Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Πρέπει να Συμμετέχω σε Κάποια Αθλητική Ομάδα;

«ΤΙ ΤΟ ιδιαίτερο υπάρχει στο να παίζει κανείς σε μια ομάδα;» ρωτούσε ένα άρθρο στο περιοδικό Σεβεντίν (Seventeen). Απαντώντας, το άρθρο έλεγε: «Συνεργάζεσαι προς έναν κοινό στόχο, έτσι δένεσαι πολύ. Επίσης εκπαιδεύεσαι στις διαπροσωπικές σχέσεις, δηλαδή μαθαίνεις πώς να λύνεις προβλήματα με μια ομάδα, πώς να είσαι ευέλικτος και στοχαστικός, και πώς να κάνεις υποχωρήσεις».

Συνεπώς, φαίνεται ότι η συμμετοχή σε οργανωμένα αθλήματα φέρνει οφέλη, και δύο από τα πιο σημαντικά είναι η διασκέδαση και η άσκηση.a Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι η συμμετοχή σε ομαδικά αθλήματα βοηθάει στην ανάπτυξη του χαρακτήρα. Γι’ αυτό, μια εφηβική ομάδα μπέιζμπολ έχει το σύνθημα: «Χαρακτήρας, Θάρρος, Οσιότητα».

Το πρόβλημα είναι ότι τα οργανωμένα αθλήματα δεν λειτουργούν πάντα με τόσο ευγενή ιδανικά. Το βιβλίο Κίντσπορτς (Kidsports) αναφέρει: «Σε μερικές περιπτώσεις οι εύπλαστοι νέοι μαθαίνουν να βρίζουν, να εξαπατούν, να παλεύουν, να απειλούν και να τραυματίζουν τους άλλους».

Νίκη Πάση Θυσία;

Ένα άρθρο του Σεβεντίν παραδέχτηκε: «Υπάρχει μια πιο σκοτεινή πλευρά του αθλητισμού, δηλαδή όταν οι άνθρωποι δίνουν τρομερή έμφαση στη νίκη». Αυτό έρχεται σε άμεση αντίθεση με τα λόγια της Αγίας Γραφής: «Ας μη γινόμαστε εγωιστές, προκαλώντας σε ανταγωνισμό ο ένας τον άλλον, φθονώντας ο ένας τον άλλον». (Γαλάτες 5:26) Ενώ μια μικρή δόση φιλικού συναγωνισμού μπορεί να προσθέσει ενδιαφέρον και απόλαυση σε ένα παιχνίδι, ένα υπερβολικά ανταγωνιστικό πνεύμα μπορεί να προκαλέσει εχθρότητα—και να στερήσει τη χαρά του παιχνιδιού.

Ο Τζον, που έπαιζε ποδόσφαιρο στο λύκειο, θυμάται: «Είχαμε έναν προπονητή που ήταν στην κυριολεξία μανιακός· πάντοτε στρίγκλιζε και ούρλιαζε . . . Φοβόμουν να πάω στην προπόνηση. . . . Ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης». Αν και δεν είναι όλοι οι προπονητές προσβλητικοί, πολλοί δίνουν μεγάλη έμφαση στη νίκη. Ένας συγγραφέας συμπέρανε: «Πολλοί αθλητές . . . φτάνουν στο σημείο όπου η χαρά του συναγωνισμού δίνει τη θέση της στο αβάσταχτο φορτίο της επιτυχίας». Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα;

Το περιοδικό Επιστημονικά Νέα (Science News) δημοσίευσε μια έρευνα η οποία αποκάλυψε ότι, από αυτούς που έπαιζαν ποδόσφαιρο και μπάσκετ στο κολέγιο, «το 12 τοις εκατό ανέφεραν προβλήματα σε τουλάχιστον δύο από τους εξής πέντε τομείς: ψυχολογικές διαταραχές, σωματικές διαταραχές, δυσκολία στην αποφυγή των ναρκωτικών ή του αλκοόλ, διανοητική και σωματική κακομεταχείριση, και κακές σχολικές επιδόσεις». Παρόμοια, το βιβλίο Λάβετε Θέσεις (On the Mark) αναφέρει: «Σχεδόν όλοι όσοι έχουν σχέση με τα οργανωμένα αθλήματα συμφωνούν ότι τα ναρκωτικά είναι μεγάλο πρόβλημα στον αθλητισμό σε όλα τα επίπεδα».

Ηθικοί Συμβιβασμοί

Η πίεση για να νικήσει μπορεί επίσης να κάνει ένα νεαρό παίχτη να συμβιβάσει τους λογικούς κανόνες της εντιμότητας και της ειλικρίνειας. Το βιβλίο Το Παιδί σας και τα Αθλήματα (Your Child in Sports) παρατηρεί: «Στο σύγχρονο κόσμο του αθλητισμού, η νίκη δεν είναι απλώς καλή· είναι το παν. Η ήττα δεν είναι απλώς κακή, είναι ασυγχώρητη».

Μια άλλη σκληρή πραγματικότητα: Οι προπονητές συχνά ασκούν τρομερή πίεση στους παίχτες για να τραυματίσουν τους αντιπάλους τους. Ένα άρθρο στο περιοδικό Η Ψυχολογία Σήμερα (Psychology Today) ανέφερε: «Για να είσαι καλός στα αθλήματα, πρέπει να είσαι κακός. Ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν πολλοί αθλητές, προπονητές και φίλαθλοι». Ένας επαγγελματίας παίκτης αμερικανικού ποδοσφαίρου περιγράφει τον καθημερινό του εαυτό ως «γλυκομίλητο, στοχαστικό και φιλικό». Αλλά μέσα στο γήπεδο, γίνεται άλλος άνθρωπος. Περιγράφοντας την προσωπικότητά του μέσα στο γήπεδο, λέει: «Γίνομαι μοχθηρός και βρώμικος. . . . Είμαι πολύ σάπιος. Δεν σέβομαι καθόλου αυτόν που πρόκειται να χτυπήσω». Οι προπονητές συχνά ενθαρρύνουν αυτή την τάση.

Η Αγία Γραφή ενθαρρύνει τους Χριστιανούς: «Ντυθείτε με την τρυφερή στοργή της συμπόνιας, με καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα και μακροθυμία». (Κολοσσαείς 3:12) Θα μπορούσες να καλλιεργήσεις τέτοιες ιδιότητες αν κάθε μέρα σου έκαναν πλύση εγκεφάλου για να πληγώσεις, να τσακίσεις και να σακατέψεις τους αντιπάλους σου; Ο δεκαεξάχρονος Ρόμπερτ παραδέχεται: «Έχω συμμετάσχει σε οργανωμένα αθλήματα. Δεν σε νοιάζει ποιον χτυπάς, αρκεί να νικήσεις». Τώρα που είναι βαφτισμένος Χριστιανός, οι απόψεις του έχουν αλλάξει. Λέει: «Ποτέ δεν θα το ξανάκανα αυτό».

Σωματική Εκγύμναση ή Σωματική Βλάβη;

Δεν πρέπει, επίσης, να παραβλέψουμε τους σωματικούς κινδύνους. Είναι αλήθεια ότι τα αθλήματα περικλείουν κινδύνους ακόμη και όταν συμμετέχουν φίλοι αποκλειστικά για να διασκεδάσουν. Αλλά οι κίνδυνοι αυξάνονται πολύ όταν οι προπονητές αναγκάζουν τους νεαρούς να προσπαθήσουν να παίξουν σαν επαγγελματίες.

Το βιβλίο Το Παιδί σας και τα Αθλήματα σημειώνει: «Οι επαγγελματίες παίχτες μπορεί να τραυματιστούν. Αλλά αυτοί είναι πολύ επιδέξιοι, γυμνασμένοι, ώριμοι ενήλικοι οι οποίοι με τη θέλησή τους ριψοκινδυνεύουν να τραυματιστούν και πληρώνονται καλά επειδή το κάνουν αυτό. Επιπλέον, αυτοί συνήθως έχουν την καλύτερη προπόνηση από ειδικούς, τον καλύτερο εξοπλισμό και πολύ στενή, άριστη ιατρική φροντίδα. . . . Τα παιδιά στο σχολείο δεν έχουν αυτά τα πλεονεκτήματα». Στους Χριστιανούς λέγεται να ‘παρουσιάσουν τα σώματά τους ως μια θυσία ζωντανή, άγια, ευπρόσδεκτη στον Θεό’. (Ρωμαίους 12:1) Δεν πρέπει να το σκεφτείς καλά προτού εκθέσεις το σώμα σου σε περιττούς ή παράλογους κινδύνους;

Άλλοι Παράγοντες που Πρέπει να Εξετάσεις

Ακόμη και όταν οι κίνδυνοι για την υγεία φαίνονται ελάχιστοι, τα οργανωμένα αθλήματα εξακολουθούν να είναι χρονοβόρα. Η προπόνηση μπορεί όχι μόνο να παρεμβαίνει στην κοινωνική σου ζωή, αλλά και να σου αφαιρεί μεγάλο μέρος του χρόνου που πρέπει να διαθέτεις για μελέτη και σχολικές εργασίες. Το περιοδικό Επιστημονικά Νέα ανέφερε ότι οι αθλητές των κολεγίων έτειναν να έχουν «λίγο χαμηλότερους βαθμούς» από τους άλλους μαθητές που ασχολούνταν με εξωσχολικές δραστηριότητες. Και το σημαντικότερο, ίσως διαπιστώσεις ότι το να παίζεις σε μια ομάδα καθιστά δύσκολο το να επιδιώκεις αυτά που η Αγία Γραφή αποκαλεί «τα πιο σπουδαία πράγματα»—τα πνευματικά ενδιαφέροντα. (Φιλιππησίους 1:10) Αναρωτήσου: ‘Μήπως αν συμμετέχω στην ομάδα θα χρειαστεί να χάνω Χριστιανικές συναθροίσεις, ή μήπως αυτό θα περιορίσει τη συμμετοχή μου στο έργο κηρύγματος;’

Στάθμισε προσεκτικά, επίσης, τα πιθανά αποτελέσματα που θα προκύψουν από το να περνάς πολλές ώρες με νεαρούς και ενηλίκους οι οποίοι δεν συμμερίζονται τις απόψεις σου σχετικά με την ηθική, την καθαρή ομιλία ή τον ανταγωνισμό. Τελικά, η Αγία Γραφή λέει ότι «οι κακές συναναστροφές φθείρουν τις ωφέλιμες συνήθειες». (1 Κορινθίους 15:33) Εξέτασε, για παράδειγμα, ένα άρθρο που εμφανίστηκε στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times): «Τα αποδυτήρια . . . είναι ένας χώρος όπου οι άντρες μιλάνε για τα γυναικεία σώματα με παραστατικούς σεξουαλικούς όρους, όπου καυχιούνται για τις κατακτήσεις τους και αστειεύονται σχετικά με τον ξυλοδαρμό γυναικών». Σε ποια κατάσταση θα βρισκόσουν, από πνευματική άποψη, αν επέλεγες να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον;—Παράβαλε Ιακώβου 3:18.

Πάρε μια Σοφή Απόφαση

Μήπως σκέφτεσαι να συμμετάσχεις σε κάποια αθλητική ομάδα; Τότε ίσως τα παραπάνω σε βοηθήσουν να υπολογίσεις το κόστος αυτής της ενέργειας. Λάβε υπόψη τις συνειδήσεις των άλλων προτού πάρεις την απόφασή σου. (1 Κορινθίους 10:24, 29, 32) Φυσικά, δεν μπορεί να τεθεί κάποιος αυστηρός κανόνας, επειδή οι συνθήκες διαφέρουν ανά τον κόσμο. Σε μερικές περιοχές μπορεί μάλιστα να αναμένεται από τους μαθητές να συμμετέχουν σε αθλήματα. Αλλά αν έχεις αμφιβολίες, συζήτησε την κατάσταση με τους γονείς σου ή με έναν ώριμο Χριστιανό.

Πολλοί Χριστιανοί νέοι έχουν πάρει τη δύσκολη απόφαση να μη συμμετέχουν σε ομαδικά αθλήματα. Αυτό δεν είναι εύκολο αν είσαι αθλητικός τύπος και σου αρέσουν στ’ αλήθεια τα αθλήματα! Η πίεση από τους καθηγητές, τους προπονητές και τους γονείς μπορεί να κάνει πιο δύσκολα τα πράγματα. Ο νεαρός Τζίμι παραδέχεται: «Διαπιστώνω ότι χρειάζεται να παλέψω με τον εαυτό μου για να μην παίξω. Ο πατέρας μου, που δεν είναι ομόπιστος, ήταν σπουδαίος αθλητής όταν πήγαινε στο λύκειο. Μερικές φορές μου είναι δύσκολο να μη συμμετέχω σε κάποια ομάδα». Ακόμα και τότε, η υποστήριξη των πιστών γονέων και των ώριμων Χριστιανών στην εκκλησία μπορεί να σε βοηθήσει πολύ να προσκολληθείς στην απόφασή σου. Ο Τζίμι λέει: «Ευγνωμονώ τη μαμά μου. Μερικές φορές νιώθω κατάθλιψη από την πίεση να συμμετέχω στα αθλήματα. Αλλά εκείνη βρίσκεται πάντοτε στο πλευρό μου και μου υπενθυμίζει τους πραγματικούς στόχους μου στη ζωή».

Τα ομαδικά αθλήματα ίσως διδάσκουν στους παίχτες πώς να συνεργάζονται και να λύνουν προβλήματα. Αλλά υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες να μάθεις αυτά τα πράγματα καθώς υπηρετείς μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. (Παράβαλε Εφεσίους 4:16.) Τα ομαδικά αθλήματα επίσης μπορεί να είναι διασκεδαστικά, αλλά δεν είναι ανάγκη να είσαι σε κάποια ομάδα για να τα απολαμβάνεις. Μερικά αθλήματα μπορείς να τα απολαμβάνεις με Χριστιανούς φίλους σε μια αυλή ή σε ένα κοντινό πάρκο. Οι οικογενειακές εκδρομές μπορεί να παρέχουν περισσότερες ευκαιρίες για υγιές παιχνίδι. «Είναι πολύ καλύτερο να παίζεις με άλλους από την εκκλησία σου», λέει ο 16χρονος Γκρεγκ. «Το κάνεις για να διασκεδάσεις, και βρίσκεσαι με τους φίλους σου!»

Είναι αλήθεια ότι ένα παιχνίδι στην αυλή πιθανότατα δεν θα σου δώσει την ίδια συγκίνηση που θα ένιωθες αν νικούσες σε κάποιο σπουδαίο αγώνα. Ποτέ μην ξεχνάς, όμως, ότι στην καλύτερη περίπτωση «η σωματική εκγύμναση είναι ωφέλιμη [μόνο] σε μικρό βαθμό· αλλά η θεοσεβής αφοσίωση είναι ωφέλιμη για όλα τα πράγματα». (1 Τιμόθεο 4:8) Να αναπτύξεις θεοσεβή αφοσίωση, και θα είσαι αληθινά νικητής στα μάτια του Θεού!

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 22]

«Είχαμε έναν προπονητή που ήταν στην κυριολεξία μανιακός· πάντοτε στρίγκλιζε και ούρλιαζε . . . Φοβόμουν να πάω στην προπόνηση»

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Πολύ συχνά, οι προπονητές δίνουν έμφαση στη νίκη—ακόμη και αν αυτό σημαίνει να τραυματιστούν άλλοι