Ο Πραγματικός Νέος Κόσμος Περιμένει να τον Ανακαλύψουμε

«ΤΟ ΟΝΟΜΑ ενός ανθρώπου είναι κάτι αναξιόπιστο, δεν μπορείς να βασίζεσαι σ’ αυτό!» Αυτή η σοβαρή παρατήρηση επαληθεύτηκε στην περίπτωση του Κολόμβου.

Σε αρμονία με την έννοια του μικρού του ονόματος, Χριστόφορος, ο Κολόμβος πράγματι έκανε μια απόπειρα να γίνει «Κομιστής του Χριστού» κατά κάποιον τρόπο. Άλλωστε, η αποστολή που του ανέθεσαν οι Ισπανοί ηγεμόνες είχε σκοπό «την υπηρεσία του Θεού και την εξάπλωση της Καθολικής πίστης». Αλλά εκείνος, αφού δίδαξε μερικούς ιθαγενείς, που δεν φαίνονταν να καταλαβαίνουν, πώς να κάνουν το σημείο του σταυρού και να ψέλνουν το Άβε Μαρία, έστρεψε την προσοχή του σε πιο χειροπιαστές ανταμοιβές: στην ανεύρεση χρυσού, καθώς και της πολυπόθητης οδού προς την Ινδία.

Μερικοί Καθολικοί υποστηρίζουν ότι, παρ’ όλα αυτά, ο Κολόμβος πρέπει να ανακηρυχθεί «άγιος» λόγω του πρωταγωνιστικού ρόλου που έπαιξε στην επέκταση των ορίων του Χριστιανικού κόσμου. Αλλά οι μαζικές «μεταστροφές» που ακολούθησαν μετά τις ανακαλύψεις του λίγο συντέλεσαν στο να γνωρίσουν τον αυθεντικό Ιησού Χριστό οι άνθρωποι του Νέου Κόσμου. Η εξάπλωση της γνήσιας Χριστιανοσύνης γίνεται πάντοτε με ειρηνικά μέσα, όχι με το σπαθί. Η επιβολή βίας για την επέκταση του ευαγγελίου έρχεται σε κατάφωρη σύγκρουση με όσα δίδαξε ο Ιησούς.—Παράβαλε Ματθαίος 10:14· 26:52.

Ο Κολόμβος (Κολόν στα ισπανικά) φάνηκε περισσότερο αντάξιος του επιθέτου του, το οποίο σημαίνει «αποικιστής». Εκείνος ίδρυσε τις δύο πρώτες ευρωπαϊκές αποικίες στο Νέο Κόσμο. Αν και αυτές γρήγορα έπαψαν να υπάρχουν, σύντομα ιδρύθηκαν άλλες. Η αποίκιση της Αμερικής συνεχίστηκε με ακάθεκτο ρυθμό, αλλά αυτό σίγουρα δεν ήταν κάτι ευχάριστο, ειδικά για τους αυτόχθονες.

Ο Δομινικανός μοναχός Μπαρτολομέ δε λας Κάσας, που είδε ο ίδιος τα αρχικά στάδια της αποίκισης στις Δυτικές Ινδίες, διαμαρτυρήθηκε στον Φίλιππο Β΄, βασιλιά της Ισπανίας, για ‘την παρωδία δικαιοσύνης στην οποία υποβάλλονται αυτοί οι αθώοι λαοί που τους καταστρέφουν και τους αποδεκατίζουν χωρίς κάποια εύλογη αιτία ή λόγο εκτός από την απληστία και τη φιλοδοξία οι οποίες υποκινούν όσους κάνουν τέτοιες άσχημες πράξεις’.

Παρ’ όλο που οι μεγαλύτερες αδικίες διορθώθηκαν αργότερα, τα ιδιοτελή κίνητρα και οι αδίστακτες μέθοδοι ενέργειας συνέχισαν να υπαγορεύουν το είδος της πολιτικής που εφαρμοζόταν. Δεν μας εκπλήσσει το ότι αυτή η διακυβέρνηση έγινε τελικά αποκρουστική. Μέχρι τον 20ό αιώνα οι περισσότερες χώρες της Αμερικής είχαν αποτινάξει τον αποικιακό ζυγό.

Η μεταστροφή ηπείρων στο Χριστιανισμό και η άσκηση δίκαιης διακυβέρνησης πάνω σε πολυάριθμες φυλές και γλώσσες είναι ομολογουμένως ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο. Και θα ήταν άδικο να κατηγορήσουμε τον Κολόμβο για όλες τις αποτυχίες του τεράστιου εγχειρήματος του οποίου ακούσια έκανε την αρχή όταν διέσχισε τον ωκεανό και έδωσε το έναυσμα γι’ αυτό που μερικοί αποκαλούν «Συνάντηση Δύο Κόσμων».

Όπως καταδεικνύει ο Κιρκπάτρικ Σέιλ στο βιβλίο του Η Κατάκτηση του Παραδείσου (The Conquest of Paradise), «κάποτε οι λαοί της Ευρώπης είχαν σαφώς την ευκαιρία να βρουν ένα νέο αγκυροβόλιο σε μια νέα χώρα, εκεί που αμυδρά αντιλαμβάνονταν ότι ήταν η γη του Παραδείσου». Αλλά άλλο είναι να ανακαλύψεις ένα νέο κόσμο κι άλλο να δημιουργήσεις ένα νέο κόσμο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι απόπειρες να χτιστεί ένας νέος κόσμος αποτύχαιναν.

Ένα Άλλο Θρυλικό Ταξίδι

Δυο χιλιάδες χρόνια πριν από τον απόπλου του Κολόμβου, σχεδόν διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι ξεκίνησαν για ένα άλλο θρυλικό ταξίδι. Αντί να διασχίσουν κάποιον ωκεανό, πιθανώς διέσχισαν μια έρημο. Επίσης, αυτοί κατευθύνονταν προς τα δυτικά, προς την πατρίδα τους, τη γη Ισραήλ, την οποία οι περισσότεροι δεν είχαν δει ποτέ. Σκοπός τους ήταν να ιδρύσουν ένα νέο κόσμο για τους ίδιους και για τα παιδιά τους.

Το μακρύ ταξίδι τους από τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία αποτελούσε εκπλήρωση προφητείας. Διακόσια χρόνια νωρίτερα, ο προφήτης Ησαΐας είχε προείπει τον επαναπατρισμό τους: ‘Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός . . . Ιδού, νέους ουρανούς κτίζω και νέαν γην· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν’.—Ησαΐας 65:13, 17.

Οι ‘νέοι ουρανοί και η νέα γη’ ήταν περιγραφικοί συμβολικοί όροι που αναφέρονταν σε μια νέα διοίκηση και σε μια νέα κοινωνία ανθρώπων. Αυτά τα δυο πράγματα ήταν απαραίτητα, επειδή για έναν πραγματικό νέο κόσμο δεν απαιτείται απλώς και μόνο νέο έδαφος για ίδρυση αποικιών· απαιτείται νέο, ανιδιοτελές πνεύμα από κυβερνώντες και κυβερνωμένους.

Λίγοι από τους Ιουδαίους που επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα διέθεταν τέτοιο πνεύμα. Παρ’ όλο που στην αρχή κάτι πέτυχαν, εκατό περίπου χρόνια έπειτα από την επιστροφή τους, ο Εβραίος προφήτης Μαλαχίας περιέγραψε με θλίψη το πώς είχαν γίνει κυρίαρχες δυνάμεις στη χώρα η ιδιοτέλεια και η απληστία. (Μαλαχίας 2:14, 17· 3:5) Είχε σπαταληθεί μια μοναδική ευκαιρία να χτίσουν ένα νέο κόσμο για τους Ιουδαίους.

Ένας Νέος Κόσμος Εξακολουθεί να μας Περιμένει

Ωστόσο, οι αποτυχημένες προσπάθειες του παρελθόντος για το χτίσιμο ενός νέου κόσμου δεν σημαίνουν ότι η αναζήτηση είναι μάταιη. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, ο απόστολος Ιωάννης, απηχώντας τα λόγια του Ησαΐα, περιγράφει την ακόλουθη εντυπωσιακή σκηνή: «Είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε . . . και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον».—Αποκάλυψις 21:1, 4.

Αυτά τα λόγια μάς διαβεβαιώνουν ότι ο ίδιος ο Θεός είναι αποφασισμένος να εγκαταστήσει μια νέα κυβέρνηση για όλη τη γη και μια νέα κοινωνία ανθρώπων οι οποίοι θα ανταποκρίνονται στη διακυβέρνησή του. Τα οφέλη θα είναι αμέτρητα. Αυτός πρόκειται να είναι ένας γνήσιος νέος κόσμος.

Η ιδέα για ένα νέο κόσμο που θα είναι έργο του Θεού μπορεί να φαίνεται ότι βρίσκεται έξω από τη σφαίρα του πιθανού. Αλλά, παρόμοια, και η πεποίθηση του Κολόμβου ότι υπήρχαν ήπειροι στα δυτικά φαινόταν απίστευτη σε πολλούς από τους συγχρόνους του. Η περιγραφή του υποσχεμένου νέου κόσμου του Θεού μπορεί να ακούγεται κι αυτή σαν κάτι εξωπραγματικό, ωστόσο πόσοι από τους μορφωμένους του 15ου αιώνα θα φαντάζονταν ποτέ ότι το ένα τρίτο της επιφάνειας της ξηράς δεν ήταν γνωστό στην επιστήμη;

Η επιστημονική άγνοια που υπήρχε στις μέρες του Κολόμβου έκανε την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου να μοιάζει εντελώς απίθανη. Η άγνοια των σκοπών του Θεού και της δύναμής του μπορεί με τον ίδιο τρόπο να αφανίσει την πεποίθηση για το νέο κόσμο και τη νέα γη που έχει υποσχεθεί εκείνος. Αλλά ο Παντοδύναμος Θεός ολοκληρώνει την περιγραφή του λέγοντας: «Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. . . . Γράψον, διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί».—Αποκάλυψις 21:5.

Αναμφίβολα, όλη η ανθρωπότητα λαχταράει ένα νέο κόσμο κάποιου είδους. Ο Μεξικανός συγγραφέας Κάρλος Φουέντες παρατήρησε κάποτε: «Η Ουτοπία εκτείνεται και στο παρελθόν και στο μέλλον. Αφενός, είναι η ανάμνηση ενός καλύτερου κόσμου που υπήρχε κάποτε και δεν υπάρχει πια. Αφετέρου, είναι η ελπίδα ότι αυτός ο καλύτερος κόσμος, ο πιο δίκαιος και πιο ειρηνικός, θα έρθει κάποια μέρα». Οι μελετητές της Αγίας Γραφής είναι πεπεισμένοι ότι θα έρθει πράγματι ένας καλύτερος κόσμος—όχι μια φανταστική Ουτοπία—επειδή ο Θεός το υποσχέθηκε κι επειδή ο Θεός μπορεί να το επιτελέσει.—Ματθαίος 19:26.

Ένας Νέος Κόσμος στον Ορίζοντα

Όταν ο Κολόμβος προσπαθούσε να πείσει το πλήρωμά του ότι πλησίαζαν σε ξηρά, χρειαζόταν κάτι περισσότερο από πίστη. Χρειαζόταν κάποιες χειροπιαστές αποδείξεις. Κάποια ίχνη χλωρής βλάστησης τα οποία επέπλεαν στη θάλασσα, τα ολοένα και περισσότερα πουλιά της ξηράς και, τελικά, ένα ανθισμένο κλαδί που το παρέσερνε το νερό αποκατέστησαν την εμπιστοσύνη των ναυτικών στο ναύαρχό τους.

Και σήμερα επίσης υπάρχουν ορατές αποδείξεις ότι πλησιάζουμε σ’ ένα νέο κόσμο. Το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία διακυβεύεται η επιβίωση της ανθρωπότητας μας υπενθυμίζει πως η υπομονή του Θεού ως προς την ανθρώπινη διακυβέρνηση πρέπει να φτάνει γοργά στα όριά της. Αυτός υποσχέθηκε προ πολλού ότι θα ‘καταστρέψει εκείνους που καταστρέφουν τη γη’. (Αποκάλυψις 11:18, ΚΔΤΚ) Η απληστία και η ιδιοτέλεια έχουν επιφέρει πληθώρα από άλυτα παγκόσμια προβλήματα, τα οποία η Αγία Γραφή περιέγραψε παραστατικά και εκ των προτέρων ως εξελίξεις που προμηνύουν την προσεχή επέμβαση του Θεού.a

Την πρώτη φορά που ο Κολόμβος πάτησε το πόδι του στο νησί της Κούβας, πριν από πεντακόσια χρόνια, λέγεται ότι αναφώνησε: «Θα ήθελα να ζήσω εδώ για πάντα!» Εκείνοι που θα μπουν στο νέο κόσμο του Θεού θα νιώθουν έτσι ακριβώς. Κι αυτή τη φορά η επιθυμία τους θα πραγματοποιηθεί.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Άλλο είναι να ανακαλύψεις ένα νέο κόσμο κι άλλο να δημιουργήσεις ένα νέο κόσμο