιγμές δοκιμασίας από τότε που αποφάσισα να εγκαταλείψω την επικερδή σταδιοδρομία μου στο επάγγελμα της τραγουδίστριας. Με πίεσαν πολύ να επιστρέψω στη Βραζιλία. Κατόπιν, μου πρόσφεραν συμβόλαιο για εμφανίσεις στο Πόρτο της βόρειας Πορτογαλίας. Πίστευαν ότι, αν με απομάκρυναν από τη Λισσαβώνα, ίσως άλλαζα γνώμη και συνέχιζα τη σταδιοδρομία μου στο τραγούδι.

Ωστόσο, η απόφασή μου είχε ληφθεί. Αποφάσισα να πάω στη Γαλλία και να μείνω με την αδελφή μου και το σύζυγό της, ώστε να είμαι πολύ μακριά από κάθε προσπάθεια που θα μπορούσε να γίνει για να με παρασύρουν πίσω στον καλλιτεχνικό κόσμο. Αλλά, στο τέλος, η αδελφή μου και ο σύζυγός της εναντιώθηκαν άγρια στη νέα μου πίστη. Δεν μου επέτρεπαν να έχω ούτε την εβδομαδιαία Γραφική μελέτη μου στο σπίτι τους. Απτόητη, ταξίδευα 30 χιλιόμετρα μετ’ επιστροφής για να μη χάνω τη μελέτη μου. Τελικά, μου ζήτησαν να εγκαταλείψω το σπίτι τους.

Ενώ ήμουν μόνη μου τώρα, άρχισα να εργάζομαι σε κάποια πλούσια κυρία. Σχεδίαζε ένα τρίμηνο ταξίδι διακοπών στο ιδιωτικό νησί της στην Ελλάδα και με προσκάλεσε να τη συνοδεύσω. Διέκρινα όμως τον πιθανό κίνδυνο της απομόνωσης από το λαό του Ιεχωβά· έτσι, αποφάσισα να μην κάνω αυτό το ταξίδι.

Αντί γι’ αυτό, παρακολούθησα εκείνο το καλοκαίρι το πορτογαλικό πρόγραμμα της συνέλευσης περιφερείας 1974 των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Τουλούζ της Γαλλίας. Πάνω από 12.000 άτομα ήταν παρόντες. Εκεί, βαφτίστηκα συμβολίζοντας την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά Θεό. Αυτή ήταν η πρώτη μου συνέλευση περιφερείας που παρακολούθησα, και είναι ενδιαφέρον να λεχτεί ότι ήταν η τελευταία συνέλευση περιφερείας που χρειάστηκε να παρακολουθήσουν οι Πορτογάλοι Μάρτυρες στο εξωτερικό, επειδή μέχρι τότε οι μεγάλες συνελεύσεις τους ήταν απαγορευμένες στην Πορτογαλία. Μετά από εκείνη τη χρονιά, τους δόθηκε η άδεια να έχουν τις συνελεύσεις τους περιφερείας στην Πορτογαλία.

Μια Καινούρια Σταδιοδρομία

Οι δραστηριότητες ενός μήνα προετοιμασίας για τη συνέλευση της Τουλούζ είχαν ισχυρή επίδραση πάνω μου. Τι μοναδικό προνόμιο ήταν να απολαμβάνω καθημερινή επικοινωνία με αφοσιωμένους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές που είχαν κρατήσει ακεραιότητα για χρόνια κάτω από τη δικτατορική κυβέρνηση του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία!

Το αποτέλεσμα της στενής συναναστροφής μ’ εκείνους που βρίσκονταν στην ολοχρόνια διακονία ήταν να δημιουργηθεί μέσα μου μια έντονη επιθυμία να γίνω ολοχρόνια διάκονος όπως εκείνοι. Έτσι, λοιπόν, έξι μήνες μετά το βάφτισμά μου, άρχισα αυτή την υπηρεσία στην Πορτογαλία. Λίγο αργότερα, προσκλήθηκα να υπηρετήσω σ’ έναν ειδικό διορισμό. Και ποια θα ήταν η σύντροφός μου; Η Μαρία Γιουλάλια ντα Λουζ, η ίδια Μάρτυς που μου είχε προσφέρει το βιβλίο Αλήθεια στη Λισσαβώνα!

Επαναστατικός Τομέας

Η νότια Πορτογαλία ήταν ο πρώτος μας ειδικός διορισμός. Ήταν μια περιοχή στην οποία, μετά την επανάσταση του 1974, επικρατούσε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ένα πνεύμα υστερίας είχε εισχωρήσει στις μικρές πόλεις της Επαρχίας Μπάισο Αλεντέγιο όπου κηρύτταμε. Σύντομα, γίναμε στόχος σκληρής εναντίωσης.

Προσπαθώντας οι άνθρωποι να μας αποθαρρύνουν, πετροβολούσαν συχνά το σπίτι που είχαμε νοικιάσει, με αποτέλεσμα να μείνουμε πολλές βραδιές ξάγρυπνες. Στη συνέχεια, εξερράγη μια βόμβα, η οποία κατάστρεψε την κλειδαριά της εξώπορτας. Το απίστευτο ήταν ότι ένας άντρας, που είχε εναντιωθεί στο έργο μας, μας νοίκιασε ένα καλύτερο σπίτι όταν κατάλαβε ότι ήταν επικίνδυνο να είμαστε τόσο απομονωμένες. Μια μέρα που λείπαμε, μερικοί εναντιούμενοι γκρέμισαν την μπροστινή πόρτα του σπιτιού. Φανταστείτε την έκπληξή μας όταν, επιστρέφοντας, βρήκαμε τον καινούριο ιδιοκτήτη να φρουρεί το σπίτι! Ευχαριστήσαμε τον Ιεχωβά για την προστασία Του.—Ψαλμός 145:18, 19.

Παρά την τόση εναντίωση, το έργο μας εκεί αποδείχτηκε πολύ καρποφόρο. Όταν ήρθε ο καιρός να φύγουμε από την περιοχή, ήταν μεγάλη χαρά για εμάς να έχουμε ήδη δει να σχηματίζονται δυο νέες εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά και η καθεμιά να έχει τη δική της όμορφη Αίθουσα Βασιλείας.

Μια Αληθινή Πρόκληση

Το 1977, ο διορισμός μας άλλαξε και έγινε τα Νησιά Μαδέρα. Αν και το τοπίο είναι συναρπαστικό σ’ αυτή την ημιτροπική περιοχή, ανακαλύψαμε ότι έπρεπε να διασχίζουμε ορεινές περιοχές, κάτι που μας ήταν σωματικά εξαντλητικό.

Σ’ αυτόν το διορισμό, συναντούσαμε τώρα ανθρώπους που ήταν ακριβώς το αντίθετο από εκείνους που συναντούσαμε στον προηγούμενο διορισμό. Η θρησκευτική αφοσίωση συγκεντρωνόταν γύρω από τους «αγίους». Υπήρχε πολλή αγραμματοσύνη, και η δεισιδαιμονία ασκούσε ισχυρή επιρροή στη ζωή των ανθρώπων. Βλέπαμε στην πράξη τα αποτελέσματα που φέρνουν τα πνευματικά ‘βαριά φορτία’, τα οποία τοποθετούν οι ηγέτες της ψεύτικης θρησκείας πάνω στους ώμους των ανθρώπων. Αυτό δημιούργησε μέσα μας μια ισχυρή επιθυμία που μας υποκινούσε να φέρουμε πνευματική ανακούφιση με κάθε θυσία σ’ αυτούς τους ‘κοπιώντες και πεφορτισμένους’ ανθρώπους.—Ματθαίος 11:28, 29· 23:4.

Συχνά ακούγαμε τους ανθρώπους να λένε ότι, εφόσον ήταν Καθολικοί, δεν χρειάζονταν τίποτα από εμάς. Τότε, τους ρωτούσα αν έλεγαν ακόμη την υπέροχη προσευχή, το «Πάτερ ημών». Όταν αυτοί απαντούσαν καταφατικά, τους ανέφερα πόσο λαχταρούμε όλοι μας να γίνει το θέλημα του Θεού πάνω στη γη, εφόσον οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να κάνουν και πολλά καλά πράγματα στις μέρες μας. Όταν συμφωνούσαν, τους ρωτούσα αν είχαν αναρωτηθεί ποιο είναι το θέλημα του Θεού για εμάς. Συχνά, αυτή η μέθοδος έβρισκε ευήκοα αφτιά και άνοιγε το δρόμο για φιλικές συζητήσεις.

Μια μέρα, μιλούσα με κάποια κυρία, η οποία έδειχνε ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας, και, ξαφνικά, αναπήδησα όταν άρχισαν να σκάζουν πυροτεχνήματα γύρω μου. Ο άντρας που μου είχε επιτεθεί ήταν ο ευέξαπτος γιος της ενδιαφερόμενης κυρίας. Έξω φρενών, μου έριξε ένα βιβλίο που με χτύπησε στα πόδια. Κραδαίνοντας ένα δρεπάνι, που το χρησιμοποιούν για το μάζεμα της μπανάνας, με απείλησε ότι θα με σκότωνε, και σήκωσε το δρεπάνι πάνω από το κεφάλι μου. Ξαφνικά, ένας άλλος άντρας, το μοναδικό πρόσωπο για το οποίο είχε σεβασμό και φόβο, βγήκε μέσα από τις μπανανιές. Με επιτακτικό τόνο του φώναξε δυνατά: «Τι κάνεις εκεί;» και εμπόδισε το μανιασμένο άντρα να με χτυπήσει.

Σ’ αυτόν το διορισμό, η ζωή μου απειλήθηκε και σε δυο ακόμη περιπτώσεις, αλλά, κάθε φορά, έβλεπα το προστατευτικό χέρι του Ιεχωβά πάνω μου. (Ψαλμός 68:19, 20) Στην πραγματικότητα, αυτός ο τομέας αποδείχτηκε αρκετά δεκτικός στα καλά νέα για τη Βασιλεία του Θεού, και όταν φύγαμε, υπήρχαν πολύ περισσότερα άτομα που παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις μας.

Σε μια άλλη περιοχή στα Νησιά Μαδέρα, άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή με κάποια κυρία, της οποίας ο σύζυγος δεν ήταν ευνοϊκά διακείμενος απέναντί μας. Είχε όμως μεγάλο σεβασμό για την Αγία Γραφή. Ήταν φούρναρης και εργαζόταν τις νύχτες· όταν ξυπνούσε, κρυφάκουγε εν αγνοία μας τη μελέτη που κάναμε κάθε βδομάδα. Το ενδιαφέρον του γινόταν όλο και μεγαλύτερο μετά από κάθε μελέτη, αλλά βρισκόταν σε αμηχανία για το αν το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά.

Αποφάσισε να ερευνήσει μόνος του αυτό το ζήτημα στη δική του Αγία Γραφή, αλλά δεν μπορούσε να τη βρει. Ήθελε να βρει την αλήθεια για το όνομα του Θεού και ήθελε οπωσδήποτε να βρει τη δική του «παλιά, γνήσια Αγία Γραφή» για να τακτοποιήσει το ζήτημα. Πριν περάσει καιρός, ενώ καθάριζε σχολαστικά το αρτοπωλείο του, η πολύτιμη Αγία Γραφή του βρέθηκε. Ανυπόμονα, έψαξε αρκετές περικοπές, και να που ήταν εδώ. Χωρίς αμφιβολία, το προσωπικό όνομα του Θεού ήταν Ιεχωβά! (Έξοδος 6:3) Σύντομα, σημείωσε έξοχη πρόοδο και βαφτίστηκε. Σήμερα, υπηρετεί πιστά στην εκκλησία.

Ο Τωρινός μου Διορισμός

Προς το παρόν, υπηρετώ στην πόλη Μπράγκα, στη βόρεια Πορτογαλία. Εδώ και χρόνια τώρα, αυτή η πόλη αποτελεί εκκλησιαστικό κέντρο με τον επιβλητικό Καθολικό ναό και το Καθολικό πανεπιστήμιο. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα ερχόταν ο καιρός που οι εκκλησίες θα έβλεπαν τα μέλη τους να μειώνονται; Και όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα.

Συναντούμε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι πιστεύουν στην εξέλιξη και δεν δυσκολεύονται να δηλώσουν ότι είναι αγνωστικιστές. Η έκδοση Ζωή—Πώς Βρέθηκε Εδώ; Από Εξέλιξη ή από Δημιουργία; με τις αποδείξεις της υπέρ της δημιουργίας είναι ένα ισχυρό βοήθημα στο να «καθαιρούμεν λογισμούς και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού».—2 Κορινθίους 10:5.

Η Καλύτερη Σταδιοδρομία

Κοιτώντας πίσω στα περασμένα 15 χρόνια, δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι διάλεξα την καλύτερη σταδιοδρομία, δηλαδή το να χρησιμοποιώ τη φωνή μου, όχι για να διασκεδάζω τους άλλους, αλλά για να τους μιλάω για τις θαυμάσιες υποσχέσεις του Θεού. Η θερμή πρόσκληση που λέει να χρησιμοποιεί κάποιος τη φωνή του για να διακηρύττει τα ‘καλά νέα’ έρχεται από τον ίδιο τον Ιεχωβά και απευθύνεται σε όλους όσοι τη δέχονται.—Ματθαίος 24:14· Ρωμαίους 10:13-15.

Τι σπουδαία ευκαιρία μας έχει δοθεί να προσπαθούμε να φτάσουμε στις καρδιές εκείνων που είναι «κοπιώντες και πεφορτισμένοι», ενθαρρύνοντάς τους να έρθουν και να λάβουν «δωρεάν το ύδωρ της ζωής»! (Αποκάλυψις 22:17) Το ίδιο το μήνυμα από το Λόγο του Θεού είναι αυτό που εγγίζει μια ευαίσθητη χορδή στις καρδιές των ταπεινών ανθρώπων. Η σύντροφός μου στην ολοχρόνια διακονία κι εγώ αισθανόμαστε ευνοημένες που συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε τις φωνές μας, όχι για φήμη ή πλούτη, αλλά για να αινούμε τον Θεό και να φέρνουμε αιώνιες ευλογίες σε άλλους.

Αισθάνομαι ότι η τωρινή μου σταδιοδρομία «στο τραγούδι» είναι ασύγκριτα ανώτερη από την προηγούμενη σταδιοδρομία μου στο τραγούδι, επειδή τώρα κάνω αυτό που λέει ο ψαλμωδός: ‘Ψάλατε εις τον Ιεχωβά· ευλογείτε το όνομα αυτού· κηρύττετε από ημέρας εις ημέραν την σωτηρίαν αυτού’. (Ψαλμός 96:2)—Όπως το αφηγήθηκε η Μανταλένα Φεράζ Μαρτίνς.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Η Μανταλένα Φεράζ Μαρτίνς και η σύντροφός της στην ολοχρόνια διακονία, η Μαρία Γιουλάλια ντα Λουζ