Από τους Αναγνώστες Μας

Αρθρίτιδα Μόλις διάβασα το άρθρο «Μάθετε να Ζείτε με την Αρθρίτιδα». (8 Ιουνίου 1992) Εδώ και 20 χρόνια περίπου πάσχω από χρόνια αρθρίτιδα. Αλλά επειδή δεν υπάρχει πλήρης θεραπεία για αυτήν, και φοβάμαι τις παρενέργειες της φαρμακευτικής αγωγής, δεν έχω κάνει τίποτα για αυτήν. Προς το παρόν, πονάω όλο το χρόνο και είναι πολλές οι νύχτες που δεν μπορώ να κοιμηθώ. Παρ’ όλα αυτά, ήμουν σε θέση να δαπανώ 60 ώρες κάθε μήνα στο Χριστιανικό ευαγγελιστικό έργο ως βοηθητική σκαπάνισσα. Όμως, επειδή η ασθένειά μου χειροτερεύει σταδιακά και οι αρθρώσεις μου γίνονται πιο δύσκαμπτες, θα ακολουθήσω την υπόδειξή σας να ασκούμαι όσο το δυνατόν περισσότερο.

Τ. Ν., Ιαπωνία

Επιζών από Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Μόλις διάβασα το άρθρο «Μακριά από το Σπίτι μου, Υποσχέθηκα να Υπηρετήσω τον Θεό». (22 Φεβρουαρίου 1992) Χάρηκα που διάβασα την ευχάριστη κατάληξη που είχε ο Γκαρτ Φέκνερ, αλλά είναι ανάγκη να μαθαίνουμε για την απανθρωπιά του ανθρώπου προς τον άνθρωπο με τόσες λεπτομέρειες;

Κ. Τ., Ηνωμένες Πολιτείες

Κατανοούμε πως μερικές από τις εμπειρίες που αναφέρθηκαν σχετικά με τη ζωή του Γκαρτ Φέκνερ στα ρωσικά στρατόπεδα συγκέντρωσης μπορεί να ενοχλούν μερικούς αναγνώστες. Γι’ αυτό προσπαθήσαμε να αποφύγουμε την υπερβολικά παραστατική παρουσίαση της ύλης. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι κάποιος ρεαλισμός ήταν απαραίτητος για να καταδειχτεί τι υποκίνησε τον Γκαρτ Φέκνερ να αναζητήσει τον Θεό. Οι σκληρές εμπειρίες του Φέκνερ χρησιμεύουν περαιτέρω για να τονίσουν το γεγονός ότι «άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού». (Εκκλησιαστής 8:9)—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.

Παροιμίες των Ζουλού Είμαι ένα κορίτσι 15 χρονών, διαβάζω τακτικά το Ξύπνα! και πιστεύω ότι είναι θαυμάσιο! Πρέπει να πω ότι οι καλλιτέχνες σας σίγουρα ξέρουν να ζωγραφίζουν. Όταν είδα το σκίτσο με την αστεία αγελάδα στο άρθρο «Οι Παροιμίες των Ζουλού» (8 Μαρτίου 1992), δεν μπορούσα να σταματήσω τα γέλια. Δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που αρνούνται να διαβάσουν το Ξύπνα!

Τζ. Ν., Γερμανία

Ορμόνες Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια το πώς αισθάνθηκα όταν πήρα το άρθρο «Ορμόνες—Οι Θαυμαστοί Αγγελιαφόροι του Σώματος». (22 Απριλίου 1992) Το Δεκέμβριο του 1990 μου έγινε διάγνωση όγκου στην υπόφυση. Επειδή δεν γνώριζα σχεδόν τίποτε για αυτόν τον αδένα, έκανα κάποια έρευνα μόνη μου. Το πρόσφατο άρθρο σας με διαφώτισε περισσότερο και μου επέτρεψε να κατανοήσω καλύτερα το πρόβλημά μου.

Λ. Μ., Νότια Αφρική

Παππούδες Είμαι οχτώ χρονών και θέλω να σας ευχαριστήσω για το άρθρο «Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Γιατί Μετακόμισαν στο Σπίτι μας ο Παππούς και η Γιαγιά;» (8 Ιουλίου 1992) Από τότε που η γιαγιά μετακόμισε στο σπίτι μας, όποτε εξασκούμαι στη μελόντικα η γιαγιά μού λέει πως αναστατώνω τον κόσμο. Αλλά με έχει επαινέσει κιόλας μερικές φορές, όπως όταν της σέρβιρα ένα φλιτζάνι τσάι και είπε: «Σε ευχαριστώ». Όταν διάβασα το άρθρο κατάλαβα ότι τελικά πρέπει να φέρομαι καλά στη γιαγιά μου.

Σ. Τ., Ιαπωνία

Αριστεροχειρία Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το άρθρο «Αριστεροχειρία—Μειονέκτημα ή Πλεονέκτημα;» (8 Ιουνίου 1992) Είμαι αριστερόχειρας και ενώ όταν ήμουν παιδί κανείς δεν προσπάθησε να με αποτρέψει από το να χρησιμοποιώ το αριστερό μου χέρι, μερικές φορές ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ. Για παράδειγμα, δυσκολεύτηκα να μάθω να χρησιμοποιώ το ψαλίδι. Τώρα έχω πέντε παιδιά και ο μικρότερος γιος μου είναι αριστερόχειρας. Πριν από ένα χρόνο περίπου, τον ρώτησα με ποιο χέρι έριξε την μπάλα. «Με αυτό, μπαμπά», απάντησε, σηκώνοντας το αριστερό του χέρι. Κατόπιν ρώτησε: «Μπαμπά, γιατί όλοι οι άλλοι χρησιμοποιούν λάθος χέρι;» Ακόμη γελάω όταν σκέφτομαι αυτή τη μοναδική στιγμή.

Ντ. Κ., Ηνωμένες Πολιτείες