Κάτι Νέο για το Μάλι

Ο ΣΥΖΥΓΟΣ μου υπηρετεί ως περιοδεύων επίσκοπος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μάλι, μια αραιοκατοικημένη χώρα στη δυτική Αφρική. Το βόρειο τμήμα της καλύπτεται από την έρημο Σαχάρα, και το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης χώρας αποτελείται από κυματιστά λιβάδια. Το Μάλι είναι μεγαλύτερο από την Αγγλία, τη Γαλλία και την Ισπανία μαζί. Μολονότι αυτές οι χώρες έχουν πάνω από 140 εκατομμύρια κατοίκους, το Μάλι έχει πληθυσμό μόνο γύρω στα δέκα εκατομμύρια—από τους οποίους περίπου οι 150 είναι Μάρτυρες.

Η βάση μας είναι το Ζιγκανσόρ, μια μικρή πόλη στη γειτονική Σενεγάλη. Το Νοέμβριο του 1994 πήγαμε από εκεί αεροπορικώς στο Ντακάρ, και κατόπιν στην πρωτεύουσα του Μάλι, το Μπαμάκο, μια μεγάλη πόλη με πάνω από μισό εκατομμύριο κατοίκους. Από το Μπαμάκο ταξιδέψαμε με ταξί της ερήμου, με λεωφορείο ή με τρένο σε μικρότερες πόλεις, όπως το Σεϊγκού, το Σαν και η αρχαία πόλη Μόπτι. Μείναμε σε κάθε ένα από αυτά τα μέρη περίπου μια εβδομάδα για να συμμετάσχουμε στη Χριστιανική διακονία με τους λίγους Μάρτυρες που υπάρχουν εκεί.

Το Δεκέμβριο επιστρέψαμε στο Μπαμάκο για να απολαύσουμε τη συνέλευση περιφερείας, που είχε έναν ανώτατο αριθμό 273 παρόντων. Πόσο χαρήκαμε όταν είδαμε να βαφτίζονται 14 καινούρια άτομα! Την επομένη της συνέλευσης φύγαμε με το λεωφορείο για τη μικρή πόλη Σικάσο, όπου το επόμενο σαββατοκύριακο είχε προγραμματιστεί να γίνει η αφιέρωση της πρώτης Αίθουσας Βασιλείας που κατασκεύασαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Μάλι.

Πολύ Δύσκολο

Η εκκλησία στο Σικάσο αποτελείται μόνο από 13 Μάρτυρες, από τους οποίους οι 5 είναι σκαπανείς, ή ολοχρόνιοι διάκονοι. Όταν φτάνουμε τη Δευτέρα, ανυπομονούμε να ακούσουμε τι σχέδια έχουν κάνει για την αφιέρωση. Μας λένε ότι περίμεναν το σύζυγό μου, τον Μάικ, να κάνει τις διευθετήσεις! Έτσι, αφού αδειάζουμε τις βαλίτσες μας, πηγαίνουμε να δούμε την Αίθουσα Βασιλείας. Όταν τη βλέπουμε, μας πλημμυρίζει συγκίνηση το γεγονός ότι αυτή η χούφτα των Μαρτύρων μπόρεσε να χτίσει ένα τέτοιο κτίριο. Εντούτοις, πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη. Δεν υπάρχουν κουρτίνες, δεν έχει βαφτεί το εξωτερικό και δεν υπάρχει επιγραφή «Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Σκεφτόμαστε ότι σε λίγες μέρες θα έρθουν από το Μπαμάκο τουλάχιστον 50 επισκέπτες για να παρακολουθήσουν την αφιέρωση. Έχουν επίσης προσκληθεί και ντόπιοι. Η εκκλησία έχει μόνο έναν πρεσβύτερο, τον Πιερ Σάντιο. Όταν τον ρωτάμε πώς περιμένει να τελειώσει η αίθουσα πριν από το Σάββατο, την ημέρα της αφιέρωσης, οι αδελφοί πλησιάζουν για να ακούσουν την απάντησή του. «Νομίζω ότι ο Ιεχωβά θα μας βοηθήσει να την τελειώσουμε έγκαιρα», απαντάει.

Πρέπει να γίνουν τόσο πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα! Διστακτικά ρωτάω αν μπορώ να βοηθήσω με τις κουρτίνες. Ένα μεγάλο χαμόγελο ανακούφισης εμφανίζεται στα πρόσωπα γύρω μου. Κατόπιν ο Μάικ προτείνει να φτιάξουμε μια επιγραφή για την πρόσοψη της αίθουσας. Σύντομα όλοι μιλάμε ταυτόχρονα. Όλοι είναι ενθουσιασμένοι. Θα είναι πολύ δύσκολο να ολοκληρώσουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες της αίθουσας έγκαιρα!

Έντονη Δραστηριότητα

Εμείς οι Χριστιανές αδελφές πηγαίνουμε βιαστικά στην αγορά για να διαλέξουμε το ύφασμα. Κατόπιν βρίσκουμε ένα ράφτη για να φτιάξει τις κουρτίνες. «Πρέπει να τις τελειώσεις σε τέσσερις μέρες», του λέμε. Για να υπάρχει κάτι διακοσμητικό, ο Μάικ προθυμοποιείται να φτιάξει μια όμορφη κρεμαστή θήκη από δικτυωτό σχοινί για κάποια γλάστρα που θα μπει στο μπροστινό τμήμα της αίθουσας. Έτσι, ξεκινάμε πάλι, αυτή τη φορά για να βρούμε το σχοινί που χρειάζεται για την κρεμαστή θήκη καθώς και για να βρούμε μια γλάστρα.

Γίνονται επίσης διευθετήσεις ώστε κάποιος να φτιάξει την επιγραφή για την Αίθουσα Βασιλείας. Μέσα και έξω από την αίθουσα υπάρχει έντονη δραστηριότητα. Μερικοί γείτονες συγκεντρώνονται για να παρακολουθήσουν. Υπάρχουν τόσο πολλά που πρέπει να γίνουν! Πώς θα ταΐσουμε τους 50 επισκέπτες; Πού θα κοιμηθούν; Τρέχουμε όλη την εβδομάδα για να προετοιμαστούμε, αλλά τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά.

Σηκωνόμαστε νωρίς την Παρασκευή, την προηγουμένη της αφιέρωσης. Επικρατεί ενθουσιασμός επειδή θα έρθουν οι επισκέπτες από το Μπαμάκο. Γύρω στο μεσημέρι φτάνει η επιγραφή για την Αίθουσα Βασιλείας. Όταν ο Μάικ βγάζει το περιτύλιγμα, οι αδελφοί αναφωνούν με θαυμασμό. Ακόμη και οι περίεργοι παρατηρητές κοιτάζουν με εκτίμηση. Περιμένουμε ανυπόμονα καθώς την κρεμούν στον μπροστινό τοίχο. Τώρα είναι φανερό ότι αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο κτίριο. Είναι η «Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Εκεί κοντά, στο σπίτι μιας σκαπάνισσας, οι αδελφές ασχολούνται με το μαγείρεμα. Σε μια μεγάλη, μαύρη χύτρα βράζει το φαγητό. Μόλις μαζεύουμε τους κουβάδες και τα πινέλα με τις μπογιές από το πλάι της αίθουσας, ακούγονται φωνές: «Ήρθαν! Ήρθαν!» Άλλοι αδελφοί βγαίνουν τρέχοντας από την αίθουσα, ενώ άλλοι βγαίνουν από το σπίτι. Οι γείτονες έχουν εντυπωσιαστεί από όλα αυτά. Οι αδελφοί χοροπηδούν από τον ενθουσιασμό. Τι υποδοχή περιμένει τους αδελφούς όταν κατεβαίνουν από το λεωφορείο! Νιώθω πάρα πολύ περήφανη που είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά!

Ρίχνω μια ματιά στους επισκέπτες—αδελφούς από τοπικές φυλές, καθώς και από την Μπουρκίνα Φάσο και το Τόγκο. Επίσης έχουν έρθει Αμερικανοί, Γάλλοι, Γερμανοί και Καναδοί. Το ίδιο βράδυ έχουμε μεγάλη γιορτή. Ανάβουμε μια μεγάλη φωτιά για να φωτίζει την αυλή. Μου έρχεται να τσιμπήσω τον εαυτό μου για να βεβαιωθώ ότι έχω πράγματι το προνόμιο να συμμετέχω σε αυτό το γεγονός. Καθώς προχωράει η βραδιά, απρόθυμα αρχίζουμε να φεύγουμε ο καθένας για το κατάλυμά του.

Μέχρι και 20 άτομα μένουν σε ένα σπίτι. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να είναι δύσκολο για μερικούς. Βλέπω μια ντόπια αδελφή να πηγαίνει κάποια Γαλλίδα επισκέπτρια στην υπαίθρια τουαλέτα. Η επισκέπτρια είναι συγγενής μιας από τις ιεραποστόλους, αλλά η ίδια δεν είναι Μάρτυρας. Καθώς επιστρέφουν, της λέει: «Είστε τόσο φτωχοί, αλλά πραγματικά είστε τόσο στοργικοί και ευγενικοί». Θέλω να της πω: «Όχι, δεν είναι φτωχοί. Όλος ο λαός του Ιεχωβά είναι πλούσιος!» Αλήθεια, πού αλλού μπορείτε να δείτε μια τόσο πολυποίκιλη ομάδα ανθρώπων να ζουν με ειρήνη και αρμονία;

Μια Συγκινητική Αφιέρωση

Η νύχτα είναι μικρή, και γρήγορα φτάνει η μέρα της αφιέρωσης. Έπειτα από μια συνάθροιση για διακονία αγρού στην Αίθουσα Βασιλείας, οι Μάρτυρες πηγαίνουν να προσκαλέσουν τους κατοίκους της πόλης στην αφιέρωση. Εγώ μένω πίσω για να ετοιμάσω τα λουλούδια και τα φυτά. Οι ντόπιες αδελφές με πολλή βιασύνη μαγειρεύουν για το βράδυ.

Τελικά, στις τέσσερις το απόγευμα, φτάνει η ώρα της αφιέρωσης. Συνολικά 92 άτομα είναι παρόντα· ωστόσο, η αίθουσα δεν είναι ασφυκτικά γεμάτη. Είμαι τόσο ενθουσιασμένη ώστε μου είναι δύσκολο να μείνω ακίνητη. Ο Πιερ Σάντιο αναφέρει την ιστορία του έργου στο Σικάσο. Όταν διορίστηκε εδώ, υπήρχε μόνο αυτός, η σύζυγός του και τα δυο τους παιδιά. Η ζωή ήταν πολύ δύσκολη, αλλά με τον καιρό ο Ιεχωβά ευλόγησε την υπηρεσία τους. Το πρώτο άτομο που έγινε Μάρτυρας στο Σικάσο είναι τώρα ειδικός σκαπανέας. Κατόπιν ο Πιερ εξηγεί πώς μπόρεσαν να χτίσουν οι λιγοστοί Μάρτυρες. Προσέλαβαν έναν ξυλουργό, και κάθε Κυριακή η εκκλησία ως σύνολο εργαζόταν όλη μέρα στο έργο οικοδόμησης.

Τώρα ο Μάικ παίρνει συνέντευξη από αδελφούς που εργάστηκαν στην αίθουσα. Έναν έναν, τους ρωτάει αν πίστευαν ποτέ ότι θα ερχόταν αυτή η μέρα καθώς και πώς νιώθουν όταν κοιτάζουν την Αίθουσα Βασιλείας γεμάτη ανθρώπους. Οι περισσότεροι νιώθουν να πνίγονται από τη συγκίνηση και μόλις και μετά βίας ολοκληρώνουν τα σχόλιά τους. Από τους παρόντες δεν υπάρχει ούτε ένας Μάρτυρας που να μην κλαίει.

Κατόπιν, ο αδελφός Τεντ Πέτρας, από το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Σενεγάλη, εκφωνεί την ομιλία της αφιέρωσης. Γίνεται η προσευχή της αφιέρωσης, και οι αδελφοί χειροκροτούν για πολλή ώρα. Μετά ο Μάικ προσκαλεί όλους όσους βοήθησαν να χτιστεί η αίθουσα να έρθουν μπροστά. Στέκονται εκεί, με τα πρόσωπά τους να λάμπουν και με δάκρυα χαράς να κυλούν στα μάγουλά τους. Καθώς ψέλνουμε τον τελικό ύμνο, νιώθω πολύ ευτυχισμένη. Το να είμαι ιεραπόστολος μου δίνει την ευκαιρία να ζω τις πιο θαυμάσιες εμπειρίες. Θα είχαμε χάσει τόσο πολλά αν είχαμε μείνει στο σπίτι μας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Περισσότερη Θερμή Συναναστροφή

Μετά την αφιέρωση, προσφέρονται αναψυκτικά. Οι αδελφές έρχονται η μια μετά την άλλη μεταφέροντας πιατέλες με καρπούζι στο κεφάλι τους. Τις ακολουθούν δυο αδελφοί, που φορούν καπέλα του σεφ χάρη της περίστασης και κουβαλούν δίσκους με τούρτες. Οι τούρτες είναι όμορφα διακοσμημένες με φέτες από πορτοκάλι και λεμόνι. Όλη η ατμόσφαιρα είναι πολύ χαρούμενη.

Οι επισκέπτες φεύγουν μετά το κέρασμα. Στη συνέχεια, οι Μάρτυρες πηγαίνουν σε ένα γειτονικό σπίτι για το δείπνο. Όλοι καθόμαστε έξω, κάτω από την πανσέληνο, και μια δυνατή φωτιά φωτίζει την αυλή. Είμαι τόσο συγκινημένη και κουρασμένη από τις σημερινές δραστηριότητες που δεν μπορώ να τελειώσω το φαγητό μου. Δίνω το μισό μπούτι από το κοτόπουλο σε ένα κοριτσάκι. Οι ντόπιοι σκαπανείς κοιτάνε τα πιάτα μας, και αν μείνει τίποτα, το αποτελειώνουν αυτοί. Δεν υπάρχουν υπολείμματα εδώ. Είμαστε τόσο κακομαθημένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Καθώς τελειώνει το βράδυ μας, ένας αδελφός υπενθυμίζει σε εκείνους που ήρθαν από το Μπαμάκο ότι το λεωφορείο θα τους πάρει στις 9:15 π.μ. Το επόμενο πρωί οι αδελφοί κάθονται στην αυλή, περιμένοντας το λεωφορείο. Ύστερα ψέλνουμε έναν τελευταίο ύμνο, «Σε Ευχαριστούμε, Ιεχωβά». Τα μάτια βουρκώνουν, και μόλις τελειώνουμε εμφανίζεται το λεωφορείο. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές αγκαλιάζονται.

Στεκόμαστε εκεί και χαιρετούμε καθώς το λεωφορείο απομακρύνεται αργά. Όλοι στο λεωφορείο μάς χαιρετούν ώσπου αυτό χάνεται από τα μάτια μας. Κατόπιν, όσοι μείναμε γυρίζουμε και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον. Ήταν μια αληθινά έξοχη αφιέρωση και μια θαυμάσια εβδομάδα.—Από συνεργάτιδα.

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Η πρώτη Αίθουσα Βασιλείας που χτίστηκε από Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Μάλι

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Αυτή η χαρούμενη ομάδα ήρθε με το λεωφορείο