Υπερνίκηση των Προκλήσεων της Ζωής στη Νότια Ασία

ΚΑΘΩΣ σιγά σιγά ανακτούσα τις αισθήσεις μου, συνειδητοποίησα ότι το αριστερό μου πόδι ήταν ασυνήθιστα μουδιασμένο. Γύρισα το κεφάλι μου. Ο αγαπημένος μου Χένρι αργοπέθαινε. Εντούτοις, δεν ήταν καιρός για απελπισία. Έπρεπε να αγωνιστώ—να αγωνιστώ για να διατηρήσω την ακεραιότητά μου στον Θεό ο οποίος μας είχε δώσει τόσο πολλά.

Ήταν 17 Μαΐου 1982. Ο σύζυγός μου ήταν περιοδεύων επίσκοπος στη Σρι Λάνκα, στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις οποίες μιλιόταν η γλώσσα τάμιλ. Υπηρετούσαμε μια εκκλησία μακριά από το Κολόμπο, τη μεγαλύτερη πόλη. Καθώς ήμασταν και οι δυο πάνω σε ένα ποδήλατο, όπως τόσα άτομα κάνουν σε αυτή τη χώρα, είχαμε να κάνουμε μια μικρή μόνο διαδρομή για να επισκεφτούμε κάποιο συμμάρτυρα. Τότε, λες και ξεφύτρωσε από το πουθενά, σαν κόμπρα, μας χτύπησε ένα φορτηγό.

Καθώς οι γιατροί έχασαν κάθε ελπίδα να σώσουν τον Χένρι, έστρεψαν την αμέριστη προσοχή τους σε εμένα. Επειδή ήμουν αδύναμη, βαθιά μέσα στην καρδιά μου ένιωθα την επείγουσα ανάγκη να τους πληροφορήσω για την απόφασή μου να σεβαστώ το νόμο του Ιεχωβά σχετικά με την αποχή από αίμα. (Πράξεις 15:28, 29) Έπρεπε να τους ενημερώσω. Συγκέντρωσα τη λιγοστή δύναμη που είχα για να μιλήσω: «Ένα κομμάτι χαρτί, παρακαλώ». Με πολύ κόπο έγραψα τις πεποιθήσεις μου και υπέγραψα το χαρτί. Τότε άρχισε ο αγώνας.

Μου πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες. Ήταν ολοφάνερο ότι ήμουν πολύ σοβαρά τραυματισμένη. Η απόφασή μου να ενεργήσω ως αληθινή Χριστιανή γέμιζε όλο μου το είναι—δεν είχε έρθει ακόμα ο καιρός για να θρηνήσω.

Αρνήθηκαν να Χειρουργήσουν Χωρίς Αίμα

Η μάχη σχετικά με τη μετάγγιση αίματος συνεχίστηκε επί εννιά ημέρες—ο δικός μου αγώνας για να ζήσω σε αρμονία με τη συνείδησή μου απορρίπτοντάς την, ο αγώνας των γιατρών για να με πείσουν να τη δεχτώ. Μολονότι είχαν τις ικανότητες, απλώς αρνήθηκαν να χειρουργήσουν χωρίς αίμα. Το τραύμα ήταν πολύ σοβαρό και χρειαζόταν την άμεση φροντίδα τους.

Αλλά δεν ήμουν αναγκασμένη να δώσω αυτή τη μάχη μόνη μου. Ο Ιεχωβά ήταν μαζί μου κάθε λεπτό. Επίσης η αδελφότητα του λαού του Ιεχωβά ήταν γεμάτη στοργικό ενδιαφέρον. Το Κολόμπο απείχε 400 χιλιόμετρα. Ο Δρ Πέριν Τζαϊσέκερ, ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, διευθέτησε ώστε ο σαρκικός αδελφός του που ήταν χειρουργός στο Γενικό Νοσοκομείο του Κολόμπο να με δεχτεί εκεί.

Εκείνο το ταξίδι που διήρκεσε σχεδόν 24 ώρες, στο πίσω μέρος ενός μικρού φορτηγού, πάνω σε ανώμαλους δρόμους μου φάνηκε πως ήταν το πιο μακρύ ταξίδι της ζωής μου ως τότε. Ωστόσο, η καρδιά μου ήταν γεμάτη ευγνωμοσύνη προς τον Ιεχωβά για τη στοργική του φροντίδα, όπως ακριβώς ήταν από τότε που είχα αρχικά γνωρίσει την αλήθεια στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Ινδία. Όμως, τώρα δεν υπήρχε κανένας συγγενής μου στο πλευρό μου. Αλλά τι ήταν αυτό που με έφερε αρχικά στη Σρι Λάνκα;

Γεννήθηκα από Ρωμαιοκαθολικούς γονείς στην πολιτεία Κέραλα της Ινδίας. Μιλούσαμε τη γλώσσα μαλαγιάλαμ. Η αγγλική γλώσσα ήταν ένα από τα μαθήματα στο σχολείο. Πόσο χαρούμενη είμαι που χρησιμοποίησα την ευκαιρία που είχα για να τη μάθω καλά! Αυτό το μέρος της Ινδίας έχει πολλούς κατοίκους που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί. Η παράδοση λέει ότι ο απόστολος Θωμάς έφερε τη Χριστιανοσύνη στην Κέραλα τον πρώτο αιώνα. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, 1.400 και πλέον χρόνια αργότερα, όταν οι Ρωμαιοκαθολικοί Πορτογάλοι άποικοι με αρχηγό τον Βάσκο ντα Γκάμα έφτασαν στην Κέραλα, έμειναν έκπληκτοι όταν βρήκαν εκεί πολλά άτομα που ήδη πίστευαν στον Χριστό.

Λήψη Αποφάσεων που Παρουσιάζουν Προκλήσεις

Όταν η οικογένειά μου άρχισε να μαθαίνει τις διαφωτιστικές αλήθειες από την Αγία Γραφή με τη βοήθεια Μαρτύρων του Ιεχωβά, η φυσική επιθυμία μου ήταν να μεταδώσω αυτή την αλήθεια σε εκείνους που ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανοί στην κοινότητά μου. Έτσι, έγινα σκαπάνισσα, ολοχρόνια διάκονος, λίγο μετά την αφιέρωση και το βάφτισμά μου. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε να αρνηθώ την προσφορά μιας πολύ καλής θέσης ως δασκάλα στην πολιτεία που είχα γεννηθεί. Η φαινομενική ασφάλεια που προσφέρει μια τέτοια συντάξιμη εργασία αποτελεί το στόχο πολλών νεαρών Ινδών, αλλά ο δικός μου σκοπός στη ζωή είχε αλλάξει. Ήθελα πραγματική ασφάλεια, και αυτή μπορούσε να βρεθεί μόνο κάτω από το προστατευτικό χέρι του Ιεχωβά.

Δυο χρόνια αργότερα, παρουσιάστηκε μια καινούρια πρόκληση. Θα ήμουν πρόθυμη να μετακομίσω σε κάποιο άλλο μέρος της Ινδίας για να βοηθήσω εκεί όπου υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη για κήρυκες; Αυτό έθετε την πρόκληση της εκμάθησης μιας νέας γλώσσας, της τάμιλ, και της υποβοήθησης ανθρώπων με ένα πολύ διαφορετικό θρησκευτικό παρελθόν, αυτή τη φορά Ινδουιστών. Ναι, η ευκαιρία να εκδηλώσω την εκτίμησή μου για τον Ιεχωβά έκανε όλες τις αλλαγές να αξίζουν τον κόπο. Η επίδοση μαρτυρίας σε αυτούς τους θερμούς, φιλικούς ανθρώπους με το Ινδουιστικό παρελθόν ήταν πραγματική απόλαυση. Αυτοί μπορούσαν εύκολα να δεχτούν ότι πλησιάζουμε στο τέλος της Κάλι Γιούγκα (του Πονηρού Αιώνα) και ότι κάτι πολύ καλύτερο αναμένει σύντομα εκείνους που ενεργούν με δίκαιο τρόπο τώρα. Όμως, το να τους βοηθήσω να δουν τη διαφορά ανάμεσα στην αληθινή Χριστιανοσύνη και στα όσα είχαν υποστεί από τη Δύση αποτελούσε μεγάλη πρόκληση. Πολύ συχνά άνοιγα την Αγία Γραφή μου στα εδάφια Ματθαίος 7:21-23: «Δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών ο καθένας που μου λέει ‘Κύριε, Κύριε’, αλλά εκείνος ο οποίος κάνει το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Πολλοί θα μου πουν εκείνη την ημέρα: ‘Κύριε, Κύριε, δεν προφητέψαμε στο όνομά σου, και δεν εκβάλαμε δαίμονες στο όνομά σου, και δεν εκτελέσαμε πολλά δυναμικά έργα στο όνομά σου;’ Και όμως τότε θα ομολογήσω σε αυτούς: Ποτέ δεν σας γνώρισα! Φύγετε από εμένα, εργάτες της ανομίας». Ο Μοχάντας Γκάντι είχε πει πολύ σωστά: «Αγαπώ τον Χριστό, αλλά περιφρονώ τους Χριστιανούς γιατί δεν ζουν με τον τρόπο που έζησε ο Χριστός».

Πολλοί Ινδουιστές διαπιστώνουν, όπως είχα διαπιστώσει και εγώ, ότι υπάρχει μεγάλη αλήθεια σε αυτή τη δήλωση. Μάλιστα, τώρα παρατηρούν επίσης ότι πολλοί από τους ομοπίστους τους Ινδουιστές δεν ενεργούν και πολύ διαφορετικά από εκείνους που προέρχονται από τη Δύση, οι οποίοι υποκριτικά ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί. Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πάρα πολύ διαφορετικοί. Οι Ινδουιστές, κατά χιλιάδες, αρχίζουν να το συνειδητοποιούν αυτό.

Καινούριος Συνεργάτης, Καινούρια Δοκιμασία της Ακεραιότητας

Πέρασαν δυόμισι χρόνια. Η Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Αιώνιον Ευαγγέλιον» διεξαγόταν παγκόσμια στη διάρκεια του 1963. Μια από τις τοποθεσίες διεξαγωγής ήταν το Νέο Δελχί, στα βόρεια της χώρας. Τι αξιομνημόνευτη συνέλευση! Εκεί συνάντησα τον Χένρι Έιμπραχαμ. Και οι δυο μας ζητούσαμε κάποιο άτομο με το οποίο να μοιραστούμε τη ζωή της αφοσίωσής μας στον Ιεχωβά. Πέντε μήνες αργότερα παντρευτήκαμε.

Εκείνος είχε εκπαιδευτεί στη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης και κατόπιν τον είχαν στείλει πίσω στην πατρίδα του, τη Σρι Λάνκα, όπου η ανάγκη ήταν πολύ μεγάλη. Ήλπιζα ότι θα ήταν πρόθυμος να μετακομίσει στην Ινδία, όπου εγώ πίστευα ότι η ανάγκη ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Αλλά δεν έγινε έτσι. Χρειαζόταν να υπηρετήσει εκεί που ήταν. Έτσι, αυτό το όμορφο νησί της Σρι Λάνκα έγινε το σπίτι μου. Είναι ευχάριστο το ότι η τάμιλ και η αγγλική είναι πολύ χρήσιμες εδώ. Έτσι δεν έπρεπε να μάθω άλλη γλώσσα—τότε. Απολαύσαμε 18 ευτυχισμένα χρόνια μαζί στην υπηρεσία του Ιεχωβά προτού μας πλήξει η τραγωδία—εκείνο το φορτηγό που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα.

Αλλά τώρα ήμουν στο Κολόμπο και ο αγώνας μου για να ζήσω χωρίς να συμβιβάσω την ακεραιότητά μου με μια μετάγγιση αίματος συνεχιζόταν. Τώρα η ζωή μου βρισκόταν σε κίνδυνο, όχι λόγω της στάσης μου όσον αφορά το αίμα, αλλά εξαιτίας της καθυστέρησης σε ό,τι αφορούσε τη θεραπεία.

Ένας πλαστικός χειρουργός, με Βουδιστικό παρελθόν, και ένας ορθοπεδικός, με Ινδουιστικό παρελθόν, συνεργάστηκαν ώστε να προσφέρουν τις ικανότητές τους για χάρη μου. Η αιμοσφαιρίνη μου είχε τώρα πέσει περίπου στο τέσσερα.

Πώς θα μπορούσαν να μου κόψουν το πόδι από το μηρό με τόσο λίγο αίμα; Η απόφασή μου ήταν ξεκάθαρη, αλλά θα ήταν αυτοί οι δυο χειρουργοί πρόθυμοι να μου προσφέρουν τη βοήθεια που νωρίτερα κάποιοι άλλοι είχαν αρνηθεί; Το θάρρος που έδειξαν δεχόμενοι αυτή τη φοβερή πρόκληση χωρίς να προσπαθήσουν να με αναγκάσουν να συμβιβάσω τη συνείδησή μου ήταν αξιοσημείωτο. Έχασα το πόδι μου, αλλά η ζωή μου σώθηκε και η ακεραιότητά μου στον Ιεχωβά ήταν άθικτη.

Χωρίς το σύζυγο που αγαπούσα τόσο πολύ, ένα εντελώς καινούριο κεφάλαιο άνοιγε τώρα στη ζωή μου. Στην αρχή με πατερίτσες, κατόπιν με πρόθεση (αργότερα, λόγω της καλοσύνης που έδειξαν πολλοί αδελφοί και αδελφές, αυτή αντικαταστάθηκε με ένα πολύ πιο βελτιωμένο τεχνητό πόδι), μπόρεσα να συνεχίσω τη διακονία μου. Η θλίψη παραχώρησε σιγά σιγά τη θέση της στη δραστηριότητα.

Μήπως θα έπρεπε να επιστρέψω στην Ινδία και να ζήσω ανάμεσα σε συγγενείς που δεν ήταν ομόπιστοι; Το θαυμάσιο Βιβλικό παράδειγμα μιας άλλης χήρας που ονομαζόταν Ρουθ ήταν ξεκάθαρο. Εγώ, επίσης, ήθελα να βρίσκομαι εκεί που θα μπορούσα να υπηρετώ τον Ιεχωβά κάνοντας το καλύτερο που μου επέτρεπε η κάπως μειωμένη τώρα ικανότητά μου. Η Σρι Λάνκα είναι ακόμα το σπίτι μου.—Ρουθ 1:16, 17.

Ένας Τομέας που Αποτελεί Πρόκληση

Αυτά τα τελευταία 11 χρόνια έχουν περάσει γρήγορα. Υπάρχουν ‘πολλά να κάνω στο έργο του Κυρίου’. (1 Κορινθίους 15:58) Παραμένω απασχολημένη στη διακονία αγρού στο Κολόμπο. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι με πολύ διαφορετικό θρησκευτικό παρελθόν—Ινδουιστές, Μουσουλμάνοι, Βουδιστές, κατ’ όνομα Χριστιανοί και άλλοι. Οι προκλήσεις συνεχίζονται.

Κάθε μήνα μερικοί από εμάς δαπανούν ένα σαββατοκύριακο επισκεπτόμενοι κάποια από τις πόλεις που βρίσκονται στα νότια, όπου δεν υπάρχει ακόμα κανένας όμιλος Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων ισχυρίζονται ότι είναι Βουδιστές, και μιλούν τη σιναλεζική γλώσσα. Το να μάθω να βοηθώ αυτούς τους ανθρώπους έχει γίνει πολύ σημαντικό για εμένα.

Όπως ακριβώς οι Ινδουιστές στην Ινδία και σε όλη τη Σρι Λάνκα, έτσι και οι Βουδιστές δεν δέχονται την Αγία Γραφή εξαιτίας της διαγωγής των λεγόμενων Χριστιανών της Δύσης. Ωστόσο, οι βασικές Βουδιστικές τους αρχές, το φημισμένο Οχταπλό Μονοπάτι της ορθής σκέψης και της ορθής διαγωγής (ορθή πεποίθηση, σκοπός, ομιλία, πράξη, ζωή, προσπάθεια, σκέψη, στοχασμός), δεν είναι τίποτα άλλο παρά ατελής ανθρώπινη σοφία αν συγκριθεί με τις θεϊκές αρχές που βρίσκονται στην Αγία Γραφή, οι περισσότερες από τις οποίες είχαν γραφτεί αιώνες πριν από τον Σιντάρτα Γκαουτάμα.

Όταν ο Σιντάρτα Γκαουτάμα μίλησε στους Καλάμ, όπως αναφέρεται στο Καλάμ Σούτα, είπε: «Μην πιστέψετε σε ό,τι έχει αποκτηθεί μέσω επανειλημμένης ακρόασης· ούτε στην παράδοση». Πόσο παράξενο είναι που εγώ θα είχα το προνόμιο να υπενθυμίσω σε πολλούς ειλικρινείς Βουδιστές ότι αν αυτή η καθοδηγία εφαρμοστεί σήμερα, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει στο μύθο της εξέλιξης ή να αρνηθεί την ύπαρξη ενός Δημιουργού.

Το Τέλος της Πονηρίας Είναι Κοντά

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πολλά καλά πράγματα να πουν από την Αγία Γραφή σε αυτούς τους ανθρώπους—για την κάλπα βινάς, το τέλος της πονηρίας, που είναι τόσο κοντά. Η Βιβλική προφητεία που καταγράφτηκε πριν από 1.900 χρόνια και σχετίζεται με αυτό βρίσκεται στα εδάφια 2 Τιμόθεο 3:1-5, 13. Επίσης έχουμε το προνόμιο να τους δείχνουμε ότι το μέρος στο οποίο μπορούν να ψάξουν για προστασία σε αυτούς τους καιρούς δεν είναι οι θρησκείες της Δύσης ή της Ανατολής αλλά, όπως δείχνουν τα εδάφια 16 και 17 του ίδιου κεφαλαίου, ο εμπνευσμένος Λόγος του ίδιου του Ιεχωβά, η Αγία Γραφή.

Ο Βουδισμός είναι η αναζήτηση της διαφώτισης. Στην Αγία Γραφή, πολύ πριν ο Σιντάρτα Γκαουτάμα αρχίσει τη δική του αναζήτηση, εξηγούνταν ξεκάθαρα η αληθινή αιτία των παθημάτων. (Γένεσις 3:1-19) Ο στασιασμός κατά του δίκαιου νόμου, από την αρχή ακόμα της ανθρώπινης ιστορίας, επέφερε δυσμενείς συνέπειες—αρρώστια και θάνατο, που διαδόθηκαν αναπόφευκτα σε όλους τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Ανησυχητικές ερωτήσεις έρχονται στο μυαλό πολλών ανθρώπων—σαν και αυτή που βρίσκεται στο εδάφιο Αββακούμ 1:3: «Δια τι με κάμνεις να βλέπω ανομίαν και να θεωρώ ταλαιπωρίαν και αρπαγήν και αδικίαν έμπροσθέν μου; και υπάρχουσι διεγείροντες έριδα και φιλονεικίαν». Μόνο ο συμπονετικός Δημιουργός μπορεί να δώσει τις απαντήσεις και να προμηθεύσει κάποιο μέσο για να αποκαταστήσει μόνιμα εκείνο το οποίο χάθηκε. Ακόμα και τώρα, εκατομμύρια άτομα παγκόσμια ωφελούνται από την πρακτική σοφία του Λόγου του Θεού. Και έτσι τώρα η σιναλεζική, η κύρια γλώσσα αυτής της χώρας, αποτέλεσε μια ακόμα πρόκληση για εμένα, επειδή σε αυτή τη γλώσσα μπορώ να βοηθήσω εκείνους που ειλικρινά αναζητούν τη διαφώτιση που εγώ βρήκα πριν από 37 χρόνια.

Ακόμα μια πρόκληση. Εφόσον βρίσκονται υπό κατασκευή νέα γραφεία τμήματος και ένα μεταφραστικό κέντρο για τη Σρι Λάνκα, περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να εκπαιδευτούν. Σιγά σιγά μαθαίνω την καινούρια γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών καθώς βοηθάω στο Τμήμα Λογαριασμών στο γραφείο τμήματός μας.

Τα 33 χρόνια ολοχρόνιας υπηρεσίας μου στον Ιεχωβά δεν είναι παρά μόνο μια στιγμή από εκείνο που ελπίζω ότι θα είναι μια αιωνιότητα υπηρεσίας προς εκείνον. Πολλοί έχουν ενωθεί μαζί μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά στη διάρκεια αυτών των χρόνων, περιλαμβανομένου και του επιδέξιου χειρουργού ο οποίος φρόντισε να εισαχτώ στο νοσοκομείο του Κολόμπο και να γίνει η απαραίτητη εγχείρηση. Τώρα και αυτός είναι ένας αφιερωμένος ομόπιστος Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Ο Ιεχωβά και η οικογένεια των δούλων του στη γη με έχουν υποστηρίξει πάρα πολύ καλά. Αισθάνομαι τα προστατευτικά του χέρια να με περιβάλλουν, και ξέρω πως η όσια αγάπη του κρατά τον Χένρι σταθερά στη μνήμη του. Μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να φέρει τον αγαπημένο μου πίσω από το χώμα, να μου επιτρέψει να τον χαιρετήσω και πάλι, να μιλήσω στον Χένρι για όλες τις εντυπωσιακές προκλήσεις που έθεσε η γενιά μας και για το πώς ο Ιεχωβά μάς βοήθησε να τις αντιμετωπίσουμε.—Όπως το αφηγήθηκε η Ανάμα Έιμπραχαμ.

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Η Ανάμα Έιμπραχαμ και ο σύζυγός της, Χένρι

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Η Ανάμα δίνει μαρτυρία σε γυναίκες που εργάζονται σε φυτεία τσαγιού στη Σρι Λάνκα