Ματιές στον Κόσμο
Περισσότεροι Ναρκομανείς στην Ασία
Σε πολλές χώρες της Ασίας, ο εθισμός στην ηρωίνη έχει φτάσει στα ύψη. Για παράδειγμα, το 1980 στη Σρι Λάνκα υπήρχαν λιγότεροι από 50 γνωστοί ηρωινομανείς. Τώρα υπάρχουν περίπου 40.000. Στη διάρκεια της ίδιας περιόδου, οι ηρωινομανείς στο Πακιστάν έφτασαν τα 1,8 εκατομμύρια από λίγες χιλιάδες που ήταν προηγουμένως. Το περιοδικό Έζιαγουικ (Asiaweek) αναφέρει ότι «οι αυστηρότερες ποινές απέτυχαν να επιβραδύνουν το κύμα της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών. Στη Σρι Λάνκα υπάρχει μια από τις αυστηρότερες ποινές στον κόσμο για την κατοχή ναρκωτικών: η κατοχή δυο γραμμαρίων ηρωίνης ή κοκαΐνης συνεπάγεται θανατική ποινή ή ισόβια κάθειρξη». Τα κέρδη που αποφέρει το εμπόριο των ναρκωτικών αποτελούν ισχυρό κίνητρο για τους αγρότες να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια διάφορων αγρωστοειδών και να στραφούν στην καλλιέργεια της παπαρούνας που παράγει ηρωίνη. Ο Δρ Ραβί Περέιρα του Εθνικού Συμβουλίου του Κολόμπο για τον Έλεγχο των Επικίνδυνων Ναρκωτικών σημείωσε: «Δεν πειράζει αν δεν υπάρχει ζάχαρη αύριο. Αλλά αν δεν υπάρχει ηρωίνη θα δείτε ανθρώπους σε κατάσταση υστερίας. Θα πληρώνουν όσο-όσο για να την αποκτήσουν».
Χολέρα στη Νότια Αμερική
Οι αρμόδιες υγειονομικές αρχές στο Περού υπολόγισαν ότι κάθε μέρα δυο χιλιάδες άνθρωποι, κατά μέσο όρο, μολύνονται από χολέρα σ’ αυτή τη χώρα. Το Μάρτιο του 1991, το λατινοαμερικανικό περιοδικό Βιζιόν (Visión) ανέφερε ότι μια επιδημία χολέρας που ξέσπασε στο Περού κόστισε τη ζωή σε 200 περίπου ανθρώπους και μόλυνε πάνω από 40.000—μέσα σε δυο μόλις μήνες. Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας του Περού, οι θάνατοι μπορεί να ανέλθουν σε δέκα χιλιάδες περίπου. Ο Κάρλος Φερέιρα, πρόεδρος της Εταιρίας της Επιδημιολογίας στην Αργεντινή, παρατήρησε ότι τα κρούσματα στο Περού ξεπέρασαν το συνολικό αριθμό των κρουσμάτων που σημειώθηκαν παγκόσμια στη διάρκεια του 1990. Οι κυβερνήσεις των γειτονικών χωρών, δηλαδή της Βολιβίας, της Βραζιλίας, του Ισημερινού, της Κολομβίας, της Χιλής και ακόμα πιο βόρεια του Μεξικού, λαβαίνουν προληπτικά μέτρα κατά της αρρώστιας. Ο κ. Φερέιρα πρόσθεσε: «Η χολέρα έχει εγκατασταθεί στη Νότια Αμερική και θα παραμείνει πολύ καιρό ακόμα».
Η Βιομηχανία Μπαλονιών «Ξεφουσκώνει»
Πολλοί είναι αυτοί που διασκεδάζουν βλέποντας χιλιάδες πολύχρωμα μπαλόνια με λαμπερά χρώματα να ανεβαίνουν αργά στον ουρανό και να χάνονται, όμως στις Ηνωμένες Πολιτείες ο κόσμος έχει πάψει πια να ασχολείται μ’ αυτό. Από τότε που βρέθηκε ένα μπαλόνι στο στομάχι μιας νεκρής φάλαινας, την οποία ξέβρασε η θάλασσα στο Νιου Τζέρσι το 1985, και κάποιο άλλο μπαλόνι σε μια νεκρή δερματοχελώνα, παιδιά από κάθε γωνιά της χώρας βροντοφωνάζουν να απαγορευτούν τα μπαλόνια, πιστεύοντας ότι χιλιάδες ζώα πέθαναν επειδή έφαγαν αδέσποτα μπαλόνια. Οι νομοθέτες εισάκουσαν το αίτημα των παιδιών, και σε διάφορες πολιτείες και πόλεις έχουν ήδη απαγορεύσει ή έχουν θέσει υπό περιορισμούς το ελεύθερο πέταγμα μπαλονιών. Αν και οι ισχυρισμοί αναφορικά με το θάνατο των ζώων αμφισβητούνται από το χώρο της βιομηχανίας μπαλονιών, λέγεται ότι οι πωλητές μπαλονιών χάνουν από τις πωλήσεις 6 εκατομμύρια δολάρια (περ. 900 εκατ. δρχ.) το χρόνο.
Ο Θάνατος των Δελφινιών
Μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι «ένας αυξανόμενος αριθμός από τα 65 είδη κητοειδών (θαλάσσια θηλαστικά) όλου του κόσμου βρίσκεται στα πρόθυρα εξαφάνισης», αναφέρει το ενημερωτικό δελτίο Προοπτικές (Perspectives), που εκδίδεται από το Διεθνές Ίδρυμα για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι 500.000 και πλέον δελφίνια σκοτώνονται κάθε χρόνο. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Περιβαλλοντολογικών Ερευνών, η οποία έκανε τη μελέτη, οι χώρες που πρωτοστατούν σ’ αυτή την καταστροφή είναι η Ιαπωνία, το Μεξικό, η Νότια Κορέα, το Περού, η Σρι Λάνκα και η Ταϊβάν· «η Ιαπωνία μάλιστα κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό, που ανέρχεται σε 100.000 και πλέον κητοειδή κάθε χρόνο». Η πρωταρχική αιτία θανάτου είναι τα δίχτυα επιφάνειας. Ωστόσο, τα δελφίνια επίσης «τα πυροβολούν, τα μαχαιρώνουν, τα καμακώνουν, τα πιάνουν με αρπάγες, τα πνίγουν, τα πετούν στις ακτές, τα σκοτώνουν με ηλεκτρισμό, τα βομβαρδίζουν και τα ακρωτηριάζουν».
Απαγόρευση των Διαφημίσεων Τσιγάρων
Οι καπνοβιομηχανίες στη Γαλλία παρακάμπτουν ένα νόμο που απαγορεύει τις διαφημίσεις τσιγάρων, με το να χρησιμοποιούν τη φίρμα τους και το λογότυπό τους για να διαφημίζουν προϊόντα που δεν έχουν σχέση με τον καπνό. Αυτές οι διαφημίσεις πάντοτε συνδέουν το κάπνισμα με σκηνές που έχουν ως θέμα την περιπέτεια, τα σπορ και την απόλαυση. Η γαλλική κυβέρνηση θέσπισε έναν καινούριο νόμο που θα ισχύσει από την 1η Ιανουαρίου του 1993, ο οποίος θα απαγορεύει όλων των ειδών τις διαφημίσεις τσιγάρων. Ο καινούριος νόμος θα απαγορεύει όλες αυτές τις μορφές έμμεσης δημοσιότητας, καθώς επίσης και τη χρηματοδότηση αθλητικών γεγονότων από βιομηχανίες τσιγάρων. Κυβερνητικά στελέχη παραθέτουν στατιστικές οι οποίες δείχνουν ότι το κάπνισμα προκαλεί 60.000 και πλέον πρόωρους θανάτους κάθε χρόνο στη Γαλλία. Σε όλο τον κόσμο, περίπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα.
AIDS στην Αργεντινή
Σύμφωνα με την εφημερίδα Κλαρίν (Clarín) της Αργεντινής, στο Μπουένος Άιρες ένα άτομο στα 500 είναι μολυσμένο με AIDS. Ο Δρ Εμίλιο Ας, πρόεδρος του Πρώτου Κέντρου Ανοσογενετικής στην Αργεντινή, παρατήρησε ότι μέχρι «τον επόμενο χρόνο αυτή η αναλογία μπορεί να ανέλθει σε 4 μολυσμένα άτομα ανά 1.000 πολίτες». Μια ιατρική πηγή αποκάλυψε ότι πολλοί γίνονται εθελοντές αιμοδότες προκειμένου να υποβληθούν σε δωρεάν εξέταση αίματος και να διαπιστώσουν αν έχουν μολυνθεί με AIDS ή όχι. Ο Δρ Ας πρόσθεσε ότι σ’ ένα μεγάλο νοσοκομείο του Μπουένος Άιρες, εξετάστηκαν 36.000 σακούλες με αίμα και αποκαλύφτηκε ότι οι 2 στις 1.000 σακούλες ήταν μολυσμένες με τον ιό του AIDS. Ο Ας ανέφερε ότι τα θύματα του AIDS στο Μπουένος Άιρες «διπλασιάζονται κάθε 13 μήνες».
Αλκοόλ και Εργασία
Κάποιο μεγάλο εργατικό σωματείο της Γερμανίας υπολογίζει ότι «ένας στους εφτά εργαζομένους στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία έχει προβλήματα με το αλκοόλ», αναφέρει η εφημερίδα Ζουντόιτσε Τσάιτουνγκ (Süddeutsche Zeitung). Αυτό κοστίζει στη γερμανική κοινωνία από 50 ως 120 δισεκατομμύρια γερμανικά μάρκα (περ. 5 ως 12,5 τρισ. δρχ.) κάθε χρόνο. Οι Γερμανοί, κατά μέσο όρο, κατανάλωσαν τετραπλάσια ποσότητα αλκοόλ το 1990 απ’ ό,τι το 1950. Ένα μέλος του συμβουλίου του εργατικού σωματείου σημείωσε ότι το αλκοόλ έχει γίνει κάτι σαν ναρκωτικό «με το οποίο οι άνθρωποι γίνονται απαθείς για να μπορούν να υπομένουν την εργασία τους και το περιβάλλον της».
Τι Είναι η Γένεσις;
Ένα θρησκευτικό περιοδικό διεξήγαγε μια έρευνα στην οποία περιλαμβάνονταν έφηβοι Ιταλοί μαθητές. Τα αποτελέσματα ήταν «απογοητευτικά», ανέφερε η ιταλική εφημερίδα Λα Ρεπούμπλικα (La Repubblica). Η δημοσκόπηση αυτή αποκάλυψε ότι οι 56 στους 100 μαθητές δεν είχαν διαβάσει ούτε ένα εδάφιο από τις Γραφές από τότε που κοινώνησαν πρώτη φορά. Επίσης, το 83,4 τοις εκατό των μαθητών δεν μπορούσαν «να εξηγήσουν τη διαφορά ανάμεσα στην παλαιά και στην καινή διαθήκη», και το 75 τοις εκατό παραδέχτηκε ότι δεν είχαν καν Αγία Γραφή στο σπίτι τους. Σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα, οι 36 στους 100 μαθητές ήξεραν ότι «Γένεσις» είναι το όνομα ενός αγγλικού συγκροτήματος της ροκ και όχι το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής.
Ανώφελα Όπλα
Εξαιτίας της διαρκούς απειλής του εγκλήματος, πολλοί στη Ρώμη καταφεύγουν σε διάφορους τρόπους αυτοάμυνας. Σύμφωνα με την εφημερίδα Λα Ρεπούμπλικα (La Repubblica), για να αφοπλίζουν τους επιτιθέμενους, αυτοί χρησιμοποιούν σκυλιά που είναι εκπαιδευμένα για να επιτίθενται, πολεμικές τέχνες, χημικά σπρέι, στιλέτα, βαλλίστρες και μπαστούνια με μαχαίρια. Περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, έχουν πάρει άδεια από την αστυνομία με την οποία τους επιτρέπεται να έχουν πάνω τους πυροβόλα όπλα. Η ίδια εφημερίδα σημείωνε ότι σύμφωνα με τον Τζιανφράνκο Ροντόλικο, αντιπρόσωπο της Ρώμης στην Ιταλική Ένωση των Επίλεκτων Σκοπευτών, είναι ανώφελο για το μέσο άνθρωπο να έχει πάνω του όπλο. Ο ίδιος πρόσθεσε: «Δεν γίνεται να κυκλοφορείς συνέχεια μ’ ένα πιστόλι στο χέρι. Αν κάποιος επιτιθόταν σ’ εμένα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα είχα το χρόνο να το βγάλω και να το χρησιμοποιήσω».
Άνθρωποι που Τρώνε Καρχαρίες
Οι καρχαρίες κινδυνεύουν, ειδικά στα ανοιχτά των ακτών της Αυστραλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας και της Νότιας Αφρικής. Οι καρχαρίες σ’ αυτές τις περιοχές λιγοστεύουν, επειδή το κρέας τους αποτελεί είδος που έχει αυξημένη ζήτηση. Σύμφωνα με το περιοδικό Τάιμ (Time), «οι καρχαρίες που αλιεύτηκαν για εμπορικούς λόγους στις Η.Π.Α. ζύγιζαν λιγότερο από 500 τόνους το 1980 ενώ, το 1989, το βάρος τους ανήλθε στους 7.144 τόνους». Τα πτερύγια του καρχαρία χρησιμοποιούνται για την παρασκευή μιας σούπας η οποία στην Ασία θεωρείται σπεσιαλιτέ. Μερικά εστιατόρια χρεώνουν ως και 50 δολάρια (περ. 7.500 δρχ.) για ένα μπολ με αυτή τη ζελατινώδη σούπα. Το περιοδικό Τάιμ σημειώνει ότι οι ψαράδες, προκειμένου να αποκτήσουν τα πτερύγια, καταφεύγουν σε «μια φρικτή μέθοδο, πιάνουν δηλαδή τους καρχαρίες, τους κόβουν τα πτερύγια και πετούν πάλι τα ακρωτηριασμένα πλάσματα στον ωκεανό για να πεθάνουν».
«Ο Πνεύμονας της Ανθρωπότητας»
Μια νέα διεθνής οργάνωση γνωστή ως Παρλαμέντο Αμαζόνικο (Κοινοβούλιο του Αμαζονίου) σχηματίστηκε πρόσφατα στη Νότια Αμερική. Τα μέλη της περιλαμβάνουν κυβερνητικά στελέχη και επιστήμονες από τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, τη Βραζιλία, τη Γουιάνα, τον Ισημερινό, την Κολομβία, το Περού και το Σουρινάμ. Ο σκοπός αυτής της οργάνωσης είναι να ενθαρρύνει την πιο συνετή ανάπτυξη της περιοχής του Αμαζονίου, η οποία καλύπτει έκταση 7 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων περίπου και αποτελεί την πατρίδα 150 και πλέον εκατομμυρίων ανθρώπων σε οχτώ χώρες. Σύμφωνα με την εφημερίδα Λα Νασιόν (La Nación) της Αργεντινής, το Κοινοβούλιο του Αμαζονίου αποκάλεσε την περιοχή του Αμαζονίου ‘πνεύμονα της ανθρωπότητας’. Αναφορικά με τα 400.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ζούγκλας τα οποία καταστράφηκαν τα πρόσφατα χρόνια, οι εκπρόσωποι της οργάνωσης δήλωσαν ότι «μπορεί αυτό να αποτελεί κερδοφόρα επιχείρηση, αλλά τα χρήματα θα είναι άχρηστα αν ο πλανήτης γίνει ακατοίκητος, πράγμα που θα συμβεί σύντομα αν δεν σταματήσει αυτή η καταστροφή».