Η Ανθρώπινη Διακυβέρνηση Ζυγίζεται στην Πλάστιγγα

Μέρος Δέκατο: Τέλεια Κυβέρνηση Επιτέλους!

Θεοκρατία: από τις λέξεις «θεός» και «κράτος» (διακυβέρνηση)· δηλαδή κυβέρνηση υπό την κατεύθυνση ή τη διαχείριση του Θεού, μερικές φορές μέσω διορισμένων αντιπροσώπων.

ΑΝ ΕΙΧΑΤΕ την οικονομική ευχέρεια να αγοράσετε ένα γνήσιο μαργαριταρένιο περιδέραιο ή ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι, θα συμβιβαζόσασταν με μια φτωχή απομίμηση του πραγματικού; Προφανώς όχι, εκτός αν σας είχαν εξαπατήσει ώστε να σας κάνουν να πιστέψετε ότι αυτό που επρόκειτο να πάρετε ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να βρεθεί.

Όσον αφορά τις κυβερνήσεις, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εξαπατηθεί και πιστεύουν ότι έχουν την καλύτερη που θα μπορούσε να βρεθεί. Στην πραγματικότητα καταλήγουν να δέχονται φτωχές απομιμήσεις. Δεν είναι άξιο απορίας το ότι είναι απογοητευμένοι, ανικανοποίητοι και απελπισμένοι.

Η Αναζήτηση της Καλής Κυβέρνησης

Ο Γουίλιαμ Ραλφ Ινγκ, πρώην πρωτοπρεσβύτερος της Αγγλικανικής Εκκλησίας στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο, έγραψε το 1922: «Η καλή κυβέρνηση παραμένει η μεγαλύτερη ευλογία για τους ανθρώπους, και κανένα έθνος δεν την απόλαυσε ποτέ». Γιατί;

Μια μερική εξήγηση μπορεί να βρεθεί στα λόγια του Τζον Φ. Κένεντι, 35ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. «Καμιά κυβέρνηση δεν είναι καλύτερη από τα άτομα που την αποτελούν», είπε. Εφόσον ακόμη και ο πιο χαρισματικός πολιτικός είναι ατελής, κάθε κυβέρνηση που συγκροτούν οι άνθρωποι είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Ο Φίλιπ Μάσιντζερ, Άγγλος θεατρικός συγγραφέας του δέκατου έβδομου αιώνα, είχε δίκιο όταν έγραψε: «Αυτός που πρόκειται να κυβερνήσει άλλους, πρέπει πρώτα να είναι κύριος του εαυτού του». Αλλά ποιος ατελής άνθρωπος είναι πραγματικά κύριος του εαυτού του; Πράγματι, κανένας πολιτικός δεν έχει επαρκή γνώση και σοφία για να ελέγχει τα γεγονότα και τις περιστάσεις, κι έτσι να εξασφαλίζει τη δική του ευτυχία και ευημερία, πόσο μάλλον την ευτυχία και την ευημερία εκατομμυρίων συνανθρώπων του. Μάλιστα, ακόμη κι αν είχε πάντα τη δυνατότητα να παίρνει σωστές αποφάσεις, δεν θα είχε τη δύναμη να τις φέρει σε πέρας.

Ο Αμερικανός δοκιμιογράφος Μπρους Άτκινσον, διαπιστώνοντας το πρόβλημα, είχε συμπεράνει το 1951: «Έχουμε ανάγκη από υπερανθρώπους για να μας κυβερνούν—τόσο τεράστιο είναι αυτό το έργο και τόσο επιτακτική είναι η ανάγκη για σοφή κρίση. Αλίμονο όμως», είπε, «δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι». Σήμερα, τέσσερις δεκαετίες αργότερα, δεν υπάρχει ακόμα κανένας.

Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ήταν πρόθεση του Θεού να αυτοκυβερνιούνται οι άνθρωποι. Προκειμένου να απολαύσουν την τέλεια κυβέρνηση, οι άνθρωποι δεν χρειάζονται απλώς μια κυβέρνηση από υπερανθρώπους. Χρειάζονται τη θεοκρατία, την κυβέρνηση από τον Θεό.

Τι Είδους Θεοκρατία;

Η θεοκρατία είναι το είδος της κυβέρνησης που υπήρχε στην Εδέμ, όπου ο Θεός είχε θέσει το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι. Ως δικαιωματικός Κυρίαρχος, ο Θεός ήταν εκείνος που αρχικά διαχειριζόταν τις υποθέσεις και ασκούσε εξουσία.

Όταν ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος επινόησε αρχικά τη λέξη «θεοκρατία», πριν από 19 αιώνες περίπου, τη χρησιμοποίησε αναφερόμενος στο αρχαίο έθνος Ισραήλ. Αυτή ήταν σωστή εφαρμογή, εφόσον ο Ισραήλ της εποχής εκείνης ήταν έθνος εκλεγμένο από τον Θεό. Στην ουσία κυβερνιόταν από Εκείνον, μολονότι η διακυβέρνησή του ασκούνταν μέσω επίγειων αντιπροσώπων.—Δευτερονόμιον 7:6· 1 Χρονικών 29:23.

Όταν ο όρος «θεοκρατία» άρχισε να χρησιμοποιείται σε άλλες γλώσσες, αναφερόταν κυρίως με την έννοια που είχε υπόψη του ο Ιώσηπος. Αργότερα όμως προσέλαβε επιπρόσθετες χροιές. Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας (The Encyclopedia of Religion), ο όρος αυτός έχει «εφαρμοστεί ευρέως σε πολύ διαφορετικές περιπτώσεις όπως στη φαραωνική Αίγυπτο, στον αρχαίο Ισραήλ, στο Χριστιανικό κόσμο του Μεσαίωνα, στον Καλβινισμό, στο Ισλάμ και στο Θιβετιανό Βουδισμό».

Ο ιστορικός Γ. Λ. Γουόρεν λέει ότι «στην αγγλική μοναρχία [υπήρχε] ένα στοιχείο θεοκρατικής βασιλείας—ο βασιλιάς θεωρούνταν το κύριο όργανο στο θεϊκό σχέδιο που αφορούσε την εύτακτη λειτουργία του κόσμου, αντιπρόσωπος του Θεού και εκτελεστής των κρίσεών του». Στους σύγχρονους καιρούς αυτή η λέξη έχει χρησιμοποιηθεί ακόμα και ως έκφραση «‘φωτισμένης’ περιφρόνησης για τις ‘παπαδοκρατούμενες’ κοινωνίες», εξηγεί ο Ντιούι Γουάλας Τζούνιορ, του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον.

Η ευρεία έννοια που έχει δοθεί τώρα στη λέξη αφήνει περιθώρια ύπαρξης πολλών ειδών θεοκρατίας. Ποιο είδος χρειαζόμαστε εμείς;

Πλαστές Θεοκρατίες

Η πρώτη ανθρώπινη κυβέρνηση που μνημονεύεται στην ιστορία θεμελιώθηκε πριν από 4.000 περίπου χρόνια από τον Νεβρώδ. Αυτός ο δισέγγονος του Νώε αυτοδιορίστηκε βασιλιάς και έγινε, όπως τον περιγράφει η Αγία Γραφή, ‘ισχυρός κυνηγός ενώπιον [εναντίον, ΜΝΚ] του Ιεχωβά’. (Γένεσις 10:8, 9) Με το να αυτοεξυψωθεί ως άρχοντας εναντίον του Ιεχωβά, ο Νεβρώδ έκανε τον εαυτό του πολιτικό θεό. Με αυτή την ιδιότητα, είχε την υποστήριξη του κύριου εναντιούμενου στον Θεό, του ψεύτικου θεού Σατανά του Διαβόλου. (2 Κορινθίους 4:4) Έτσι η διακυβέρνηση του Νεβρώδ ήταν πλαστογραφία της αληθινής θεοκρατίας.

Αργότερα, όταν οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας του Νεβρώδ διασκορπίστηκαν σ’ όλη τη γη, οι άνθρωποι συνέχισαν να πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις τους ήταν θεοκρατικές, δηλαδή ότι αντλούσαν την εξουσία τους από το θεό ή τους θεούς που λάτρευαν εκείνοι. (Γένεσις 11:1-9) Έτσι, ο όρος «θεοκρατία» έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιείται, όπως λέει Η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας, «για να περιγράψει αυτή την αρχική εκείνη φάση του αρχαίου πολιτισμού της Ανατολής στη διάρκεια της οποίας δεν υπήρχε καμιά διάκριση μεταξύ θρησκείας και κράτους».

Σε μερικούς πολιτισμούς, όπως στην Αίγυπτο της εποχής των Φαραώ, ο βασιλιάς θεωρούνταν σύζυγος κάποιας μεγάλης θεάς ή γιος κάποιου θεού. Άλλοι πολιτισμοί δεν πρόβαλαν πολύ τις υποτιθέμενες θεϊκές ιδιότητες ή τη θεϊκή προέλευση του βασιλιά, αλλά τόνιζαν περισσότερο την ιδέα ότι ήταν θεϊκά εκλεγμένος. Στην Ελλάδα της εποχής του Αλέξανδρου και μετέπειτα, ο βασιλιάς θεωρούνταν θεϊκός, εξηγεί το βιβλίο Ιστορία της Πολιτικής Θεωρίας (A History of Political Theory), «επειδή έφερνε αρμονία στο βασίλειό του όπως ο Θεός φέρνει αρμονία στον κόσμο». Το ίδιο ιστορικό βιβλίο συνεχίζει: «Κατείχε μια θεϊκή υπόσταση που δεν είχε κανένας κοινός άνθρωπος, και η οποία έφερνε καταστροφή στον ανάξιο σφετεριστή που διεκδικούσε αυτό το υψηλό αξίωμα χωρίς την ευλογία του Ουρανού».

Αυτή η αντίληψη, ότι ο βασιλιάς έχει θεϊκή υπόσταση, συνέχισε να επικρατεί στη λεγόμενη Χριστιανική εποχή. Μετά τη μεταστροφή των τευτονικών φυλών στον Καθολικισμό, το κύρος του βασιλιά αυξήθηκε. Η στέψη από την εκκλησία υποδήλωνε ότι ο ίδιος ο Θεός είχε εκλέξει το βασιλιά για να άρχει. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, αναπτύχθηκε σταδιακά το δόγμα που είναι γνωστό ως το θεϊκό δικαίωμα των βασιλιάδων.

Ακόμη και πριν από τη «Χριστιανική» εποχή, οι Καίσαρες της Ρώμης είχαν στρέψει την κυβέρνησή τους προς τη θεοκρατία ισχυριζόμενοι ότι είχαν θεϊκή φύση. Οι Ρωμαίοι έβλεπαν την ανθρώπινη διακυβέρνηση ως το ισοδύναμο της θεϊκής διακυβέρνησης, κάνοντας έτσι την κυβέρνησή τους, κατά το υπόδειγμα του Νεβρώδ, πλαστή θεοκρατία. Έτσι, όταν ορισμένοι Ιουδαίοι κληρικοί του πρώτου αιώνα Κ.Χ. απέρριψαν τον Ιησού ως μελλοντικό βασιλιά, λέγοντας «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα», στην πραγματικότητα εξέφραζαν την προτίμησή τους για μια πλαστή θεοκρατία αντί για την αληθινή που διακήρυττε ο Ιησούς.—Ιωάννης 19:15.

Εφόσον η θεοκρατική διακυβέρνηση του Ιεχωβά είναι ασύγκριτα ανώτερη από οποιαδήποτε άλλη μορφή διακυβέρνησης, δεν είναι άξιο απορίας που ο Σατανάς προσπάθησε να ενσωματώσει κάποιες από τις πτυχές της στις ανθρωποποίητες πλαστογραφίες του—χωρίς όμως επιτυχία. Όλες αυτές οι αυτοαποκαλούμενες θεοκρατίες ούτε καν πλησιάζουν την ιδανική. Στην πραγματικότητα, καμιά απ’ αυτές δεν υπήρξε διακυβέρνηση από τον Θεό ή από τους αντιπροσώπους του. Υπήρξαν φτωχές απομιμήσεις του πραγματικού, εκφράσεις ατελούς ανθρώπινης διακυβέρνησης κάτω από τον έλεγχο ενός πλαστού θεού.

Κατάλληλα, η Αγία Γραφή αποκαλεί αυτόν το θεό ‘άρχοντα αυτού του κόσμου’ και ‘θεό αυτού του συστήματος πραγμάτων’. (Ιωάννης 12:31· 14:30· 2 Κορινθίους 4:4, ΜΝΚ) Γι’ αυτόν το λόγο ο Σατανάς είχε τη δυνατότητα να προσφέρει στον Ιησού «πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών», πειρασμό τον οποίο ο Ιησούς απέρριψε με αποφασιστικότητα. (Ματθαίος 4:8-10) Ξέροντας ότι η γνήσια θεοκρατία είναι η διακυβέρνηση από το μοναδικό αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, ο Ιησούς δεν εξαπατήθηκε έτσι ώστε να δεχτεί ανθρωποποίητα υποκατάστατα που είναι ανίκανα να εκφράσουν με τέλεια ισορροπία τις θεϊκές ιδιότητες οι οποίες μπορούν να βρεθούν στην πραγματική θεοκρατία.

Η Τέλεια Κυβέρνηση Πλησιάζει

Πριν από μερικά χρόνια, ο Χιου Μπρόγκαν, από το Πανεπιστήμιο του Έσεξ, έφτασε στο εξής συμπέρασμα: «Αν ο άνθρωπος, αυτό το πολιτικό ον, θέλει να σώσει τον εαυτό του και τους πολιτισμούς του, δεν μπορεί ακόμη να σταματήσει να αναζητάει νέες μορφές κυβέρνησης για να αντιμετωπίζει τις ολοένα καινούριες ανάγκες του καιρού του». Από την εποχή του Νεβρώδ, οι άνθρωποι κάνουν αυτό ακριβώς, επινοούν επανειλημμένα νέες μορφές κυβέρνησης για να αντιμετωπίζουν τις ανάγκες των καιρών. Ωστόσο, πόσος καιρός χρειάζεται για να αποδειχτεί ότι η ανθρώπινη διακυβέρνηση, απλώς, δεν φέρνει αποτελέσματα;

Ευτυχώς, το 1914 ήρθε ο καιρός να τεθεί τέλος στους άσκοπους πειραματισμούς με τις ανθρώπινες κυβερνήσεις, μέσω της εγκαθίδρυσης της Μεσσιανικής Βασιλείας του Ιεχωβά στον ουρανό!a Από το 1914 και μετά, οι ανθρώπινες κυβερνήσεις, αν και εξακολουθούν να επιβιώνουν, ζουν με παράταση χρόνου. (Δανιήλ 7:12) Ζούμε στην περίοδο που η Αγία Γραφή προσδιορίζει ως τις ‘έσχατες ημέρες’. (2 Τιμόθεον 3:1-5) Η γραφή στον τοίχο που προμηνύει επικείμενη καταστροφή για την ανθρώπινη διακυβέρνηση είναι τόσο ξεκάθαρη ώστε κανένας δεν μπορεί με ειλικρίνεια να την παραβλέψει. Μπορεί να την αψηφήσει, δεν μπορεί όμως να τη σβήσει.

Η θεοκρατική διακυβέρνηση μέσω της Μεσσιανικής Βασιλείας του Ιεχωβά παριστάνεται στην Αγία Γραφή, στο βιβλίο του Δανιήλ κεφάλαιο 2, με λίθο που ‘απεκόπη άνευ χειρών’, ο οποίος «εκτύπησε την εικόνα [που συμβολίζει την ανθρώπινη διακυβέρνηση] επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού και κατεσύντριψεν αυτούς». Αυτό σημαίνει ότι η εγκαθιδρυμένη Βασιλεία του Θεού πρόκειται σύντομα να χτυπήσει την κακή ανθρώπινη διακυβέρνηση στην κάθε της μορφή, και να τη συντρίψει. Σε ποιο βαθμό; Η Αγία Γραφή απαντάει: «Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος και ο χρυσός κατεσυντρίφθησαν ομού και έγειναν ως λεπτόν άχυρον αλωνίου θερινού· και ο άνεμος εσήκωσεν αυτά και ουδείς τόπος ηυρέθη αυτών [ώστε δεν βρέθηκε ούτε ίχνος απ’ αυτά, ΜΝΚ]».—Δανιήλ 2:34, 35.

Αν οι διεφθαρμένες ανθρώπινες κυβερνήσεις πρόκειται σύντομα να εξαλειφτούν σε τέτοιο βαθμό ώστε να μη βρεθεί ποτέ ούτε ίχνος απ’ αυτές, είναι φανερό ότι οι υποστηρικτές της ανθρώπινης διακυβέρνησης έχουν δύσκολους καιρούς μπροστά τους. Εκατομμύρια άτομα, διακρίνοντας αυτό το γεγονός, βλέπουν τη σοφία τού να μεταθέσουν την εμπιστοσύνη τους από τη διεφθαρμένη ανθρώπινη διακυβέρνηση σε κάτι καλύτερο. Μόνο η διακυβέρνηση από τον Ιεχωβά Θεό, τον Δημιουργό του σύμπαντος, μπορεί να λύσει τα προβλήματα που έχουν προκληθεί από χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης κακής διακυβέρνησης και κακής διαχείρισης. Μόνο η αληθινή θεοκρατία μπορεί να αντιμετωπίσει τις ανάγκες των καιρών μας.

Το Ξύπνα! ελπίζει ότι τα δέκα άρθρα της σειράς «Η Ανθρώπινη Διακυβέρνηση Ζυγίζεται στην Πλάστιγγα» σας εντύπωσαν το πόσο σημαντικό είναι να πάρετε μια προσωπική απόφαση στο θέμα της κυβέρνησης. Και πάνω απ’ όλα, ελπίζει να σας βοηθήσουν να πάρετε μια σοφή απόφαση. Η ανθρώπινη διακυβέρνηση ζυγίστηκε στην πλάστιγγα και βρέθηκε ελλιπής. Τι θα διαλέξετε εσείς; Μια φτηνή πλαστογραφία του πραγματικού ή το πραγματικό; Θα διαλέξετε την ανθρώπινη διακυβέρνηση ή τη διακυβέρνηση του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά;—Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 6:10.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 22]

Τι θα Επιτελέσει η Θεοκρατική Διακυβέρνηση του Ιεχωβά

◆ Θα ξαναδώσει στα ασθενικά ηλικιωμένα άτομα νεανική ζωτικότητα.—Ιώβ 33:25.

◆ Θα κάνει τους πολέμους γεγονότα του παρελθόντος.—Ψαλμός 46:9· Ησαΐας 9:7.

◆ Θα προμηθεύσει εξαιρετική στέγαση σε κάθε οικογένεια.—Ησαΐας 65:21.

◆ Θα γιατρέψει τους ασθενείς και τους ανάπηρους.—Ησαΐας 33:24· 35:5, 6.

◆ Θα αναστήσει τους νεκρούς.—Ησαΐας 25:8· Πράξεις 24:15· Αποκάλυψις 20:13.

◆ Θα απαλλάξει τη γη από τη διαφθορά, την ανηθικότητα και το έγκλημα.—Παροιμίαι 2:21, 22.

◆ Θα προμηθεύσει άφθονη τροφή για όλους.—Ψαλμός 72:16, ΜΝΚ· Ησαΐας 25:6.

◆ Θα αποκαταστήσει ειρηνικές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και ζώων.—Ησαΐας 11:6-9· Ιεζεκιήλ 34:25.

◆ Θα αναθέσει στον καθένα ουσιώδη και ανταμειφτική εργασία.—Ησαΐας 65:22, 23.

◆ Θα μεταμορφώσει τη γη σε παγκόσμιο παράδεισο.—Ησαΐας 35:1, 6, 7· Λουκάς 23:43.

Αυτές δεν είναι κενές πολιτικές υποσχέσεις που έχουν δοθεί από ανθρώπους· είναι υποσχέσεις που έχουν δοθεί από τον Θεό, και «είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός».—Εβραίους 6:18.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Οι αιώνιες ευλογίες της τέλειας κυβέρνησης μπορούν να γίνουν δικές σας!