Εκεί που το AIDS Αποτελεί Πανδημία
ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ από 15 χρόνια, το AIDS έχει σκιάσει όλες τις ηπείρους της γης. Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, αυτή η βιολογική βόμβα έχει εκραγεί παίρνοντας πανδημικές διαστάσεις. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) έχει υπολογίσει ότι σε όλο τον κόσμο 5.000 άνθρωποι μολύνονται κάθε μέρα. Δηλαδή πάνω από τρεις άνθρωποι κάθε λεπτό! Οι χώρες που επηρεάζονται περισσότερο είναι οι φτωχότερες, εκείνες που ανήκουν στο λεγόμενο αναπτυσσόμενο κόσμο. Η WHO πρόβλεψε ότι, ως το έτος 2000, αυτές οι χώρες θα έχουν το 90 τοις εκατό του συνόλου των μολύνσεων από τον ιό HIV και τελικά το 90 τοις εκατό όλων των κρουσμάτων AIDS.
Εκείνοι που Πλήττονται Σκληρότερα
Η Ρόουζ ήταν 27 ετών, παντρεμένη με τρία παιδιά, όταν ο σύζυγός της ξαφνικά αρρώστησε. Αυτός πέθανε μερικούς μήνες αργότερα. Η αιτία του θανάτου του συζύγου της δεν εξακριβώθηκε τότε. Οι γιατροί διέγνωσαν φυματίωση. Οι συγγενείς είπαν ότι του είχαν κάνει μάγια. Οι συγγενείς του συζύγου της άρχισαν να αρπάζουν την περιουσία της Ρόουζ. Τα πεθερικά της πήραν τα παιδιά της δια της βίας ενώ εκείνη έλειπε. Η Ρόουζ υποχρεώθηκε να επιστρέψει στο χωριό της. Δυο χρόνια αργότερα παρουσίασε εμετούς και διάρροια. Τότε κατάλαβε ότι ο σύζυγός της είχε πεθάνει από AIDS και ότι είχε μολυνθεί και εκείνη. Η Ρόουζ πέθανε τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία 32 ετών.
Τραγικές ιστορίες σαν και αυτήν είναι τώρα κοινές. Σε μερικές περιοχές έχουν αφανιστεί ολόκληρες οικογένειες, ακόμη και χωριά.
«Το Μεγαλύτερο Πρόβλημα Υγείας της Εποχής Μας»
Οι κυβερνήσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες συναντούν σοβαρές δυσκολίες στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Λόγω της έλλειψης οικονομικών πόρων και της παρουσίας άλλων επειγόντων και δαπανηρών προτεραιοτήτων, το AIDS αποδεικνύεται η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Η παγκόσμια ύφεση, οι ελλείψεις τροφίμων, οι φυσικές καταστροφές, οι πόλεμοι, οι πολιτισμικές συνήθειες και οι δεισιδαιμονίες το μόνο που κάνουν είναι να εντείνουν το πρόβλημα. Η παροχή ειδικής φροντίδας που απαιτεί εξοπλισμό και φάρμακα για τις συχνές μολύνσεις των ασθενών του AIDS είναι δαπανηρή. Πολλά μεγάλα νοσοκομεία είναι τώρα υπερπλήρη, ετοιμόρροπα και έχουν ανεπαρκές προσωπικό. Τους περισσότερους ασθενείς που πάσχουν από AIDS τους στέλνουν τώρα να πεθάνουν στο σπίτι τους προκειμένου να κάνουν χώρο για έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό άλλων ασθενών που έχουν ανάγκη. Σχετική με το AIDS είναι μια ανησυχητική αύξηση σε παρεπόμενες μολύνσεις όπως η φυματίωση. Μερικές χώρες αναφέρουν ότι οι θάνατοι από φυματίωση έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ ως και το 80 τοις εκατό των ασθενών που πάσχουν από AIDS και νοσηλεύονται σε νοσοκομείο έχουν φυματίωση.
Ο Κοινωνικός Αντίκτυπος του AIDS
Η πανδημία του AIDS έχει αντίκτυπο όχι μόνο στο σύστημα υγείας αλλά επίσης σε όλους τους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας. Ως και το 80 τοις εκατό εκείνων που έχουν μολυνθεί είναι ηλικίας 16 ως 40 ετών, δηλαδή ανήκουν στις πιο παραγωγικές ομάδες της κοινωνίας. Οι περισσότεροι μισθωτοί μέσα στην οικογένεια ανήκουν σε αυτή την ομάδα ηλικιών. Οι περισσότερες οικογένειες εξαρτώνται από αυτούς, αλλά καθώς αυτοί αρρωσταίνουν και τελικά πεθαίνουν, οι πολύ νέοι και οι ηλικιωμένοι μένουν χωρίς υποστήριξη. Σε κάθε αφρικανική κοινωνία, όταν πεθάνουν οι γονείς ενός παιδιού, κατά παράδοση το παιδί υιοθετείται και γίνεται μέρος της εκτεταμένης οικογένειας. Σήμερα, όμως, όταν πεθάνουν οι γονείς, οι παππούδες ή οι άλλοι επιζώντες συγγενείς είναι συνήθως πολύ γέροι ή ήδη καταβαρημένοι καθώς προσπαθούν να φροντίσουν τις ανάγκες των δικών τους παιδιών. Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει σε μια επιδημία ορφανών παιδιών και σε μια αύξηση στον αριθμό των παιδιών του δρόμου. Η WHO προβλέπει ότι, στις περιοχές της Αφρικής που βρίσκονται νότια της Σαχάρας και μόνο, πάνω από 10 εκατομμύρια παιδιά θα μείνουν ορφανά ως το τέλος του αιώνα.
Για τις γυναίκες η μάστιγα του AIDS είναι διπλά βασανιστική και δυσβάσταχτη. Οι γυναίκες είναι εκείνες στις οποίες κυρίως πέφτει το βάρος της παροχής της 24ωρης περίθαλψης που χρειάζονται οι άρρωστοι και οι ετοιμοθάνατοι—και αυτό εκτός από όλες τις άλλες δουλειές του σπιτιού που πρέπει να φέρουν σε πέρας.
Τι Γίνεται
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες, προκατειλημμένοι όσον αφορά το στίγμα που συνδέεται με το AIDS και μη γνωρίζοντας την ταχύτητα με την οποία θα εξαπλωνόταν, έμειναν απαθείς και εφησυχασμένοι. Ωστόσο, το 1986 η κυβέρνηση της Ουγκάντας κήρυξε τον πόλεμο στο AIDS. Τα τελευταία εννέα χρόνια, η Ουγκάντα θεωρείται ότι καταβάλλει «τις πιο ριζοσπαστικές προσπάθειες καταπολέμησης του AIDS που έχουν γίνει ως τώρα».
Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 600 κρατικοί και διεθνείς οργανισμοί και υπηρεσίες στην Ουγκάντα που προσπαθούν να ελέγξουν την εξάπλωση του AIDS. Αυτές οι ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν φτιάξει ένα δίκτυο κέντρων επιμόρφωσης για το AIDS σε όλη τη χώρα. Η ευαισθητοποίηση του κοινού για τη μάστιγα του AIDS έρχεται στην προσοχή των ανθρώπων μέσω παραστάσεων, χορών, τραγουδιών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων, εφημερίδων και τηλεφώνου. Μαζί με την κατ’ οίκον φροντίδα και την υλική βοήθεια, παρέχονται συμβουλές σε εκείνους που έχουν AIDS καθώς επίσης στις χήρες και στα ορφανά.
Μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά, η φροντίδα για τα ορφανά και τις χήρες θεωρείται μέρος της Χριστιανικής λατρείας. (Ιακώβου 1:27· 2:15-17· 1 Ιωάννη 3:17, 18) Η εκκλησία δεν αναλαμβάνει την ευθύνη που έχουν τα μέλη της οικογένειας να φροντίσουν για τους δικούς τους. Αλλά αν δεν υπάρχουν μέλη του στενού οικογενειακού κύκλου, ή αν τα ορφανά και οι χήρες δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες τους, η εκκλησία στοργικά προσφέρει βοήθεια.
Η Τζόις, για παράδειγμα, ήταν μια Μάρτυρας του Ιεχωβά που ζούσε στην Καμπάλα, την πρωτεύουσα της Ουγκάντας. Ήταν θύμα του AIDS και πέθανε τον Αύγουστο του 1993. Προτού πεθάνει έγραψε την ακόλουθη αφήγηση: «Μεγάλωσα ως Προτεστάντρια και αργότερα παντρεύτηκα κάποιον Καθολικό. Ωστόσο, έβλεπα πολλούς στην εκκλησία μου να συμπεριφέρονται ανήθικα, και έτσι έπαψα να πηγαίνω. Η μεγαλύτερη αδελφή μου μελετούσε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, και όταν ήρθε να με επισκεφτεί, μου μίλησε για τα πράγματα που μάθαινε από την Αγία Γραφή.
»Ο σύζυγός μου εναντιώθηκε πάρα πολύ στη μελέτη μου της Αγίας Γραφής. Ακόμη και οι γονείς μου άρχισαν να μου εναντιώνονται, ιδιαίτερα ο πατέρας μου. Αυτή η εναντίωση συνεχίστηκε επί δύο χρόνια, αλλά δεν με αποθάρρυνε, επειδή ήμουν πεπεισμένη ότι μάθαινα την αλήθεια. Όταν είπα στο σύζυγό μου ότι επιθυμούσα να βαφτιστώ, αυτός εξοργίστηκε. Με κακοποίησε σωματικά και μου είπε να φύγω από το σπίτι. Έτσι έφυγα και ζούσα μόνη σε ένα μικρό νοικιασμένο δωμάτιο.
»Αργότερα ο σύζυγός μου μού ζήτησε να επιστρέψω. Δεν πέρασε πολύς καιρός αφότου επέστρεψα και άρχισε να νιώθει αδυναμία και να αρρωσταίνει. Μου έκανε εντύπωση, επειδή πάντοτε είχε πολύ καλή υγεία. Τελικά καταλάβαμε ότι είχε AIDS. Πέθανε το 1987. Τότε ήμουν ήδη τακτική σκαπάνισσα [ολοχρόνια κήρυκας των καλών νέων], και μολονότι έμεινα χήρα με πέντε παιδιά, συνέχισα την υπηρεσία σκαπανέα.
»Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1991, συνειδητοποίησα ότι είχα κολλήσει AIDS από το σύζυγό μου. Άρχισα να καταρρέω σωματικά και υπέφερα από εξανθήματα, γρήγορη απώλεια βάρους και διαρκή κρούσματα γρίπης. Εξακολουθούσα να κάνω σκαπανικό και διεξήγα 20 Γραφικές μελέτες, αλλά καθώς οι δυνάμεις μου με εγκατέλειπαν, αναγκάστηκα να τις μειώσω σε 16. Εφτά από τα άτομα με τα οποία μελετούσα τελικά βαφτίστηκαν.
»Ποτέ δεν ένιωσα απομονωμένη ή καταθλιμμένη, επειδή η εκκλησία ήταν πραγματικό στήριγμα για εμένα. Τελικά, αναγκαζόμουν να χάνω μερικές συναθροίσεις λόγω σωματικής αδυναμίας. Οι αδελφοί τις ηχογραφούσαν για εμένα σε κασέτες, και τρεφόμουν πνευματικά συνεχώς. Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας έφτιαξαν έναν κατάλογο ώστε οι πνευματικές αδελφές μου εκ περιτροπής να φροντίζουν για τις ανάγκες μου και μάλιστα να μένουν στο πλευρό μου όλη τη νύχτα. Όμως, ένα πράγμα με στενοχωρούσε—τα παιδιά μου. ‘Τι θα απογίνουν όταν πεθάνω;’ αναρωτιόμουν.
»Στην Αφρική την περιουσία του νεκρού συνήθως την παίρνουν οι συγγενείς, έτσι προσευχόμουν διαρκώς στον Ιεχωβά για αυτό. Αποφάσισα να πουλήσω το σπίτι μου και να χτίσω μικρότερα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα ώστε τα παιδιά μου να έχουν πάντοτε κάποιο μέρος να μένουν και τακτικό εισόδημα. Οι αδελφοί στην εκκλησία πούλησαν το σπίτι μου για λογαριασμό μου και κατάφεραν να αγοράσουν ένα άλλο οικόπεδο, όπου και έχτισαν τα διαμερίσματα. Ζούσα σε ένα από αυτά και ένιωθα ειρήνη διάνοιας γνωρίζοντας ότι τα παιδιά μου θα έβρισκαν φροντίδα.
»Οι συγγενείς μου θύμωσαν πολύ επειδή είχα πουλήσει το σπίτι, και άρχισαν νομικό αγώνα εναντίον μου. Και πάλι, οι αδελφοί με βοήθησαν και χειρίστηκαν το ζήτημα για λογαριασμό μου. Κερδίσαμε την υπόθεση. Μολονότι τώρα νιώθω πολύ πιο αδύναμη, η στοργική οργάνωση του Ιεχωβά και η ελπίδα της Βασιλείας με βοηθούν να συνεχίζω. Λόγω της κατάστασής μου, τώρα έχω εισαχτεί σε νοσοκομείο. Οι πνευματικές αδελφές μου είναι ακόμη στο πλευρό μου και φροντίζουν για τις ανάγκες μου μέρα νύχτα, εφόσον το νοσοκομείο δεν μπορεί να παράσχει κατάλληλη τροφή και σκεπάσματα».
Αφού έμεινε έξι μήνες στο νοσοκομείο, η Τζόις μεταφέρθηκε στο σπίτι. Δύο μέρες αργότερα πέθανε. Τώρα, τα πέντε της παιδιά τα φροντίζει μια σκαπάνισσα στην εκκλησία που έχει και εκείνη τρία δικά της παιδιά.
Η Λύση
Στην Ουγκάντα, όπου το AIDS ήδη αποτελεί πανδημία, ο πρόεδρος Γιοουέρι Καγκούτα Μουσεβένι δήλωσε: «Πιστεύω ότι η καλύτερη αντίδραση στην απειλή του AIDS και των άλλων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών είναι να επιβεβαιώσουμε δημόσια και ξεκάθαρα την τιμή και το σεβασμό που οφείλει κάθε άτομο στον πλησίον του, όπως επίσης το καθήκον που έχει απέναντί του». Εν συντομία, υπάρχει ανάγκη επιστροφής στη μονογαμική ηθική μέσα στη διευθέτηση του γάμου. Όλοι συμφωνούν ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να είναι κάποιος ασφαλής και ο μόνος τρόπος ελέγχου του AIDS. Ελάχιστοι, όμως, πιστεύουν ότι είναι εφικτός ένας τέτοιος ηθικός κανόνας.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι από εκείνους που όχι μόνο πιστεύουν ότι αυτή η ηθική είναι εφικτή αλλά και την εφαρμόζουν. Επιπλέον, αυτοί πιστεύουν, όπως η Τζόις, στην υπόσχεση του Θεού για νέους ουρανούς και νέα γη στα οποία δικαιοσύνη θα κατοικεί. (2 Πέτρου 3:13) Σε έναν κόσμο καθαρισμένο από κάθε πονηρία, ο Ιεχωβά Θεός θα εκπληρώσει τότε την υπόσχεση που καταγράφεται στο εδάφιο Αποκάλυψη 21:4: «Θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει».
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Ένας πατέρας πηγαίνει να θάψει το γιο του που πέθανε από AIDS
[Ευχαριστίες]
WHO/E. Hooper