Ικανοποιήθηκε η Δίψα μου για τον Θεό

ΕΙΧΑ δαπανήσει δέκα χρόνια σε ιερατικές σχολές της Νότιας Αμερικής, από τα οποία τα τελευταία τρία χρόνια ειδικεύτηκα στη θεολογία και στη φιλοσοφία. Αλλά τώρα ένας ταπεινός χωρικός μου έλεγε ότι θα μπορούσε να με βοηθήσει να κατανοήσω την Αγία Γραφή. Το γεγονός ότι είχα απογοητευτεί από την εκπαίδευση στις ιερατικές σχολές με έκανε να ακούσω.

Τι με είχε κάνει να θέλω να γίνω ιερέας; Γιατί, ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια στις ιερατικές σχολές με άφησαν με μια ανικανοποίητη δίψα για τον Θεό;

Ταπεινή Καταγωγή

Οι γονείς μου ανέθρεψαν εφτά αγόρια στο Βαγιεγκράντε της Βολιβίας. Ζούσαμε σε μια εύφορη κοιλάδα, εκτρέφοντας βοοειδή και καλλιεργώντας είδη όπως καλαμπόκια, φιστίκια και πατάτες. Το χωριό μας, το Ναρανχάλ, ήταν απομονωμένο, έτσι δεν είχα πολλές ευκαιρίες να πάω στο σχολείο. Ωστόσο, έμαθα να διαβάζω και να γράφω.

Κάθε χρόνο ένας Ρωμαιοκαθολικός ιερέας επισκεπτόταν το χωριό μας για το τοπικό θρησκευτικό πανηγύρι. Θαύμαζα τον τρόπο με τον οποίο μιλούσε για τον Θεό. Σε κάποια επίσκεψη, ανακοίνωσε ότι είχε ιδρυθεί μια ιερατική σχολή στη Βολιβία για να εκπαιδεύει νεαρούς άντρες να γίνουν ιερείς. Όταν είπα ότι ήθελα να μάθω για τον Θεό, αυτός άρχισε να ενδιαφέρεται για εμένα. Είπε: «Μπορείς να γίνεις σαν μια σκάλα, βοηθώντας τους ανθρώπους να φτάσουν στον ουρανό».

Λαχταρούσα να πάω στην ιερατική σχολή και να αποκτήσω γνώση για τον Θεό. Έλπιζα ότι εκεί θα ξεκαθαριζόταν κάπως η σύγχυση που ένιωθα. Για παράδειγμα, αν και η μητέρα μου με δίδαξε ότι τα βουνά, τα λουλούδια και τα δέντρα ήταν δώρα από τον Θεό, έλεγε επίσης ότι ο Θεός στέλνει μερικούς ανθρώπους στην κόλαση για να υποφέρουν φοβερά βάσανα. ‘Πώς είναι δυνατόν να ενεργεί έτσι ο Θεός;’ αναρωτιόμουν.

Εκπαίδευση στην Ιερατική Σχολή

Η νέα ιερατική σχολή βρισκόταν στην Τουπίσα, μια πόλη σε κάποια πανέμορφη κοιλάδα. Έφτασα εκεί το 1958. Όταν ήμουν πιο μικρός, μου άρεσε να σκαρφαλώνω σε ένα λόφο όπου μπορούσα να στοχάζομαι για τον στοργικό μας Δημιουργό. Ωστόσο, απογοητεύτηκα εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν μάθαινα πολλά για τον Θεό στην ιερατική σχολή. Εκεί ούτε καν είχαν ολόκληρη Αγία Γραφή, είχαν μόνο την «Καινή Διαθήκη». Όταν ζήτησα μια Αγία Γραφή, οι εκπαιδευτές μού είπαν να κάνω υπομονή.

Μετά τον πρώτο χρόνο, μόνο τρεις από εμάς είχαν τα προσόντα να συνεχίσουν τα μαθήματα. Όλοι οι υπόλοιποι στάλθηκαν στα σπίτια τους. Επειδή ήμασταν τόσο λίγοι, μας έστειλαν στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής για να συνεχίσουμε τις σπουδές μας. Όταν έφτασα στην Ιερατική Σχολή Σαν Μιγκέλ με κυρίεψε δέος. Φαινόταν τόσο τεράστιο μέρος. ‘Σίγουρα θα μπορέσω να πλησιάσω τον Θεό εδώ’, σκέφτηκα. Μελετούσαμε λατινικά, ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά και διαβάζαμε τους βίους εκείνων που η Καθολική Εκκλησία τιμούσε ως «αγίους». Αλλά αυτά τα μαθήματα μού άφησαν ένα αίσθημα κενού. Τα ερωτήματά μου παρέμεναν αναπάντητα.

«Πώς γίνεται να είναι ο Θεός Τριάδα;» ρώτησα κάποιον εκπαιδευτή. Αυτός απάντησε ότι ακόμη και μεγάλοι θεολόγοι, όπως ο Ιταλός Θωμάς Ακίνας του 13ου αιώνα, δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν πράγματα όπως αυτό. Ακόμη δεν είχα δει ποτέ ολόκληρη την Αγία Γραφή, έτσι ρώτησα έναν καθηγητή για την «Παλαιά Διαθήκη».

«Αυτή είναι μόνο για Προτεστάντες», απάντησε.

Αναρωτιόμουν πώς γινόταν αυτό, εφόσον γνώριζα ότι ο Ιησούς συχνά παρέθετε από εκεί. Ένιωσα απογοήτευση και κατάθλιψη.

Αργότερα, επέλεξαν έξι από εμάς ως δόκιμους, και δώσαμε όρκους αγνότητας, φτώχειας και υπακοής. Έπειτα από σπουδές ενός έτους ως δόκιμοι, πήγαμε στην ιερατική σχολή της Κόρδοβα στην Αργεντινή. Μπορούσαμε να φοράμε μόνο θρησκευτικό ένδυμα, το οποίο αποτελούνταν από μια μακριά, μαύρη ρόμπα και λευκό κολάρο, μαζί με ένα ροζάριο και ένα μεγάλο εσταυρωμένο. Ήμουν γεμάτος προσμονή· τώρα για πρώτη φορά θα έκανα μαθήματα θεολογίας.

Περισσότερη Απογοήτευση

Τα μαθήματα θεολογίας περιλάμβαναν μελέτη της ανώτερης κριτικής, η οποία αντιμετωπίζει την Αγία Γραφή ως λογοτεχνικό έργο όπως οποιοδήποτε άλλο βιβλίο. Απογοητεύτηκα εξαιτίας του ότι δεν είχαν απαντηθεί ακόμη τα πολλά ερωτήματά μου. Έγινα στενός φίλος με έναν επίσκοπο. «Πώς γίνεται να λέει η Αγία Γραφή ότι ο Ιησούς ήταν στην κόλαση;» τον ρώτησα.a (Πράξεις 2:31) Αλλά αυτός απλώς απέφυγε να απαντήσει στην ερώτησή μου.

Υπήρχαν επίσης πολλά ηθικά ερωτήματα που με βασάνιζαν. Ρώτησα ένα θεολόγο για τον αυνανισμό και το σεξ μεταξύ ανύπαντρων ατόμων. Αντί να αναφερθεί στο τι λέει ο Λόγος του Θεού για αυτά τα ζητήματα, ήταν ενθουσιώδης σχετικά με τις τελευταίες αντιλήψεις κάποιων πασίγνωστων θεολόγων στο Παρίσι. Μου έδειξε ένα από τα βιβλία τους. «Λένε ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι αμαρτία», είπε. «Δεν πρέπει να ανησυχείς καθόλου». Αλλά αυτή η απάντηση δεν με ικανοποίησε.

Κάποια μέρα έριχνα μια ματιά στη βιβλιοθήκη της ιερατικής σχολής όταν συμπτωματικά άνοιξα ένα βιβλίο που ήταν γραμμένο στα γαλλικά. Παρέθετε τον Ψαλμό 42:2, που αναφέρει: «Διψά η ψυχή μου τον Θεόν». Σκέφτηκα: ‘Μα έτσι ακριβώς αισθάνομαι’. Λίγο αργότερα, ενώ είχα πάει επίσκεψη στο σπίτι μου, πήγα στο μοναστήρι της γειτονικής πόλης Βαγιεγκράντε. Εκεί στο βιβλιοπωλείο είδα ένα αντίτυπο ολόκληρης της Αγίας Γραφής—τη μετάφραση Νάκαρ-Κολούνγκα. Πρώτη φορά έβλεπα ολόκληρη Αγία Γραφή. Ρώτησα αν μπορούσα να την αγοράσω, μη μπορώντας να πιστέψω ότι κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν. Πόσο ευτυχισμένος ήμουν όταν βγήκα από εκείνο το βιβλιοπωλείο με τη δική μου Αγία Γραφή κάτω από τη μασχάλη μου!

Πήγα στο σπίτι μου τραγουδώντας και σφυρίζοντας. Με το που έφτασα, άρχισα να διαβάζω τον 42ο Ψαλμό, ο οποίος ξεκινάει ως εξής: «Καθώς επιποθεί η έλαφος τους ρύακας των υδάτων, ούτως η ψυχή μου σε επιποθεί, Θεέ. Διψά η ψυχή μου τον Θεόν, τον Θεόν τον ζώντα». ‘Ίσως τώρα’, σκέφτηκα, ‘να ικανοποιηθεί η δίψα μου για τον Θεό’. Αλλά σύντομα αντιλήφτηκα ότι χρειαζόμουν βοήθεια για να βρω Γραφικές απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Οι σπουδές μου στις ιερατικές σχολές δεν μου έδωσαν αυτή τη βοήθεια.

Το 1966 μου είπαν ότι είχε ιδρυθεί μια ανώτερη ιερατική σχολή που ειδικευόταν στη θεολογία και στη φιλοσοφία, κοντά στην Κοτσαμπάμπα της γενέτειράς μου, της Βολιβίας, και ότι επρόκειτο να μεταφερθώ εκεί. Η ιερατική σχολή ήταν επανδρωμένη με νεαρούς Ισπανούς ιερείς, σύγχρονους θεολόγους και είχε μια θαυμάσια βιβλιοθήκη. ‘Ίσως τώρα βρω απαντήσεις στα ερωτήματά μου’, σκέφτηκα.

Συχνά ρωτούσα πράγματα όπως: «Πώς μπορεί η Μαρία να είναι μητέρα του Θεού;» Ωστόσο, οι εκπαιδευτές έδειχναν ελάχιστο ενδιαφέρον για τέτοια ερωτήματα. Απεναντίας, τους ενδιέφερε περισσότερο η κομμουνιστική φιλοσοφία. Κάποτε συνάντησα έναν καρδινάλιο, αλλά αυτόν τον ενδιέφερε περισσότερο να μου πει τις εμπειρίες του από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο παρά να απαντήσει στα ερωτήματά μου.

Έπειτα από δέκα χρόνια εκπαίδευσης σε ιερατικές σχολές, ζήτησα ένα έτος άδεια απουσίας ώστε να μπορέσω να βγω έξω και να συναντήσω ανθρώπους. Ήθελα να νιώσω πώς είναι να μιλάει κανείς στους ανθρώπους για το ευαγγέλιο. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν θα με ικανοποιούσαν τα μοναστήρια, έτσι αποφάσισα να ζητήσω να απαλλαχτώ από τους όρκους μου. Αργότερα παντρεύτηκα μια πρώην καλόγρια, την Πορφίρια. Εγκατασταθήκαμε στην πόλη Σάντα Κρους της Βολιβίας.

Αναπάντεχος Επισκέπτης

Κάποια μέρα το επόμενο έτος, καθόμουν στην εσωτερική αυλή όπου η σπιτονοικοκυρά έψηνε ψωμί σε ένα φούρνο με ξύλα. Κάποιος άντρας εμφανίστηκε στην αυλόπορτα. Υπέθεσα ότι ήταν γνωστός της, έτσι φώναξα: «Πέρασε μέσα!» Ήρθε και έκατσε δίπλα μου. Αν και τα ρούχα του ήταν περιποιημένα, καταλάβαινα από το παρουσιαστικό του ότι είχε ταπεινή καταγωγή. Προς έκπληξή μου άρχισε να μου μιλάει για την Αγία Γραφή.

Αργότερα έμαθα ότι τον έλεγαν Αντριάν Γκέρα και ότι ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβω ότι δεν ήξερε να διαβάζει καλά. Ήμουν επιφυλακτικός μαζί του, αλλά δεν φοβόμουν. ‘Στο κάτω-κάτω’, σκεφτόμουν, ‘ξέρω λατινικά και ελληνικά. Έχω σπουδάσει θεολογία και έχω δαπανήσει χρόνια συζητώντας φιλοσοφία με θεολόγους και επισκόπους’. Δεν αισθανόμουν περηφάνια ούτε τον καταφρονούσα, αλλά απλώς δεν περίμενα να μάθω τίποτα από αυτόν.

Ρώτησε ποια ήταν η άποψή μου γύρω από το ερώτημα: Γιατί υπάρχει τόση αύξηση της κακίας στον κόσμο; Συζητήσαμε για αυτό, και κατόπιν μου ζήτησε να του δείξω την Αγία Γραφή μου. Είχα ήδη αγοράσει την Καθολική Βίβλο της Ιερουσαλήμ (Jerusalem Bible) που είχε εκδοθεί πρόσφατα. Μου ζήτησε να διαβάσω το εδάφιο Αποκάλυψις 12:12, το οποίο αναφέρει τα εξής: «Αλλά σε εσάς, γη και θάλασσα, έρχονται προβλήματα—επειδή ο διάβολος έχει κατέβει σε εσάς με οργή, ξέροντας ότι οι μέρες του είναι μετρημένες».

«Σίγουρα αυτό αναφέρεται στο ξεκίνημα της αμαρτίας», αντέτεινα. Μου ζήτησε να διαβάσω τα συμφραζόμενα, τα εδάφια 7-10, τα οποία αναφέρουν ότι, όταν ο Χριστός έγινε Βασιλιάς, άρχισε πόλεμος στον ουρανό, και ως αποτέλεσμα ο Σατανάς και οι άγγελοί του ρίχτηκαν στη γη. «Οι φοβερές συνθήκες που βλέπουμε τώρα είναι αποτέλεσμα του αυξημένου θυμού του Διαβόλου», εξήγησε ο Αντριάν. «Αλλά μπορούμε να χαιρόμαστε που ο Χριστός είναι τώρα Βασιλιάς και που οι μέρες του Διαβόλου είναι μετρημένες».

Το γεγονός ότι έμαθα αυτά τα πράγματα από την Αγία Γραφή μου με συνάρπασε. Αλλά είχα επίσης μείνει έκπληκτος που αυτός ο ταπεινός άντρας, με το τόσο ευχάριστο χαμόγελο, απλώς καθόταν εκεί και ήρεμα μου εξηγούσε τις Γραφές.

Ικανοποιήθηκε η Δίψα μου για τον Θεό

Ο Αντριάν μού άφησε μερικά έντυπα και υποσχέθηκε να ξανάρθει. Χάρηκα που με ξαναεπισκέφτηκε και άρχισα να του κάνω ερωτήματα που με προβλημάτιζαν για πολύ καιρό, όπως: «Πώς μπορεί ο Θεός να είναι Τριάδα;» και «Γιατί ήταν ο Ιησούς στην κόλαση;» Αυτός χρησιμοποίησε έναν οδηγό της Αγίας Γραφής που λεγόταν Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή, και μου ζήτησε να διαβάσω από τη δική μου Αγία Γραφή τα εδάφια που παραθέτονταν εκεί και απαντούσαν στα ερωτήματά μου. Ένιωσα σαν μπούρο (γάιδαρος ή μπούφος). Έμαθα ότι το όνομα του Θεού είναι Γιαχβέ, ή Ιεχωβά, και ότι αυτός δεν είναι Τριάδα, ότι ο άδης είναι ο τάφος και ότι ο Ιησούς βρισκόταν εκεί, χωρίς να έχει συνειδητή ύπαρξη, μέρη τριών ημερών.—Έξοδος 6:3· Εκκλησιαστής 9:10· Ησαΐας 42:8.

Συχνά ρωτούσα στην ιερατική σχολή για τη μετά θάνατο ζωή και μου έλεγαν ότι ο παράδεισος είναι σαν μια μεγάλη εκκλησία όπου όλοι θα στέκονται ενώπιον του Θεού και θα προσεύχονται. ‘Πόσο ανιαρό!’ σκέφτηκα. Αλλά τώρα, καθώς μου δίνονταν εξηγήσεις γύρω από την υπόσχεση της Αγίας Γραφής για αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη, η πίστη μου στην αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους αναζωπυρώθηκε.—Ψαλμός 37:9-11, 39· Αποκάλυψις 21:3, 4.

Έπειτα από μερικές επισκέψεις, μια μέρα ο Αντριάν ήρθε με κάποιον ξένο που μου τον σύστησε ως επίσκοπο της εκκλησίας. «Κάνεις τόσο πολλά ερωτήματα», είπε, «ώστε αποφάσισα ότι αυτός ο ιεραπόστολος θα μπορέσει να σε βοηθήσει πολύ καλύτερα». Αλλά μου άρεσε ο Αντριάν, και η παρουσία του ιεραποστόλου μου προξενούσε αμηχανία. Έτσι συνέχισα να μελετώ την Αγία Γραφή με τον Αντριάν. Άρχισα να παρακολουθώ συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας και διαπίστωσα ότι οι Γραφικές ομιλίες ήταν πολύ διδακτικές.

Ξεπερνώ το Φόβο Μου

Με τον καιρό, ο Αντριάν άρχισε να με ενθαρρύνει να μοιράζομαι με άλλους αυτά που είχα μάθει. Στις συναθροίσεις τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ενθαρρύνονται να διδάσκουν από σπίτι σε σπίτι. Στην πραγματικότητα, συνειδητοποίησα ότι το Γραφικό θέμα που μου είχε πρωτοαναφέρει ο Αντριάν, σχετικά με την αιτία της αυξανόμενης κακίας, ήταν το προτεινόμενο θέμα για συζήτηση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Βολιβία εκείνον το μήνα του 1970. Μπορούσα να δω ότι η εκπαίδευση που λάβαινε ο Αντριάν τον εξόπλιζε να υπηρετεί τον Θεό καλύτερα από ό,τι είχαν εξοπλίσει εμένα τα δέκα χρόνια της δικής μου εκπαίδευσης! Εντούτοις, με τρόμαζε η ιδέα ότι έπρεπε να επισκέπτομαι τους ανθρώπους στα σπίτια τους. Ήταν τόσο διαφορετικό από το να κηρύττεις σε ανθρώπους που έρχονται στην εκκλησία.

Την επόμενη φορά που ήρθε ο Αντριάν για να μελετήσει μαζί μου, κρύφτηκα στο σπίτι και προσποιήθηκα ότι δεν ήμουν εκεί. Πρέπει να το υποψιάστηκε επειδή περίμενε έξω υπομονετικά τουλάχιστον μισή ώρα προτού φύγει. Αλλά δεν με εγκατέλειψε· προς έκπληξή μου επέστρεψε την επόμενη εβδομάδα. Σταδιακά, η αγάπη μου για τον Ιεχωβά έγινε πιο ισχυρή, και ξεπέρασα το φόβο μου. Το 1973 η σύζυγός μου και εγώ βαφτιστήκαμε. Η Πορφίρια έγινε σκαπάνισσα, υπηρετώντας ολοχρόνια στο έργο κηρύγματος και διεξάγοντας Γραφικές μελέτες. Συνέχισε ως και την ημέρα του θανάτου της στις αρχές του 1992.

Ο Αντριάν μπορεί και διαβάζει με ευχέρεια, και εγώ υπηρετώ εδώ και πολλά χρόνια ως πρεσβύτερος στην εκκλησία. Και οι δυο συνεχίζουμε να κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού από σπίτι σε σπίτι. Πρόσφατα συνάντησα κάποια κυρία που είπε: «Έπρεπε να μείνεις στην εκκλησία. Θα μπορούσες να είχες κάνει πολύ καλό μέσα από την εκκλησία».

Τη ρώτησα αν μπορούσε να μου φέρει την Αγία Γραφή της. Όταν την έφερε, της έδειξα το εδάφιο Ιερεμίας 2:13, το οποίο περιγράφει πώς ο Ισραήλ απέρριψε το Λόγο του Θεού. Εκεί λέει: «Εμέ εγκατέλιπον, την πηγήν των ζώντων υδάτων, και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους [σπασμένες στέρνες, ΜΝΚ ], οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ».

«Κάτι παρόμοιο συνέβη και στην εκκλησία», της είπα. «Προσπαθώντας να ικανοποιήσει τη δίψα των ανθρώπων για τον Θεό με αντιγραφικές Καθολικές διδασκαλίες είναι σαν να προσπαθεί να προμηθέψει νερό από μια σπασμένη στέρνα». Πράγματι, μόνο όταν άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ικανοποιήθηκε η δίψα μου για τον Θεό.—Όπως το αφηγήθηκε ο Ούγκο Ντουράν.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Ο Αντριάν και εγώ παρουσιάζουμε μαζί το άγγελμα της Βασιλείας