Ένας Κόσμος Χωρίς Αρρώστιες

«Η ελονοσία είναι πιο έξυπνη από ό,τι φαντάστηκε ποτέ κανείς», λέει ο ανοσολόγος Δρ Νταν Γκόρντον. «Προσπαθούμε ακόμα να βρούμε μια λύση για αυτήν».

«ΔΕΝ ξέρουμε ακόμα αρκετά για το μεταβολισμό του [βακτηριδίου της φυματίωσης]», λέει ο Μπάρι Μπλουμ του Ιατρικού Ινστιτούτου Χάουαρντ Χιουζ. «Δεν γνωρίζουμε πλήρως πώς λειτουργεί κανένα φάρμακο. Απλώς δεν ξέρουμε».

«Η γνώση δεν μεταφράζεται αναγκαστικά σε αλλαγές στη συμπεριφορά», λέει με θλίψη ένας εκπρόσωπος των Κέντρων για τον Έλεγχο των Ασθενειών, παρατηρώντας την αποτυχία που είχαν οι εκστρατείες για «ασφαλές σεξ» να περιορίσουν τη σύφιλη. Όπως δείχνουν οι παραπάνω δηλώσεις, οι μάχες εναντίον της ελονοσίας, της φυματίωσης και της σύφιλης είναι ως τώρα χαμένες. Θα φέρει το μέλλον βελτιωμένες θεραπείες για αυτές τις αρρώστιες;

Ίσως. Αλλά ενώ ο άνθρωπος μπορεί να νικήσει μερικές παθήσεις και να κάνει άλλες πιο εύκολο να τις υπομείνει κανείς, υπάρχει ένας θεμελιώδης λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να αποδειχτεί τελειωτικός νικητής στον πόλεμο εναντίον της αρρώστιας.

Η Ρίζα της Αρρώστιας

Η μάχη εναντίον της αρρώστιας περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από έναν απλό αγώνα εναντίον των παρασίτων και των μικροβίων. Η Αγία Γραφή εξηγεί ότι οι αρρώστιες αποτελούν συνέπεια της αμαρτίας που έχουμε κληρονομήσει από τον πρώτο ανθρώπινο πατέρα μας. (Ρωμαίους 5:12) Η αμαρτία όχι μόνο κατέστρεψε τη σχέση του ανθρώπου με τον Δημιουργό του αλλά οδήγησε επίσης στο διανοητικό, συναισθηματικό και σωματικό εκφυλισμό του. Έτσι, αντί να συνεχίσουν να ζουν με τελειότητα σε μια παραδεισένια γη, οι άνθρωποι έγιναν ατελείς και εκφυλίστηκαν μέχρι που τους έπληξε ο θάνατος.—Γένεσις 3:17-19.

Ακόμα και με τα καλύτερα φάρμακα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιστρέψει την αμαρτωλή κατάστασή του ή τις συνέπειές της. Αυτό το δίλημμα αφήνει το ανθρώπινο γένος ‘υποταγμένο στη ματαιότητα [«πολύ περιορισμένο», Φίλιπς (Phillips)]’. (Ρωμαίους 8:20) Αυτό αληθεύει επίσης σε σχέση με τη νίκη κατά της αρρώστιας. Η ζωοσωτήρια πρόοδος που έχει γίνει στον τομέα της ιατρικής συχνά εκμηδενίζεται από τον απειλητικό για τη ζωή ξεπεσμό της κοινωνίας.

«Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο», γράφει ο Τζέρολντ Μ. Λοουενστάιν στο περιοδικό Ντισκάβερ (Discover). «Όσο μεγαλύτερη επιτυχία έχουμε στον πόλεμο εναντίον της αρρώστιας και στην παράταση της ανθρώπινης ζωής, τόσο μεγαλύτερη διαγράφεται η πιθανότητα επίσπευσης της ίδιας μας της εξαφάνισης» εξαιτίας του υπερπληθυσμού και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος.

Η Πραγματική Θεραπεία

Την πραγματική θεραπεία για τις αρρώστιες δεν την έχει ο άνθρωπος αλλά ο Δημιουργός. Γι’ αυτό ο ψαλμωδός διακήρυξε: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία». Η Αγία Γραφή περαιτέρω λέει: ‘Μακάριος εκείνος . . . του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτού, τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην’. (Ψαλμός 146:3, 5, 6) Μόνο ο Θεός έχει τη δύναμη να εξαλείψει τις ασθένειες από τη ρίζα τους. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, σκοπεύει να το κάνει αυτό. Αυτός ο καιρός πλησιάζει.

Ο Ιησούς Χριστός προείπε ότι οι «επιδημίες» θα ήταν μια από τις πολλές αποδείξεις για το ότι ζούμε στην τελική περίοδο του παρόντος συστήματος πραγμάτων, πριν ακριβώς από τον ερχομό ενός νέου κόσμου. Επίσης, αυτός προείπε μια αύξηση των συνθηκών εκείνων που επιδεινώνουν τις αρρώστιες, όπως είναι ο πόλεμος, η πείνα και η ανομία.—Λουκάς 21:11· Ματθαίος 24:3, 7, 12· 2 Τιμόθεο 3:1-5, 13.

Όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς θεράπευσε θαυματουργικά ανθρώπους που ήταν άρρωστοι, δίνοντας έτσι το έναυσμα για την εκπλήρωση της προφητείας: «Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις [τους πόνους, ΜΝΚ] ημών επεφορτίσθη». (Ησαΐας 53:4· Ματθαίος 8:17) Έτσι εκείνος έδειξε παραστατικά σε μικρή κλίμακα τι έχει σκοπό ο Θεός να επιτελέσει σύντομα σε παγγήινη κλίμακα. Η Αγία Γραφή λέει σχετικά με τον Ιησού: «Τότε τον πλησίασαν μεγάλα πλήθη που είχαν μαζί τους ανθρώπους κουτσούς, κουλούς, τυφλούς, βουβούς και άλλους πολλούς, και τους άφησαν στα πόδια του, και εκείνος τους θεράπευσε· ώστε το πλήθος ένιωσε κατάπληξη βλέποντας τους βουβούς να μιλούν και τους κουτσούς να περπατούν και τους τυφλούς να βλέπουν».—Ματθαίος 15:30, 31.

Οι άνθρωποι που είδαν εκείνα τα θαύματα δόξασαν τον Θεό επειδή κατάλαβαν ότι εκείνος ήταν που είχε δώσει τη δύναμη στον Ιησού για να κάνει αυτά τα θαύματα. Η δύναμη στην οποία είχε πρόσβαση ο Ιησούς ήταν η ίδια δύναμη που χρησιμοποιήθηκε στη δημιουργία του φοβερού σύμπαντός μας. Ήταν το άγιο πνεύμα του Θεού, η ενεργός δύναμή του.—Γένεσις 1:1, 2, ΜΝΚ· Αποκάλυψη 4:11.

Ο προφήτης Ησαΐας έγραψε για κάποιον καιρό στον οποίο «ουδείς των κατοικούντων εκεί θα λέγη ‘είμαι ασθενής’». (Ησαΐας 33:24, ΛΧ) Επίσης, τα εδάφια Αποκάλυψη 21:4, 5 διακηρύττουν: «‘[Ο Θεός] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει’. Και Εκείνος που κάθεται πάνω στο θρόνο είπε: ‘Να! Κάνω νέα τα πάντα’».

Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο. (1 Ιωάννη 2:15-17) Σύντομα αυτός ο κόσμος, με τις ασθένειες, τη λύπη, το έγκλημα, τη βία και το θάνατο που τον χαρακτηρίζουν, θα ανήκει στο παρελθόν. Ο Θεός θα τον εξαλείψει μαζί με όλες τις συμφορές του, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για ένα νέο κόσμο εδώ στη γη, όπου «δικαιοσύνη θα κατοικεί». (2 Πέτρου 3:11-13) Ο Ιησούς αποκάλεσε αυτόν τον επερχόμενο νέο κόσμο «Παράδεισο», εφόσον θα είναι σαν τον αρχικό κήπο του Παραδείσου της Εδέμ, μόνο που αυτός θα είναι σε παγγήινη κλίμακα.—Λουκάς 23:43· Γένεσις 2:7, 8.

Έτσι, οι Χριστιανοί ελπίζουν, όχι μόνο σε μια προσωρινή θεραπεία, αλλά σε μια μόνιμη απελευθέρωση από την ατέλεια, τις αρρώστιες και το θάνατο. Αποβλέπουν στην πλήρη εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού: ‘Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο θεραπεύων σε’. «Θέλω απομακρύνει πάσαν νόσον εκ μέσου σου».—Έξοδος 15:26· 23:25.

[Εικόνες στη σελίδα 9]

Ο Ιησούς ενδυναμωνόταν από τον Θεό για να ανασταίνει τους νεκρούς και να θεραπεύει τους ασθενείς