Νοσοκομεία—Όταν Είστε ο Ασθενής
«Όταν χρειάστηκε να μπω στο νοσοκομείο για πρώτη φορά, ένιωσα ξαφνικά σαν να μην έλεγχα πια τη ζωή μου, σαν να είχα γίνει κι εγώ ένας απλός αριθμός στις στατιστικές».—Μαρί Γκ.
«Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα στο νοσοκομείο ως ασθενής. Ένιωσα πολύ τρωτή και απροστάτευτη».—Πόλα Λ.
ΕΧΕΙ τύχει να πάτε ποτέ σε νοσοκομείο ως ασθενής και να νιώσετε έτσι όπως περιγράφεται παραπάνω; Είτε έχετε πάει είτε όχι, πρέπει να παραδεχτείτε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σπάνια κάθονται να σκεφτούν το ενδεχόμενο του να γίνουν οι ίδιοι ασθενείς. Κι όμως, αυτή η πιθανότητα μπορεί κάποια μέρα να γίνει πραγματικότητα για εσάς. Για παράδειγμα, οι εκθέσεις δείχνουν ότι, το 1987, 1 στα 7 άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες εισάχθηκε σε νοσοκομείο. Οι στατιστικές αυτού του είδους ποικίλλουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Εντούτοις, ως προνοητικό άτομο, τι προετοιμασίες θα κάνατε για ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
«Ο πιο σημαντικός τρόπος για να προστατέψετε την υγεία σας είναι να βεβαιωθείτε ότι η εισαγωγή σας στο νοσοκομείο είναι απαραίτητη», σχολιάζει ο Δρ Σίντνεϊ Γουλφ, πρόεδρος της Ομάδας Ερευνών για τη Δημόσια Υγεία. Άσχετα με το πού κατοικείτε, αν είστε άρρωστοι, έχετε το δικαίωμα και την υποχρέωση να πληροφορηθείτε σχετικά με τα όσα αφορούν το πρόβλημα της υγείας σας. Συχνά, ο ίδιος ο γιατρός σας μπορεί να σας δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις.
Αλλά αν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία, τότε καλό είναι να παίρνετε μια ανεξάρτητη δεύτερη γνώμη. Σε μερικές χώρες μάλιστα, οι ασφαλιστικές εταιρίες απαιτούν να υπάρχει και μια δεύτερη γνώμη προτού καταβάλουν τα χρήματα για ορισμένες μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις. Και δεν είναι πρωτάκουστη η αναζήτηση και μιας τρίτης γνώμης προκειμένου να ξεκαθαριστούν διαφορές στη διάγνωση και στη μέθοδο θεραπείας. Το βασικό σημείο είναι το εξής: Είτε υπάρχει μια γνώμη είτε δυο είτε περισσότερες, ο συνετός ασθενής διαθέτει χρόνο για να εξακριβώσει ο ίδιος κατά πόσο η προτεινόμενη θεραπεία είναι αναγκαία και σκόπιμη.
Έκτακτα Περιστατικά
Φυσικά, σε κάποιο έκτακτο περιστατικό, μπορεί να μην υπάρχει ο χρόνος για να λάβει κανείς διάφορες ιατρικές συμβουλές. Ίσως μάλιστα ο ασθενής να έχει χάσει τις αισθήσεις του και να μην είναι σε θέση να μιλήσει ή να γράψει όταν τον φέρνουν στο νοσοκομείο. Μερικές φορές οι γιατροί πρέπει να ενεργήσουν αμέσως, ακόμα και πριν βρεθούν κάποιοι συγγενείς που θα μπορούσαν να καθορίσουν τις επιθυμίες ή τις προτιμήσεις του ασθενούς. Σε τέτοιες περιπτώσεις φαίνεται καθαρά το γιατί η πρόνοια και ο προγραμματισμός είναι μέγιστης σπουδαιότητας.a
Για τον ασθενή που είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, αυτό περιλαμβάνει να έχει πάντα μαζί του μια συμπληρωμένη και πρόσφατη κάρτα «Δήλωση για Ιατρική Περίθαλψη». Σ’ αυτή την κάρτα ο ασθενής εκφράζει εκ των προτέρων τις επιθυμίες του σχετικά με την ιατρική περίθαλψη και παρέχει ζωτικές πληροφορίες, ώστε το ιατρικό προσωπικό να μπορεί να έρθει σε επαφή με συγγενείς ή με άλλα άτομα που γνωρίζουν τις επιθυμίες του. Αυτή η σημαντική κάρτα δεν μπορεί βέβαια να καλύψει όλες τις πιθανές περιπτώσεις, αλλά χρησιμεύει ως νομικό έγγραφο που μιλάει για λογαριασμό σας όταν δεν μπορείτε εσείς.
Κάτι επίσης πολύ υποβοηθητικό, σ’ ένα έκτακτο περιστατικό, είναι να έρθει στο νοσοκομείο κάποιος στενός φίλος ή συγγενής, που είναι ενήμερος των ιατρικών προτιμήσεων και των πεποιθήσεών σας, για να σας υποστηρίξει. Είτε αυτό είναι άμεσα εφικτό είτε όχι, η ενημερωμένη κάρτα «Δήλωση για Ιατρική Περίθαλψη» μπορεί κάποια μέρα να αποδειχτεί άκρως σημαντική για την προστασία των δικαιωμάτων σας.
Ακόμα κι αν κάποιο άτομο δεν είναι βαφτισμένος διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και δεν έχει αυτό το έγγραφο, μπορεί να ετοιμάσει μια παρόμοια γραπτή δήλωση (κατά προτίμηση στη γραφομηχανή). Αυτή η δήλωση θα πρέπει να περιέχει, σε γενικές γραμμές, τις επιθυμίες του ατόμου σχετικά με την ιατρική περίθαλψη, να αναφέρει τυχόν περιορισμούς και να ορίζει ποιοι θα πρέπει να ειδοποιηθούν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Πώς να Συμπληρώνετε Έντυπα και Δηλώσεις
Τα δικαιώματα του ασθενούς ποικίλλουν κατά πολύ σε ολόκληρο τον κόσμο. (Βλέπε πλαίσιο, σελίδα 7.) Σε μερικές χώρες, τα δικαιώματα αυτά έχουν αυξηθεί σημαντικά στα πρόσφατα χρόνια· δεν επιτρέπεται στο γιατρό να εφαρμόσει οποιαδήποτε θεραπεία χωρίς τη συναίνεση του ασθενούς, η οποία συνήθως δίνεται γραπτώς. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο τα νοσοκομεία μπορεί να έχουν τα δικά τους έντυπα τα οποία σας ζητούν να υπογράψετε. Αν είναι έτσι τα πράγματα στον τόπο που κατοικείτε, τότε τα ακόλουθα θα σας φανούν χρήσιμα.
Πρέπει να διαβάσετε πολύ προσεκτικά όλα τα έντυπα πριν τα υπογράψετε, επειδή η υπογραφή σας σημαίνει ότι συμφωνείτε, ότι συναινείτε, σε οτιδήποτε λέει το έντυπο. Μην αφήσετε κανέναν να σας πιέσει να υπογράψετε βιαστικά κάποιο έντυπο εισαγωγής στο νοσοκομείο ή κάποιο έντυπο συναίνεσης σε μια μορφή θεραπείας, χωρίς να το διαβάσετε προσεκτικά. Αν δεν συμφωνείτε με κάποιο μέρος του στερεότυπου εντύπου, διαγράψτε το. Ακόμα κι αν κάποιος διαμαρτυρηθεί υποστηρίζοντας πως αυτό το έντυπο είναι του νοσοκομείου και πως δεν μπορεί να τροποποιηθεί, να έχετε υπόψη σας ότι αυτό δεν παύει να αποτελεί νομικό συμφωνητικό, και ότι κανένας δεν μπορεί να απαιτήσει από εσάς να υπογράψετε κάτι με το οποίο δεν συμφωνείτε. Μολονότι δεν θα θέλατε να δώσετε την εντύπωση παράλογου ατόμου, είναι σημαντικό να μη συμβιβαστείτε σ’ αυτό το θέμα—έχετε το δικαίωμα να αρνηθείτε να επικυρώσετε οποιοδήποτε μέρος του εντύπου.
Ιδιαίτερα αν ζητούν τη συναίνεσή σας για κάποια χειρουργική επέμβαση ή για χρήση αίματος, ελέγξτε κάθε παράγραφο προσεκτικά. Μερικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά τα έχασαν μ’ αυτά που διάβασαν σε κάποιο νοσοκομειακό έντυπο που υποτίθεται ότι είχε ετοιμαστεί ειδικά γι’ αυτούς. Αν και στην αρχή το έντυπο έλεγε ότι οι επιθυμίες του ασθενούς σε σχέση με το αίμα θα γίνονταν σεβαστές, μια παρακάτω παράγραφος έλεγε περίπου τα εξής: ‘Ο γιατρός, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ή σε περίπτωση που το θεωρεί αναγκαίο, διατηρεί το δικαίωμα να κάνει μετάγγιση αίματος’. Επιπλέον, εφόσον ο Λόγος του Θεού δίνει στους Χριστιανούς την εντολή να απέχουν από αίμα, μια καλή τακτική είναι να γράψετε «Όχι Μετάγγιση Αίματος» σε όλα τα χαρτιά που θα σας φέρουν. (Πράξεις 15:28, 29) Αυτό θα ξεκαθαρίσει τη θέση σας σε όλο το προσωπικό. Το γεγονός είναι ότι ολοένα και περισσότεροι ασθενείς δεν δέχονται αίμα, επειδή θέλουν να αποφύγουν τον κίνδυνο να προσβληθούν από ηπατίτιδα, από AIDS ή από άλλες θανατηφόρες ασθένειες.b
Σε μερικές χώρες, οι ασθενείς έχουν λιγότερα δικαιώματα απ’ αυτά που αναφέρθηκαν σε γενικές γραμμές πιο πάνω. Υπάρχουν μέρη στα οποία ο γιατρός αποτελεί το νόμο και όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, θεωρείται ότι οι ασθενείς βρίσκονται στο έλεός του. Ένας γιατρός από μια δυτική χώρα επισκέφτηκε κάποιο αφρικανικό κράτος και παρατήρησε: «Ούτε κι εγώ ήμουν προετοιμασμένος για τον τρόπο με τον οποίο φέρονταν οι γιατροί στους ασθενείς και οι ασθενείς στους γιατρούς . . . Οι ίδιοι οι ασθενείς δεν μιλούσαν παρά μόνο αν τους απηύθυναν το λόγο. Δεν έκαναν ερωτήσεις στους γιατρούς τους». Μολονότι ένα τέτοιο έθιμο θα μπορούσε να δυσκολέψει περισσότερο την κατάσταση για τον ασθενή, και πάλι ο σοφός Χριστιανός—με σεβασμό αλλά και με σταθερότητα—θα επιμείνει ότι πρέπει να γίνει σεβαστό το βασικό ανθρώπινο δικαίωμά του για σωματική ακεραιότητα και για συμμετοχή σε συζητήσεις που αφορούν την ίδια του την υγεία.
Πώς να Μιλήσετε με το Ιατρικό Προσωπικό
Ο γιατρός σας πρέπει να είναι ο κύριος υποστηρικτής και η κύρια πηγή των πληροφοριών σας· συνεπώς, πολλά μπορεί να εξαρτηθούν από το πόσο προσεκτικά έχετε επιλέξει γιατρό. Ένας συγγραφέας σημειώνει: «Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι οι γιατροί είναι σαν όλους τους άλλους ανθρώπους. Εκδηλώνουν σε πλήρη βαθμό τις καλές και τις κακές ιδιότητες που εκδηλώνουμε κι εμείς οι υπόλοιποι. Οι περισσότεροι γιατροί προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για τους ασθενείς τους, αλλά μερικοί υποβάλλονται στην ιδέα ότι έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν εκείνοι για εσάς. Αν οι απόψεις ή η προσωπικότητα ενός γιατρού έρχονται σε αντίθεση με τις δικές σας, ψάξτε να βρείτε άλλο γιατρό».
Προσπαθήστε να πάρετε πλήρεις και ικανοποιητικές απαντήσεις στα ερωτήματά σας, πριν δώσετε τη συναίνεσή σας για οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή. (Βλέπε πλαίσιο, σελίδα 8.) Αν δεν μπορείτε να καταλάβετε κάτι, μην ντρέπεστε να το πείτε. Ζητήστε να σας το εξηγήσουν με απλά λόγια, χωρίς ιατρικούς όρους. Επίσης θα είναι ένδειξη λεπτότητας από μέρους σας αν, σε κάποιο σημείο της συζήτησης με το γιατρό, εκφράσετε την ειλικρινή σας εκτίμηση για το ότι κατανοεί τη θέση σας η οποία βασίζεται στις θρησκευτικές σας πεποιθήσεις.
Προσπαθήστε να δημιουργήσετε φιλικές σχέσεις με το προσωπικό του νοσοκομείου το οποίο έρχεται σε επαφή μαζί σας, όπως οι νοσοκόμες, επειδή τα άτομα αυτά μπορούν και πρέπει να αποβούν μεγάλη βοήθεια σε ό,τι αφορά την περίθαλψη και την ανάρρωσή σας. Όταν σας φέρνουν φάρμακα ή ενέσεις, να βεβαιώνεστε ότι αυτά είναι πραγματικά για εσάς. Αυτό αποτελεί βήμα πρακτικής σοφίας γιατί, ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις, μπορεί να γίνουν λάθη.
Πιθανόν το προσωπικό του νοσοκομείου να φαίνεται πολύ απασχολημένο, αλλά να θυμάστε ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς διάλεξαν αυτόν τον κλάδο, επειδή ενδιαφέρονται πραγματικά για τους ανθρώπους και θέλουν ειλικρινά να βοηθούν τους άλλους. Μπορείτε να συνεργαστείτε μαζί τους με το να προσπαθείτε να εκφράζετε τις ανάγκες και τις ανησυχίες σας με σαφήνεια. Καμιά νοσοκόμα (και κανένας άλλος από το προσωπικό) δεν έχει το δικαίωμα να σας κακομεταχειρίζεται με λόγια όπως: «Αν δεν δεχτείς αυτή τη θεραπευτική αγωγή θα πεθάνεις». Να αναφέρετε οποιαδήποτε τέτοια κακομεταχείριση στη διεύθυνση του νοσοκομείου, καθώς και στους συγγενείς σας ή στο θρησκευτικό σας λειτουργό· αυτοί μπορεί να είναι σε θέση να μιλήσουν για λογαριασμό σας.
Τι Γίνεται αν Προκύψει Κάποιο Πρόβλημα;
Έχουν παρουσιαστεί περιπτώσεις στις οποίες, παρά την εφαρμογή όλων αυτών των σημείων, οι ασθενείς βρέθηκαν σε έντονη διαμάχη με το ιατρικό σύστημα. Μολονότι αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες, τι πρέπει να κάνετε αν βρεθείτε ξαφνικά σε μια τέτοια κατάσταση;
Πρώτον, προσπαθήστε να μην πανικοβληθείτε. Συνήθως αυτές οι στιγμές είναι δύσκολες για όλους όσοι περιλαμβάνονται, και προκαλούνται έντονα συναισθήματα. Έτσι, το να παραμείνετε ήρεμοι και λογικοί και το να δείχνετε σεβασμό μπορεί να αποδειχτεί μεγάλο πλεονέκτημα. Δεύτερον, εξετάστε και επιστρατεύστε όλα τα πιθανά μέσα στα οποία μπορείτε να καταφύγετε. Το νοσοκομείο μπορεί να έχει κάποιον που ενεργεί ως εκπρόσωπος των ασθενών, με τον οποίο μπορείτε να έρθετε σε επαφή και να του ζητήσετε βοήθεια.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά φροντίζουν απαραίτητα να έρχονται σε επαφή με τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας τους. Μάλιστα αυτοί οι σοφοί και έμπειροι σύμβουλοι μπορούν να βοηθήσουν ακόμα και στην ανεύρεση κάποιου συνεργατικού νοσοκομείου, αν η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που να απαιτεί τη μεταφορά σας.c Επίσης, οι αληθινοί Χριστιανοί θυμούνται ότι πρέπει πάντα να στηρίζονται στη δύναμη του Ιεχωβά Θεού. Σε δύσκολες καταστάσεις, συχνά δεν υπάρχει μια και μοναδική λύση για όλα τα ζητήματα και, με τη δική μας δύναμη, μπορεί να μην ξέρουμε πού ακριβώς να στραφούμε. Πολλοί διαπίστωσαν πως αφού είχαν γίνει όλα όσα ήταν ανθρωπίνως δυνατά, όταν στράφηκαν στον Θεό με προσευχή, όχι μόνο παρηγορήθηκαν, αλλά και οδηγήθηκαν σε απρόσμενες λύσεις.—1 Κορινθίους 10:13· Φιλιππησίους 4:6, 7.
Ελπίζουμε ότι δεν θα έχετε κανένα απ’ αυτά τα προβλήματα, αλλά είναι καλό να κάνει κανείς το πρόγραμμά του εκ των προτέρων. Επίσης, να θυμάστε ότι αναμένονται από εσάς ορισμένα πράγματα ενόσω παραμένετε στο νοσοκομείο. Το νοσοκομείο είναι ένα εξαίρετο μέρος για την εκδήλωση Χριστιανικών ιδιοτήτων, όπως η υπομονή, η ευγνωμοσύνη για την καλοσύνη που σας δείχνουν και ιδιαίτερα η ευγνωμοσύνη για εκείνους που σας βοηθούν. Μια σύντομη ευχαριστήρια επιστολή στο προσωπικό του νοσοκομείου, ή ακόμα κι ένα μικρό δώρο που θα προσφέρετε ως ένδειξη εκτίμησης, αφήνει μια καλή εντύπωση που διαρκεί. Η παραμονή σας στο νοσοκομείο μπορεί να σας προσφέρει την ευκαιρία να δώσετε μαρτυρία με την υποδειγματική σας διαγωγή, συμβάλλοντας έτσι στην καλή φήμη που έχουν οι αληθινοί Χριστιανοί ως ασθενείς.—1 Πέτρου 2:12.
[Υποσημειώσεις]
a Πριν από πολλά χρόνια, κάποιος Βιβλικός συγγραφέας κατέγραψε μια εμπνευσμένη παροιμία που τονίζει την αξία τέτοιας πρόνοιας: «Ο προνοητικός άνθρωπος βλέπει τον κίνδυνο και προφυλάγεται, αλλά οι απλοϊκοί εξακολουθούν να προχωράνε και υποφέρουν γι’ αυτό».—Παροιμίαι 22:3, Νέα Διεθνής Μετάφραση (New International Version).
b Βλέπε το ειδικό βιβλιάριο Πώς Μπορεί το Αίμα να Σώσει τη Ζωή σας; (1990), που εκδόθηκε από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά.
c Όπως επεξηγείται στο άρθρο που εμφανίζεται στη σελίδα 12, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πολύτιμες πηγές βοήθειας στο χειρισμό που αφορά τα ιατρικά προβλήματα και το προσωπικό των νοσοκομείων.
[Πλαίσιο στη σελίδα 5]
Σε Περίπτωση που Πρέπει να Μπείτε στο Νοσοκομείο
Τι Πρέπει να Φροντίσετε:
□ 1. Να έχετε μαζί σας μια ενημερωμένη κάρτα «Δήλωση για Ιατρική Περίθαλψη» ή κάποια γραπτή, υπογραμμένη δήλωση με τις επιθυμίες σας.
□ 2. Να διαλέξετε το γιατρό σας με προσοχή.
□ 3. Να βεβαιωθείτε ότι η εισαγωγή στο νοσοκομείο είναι απαραίτητη.
□ 4. Να διαβάσετε και να συμπληρώσετε τυχόν έντυπα εισαγωγής στο νοσοκομείο με προσοχή. Αν είστε Μάρτυρας του Ιεχωβά, κάντε αμέσως γνωστή την ταυτότητά σας.
□ 5. Να πάρετε μαζί σας όσο το δυνατόν λιγότερα από τα απαραίτητα προσωπικά είδη, όπως μπουρνούζι, είδη περιποίησης του σώματος και αναγνωστική ύλη.
□ 6. Να αφήσετε στο σπίτι σας όλα τα κοσμήματα, τις περισσότερες ηλεκτρικές συσκευές και τα χρήματα που δεν θα χρειαστείτε.
[Πλαίσιο στη σελίδα 7]
Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ασθενούς
Όταν ένας ασθενής μπαίνει στο νοσοκομείο, δεν πρέπει να τρομοκρατείται από το περιβάλλον και να σκέφτεται ότι έχει γίνει ένα μηδενικό. Έχει δικαιώματα, που τα περισσότερα νοσοκομεία και το προσωπικό τους είναι πρόθυμα να σεβαστούν. Τα ακόλουθα δικαιώματα αναφέρονται περιληπτικά και βασίζονται σ’ έναν κατάλογο, ο οποίος περιλαμβάνει δέκα δικαιώματα και βρίσκεται στο βιβλίο Πώς να Παραμείνετε Εκτός Νοσοκομείου (How to Stay Out Of the Hospital), της Λίλα Λ. Ανάστας, Διπλωματούχου Νοσοκόμας.d
Ο ασθενής δικαιούται:
1. Να λαβαίνει περίθαλψη από ικανό προσωπικό, η οποία θα χαρακτηρίζεται από διακριτικότητα και σεβασμό.
2. Να λαβαίνει από το γιατρό του πλήρεις και τρέχουσες πληροφορίες σχετικά με τη διάγνωση, τη θεραπευτική αγωγή και τις προβλέψεις για την υγεία του, με λόγια που μπορεί να κατανοήσει ο ασθενής.
3. Να παίρνει από το γιατρό του τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες προκειμένου να δώσει τη συναίνεσή του κατόπιν διαφώτισης, πριν αρχίσει οποιαδήποτε διαδικασία και/ή θεραπευτική αγωγή. Σε περιπτώσεις που υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις οι οποίες είναι σημαντικές από ιατρική άποψη, ο ασθενής έχει το δικαίωμα να γνωρίζει αυτές τις πληροφορίες.
4. Να αρνείται κάποια θεραπευτική αγωγή μέχρι του σημείου που του επιτρέπει ο νόμος.
5. Να ζητάει να σέβονται πλήρως τον εμπιστευτικό χαρακτήρα του δικού του προγράμματος ιατρικής περίθαλψης.
6. Να αναμένει ότι όλες οι πληροφορίες καθώς και τα αρχεία που αφορούν την περίθαλψή του θα κρατηθούν εμπιστευτικά.
7. Να αναμένει ότι το νοσοκομείο, μέσα στα όρια των δυνατοτήτων του, θα ανταποκριθεί σε λογικό βαθμό στην αίτηση του ασθενή για διάφορες υπηρεσίες ή για μεταφορά σε άλλο νοσοκομείο όταν αυτό είναι ιατρικά επιτρεπτό.
8. Να λαβαίνει πληροφορίες αναφορικά με οποιαδήποτε σχέση έχει το νοσοκομείο με άλλα ιατρικά κέντρα και εκπαιδευτικά ιδρύματα, στο βαθμό που αυτό αφορά την περίθαλψη που του παρέχεται.
9. Να ενημερώνεται για το αν το νοσοκομείο σκοπεύει να αναμειχθεί ή να προβεί σε πειραματισμούς στο άτομό του, οι οποίοι θα επηρεάσουν την περίθαλψη ή τη θεραπευτική αγωγή που θα του παρασχεθεί.
10. Να αναμένει ότι, σε λογικό βαθμό, η περίθαλψη που του παρέχεται θα συνεχιστεί και ότι θα γνωρίζει εκ των προτέρων ποιοι γιατροί είναι διαθέσιμοι, καθώς και το πότε και πού δέχονται αυτοί.
[Υποσημειώσεις]
d Το βιβλίο Τα Δικαιώματα των Ασθενών—Ο Βασικός Οδηγός της ACLU για τα Δικαιώματα του Ασθενούς (The Rights of Patients—The Basic ACLU Guide to Patient Rights [εγχειρίδιο της Αμερικανικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Πολίτη]) περιλαμβάνει 25 δικαιώματα στη στήλη του «Πρότυπη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ασθενούς».
[Πλαίσιο στη σελίδα 8]
Προστασία και Συμμετοχή του Ασθενούς
«Όπως ακριβώς κανένας κατηγορούμενος δεν πρέπει να πηγαίνει στο δικαστήριο χωρίς δικηγόρο, έτσι και κανένας ασθενής δεν πρέπει να μπαίνει σε νοσοκομείο μιας μεγαλούπολης χωρίς να έχει μαζί του κάποιον από την οικογένειά του ή κάποιο στενό του φίλο που να είναι έτοιμος να φροντίσει για τα συμφέροντα του ασθενούς και να μιλήσει γι’ αυτόν αν παραστεί ανάγκη».—Τζουν Μπίνγκαμ, Δε Ουάσινγκτον Ποστ (The Washington Post), 12 Αυγούστου 1990.
«Στο πέρασμα των αιώνων, η ιδέα της συμμετοχής του ασθενούς στις ιατρικές αποφάσεις ήταν εντελώς αντίθετη με τον τρόπο σκέψης και ενέργειας των γιατρών. Και οι ασθενείς έχουν πικρή πείρα του γεγονότος ότι το να κάνουν πάρα πολλές διερευνητικές ερωτήσεις μπορεί να τους αποξενώσει από εμάς, επειδή πολύ συχνά αγανακτούμε με τέτοιες ερωτήσεις.
»Εντούτοις, η ιδέα ότι γνωρίζουμε ποιο είναι το καλό για τους ασθενείς μας, και συνεπώς μπορούμε να ενεργήσουμε για λογαριασμό τους χωρίς να προηγηθούν κάποιες ερωτήσεις, είναι τόσο φανερά αναληθής ώστε θαυμάζει κανείς το ζήλο με τον οποίο υποστηρίζεται αυτή η άποψη. . . .
»Μπορούμε να διαφωνούμε με τους ασθενείς, ακόμα και να λογομαχούμε μαζί τους ή να προσπαθούμε να τους καλοπιάνουμε, αλλά όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε με πνεύμα αγάπης γι’ αυτούς. Σε τελική ανάλυση, πρέπει να σεβόμαστε αυτό που θέλουν ή που δεν θέλουν οι ασθενείς από εμάς».—Δρ Τζέι Κατζ, ψυχίατρος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, Δε Μέντικαλ Ποστ (The Medical Post), Καναδάς.
«Οι ασθενείς δεν είναι βρέφη και οι γιατροί δεν είναι γονείς. . . . Πράγματι, είναι παράξενο να πρέπει να υπενθυμίζει κανείς στους φοιτητές της ιατρικής, καθώς και στους γιατρούς, ότι και οι ασθενείς, στις επαφές τους με τους γιατρούς, αναμένουν . . . ότι θα τους δείχνεται εμπιστοσύνη και ότι θα δείχνουν και οι ίδιοι εμπιστοσύνη, ότι θα τους επιτρέπεται να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις και δεν θα εκμεταλλεύονται την εξάρτησή τους, ότι θα τους μιλούν και θα τους ακούνε, ότι θα τους μεταχειρίζονται ως ίσους και δεν θα τους εξουσιάζουν, ότι θα σέβονται τον τρόπο ζωής τους και θα τους επιτρέπουν να ζουν όπως θέλουν οι ίδιοι».—Ο Σιωπηλός Κόσμος του Γιατρού και του Ασθενούς (The Silent World of Doctor and Patient), του Δρ Τζέι Κατζ.
«Η υπηρεσία μας αρχίζει από την επαφή με τον ασθενή μας. Οι 4 εκατομμύρια περίπου επαφές με ασθενείς καθημερινά δίνουν σ’ εμάς τους Αμερικανούς γιατρούς την ευκαιρία να εκδηλώσουμε, όχι μόνο την ικανότητά μας, αλλά και τη γνήσια συμπόνια μας, τη φροντίδα και την αφοσίωσή μας σε κάθε ξεχωριστό ασθενή που παρακολουθούμε».—Τζέιμς Ι. Ντέιβις, γιατρός, πρόεδρος του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου.