Το Δέντρο με το Παράξενο Όνομα

ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ είναι αυτοί που ταξίδεψαν στις άνυδρες απομονωμένες περιοχές του νότιου τμήματος της Αφρικής και δεν εντυπωσιάστηκαν από τη θέα της αλόης της διχοτόμου («φαρέτρα» [quiver] στην αγγλική). «Με τον γκρίζο φλοιό της, ο οποίος διανθίζεται από λευκές ραβδώσεις . . ., ορθώνεται στις κορυφογραμμές των βουνών, ευθυτενής και αξιοπρεπής. . . . Μοιάζουν με εκατόνταρχους μιας ξεχασμένης λεγεώνας, που έχουν συνηθίσει τον άνεμο, τον ήλιο, τη δίψα και τις παγωμένες νύχτες». Μ’ αυτόν τον τρόπο περιγράφει την αλόη τη διχοτόμο ο Γιαν Μάντσιπ Γουάιτ στο βιβλίο του Η Χώρα που Έφτιαξε ο Θεός Πάνω στο Θυμό του (The Land God Made in Anger).

Στην πραγματικότητα, η αλόη η διχοτόμος αποτελεί ένα από τα 150 είδη αλόης που ευδοκιμούν στο νότιο τμήμα της Αφρικής. Μολονότι έχει αγκαθωτά, σαρκώδη φύλλα, ευδοκιμεί σε περιοχές με ελάχιστη ή καθόλου βροχόπτωση. Επιβιώνει επειδή αποθηκεύει νερό στον κορμό της. Έτσι, κάθε Ιούνιο και Ιούλιο, η αλόη η διχοτόμος είναι σε θέση να προσφέρει στα πουλιά, στις μέλισσες και στους βαβουίνους της περιοχής ένα πλούσιο συμπόσιο με νέκταρ από τα ζωηρόχρωμα κίτρινα άνθη της.

Γιατί, όμως, αυτό το δέντρο είναι γνωστό στην αγγλική με το όνομα «φαρέτρα»; Επειδή οι Βουσμάνοι, οι ευρηματικοί κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες του νότιου τμήματος της Αφρικής, χρησιμοποιούσαν τα κλαδιά του δέντρου για να κατασκευάσουν φαρέτρες για τα βέλη τους. Αυτοί οι επινοητικοί εφευρέτες αφαιρούσαν το μαλακό, ινώδη πυρήνα του κλαδιού και άφηναν το σκληρό εξωτερικό φλοιό να ξεραθεί ώστε να απομείνει ένας κοίλος σωλήνας. Σ’ αυτό οφείλεται και το όνομα του δέντρου στην αγγλική.