Μπορεί να Γεφυρωθεί το Χάσμα;

Η ΡΗΞΗ μεταξύ Εβραίων και Χριστιανών ανάγεται πιο πέρα από το Ολοκαύτωμα. Από την αρχή ακόμη, αυτές οι δυο πίστεις διαφωνούσαν σ’ ένα κύριο ζήτημα: στο αν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας.

Τον πρώτο αιώνα, το Μεσσιανικό ζήτημα προκάλεσε έντονο διωγμό των Χριστιανών. (Πράξεις 8:1) Αλλά αργότερα οι όροι αντιστράφηκαν. Με τον καιρό, οι λεγόμενοι Χριστιανοί έγιναν διώκτες των Εβραίων. Ωστόσο, παρά τις σκληρές προσπάθειες που κατέβαλλε επί αιώνες ο Χριστιανικός κόσμος για να προσηλυτίσει τους Εβραίους, ο εβραϊκός λαός ως σύνολο δεν μετακινήθηκε από τις αρχικές θέσεις του.

Ένας Εβραίος συγγραφέας παρατήρησε ότι αν και οι Εβραίοι δεν έχουν τίποτα εναντίον του Ιησού ως ατόμου, αυτός «σίγουρα δεν είναι ο πολιτικός Μεσσίας που τόσο έντονα λαχταρούσαμε εμείς και οι πρόγονοί μας». Ο Ραβίνος Σάμουελ Σάντμελ έθεσε το ζήτημα πιο καθαρά: «Δεν έχουμε πιστέψει αυτά που πιστεύετε εσείς [οι Χριστιανοί]· είναι πολύ απλό». (Εμείς οι Εβραίοι κι Εσείς οι Χριστιανοί [We Jews and You Christians]) Ως αποτέλεσμα αυτής της διάστασης στις απόψεις, υπάρχει ένα θρησκευτικό χάσμα ανάμεσα σε Εβραίους και Χριστιανούς, το οποίο διαφαίνεται πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι αντιλαμβάνονται πολλοί.

Εμπόδια στο Δρόμο Προς τη Συμφιλίωση

Από τη μια μεριά, το Χριστιανικό δόγμα δεν αφήνει κανένα περιθώριο για κάποιο δρόμο σωτηρίας χωρίς τον Ιησού. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού».—Ιωάννης 14:6· παράβαλε Πράξεις 4:12· 1 Τιμόθεον 2:3-6.

Από την άλλη μεριά, η ειδωλολατρία που υπάρχει άφθονη στο Χριστιανικό κόσμο φέρνει αποστροφή στον Ιουδαϊσμό. Επιπλέον, οι Εβραίοι βλέπουν με περιφρόνηση το δόγμα της Τριάδας θεωρώντας το ξεκάθαρη διάψευση της «ουσίας του Ιουδαϊσμού»—του μονοθεϊστικού δόγματος που βρίσκει την έκφρασή του στα λόγια: «ΑΚΟΥΕ, ΙΣΡΑΗΛ· ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΣ». (Δευτερονόμιον 6:4) Ο λόγιος Ζακόμπ Ζος παρατήρησε: «Σ’ αυτό το σημείο το χάσμα μεταξύ Εκκλησίας και Συναγωγής ανοίγει μπροστά μας σε όλο του το βάθος και με όλη του τη σημασία. . . . Η διδασκαλία για τη θειότητα του Ιησού Χριστού είναι ασυγχώρητη ύβρις ενώπιον του Ιουδαϊσμού».—Ο Ιουδαϊκός Λαός και ο Ιησούς Χριστός (The Jewish People and Jesus Christ).

Η Χριστιανοσύνη και ο Ιουδαϊσμός έχουν επίσης διαφορετικές απόψεις για το Μωσαϊκό Νόμο και τις παραδόσεις του. Ο Ραβίνος Στιούαρτ Ε. Ρόζενμπεργκ υποστήριξε τα εξής: «Χωρίς τη διαθήκη του Θεού δεν θα υπήρχε ιουδαϊκό έθνος: Η διαθήκη διαμόρφωσε το ίδιο το ξεκίνημά τους ως έθνους και αυτοί ποτέ δεν την εγκατέλειψαν. . . . Αλλά από την αρχή κιόλας, οι Χριστιανοί είχαν πρόβλημα με τη διαθήκη του Ισραήλ». Πράγματι, ο απόστολος Παύλος είπε για το Μωσαϊκό Νόμο: «Εξαλείψας [ο Θεός] το . . . χειρόγραφον, . . . αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού».—Κολοσσαείς 2:14.

Οι θεολόγοι των εκκλησιών οι οποίοι προσπαθούν να υποβιβάσουν το Χριστιανικό δόγμα υποστηρίζοντας ότι η διαθήκη του Μωυσή είναι ακόμη έγκυρη ή ότι υπάρχουν ‘διαφορετικοί δρόμοι που οδηγούν στον Θεό’ ανακαλύπτουν ότι βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Προκειμένου να εναρμονίσουν τις απόψεις τους με την «Καινή Διαθήκη», οι θεολόγοι των εκκλησιών αναγκάζονται να επιδίδονται σε θεολογικά τεχνάσματα: χρησιμοποιούν με δόλιο τρόπο, διαστρεβλώνουν ή ακόμη και αγνοούν, ζωτικά Γραφικά εδάφια. Ή αναγκάζονται να υποστηρίξουν, όπως κάνουν μερικοί, ότι τα εδάφια που δημιουργούν το πρόβλημα δεν είναι γνήσια πρώτα-πρώτα, ότι ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν ισχυρίστηκε πως ήταν «η οδός και η αλήθεια και η ζωή», ότι τα λόγια του Πέτρου στο εδάφιο Πράξεις 4:12, που λένε ότι ο Ιησούς είναι το μόνο «όνομα . . . υπό τον ουρανόν . . . δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν», επινοήθηκαν αργότερα υπό την επίδραση της θεολογίας του Παύλου, και ούτω καθεξής. Αλλά κάνοντάς το αυτό, υποσκάπτουν την πίστη των ίδιων των ακολούθων τους.

Ο Ζακόμπ Ζος, λοιπόν, συνόψισε με ωραίο τρόπο τα ζητήματα λέγοντας ότι οι δυο πίστεις «δεν έχουν κάποιον κοινό παρονομαστή ο οποίος θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μια ‘θεολογία γεφύρωσης’. Ο μόνος τρόπος για να φτάσουν στο συμβιβασμό είναι η υποχώρηση: ή η Εκκλησία θα γίνει Συναγωγή ή η Συναγωγή θα γίνει Εκκλησία».

Γιατί η Συμφιλίωση Είναι Καταδικασμένη

Ωστόσο, τρομακτικά εμπόδια δυσχεραίνουν την επίτευξη ενός τέτοιου συμβιβασμού. Για τους Εβραίους, και μόνο ο υπαινιγμός για θρησκευτική μεταστροφή είναι ανάθεμα. Άλλωστε, τι έχουν κάνει οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου ώστε να δημιουργήσουν καλές εντυπώσεις στους Εβραίους; Ο Ραβίνος Σάμουελ Σάντμελ απαριθμεί μερικές από τις ωμότητες της ιστορίας, οι οποίες «διαπράχθηκαν από Χριστιανούς εναντίον Χριστιανών, στο όνομα της Χριστιανοσύνης», και ρωτάει: «Στο φως αυτών των γεγονότων, μπορείτε λογικά να αναμένετε πως θα συμφωνήσουμε με την άποψη ότι η θρησκεία σας είναι ανώτερη από τη δική μας; Έχει αναθρέψει καλύτερους ανθρώπους; Έχει διευθετήσει τα ζητήματα της ειρήνης και του πολέμου, της ευημερίας και της τάξης μεταξύ των Χριστιανικών εθνών;»

Το Ολοκαύτωμα έφερε επίσης στο προσκήνιο το ζήτημα της επιβίωσης των Εβραίων—ως έθνους, ως θρησκείας και ως πολιτισμού. Οι Εβραίοι, λοιπόν, έχουν την τάση να θεωρούν τη μεταστροφή, όχι απλώς ως υιοθέτηση ενός αιρετικού δόγματος, αλλά ως πράξη προδοσίας. Το Περιοδικό της Ιουδαϊκής Κοινοτικής Υπηρεσίας (Journal of Jewish Communal Service) δήλωσε με θλίψη τα ακόλουθα: «Δεν έχουμε τα περιθώρια να χάσουμε ούτε έναν από την τελευταία γενιά ενήλικων Εβραίων. . . . Αυτό που δεν κατόρθωσαν να κάνουν οι Ναζί με το Ολοκαύτωμα μπορεί να συμβεί τώρα μέσω [του προσηλυτισμού]».

Έτσι, ο Ραβίνος Χένρι Σίγκμαν καταλήγει: «Οι μνήμες περί εξαναγκαστικής μεταστροφής είναι βαθιά ριζωμένες στη συνείδηση του εβραϊκού λαού και υπήρξαν το πιο σοβαρό εμπόδιο στην ανάπτυξη των Χριστιανοεβραϊκών σχέσεων».

Αντιμετώπιση του Ουσιαστικού Προβλήματος

Δεν διαφαίνεται, λοιπόν, στον ορίζοντα καμιά πραγματική συμφιλίωση μεταξύ Χριστιανικού κόσμου και Ιουδαϊσμού. Οι προσπάθειες για ενότητα συνεχίζουν να υποσκάπτονται από ασυμβίβαστες μεταξύ τους θεολογικές θεωρίες, από συγκρουόμενα πολιτικά συμφέροντα και από αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης. Οι θρησκευτικοί διάλογοι που γίνονται τείνουν να αποφεύγουν το ζήτημα που προκάλεσε αρχικά αυτή τη ρήξη, δηλαδή την αξίωση την οποία πρόβαλε ο Ιησούς ότι είναι ο Μεσσίας. Μόνο όταν αυτό το ζήτημα αντιμετωπιστεί σφαιρικά θα αρχίσουν να υποχωρούν μερικά από τα φράγματα του φόβου και της έλλειψης εμπιστοσύνης που υπάρχουν από παλιά.

Ομολογουμένως, οι περισσότεροι Εβραίοι δεν δέχονται να συζητήσουν για τον Ιησού. Η αποστροφή τους αυτή είναι αναπόφευκτο επακόλουθο του μακραίωνου αντισημιτισμού στο όνομα του Ιησού. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν ο Ιησούς εκείνος που υποκίνησε τις Σταυροφορίες ούτε ήταν ο Ιησούς εκείνος που ίδρυσε την Ιερά Εξέταση ή που άναψε τις φωτιές του Ολοκαυτώματος. Αυτές οι αποτρόπαιες πράξεις έγιναν από ανθρώπους οι οποίοι ψευδώς ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανοί! Αυτό είναι ολοφάνερο από τα λόγια του ίδιου του Ιησού, ο οποίος, παραθέτοντας από το Νόμο του Μωυσή, έδωσε μια από τις καθοδηγητικές αρχές της αληθινής Χριστιανοσύνης: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν». (Ματθαίος 22:39· Λευιτικόν 19:18) Αυτά τα λόγια αποτελούν κατηγορητήριο για το Χριστιανικό κόσμο. Ασφαλώς, αυτό το είδος θρησκείας είναι μια χονδροειδής παραποίηση των πραγμάτων που στην πραγματικότητα δίδαξε ο Ιησούς.

Ξεκαθάρισμα του Ζητήματος

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θέλουν να κατανοήσουν οι Εβραίοι ότι οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου—και όχι η Χριστιανοσύνη αυτή καθαυτή—υπήρξαν η αιτία για τα τόσα παθήματα που υπέφεραν οι Εβραίοι. Θέλουν να αποκτήσουν οι Εβραίοι μια απροκατάληπτη και μη διαστρεβλωμένη εικόνα του Ιησού έτσι ώστε να μπορούν, κατατοπισμένοι, να πάρουν κάποια απόφαση σχετικά μ’ αυτόν. Επιπρόσθετα, θέλουν να μοιραστούν με τους Εβραίους την πεποίθησή τους ότι η Μεσσιανική εποχή, η οποία προειπώθηκε από τους προφήτες πριν από πολύ καιρό, είναι τώρα κοντά! Εντούτοις, τι λόγους θα είχε ένας Εβραίος να θέλει να ακούσει κάποιον από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;

Πρώτα-πρώτα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν προσβάλλουν το θρησκευτικό αίσθημα των Εβραίων με το να χρησιμοποιούν είδωλα στη λατρεία τους ούτε πιστεύουν στο δόγμα της Τριάδας—άλλη μια δοξασία απεχθής στους Εβραίους. Απορρίπτουν αυτή τη διδασκαλία ως ειδωλολατρική και αντιγραφική.a Στην πραγματικότητα, οι Μάρτυρες δεν αποτελούν κατά κανέναν τρόπο μέρος του Χριστιανικού κόσμου! Συνεπώς, δεν φέρουν ευθύνη για το Ολοκαύτωμα, πολύ περισσότερο δε για την αιματηρή ιστορία του αντισημιτισμού.

Απ’ όλες τις θρησκείες που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικές, μόνο αυτοί ακολουθούν την εντολή του Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 17:16 να μην είναι «εκ του κόσμου». Αυτό περιλαμβάνει τη διακράτηση αυστηρής πολιτικής ουδετερότητας. Οι κατατοπισμένοι Ιουδαίοι ξέρουν ότι κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, χίλιοι και πλέον Γερμανοί Μάρτυρες πέθαναν στα στρατόπεδα του Χίτλερ, προτιμώντας να γίνουν θύματα του Ολοκαυτώματος παρά σιωπηλοί συνεργοί του.b Η άφοβη επιμονή τους στο θέμα της ουδετερότητας η οποία τους έφερε αντιμέτωπους με το ναζισμό είναι λαμπρή μαρτυρία της δύναμης που έχει η αληθινή Χριστιανοσύνη. Αν ο Χριστιανικός κόσμος είχε ενεργήσει παρόμοια, το Ολοκαύτωμα ίσως ποτέ να μην είχε συμβεί.

Πολλοί Εβραίοι, λοιπόν, δέχονται ευγενικά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Βέβαια, δεν εκτιμούν όλοι τις επισκέψεις που κάνουν αυτοί. Ο Ραβίνος Σάμουελ Σάντμελ, ωστόσο, αναγνωρίζει ότι οι Χριστιανοί αισθάνονται υποχρεωμένοι να κηρύττουν σε άλλους. (Ρωμαίους 10:10) Αυτός ρωτάει τους Χριστιανούς: «Μπορείτε να συνεχίσετε να επιδιώκετε το σκοπό σας με τρόπο που δεν θα θίγει την αξιοπρέπειά μας ούτε θα υποδηλώνει ότι εγκαταλείψατε αυτή [την αποστολή κηρύγματος] που αποτελεί κεντρικό σημείο της πίστης σας;»—Εμείς οι Εβραίοι κι Εσείς οι Χριστιανοί.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγωνίζονται να κάνουν ακριβώς αυτό. Με σεβασμό, ζητούν από τους Εβραίους πλησίον τους να εξετάσουν το ζήτημα που εδώ και τόσο καιρό χωρίζει Χριστιανούς και Εβραίους: τη Μεσσιανική ελπίδα. Τι γέννησε αυτή την ελπίδα; Πώς έφτασαν να διαφέρουν τόσο πολύ οι απόψεις των Χριστιανών και των Εβραίων; Η άνοδος του αντισημιτισμού που παρατηρείται σήμερα σε κάποια μέρη του κόσμου καθιστά τα ερωτήματα σχετικά με τον Ιησού πιο επίκαιρα από ποτέ άλλοτε. Το επόμενο άρθρο μας προσπαθεί να δώσει τις απαντήσεις.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

«Η διδασκαλία για τη θειότητα του Ιησού Χριστού είναι ασυγχώρητη ύβρις ενώπιον του Ιουδαϊσμού»

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Οι δραστηριότητες των λεγόμενων Χριστιανών δεν αρκούν για να συστήσουν τη Χριστιανοσύνη ως θρησκεία αγάπης

[Ευχαριστίες]

U.S. Army

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Η ειδωλολατρία που χαρακτηρίζει το Χριστιανικό κόσμο καθώς και το δόγμα της Τριάδας απωθούν πολλούς Ιουδαίους