Μια Νυχτερινή Συνάντηση στην Τανζανία
ΜΕΤΑ τη διεθνή συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έλαβε χώρα στην Κένυα, αρχίσαμε με ενθουσιασμό το δικό μας σαφάρι στην Τανζανία.
Η πρώτη μας στάση ήταν το Εθνικό Πάρκο της Λίμνης Μανιάρα. Μείναμε έκπληκτοι με την ποικιλία της άγριας ζωής—γκριζογαλάζιοι πίθηκοι, ιμπάλα, βουβάλια του ακρωτηρίου, ζέβρες και πολλά άλλα. Φανταστείτε να ατενίζετε μια λιμνούλα γεμάτη με ιπποπόταμους. Να παρατηρείτε μια καμηλοπάρδαλη να τρώει στην απέναντι πλευρά, ένα λιοντάρι παραπέρα στο χορτάρι και πίσω από αυτό ένα κοπάδι γκνου.
Αφού φτάσαμε στον κρατήρα Νγκορονγκόρο, μισθώσαμε έναν οδηγό και ένα όχημα με κίνηση στους τέσσερις τροχούς για μια ημερήσια εκδρομή στην καλντέρα (κρατήρας κάποιου ηφαιστείου το οποίο έχει καταρρεύσει). Διασχίσαμε περίπου 600 μέτρα σε ανώμαλο δρόμο για να κατεβούμε από το χείλος στον πυθμένα του κρατήρα. Τι θέαμα ήταν αυτό! Άγρια ζώα ήταν διασκορπισμένα στην απέραντη πεδιάδα. Κοπάδια γκνου μετακινούνταν λες και μετανάστευαν. Ο τόπος ήταν γεμάτος από ζέβρες, αλκέλαφους, γαζέλες του Τόμσον και του Γκραντ. Σε μια από τις στάσεις που κάναμε, ένα λιοντάρι με χαίτη ήρθε και κάθησε να ξεκουραστεί στη σκιά του αμαξιού μας, αδιαφορώντας για το ότι εμείς στεκόμασταν ακριβώς από πάνω του. Αργότερα, σταματήσαμε για να παρατηρήσουμε από κάποια απόσταση μαύρους ρινόκερους, καθώς επίσης άγριους ελέφαντες που στέκονταν εκεί κοντά και τρέφονταν από τα δέντρα. Στο δρόμο της επιστροφής προς το χείλος του κρατήρα, θυμηθήκαμε τα τόσο πολλά εντυπωσιακά ζώα. Μήπως μας ξέφυγε κάποιο;
Ναι, η αφρικανική λεοπάρδαλη. Όμως οι ελπίδες να δούμε μια στο φυσικό της περιβάλλον είναι απειροελάχιστες. Ο φωτογράφος Έργουιν Μπάουερ παρατήρησε: «Οι τουρίστες αναζητούν τις λεοπαρδάλεις με σπάνιο ενθουσιασμό και επιμέλεια, τουλάχιστον εν μέρει επειδή αυτά τα ζώα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρεθούν, πόσο μάλλον να φωτογραφηθούν. Οι περισσότεροι ταξιδιώτες που πηγαίνουν στα συνηθισμένα σαφάρι δεν καταφέρνουν να δουν κάποια έστω και φευγαλέα. Στα 15 σαφάρι που έχω πάει, έχω δει συνολικά οχτώ λεοπαρδάλεις, από τις οποίες μόνο μία αρκετά κοντά ώστε να τη φωτογραφίσω».—Ιντερνάσιοναλ Γουάιλντλάιφ (International Wildlife).
Το σούρουπο είχαμε άλλη μια έγνοια στο μυαλό μας. Οι κρατήσεις που είχαμε κάνει σε κάποια κατασκήνωση είχαν ακυρωθεί, έτσι έπρεπε να ψάξουμε για κατάλυμα. Αυτό μας οδήγησε σε έναν κατασκότεινο χωματόδρομο. Ξαφνικά, οι δύο από εμάς που καθόμασταν μπροστά μείναμε άναυδοι. Κάτι καφεκίτρινο πετάχτηκε μπροστά ακριβώς στα φώτα του αυτοκινήτου μας. Σταματήσαμε γρήγορα με κομμένη την ανάσα από την έκπληξη!
Εκεί, ακριβώς μπροστά μας, βρισκόταν μια μεγάλη λεοπάρδαλη! Αν εκείνοι που κάθονταν στα πίσω καθίσματα ένιωθαν ότι βρίσκονταν σε κάπως μειονεκτική θέση, αυτό τελείωσε αμέσως. Η λεοπάρδαλη με αστραπιαία ταχύτητα πήδηξε στη δεξιά άκρη του δρόμου—και κοκάλωσε. ‘Τι να κάνω;’ φαινόταν να σκέφτεται καθώς βρισκόταν εκεί μπροστά στα φώτα και ενώπιον όλων μας. ‘Να επιτεθώ ή να γυρίσω την πλάτη μου στον άγνωστο «εχθρό» και να προσπαθήσω να εξαφανιστώ μέσα στους θάμνους;’
Ο Έιντριαν, ένας από τους συντρόφους μας, βρισκόταν πιο κοντά της, περίπου ένα μέτρο μακριά από αυτό το συσπειρωμένο «ελατήριο» που ήταν γεμάτο δύναμη και ομορφιά. «Γρήγορα, δώστε μου το φλας», είπε ψιθυριστά ενώ άπλωνε το χέρι του για να πιάσει την αυτόματη φωτογραφική μηχανή του. Από πίσω ακούγονταν ψιθυριστές προειδοποιήσεις: «Μην κάνεις θόρυβο». Εκείνος ετοίμασε γρήγορα τη φωτογραφική μηχανή και τράβηξε μια φωτογραφία, αλλά φάνηκε ότι θα ήταν αποτυχία επειδή το φλας έκανε αντανάκλαση μέσα στο φορτηγάκι. Καθώς ξαναγέμιζαν οι μπαταρίες, ο Έιντριαν κατέβασε λίγο το παράθυρό του. Η λεοπάρδαλη παρέμενε δύο βήματα παραπέρα, ενώ η άκρη της ουράς της κουνιόταν σπασμωδικά και τα μάτια της έλαμπαν.
Ακριβώς μόλις τραβήξαμε τη δεύτερη φωτογραφία, πήρε την απόφασή της. Η μεγαλόπρεπη λεοπάρδαλη όρμησε προς τη χαμηλή βλάστηση και εξαφανίστηκε. Τι ενθουσιασμός επικρατούσε μέσα στο φορτηγάκι μας! Μια εμπειρία που θα μας έμενε αξέχαστη, η οποία όπως μας είπαν αργότερα οι οδηγοί ήταν εξαιρετικά σπάνια. Όταν εκείνη η δεύτερη φωτογραφία βγήκε τόσο καλή, την κρατήσαμε για να ζωντανεύει τις αναμνήσεις μας από εκείνη τη συναρπαστική νυχτερινή συνάντηση στην Τανζανία.