Ο Ιεχωβά Κυβερνάει—Μέσω Θεοκρατίας
‘Ο Ιεχωβά θέλει βασιλεύει εις τον αιώνα’.—ΨΑΛΜΟΣ 146:10.
1, 2. (α) Γιατί έχουν αποτύχει οι προσπάθειες των ανθρώπων στο θέμα της διακυβέρνησης; (β) Ποια υπήρξε η μόνη αληθινά επιτυχημένη μορφή διακυβέρνησης;
ΑΠΟ την εποχή του Νεβρώδ, οι άνθρωποι έχουν δοκιμάσει διάφορους τρόπους για να κυβερνήσουν την ανθρώπινη κοινωνία. Υπήρξαν δικτατορίες, μοναρχίες, ολιγαρχίες και διάφορες μορφές δημοκρατίας. Ο Ιεχωβά έχει επιτρέψει όλες αυτές τις μορφές διακυβέρνησης. Μάλιστα, επειδή ο Θεός είναι η ύστατη Πηγή κάθε εξουσίας, με κάποια έννοια αυτός τοποθέτησε τους διάφορους κυβερνήτες στις σχετικές θέσεις τους. (Ρωμαίους 13:1) Εντούτοις, όλες οι προσπάθειες των ανθρώπων στο θέμα της διακυβέρνησης έχουν αποτύχει. Κανένας ανθρώπινος κυβερνήτης δεν έχει παραγάγει μια μακρόβια, σταθερή, δίκαιη κοινωνία. Πάρα πολύ συχνά, «ο άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού».—Εκκλησιαστής 8:9.
2 Μήπως αυτό θα πρέπει να μας εκπλήσσει; Όχι, βέβαια! Ο ατελής άνθρωπος δεν πλάστηκε για να κυβερνάει τον εαυτό του. «Η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού». (Ιερεμίας 10:23) Για αυτόν το λόγο, στο διάβα όλης της ανθρώπινης ιστορίας, μόνο μια μορφή διακυβέρνησης υπήρξε αληθινά επιτυχημένη. Ποια είναι αυτή; Η θεοκρατία υπό τον Ιεχωβά Θεό. Στην ελληνική που χρησιμοποιήθηκε στην Αγία Γραφή, «θεοκρατία» σημαίνει διακυβέρνηση [κράτος] από τον Θεό. Ποια καλύτερη διακυβέρνηση θα μπορούσε να υπάρχει από τη διακυβέρνηση του ίδιου του Ιεχωβά Θεού;—Ψαλμός 146:10.
3. Ποια είναι μερικά από τα πρώτα παραδείγματα θεοκρατίας που υπήρξαν στη γη;
3 Η θεοκρατία κυβέρνησε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στην Εδέμ, μέχρις ότου ο Αδάμ και η Εύα στασίασαν εναντίον του Ιεχωβά. (Γένεσις 3:1-6, 23) Την εποχή του Αβραάμ, φαίνεται ότι υπήρχε μια θεοκρατία στην πόλη Σαλήμ, όπου ο Μελχισεδέκ ήταν βασιλιάς-ιερέας. (Γένεσις 14:18-20· Εβραίους 7:1-3) Ωστόσο, η πρώτη εθνική θεοκρατία υπό τον Ιεχωβά Θεό ιδρύθηκε στην έρημο Σινά το 16ο αιώνα Π.Κ.Χ. Πώς συνέβη αυτό; Και πώς λειτουργούσε εκείνη η θεοκρατική διακυβέρνηση;
Γεννιέται μια Θεοκρατία
4. Πώς ίδρυσε ο Ιεχωβά το θεοκρατικό έθνος του Ισραήλ;
4 Το 1513 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά διέσωσε τους Ισραηλίτες από τη δουλεία στην Αίγυπτο και κατέστρεψε στην Ερυθρά Θάλασσα τις στρατιές του Φαραώ που τους καταδίωκαν. Κατόπιν, Αυτός οδήγησε τους Ισραηλίτες στο Όρος Σινά. Αφού κατασκήνωσαν στους πρόποδες του βουνού, ο Θεός τούς είπε μέσω του Μωυσή: «Σεις είδατε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους, και σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού και σας έφερα προς εμαυτόν· τώρα λοιπόν εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών». Οι Ισραηλίτες αποκρίθηκαν: ‘Πάντα όσα είπεν ο Ιεχωβά θέλομεν πράξει’. (Έξοδος 19:4, 5, 8) Έγινε μια διαθήκη και γεννήθηκε το θεοκρατικό έθνος του Ισραήλ.—Δευτερονόμιον 26:18, 19.
5. Πώς μπορούσε να ειπωθεί ότι ο Ιεχωβά κυβερνούσε στον Ισραήλ;
5 Όμως, με ποιον τρόπο κυβερνιόταν ο Ισραήλ από τον Ιεχωβά, ο οποίος είναι αόρατος στα ανθρώπινα μάτια; (Έξοδος 33:20) Με την έννοια ότι οι νόμοι και το ιερατείο του έθνους δόθηκαν από τον Ιεχωβά. Εκείνοι που υπάκουαν στους νόμους και απέδιδαν λατρεία σύμφωνα με τις θεϊκά εξουσιοδοτημένες διευθετήσεις υπηρετούσαν τον Μεγάλο Θεοκράτη, τον Ιεχωβά. Επιπρόσθετα, ο αρχιερέας είχε τα Ουρίμ και τα Θουμμίμ, μέσω των οποίων ο Ιεχωβά Θεός έδινε κατεύθυνση σε καιρούς επείγουσας ανάγκης. (Έξοδος 28:29, 30) Επιπλέον, διάφοροι πρεσβύτεροι, οι οποίοι είχαν τα κατάλληλα προσόντα, ήταν οι εκπρόσωποι του Ιεχωβά στη θεοκρατία και φρόντιζαν να εφαρμόζεται ο Νόμος του Θεού. Αν εξετάσουμε το υπόμνημα μερικών από αυτούς τους άντρες, θα καταλάβουμε καλύτερα το πώς οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτάσσονται στη διακυβέρνηση του Θεού.
Εξουσία υπό τη Θεοκρατία
6. Γιατί αποτελούσε πρόκληση για ανθρώπους να κατέχουν εξουσία σε μια θεοκρατία, και τι είδους άντρες χρειάζονταν για αυτή την ευθύνη;
6 Εκείνοι που είχαν θέσεις εξουσίας στον Ισραήλ απολάμβαναν ένα μεγάλο προνόμιο, αλλά αποτελούσε πρόκληση για αυτούς να διατηρήσουν την ισορροπία τους. Αυτοί έπρεπε να προσέχουν ώστε το «εγώ» τους ποτέ να μη γίνει πιο σημαντικό από τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά. Η θεόπνευστη δήλωση ότι «του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού» ίσχυε τόσο για τους Ισραηλίτες όσο και για το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. Ο Ισραήλ ευημερούσε μόνο όταν οι πρεσβύτεροι θυμούνταν ότι ο Ισραήλ ήταν μια θεοκρατία και ότι αυτοί έπρεπε να κάνουν το θέλημα του Ιεχωβά, όχι το δικό τους. Λίγο μετά την ίδρυση του Ισραήλ, ο πεθερός του Μωυσή, ο Ιοθόρ, περιέγραψε κατάλληλα τι είδους άντρες έπρεπε να είναι αυτοί, δηλαδή ‘άντρες άξιοι, φοβούμενοι τον Θεό, άντρες φιλαλήθεις, που μισούσαν τη φιλαργυρία’.—Έξοδος 18:21.
7. Με ποιους τρόπους ήταν ο Μωυσής ένα θαυμάσιο παράδειγμα ατόμου που κατείχε εξουσία υπό τον Ιεχωβά Θεό;
7 Ο πρώτος άνθρωπος που άσκησε μεγάλη εξουσία στον Ισραήλ ήταν ο Μωυσής. Αυτός ήταν ένα θαυμάσιο παράδειγμα ατόμου που άσκησε θεοκρατική εξουσία. Είναι αλήθεια ότι σε μια περίπτωση έκανε την εμφάνισή της η ανθρώπινη αδυναμία. Ωστόσο, ο Μωυσής στηριζόταν πάντοτε στον Ιεχωβά. Όταν εγείρονταν ερωτήματα τα οποία δεν είχαν ήδη επιλυθεί, εκείνος επιζητούσε την κατεύθυνση του Ιεχωβά. (Παράβαλε Αριθμοί 15:32-36). Πώς αντιστάθηκε ο Μωυσής στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει την υψηλή θέση που κατείχε για τη δική του δόξα; Αν και ήταν ηγέτης ενός έθνους που αριθμούσε εκατομμύρια, αυτός ήταν «πραύς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους τους επί της γης». (Αριθμοί 12:3) Αυτός δεν είχε προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά ενδιαφερόταν για τη δόξα του Θεού. (Έξοδος 32:7-14) Επίσης, ο Μωυσής είχε ισχυρή πίστη. Μιλώντας για αυτόν πριν γίνει εθνικός ηγέτης, ο απόστολος Παύλος είπε: «Συνέχισε να είναι σταθερός σαν να έβλεπε τον Αόρατο». (Εβραίους 11:27) Είναι φανερό ότι ο Μωυσής ποτέ δεν ξέχασε πως ο Ιεχωβά ήταν ο πραγματικός Άρχοντας του έθνους. (Ψαλμός 90:1, 2) Τι θαυμάσιο παράδειγμα για εμάς σήμερα!
8. Ποια εντολή έδωσε ο Ιεχωβά στον Ιησού του Ναυή, και γιατί είναι αυτό αξιοσημείωτο;
8 Όταν η επίβλεψη του Ισραήλ αποδείχτηκε πολύ μεγάλο έργο για να το φέρει σε πέρας ο Μωυσής μόνος του, ο Ιεχωβά επέθεσε το πνεύμα του σε 70 πρεσβυτέρους οι οποίοι θα υποστήριζαν τον Μωυσή καθώς έκρινε το έθνος. (Αριθμοί 11:16-25) Στα μετέπειτα χρόνια κάθε πόλη θα είχε τους δικούς της πρεσβυτέρους. (Παράβαλε Δευτερονόμιον 19:12· 22:15-18· 25:7-9). Όταν πέθανε ο Μωυσής, ο Ιεχωβά κατέστησε τον Ιησού του Ναυή ηγέτη του έθνους. Μπορούμε να φανταστούμε ότι, με αυτό το προνόμιο, ο Ιησούς του Ναυή είχε πολλά να κάνει. Εντούτοις, ο Ιεχωβά τού είπε ότι υπήρχε κάτι που δεν έπρεπε ποτέ να παραβλέψει: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ». (Ιησούς του Ναυή 1:8) Προσέξτε ότι, αν και ο Ιησούς του Ναυή είχε ήδη 40 και πλέον χρόνια υπηρεσίας στο ενεργητικό του, χρειαζόταν να συνεχίσει να διαβάζει το Νόμο. Εμείς, επίσης, χρειάζεται να μελετάμε την Αγία Γραφή και να επαναφέρουμε στο μυαλό μας τους νόμους και τις αρχές του Ιεχωβά—άσχετα με το πόσο μεγάλο είναι το υπόμνημα υπηρεσίας μας ή το πόσα προνόμια έχουμε.—Ψαλμός 119:111, 112.
9. Τι συνέβη στον Ισραήλ στην εποχή των κριτών;
9 Μετά τον Ιησού του Ναυή ακολούθησε μια σειρά κριτών. Δυστυχώς, στην εποχή των κριτών οι Ισραηλίτες συχνά ‘έπρατταν πονηρά ενώπιον του Ιεχωβά’. (Κριταί 2:11) Σχετικά με την περίοδο των κριτών, το υπόμνημα λέει: «Κατ’ εκείνας τας ημέρας δεν ήτο βασιλεύς εν τω Ισραήλ· έκαστος έπραττε το αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού». (Κριταί 21:25) Ο καθένας έπαιρνε τις δικές του αποφάσεις όσον αφορά τη διαγωγή και τη λατρεία, και η ιστορία δείχνει ότι πολλοί Ισραηλίτες πήραν κακές αποφάσεις. Υπέπεσαν στην ειδωλολατρία και μερικές φορές διέπραξαν φρικτά εγκλήματα. (Κριταί 19:25-30) Μερικοί, όμως, έδειξαν υποδειγματική πίστη.—Εβραίους 11:32-38.
10. Πώς άλλαξε ριζικά η διακυβέρνηση στον Ισραήλ στην εποχή του Σαμουήλ, και τι οδήγησε σε αυτό;
10 Στη διάρκεια της ζωής του τελευταίου κριτή, του Σαμουήλ, ο Ισραήλ πέρασε μια κρίση σε ό,τι αφορούσε τη διακυβέρνηση. Επειδή επηρεάστηκαν από τα γύρω εχθρικά έθνη, τα οποία κυβερνιούνταν όλα από βασιλιάδες, οι Ισραηλίτες σκέφτηκαν ότι και αυτοί χρειάζονταν βασιλιά. Ξέχασαν ότι είχαν ήδη Βασιλιά, ότι η κυβέρνησή τους ήταν θεοκρατία. Ο Ιεχωβά είπε στον Σαμουήλ: «Δεν απέβαλον σε, αλλ’ εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ’ αυτούς». (1 Σαμουήλ 8:7) Το παράδειγμά τους μας θυμίζει πόσο εύκολο είναι να χάσουμε την πνευματική μας όραση και να επηρεαστούμε από τον κόσμο γύρω μας.—Παράβαλε 1 Κορινθίους 2:14-16.
11. (α) Παρά την αλλαγή στη διακυβέρνηση, πώς μπορεί να ειπωθεί ότι ο Ισραήλ εξακολουθούσε να είναι θεοκρατία υπό τους βασιλιάδες; (β) Ποια εντολή έδωσε ο Ιεχωβά στους βασιλιάδες του Ισραήλ, και με ποιο σκοπό;
11 Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά δέχτηκε το αίτημα των Ισραηλιτών και διάλεξε τους πρώτους δύο βασιλιάδες τους, τον Σαούλ και τον Δαβίδ. Ο Ισραήλ εξακολουθούσε να είναι θεοκρατία, την οποία κυβερνούσε ο Ιεχωβά. Για να το θυμούνται αυτό οι βασιλιάδες του, ο καθένας από αυτούς ήταν υποχρεωμένος να γράψει το δικό του αντίγραφο του Νόμου και να το διαβάζει καθημερινά, ‘δια να μάθη να φοβήται Ιεχωβά τον Θεόν αυτού, να φυλάττη πάντας τους λόγους του νόμου τούτου και τα διατάγματα ταύτα, ώστε να εκτελή αυτά· δια να μη υψωθή η καρδία αυτού υπεράνω των αδελφών αυτού’. (Δευτερονόμιον 17:19, 20) Ναι, ο Ιεχωβά επιθυμούσε να μην εξυψώνουν τον εαυτό τους εκείνοι που είχαν εξουσία στη θεοκρατία του, και να αντανακλούν το Νόμο του οι πράξεις τους.
12. Ποιο υπόμνημα πιστότητας δημιούργησε ο Βασιλιάς Δαβίδ;
12 Ο Βασιλιάς Δαβίδ είχε αξιοσημείωτη πίστη στον Ιεχωβά, και ο Θεός υποσχέθηκε μέσω διαθήκης ότι ο Δαβίδ θα γινόταν πατέρας μιας γραμμής βασιλιάδων η οποία θα διαρκούσε για πάντα. (2 Σαμουήλ 7:16· 1 Βασιλέων 9:5· Ψαλμός 89:29) Η ταπεινή υποταγή που έδειχνε ο Δαβίδ στον Ιεχωβά ήταν άξια μίμησης. Ο ίδιος είπε: ‘Ιεχωβά, εν τη δυνάμει σου θέλει ευφραίνεσθαι ο βασιλεύς· και πόσον θέλει υπεραγάλλεσθαι εν τη σωτηρία σου’! (Ψαλμός 21:1) Μολονότι ο Δαβίδ υστερούσε μερικές φορές εξαιτίας της σαρκικής αδυναμίας, κατά κανόνα στηριζόταν στη δύναμη του Ιεχωβά, όχι στη δική του.
Μη Θεοκρατικά Έργα και Στάση
13, 14. Ποιες ήταν μερικές μη θεοκρατικές πράξεις που έκαναν οι διάδοχοι του Δαβίδ;
13 Δεν ήταν όλοι οι Ισραηλίτες ηγέτες σαν τον Μωυσή και τον Δαβίδ. Πολλοί έδειξαν χονδροειδή έλλειψη σεβασμού για τη θεοκρατική διευθέτηση, επιτρέποντας την ψεύτικη λατρεία στον Ισραήλ. Ακόμη και μερικοί από τους πιστούς άρχοντες ενήργησαν μη θεοκρατικά σε ορισμένες περιπτώσεις. Πολύ τραγική ήταν η περίπτωση του Σολομώντα, στον οποίο είχε δοθεί μεγάλη σοφία και ευημερία. (1 Βασιλέων 4:25, 29) Όμως, αγνοώντας το νόμο του Ιεχωβά, αυτός παντρεύτηκε πολλές συζύγους και επέτρεψε την ειδωλολατρία στον Ισραήλ. Προφανώς η διακυβέρνηση του Σολομώντα ήταν καταπιεστική στα μετέπειτα χρόνια του.—Δευτερονόμιον 17:14-17· 1 Βασιλέων 11:1-8· 12:4.
14 Ο γιος του Σολομώντα, ο Ροβοάμ, αντιμετώπισε το αίτημα του να ελαφρύνει το φορτίο των υπηκόων του. Αντί να χειριστεί την κατάσταση με ήπιο τρόπο, αυτός επέβαλε με επιθετικότητα την εξουσία του—και έχασε 10 από τις 12 φυλές. (2 Χρονικών 10:4-17) Ο πρώτος βασιλιάς στο δεκάφυλο βασίλειο το οποίο αποσκίρτησε ήταν ο Ιεροβοάμ. Στην προσπάθεια που έκανε να διασφαλίσει το ότι το βασίλειό του δεν επρόκειτο ποτέ να επανενωθεί με το αδελφικό του έθνος, αυτός καθιέρωσε τη λατρεία μοσχαριών. Αυτή μπορεί να φάνηκε ότι ήταν έξυπνη πολιτική κίνηση, όμως έδειχνε κραυγαλέα έλλειψη σεβασμού για τη θεοκρατία. (1 Βασιλέων 12:26-30) Αργότερα, στο τέλος μιας μακρόχρονης ζωής πιστής υπηρεσίας, ο Βασιλιάς Ασά επέτρεψε στην υπερηφάνεια να σπιλώσει το υπόμνημά του. Αυτός κακομεταχειρίστηκε τον προφήτη που πήγε να του δώσει συμβουλή από τον Ιεχωβά. (2 Χρονικών 16:7-11) Ναι, ακόμη και άτομα που έχουν πολλά χρόνια υπηρεσίας χρειάζονται μερικές φορές συμβουλή.
Το Τέλος μιας Θεοκρατίας
15. Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, πώς απέτυχαν οι Ιουδαίοι ηγέτες ως πρόσωπα εξουσίας μέσα σε μια θεοκρατία;
15 Όταν ο Ιησούς Χριστός βρισκόταν στη γη, ο Ισραήλ ήταν ακόμη θεοκρατία. Δυστυχώς, όμως, πολλοί από τους υπεύθυνους πρεσβυτέρους της δεν είχαν πνευματικό φρόνημα. Είναι σίγουρο ότι απέτυχαν να καλλιεργήσουν την πραότητα την οποία έδειξε ο Μωυσής. Ο Ιησούς επισήμανε την πνευματική τους διαφθορά όταν είπε: «Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι έχουν καθήσει στη θέση του Μωυσή. Όλα όσα σας λένε, λοιπόν, να τα κάνετε και να τα τηρείτε, αλλά να μην ενεργείτε σύμφωνα με τις πράξεις τους, γιατί λένε αλλά δεν εκτελούν».—Ματθαίος 23:2, 3.
16. Πώς έδειξαν οι Ιουδαίοι ηγέτες του πρώτου αιώνα ότι δεν είχαν καθόλου σεβασμό για τη θεοκρατία;
16 Αφού παρέδωσαν τον Ιησού στον Πόντιο Πιλάτο, οι Ιουδαίοι ηγέτες έδειξαν πόσο είχαν απομακρυνθεί από τη θεοκρατική υποταγή. Ο Πιλάτος ανέκρινε τον Ιησού και έφτασε στο συμπέρασμα ότι αυτός ήταν αθώος. Αφού έφερε τον Ιησού μπροστά στους Ιουδαίους, ο Πιλάτος είπε: «Δείτε! Ο βασιλιάς σας!» Όταν οι Ιουδαίοι φώναζαν ζητώντας το θάνατο του Ιησού, ο Πιλάτος ρώτησε: «Το βασιλιά σας να κρεμάσω στο ξύλο;» Οι πρωθιερείς απάντησαν: «Δεν έχουμε βασιλιά εκτός από τον Καίσαρα». (Ιωάννης 19:14, 15) Αυτοί αναγνώριζαν τον Καίσαρα ως βασιλιά, και όχι τον Ιησού, ‘ο οποίος ήρθε στο όνομα του Ιεχωβά’!—Ματθαίος 21:9.
17. Γιατί έπαψε ο σαρκικός Ισραήλ να είναι θεοκρατικό έθνος;
17 Απορρίπτοντας τον Ιησού, οι Ιουδαίοι απέρριψαν τη θεοκρατία, διότι εκείνος επρόκειτο να είναι το κύριο πρόσωπο σε μελλοντικές θεοκρατικές διευθετήσεις. Ο Ιησούς ήταν ο βασιλικός γιος του Δαβίδ, ο οποίος θα βασίλευε για πάντα. (Ησαΐας 9:6, 7· Λουκάς 1:33· 3:23, 31) Έτσι, ο σαρκικός Ισραήλ έπαψε να είναι το εκλεγμένο έθνος του Θεού.—Ρωμαίους 9:31-33.
Μια Νέα Θεοκρατία
18. Ποια νέα θεοκρατία γεννήθηκε τον πρώτο αιώνα; Εξηγήστε.
18 Ωστόσο, η απόρριψη του σαρκικού Ισραήλ από μέρος του Θεού δεν σήμανε το τέλος της θεοκρατίας στη γη. Μέσω του Ιησού Χριστού, ο Ιεχωβά ίδρυσε μια νέα θεοκρατία. Αυτή ήταν η χρισμένη Χριστιανική εκκλησία, η οποία αποτελούσε, στην πραγματικότητα, ένα νέο έθνος. (1 Πέτρου 2:9) Ο απόστολος Παύλος το αποκάλεσε «Ισραήλ του Θεού», και τελικά τα μέλη του προήλθαν «από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος». (Γαλάτες 6:16· Αποκάλυψη 5:9, 10) Ενώ υποτάσσονταν στις ανθρώπινες κυβερνήσεις κάτω από τις οποίες ζούσαν, τα μέλη αυτής της νέας θεοκρατίας κυβερνιούνταν όντως από τον Θεό. (1 Πέτρου 2:13, 14, 17) Λίγο μετά τη γέννηση της νέας θεοκρατίας, οι άρχοντες του σαρκικού Ισραήλ προσπάθησαν να εξαναγκάσουν μερικούς μαθητές να πάψουν να υπακούν σε μια εντολή την οποία τους είχε δώσει ο Ιησούς. Ποια ήταν η απόκρισή τους; «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξεις 5:29) Μια αληθινά θεοκρατική άποψη!
19. Με ποια έννοια μπορούσε η Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα να ονομάζεται θεοκρατία;
19 Πώς, όμως, λειτουργούσε η νέα θεοκρατία; Υπήρχε ένας Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος εκπροσωπούσε τον Μεγάλο Θεοκράτη, τον Ιεχωβά Θεό. (Κολοσσαείς 1:13) Μολονότι ο Βασιλιάς ήταν αόρατος στους ουρανούς, η διακυβέρνησή του ήταν πραγματική για τους υπηκόους του, και τα λόγια του κυβερνούσαν τη ζωή τους. Προκειμένου να υπάρχει ορατή επίβλεψη, διορίστηκαν πρεσβύτεροι που είχαν τα κατάλληλα προσόντα. Στην Ιερουσαλήμ, μια ομάδα τέτοιων αντρών λειτουργούσε ως κυβερνών σώμα. Αυτό το σώμα το εκπροσωπούσαν περιοδεύοντες πρεσβύτεροι, όπως ο Παύλος, ο Τιμόθεος και ο Τίτος. Επίσης, την κάθε εκκλησία τη φρόντιζε ένα σώμα πρεσβυτέρων. (Τίτο 1:5) Όταν εγειρόταν κάποιο δύσκολο πρόβλημα, οι πρεσβύτεροι συμβουλεύονταν το κυβερνών σώμα ή έναν από τους εκπροσώπους του, όπως ήταν ο Παύλος. (Παράβαλε Πράξεις 15:2· 1 Κορινθίους 7:1· 8:1· 12:1). Επιπλέον, κάθε μέλος της εκκλησίας έπαιζε κάποιο ρόλο στην υποστήριξη της θεοκρατίας. Ο καθένας ήταν υπεύθυνος ενώπιον του Ιεχωβά να εφαρμόζει τις Γραφικές αρχές στη ζωή του.—Ρωμαίους 14:4, 12.
20. Τι μπορεί να ειπωθεί σχετικά με τη θεοκρατία στους μεταποστολικούς καιρούς;
20 Ο Παύλος προειδοποίησε ότι, μετά το θάνατο των αποστόλων, θα αναπτυσσόταν αποστασία, και αυτό ακριβώς συνέβη. (2 Θεσσαλονικείς 2:3) Με το πέρασμα του χρόνου, ο αριθμός εκείνων που ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανοί ανήλθε σε εκατομμύρια και κατόπιν σε εκατοντάδες εκατομμύρια. Αυτοί ανέπτυξαν διάφορα είδη εκκλησιαστικής διακυβέρνησης, όπως λόγου χάρη ιεραρχική, πρεσβυτεριανή και κονγκρεγκασιοναλιστική διακυβέρνηση. Ωστόσο, ούτε η διαγωγή ούτε το πιστεύω αυτών των εκκλησιών αντανακλούσε τη διακυβέρνηση του Ιεχωβά. Αυτές δεν ήταν θεοκρατίες!
21, 22. (α) Πώς έχει αποκαταστήσει ο Ιεχωβά τη θεοκρατία στον καιρό του τέλους; (β) Ποιες ερωτήσεις σχετικά με τη θεοκρατία θα λάβουν απάντηση στη συνέχεια;
21 Στη διάρκεια του καιρού του τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων, επρόκειτο να χωριστούν οι αληθινοί Χριστιανοί από τους ψεύτικους Χριστιανούς. (Ματθαίος 13:37-43) Αυτό συνέβη το 1919, που είναι μια βασική χρονολογία στην ιστορία της θεοκρατίας. Εκείνον τον καιρό εκπληρώθηκε η ένδοξη προφητεία που αναφέρεται στο εδάφιο Ησαΐας 66:8: «Τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μια ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ;» Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα ήταν ένα τρανταχτό ναι! Το 1919 η Χριστιανική εκκλησία ήρθε και πάλι σε ύπαρξη ως ένα ξεχωριστό «έθνος». Μια θεοκρατική «γη» γεννήθηκε όντως σαν σε μια ημέρα! Καθώς προχωρούσε ο καιρός του τέλους, έγιναν προσαρμογές στην οργάνωση αυτού του νέου έθνους για να εναρμονιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο με ό,τι υπήρχε τον πρώτο αιώνα. (Ησαΐας 60:17) Όμως, πάντοτε παραμένει μια θεοκρατία. Όσον αφορά τη διαγωγή και το πιστεύω, αυτή αντανακλά πάντοτε τους θεόπνευστους νόμους και τις θεόπνευστες αρχές που υπάρχουν στις Γραφές. Επίσης, υποτάσσεται πάντοτε στον ενθρονισμένο Βασιλιά, τον Ιησού Χριστό.—Ψαλμός 45:17· 72:1, 2.
22 Εσείς είστε συνταυτισμένος με αυτή τη θεοκρατία; Μήπως έχετε κάποια θέση ευθύνης μέσα σε αυτήν; Αν ναι, γνωρίζετε τι σημαίνει να ενεργείτε θεοκρατικά; Γνωρίζετε ποιες παγίδες πρέπει να αποφεύγετε; Οι δυο τελευταίες ερωτήσεις θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.
Μπορείτε να Εξηγήσετε;
◻ Τι είναι θεοκρατία;
◻ Με ποιον τρόπο ήταν ο Ισραήλ θεοκρατία;
◻ Ποια διευθέτηση έκανε ο Ιεχωβά για να υπενθυμίζει στους βασιλιάδες ότι ο Ισραήλ ήταν θεοκρατία;
◻ Με ποιον τρόπο ήταν η Χριστιανική εκκλησία θεοκρατία, και πώς ήταν οργανωμένη;
◻ Ποια θεοκρατική οργάνωση έχει ιδρυθεί στους καιρούς μας;
[Εικόνα στη σελίδα 12]
Μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο, οι Ιουδαίοι άρχοντες αναγνώρισαν τον Καίσαρα μάλλον παρά τον θεοκρατικά διορισμένο Βασιλιά του Ιεχωβά