Είναι οι Ημέρες της Θρησκείας Μετρημένες;

‘Η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν’.

ΗΣΑΪΑΣ, ΙΣΡΑΗΛΙΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΟΥ 8ΟΥ ΑΙΩΝΑ Π.Κ.Χ.

ΜΕ ΑΥΤΟΝ τον τρόπο ο Εβραίος προφήτης Ησαΐας προείπε ότι μια ημέρα όλοι όσοι ζουν στη γη θα είναι ενωμένοι στη λατρεία του Παντοδύναμου Θεού. Σήμερα, ωστόσο, αυτή η προοπτική μπορεί να φαίνεται πιο μακρινή από ποτέ άλλοτε.

Νωρίτερα σε αυτόν τον αιώνα, για παράδειγμα, οι κομμουνιστές επαναστάτες στη Ρωσία πίστευαν ότι η καταστροφή της θρησκείας ήταν απαραίτητο βήμα για την αποδέσμευση του προλεταριάτου. Ισχυρίζονταν ότι ο αθεϊσμός θα ‘απελευθέρωνε τις μάζες των εργατών από το φορτίο των προκαταλήψεων και τις αυταπάτες του παρελθόντος’. Το 1939, ο Στάλιν είχε ήδη μειώσει σε 100 τον αριθμό των Ορθόδοξων εκκλησιών που λειτουργούσαν στη Σοβιετική Ένωση, σε σύγκριση με τις 40.000 και πλέον που υπήρχαν πριν από το 1917.

Ο Χίτλερ επίσης θεωρούσε τη θρησκεία εμπόδιο στο δρόμο του προς την απόλυτη εξουσία. «Είστε είτε Χριστιανοί είτε Γερμανοί. Δεν μπορείτε να είστε και τα δύο», δήλωσε κάποτε. Σκόπευε να εξαλείψει σταδιακά όλες τις μορφές λατρείας τις οποίες δεν μπορούσε να θέσει υπό τον έλεγχό του. Με αυτόν το σκοπό υπόψη, οι Ναζί ανέπτυξαν τις δικές τους απομιμήσεις θρησκευτικών προσευχών, γιορτών, βαφτισμάτων ακόμα και κηδειών. Ο Χίτλερ ήταν ο μεσσίας τους, και η πατρίδα ο θεός τους. Θα μπορούσαν να διαπράξουν οποιαδήποτε ωμότητα αν το ήθελε ο Χίτλερ.

Οι Τελευταίες Ημέρες της Θρησκείας;

Ούτε ο Στάλιν ούτε ο Χίτλερ πέτυχαν στην οργανωμένη προσπάθειά τους να καταπνίξουν τη θρησκεία. Αλλά τώρα, η απάθεια φαίνεται ότι έχει αντικαταστήσει την τυραννία. Όσοι μελετούν την Αγία Γραφή δεν εκπλήσσονται από αυτή την τροπή των γεγονότων. Ο απόστολος Παύλος είπε στον Τιμόθεο ότι στις «τελευταίες ημέρες» οι άνθρωποι θα ήταν ‘άτομα που θα αγαπούσαν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό’.—2 Τιμόθεο 3:1-4.

Διδάσκει η Αγία Γραφή ότι αυτές οι «τελευταίες ημέρες» που χαρακτηρίζονται από θρησκευτική αδιαφορία θα αποτελούσαν προοίμιο της πτώσης όλων των θρησκειών; Όχι. Αντί να προφητεύει το τέλος όλων των θρησκειών, η Αγία Γραφή εξηγεί ότι η ψεύτικη θρησκεία—στην οποία δίνεται το συμβολικό όνομα Βαβυλώνα η Μεγάλη—θα φτάσει στο τέλος της.a Το βιβλίο της Αποκάλυψης λέει: «Ένας ισχυρός άγγελος σήκωσε μια πέτρα σαν μεγάλη μυλόπετρα και την έριξε στη θάλασσα, λέγοντας: ‘Έτσι με ορμή θα ριχτεί η Βαβυλώνα, η μεγάλη πόλη, και δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ’».—Αποκάλυψη 18:21.

Η εξαφάνιση της ψεύτικης θρησκείας, ωστόσο, δεν θα έχει ως αποτέλεσμα έναν άθεο κόσμο. Αντίθετα, το εδάφιο Ψαλμός 22:27 προφητεύει: ‘Θέλουσιν ενθυμηθή και επιστραφή προς τον Ιεχωβά πάντα τα πέρατα της γης· και θέλουσι προσκυνήσει ενώπιόν σου πάσαι αι φυλαί των εθνών’. Φανταστείτε τον καιρό κατά τον οποίο ‘όλες οι φυλές των εθνών’ θα ενωθούν στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού! Υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού, αυτή η αξιοσημείωτη υπόσχεση θα βρει ένδοξη εκπλήρωση. (Ματθαίος 6:10) Όταν έρθει εκείνος ο καιρός, η θρησκεία—η αληθινή θρησκεία—θα έχει μεγάλη σημασία. Αλλά τι μπορεί να λεχθεί για τώρα;

Καλύπτει το Πνευματικό Κενό

Το πνευματικό κενό που είναι τόσο διαδεδομένο στην Ευρώπη σήμερα μοιάζει με την κατάσταση που επικρατούσε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του πρώτου αιώνα. Ο ιστορικός Γουίλ Ντουράν περιγράφει πώς η Χριστιανοσύνη του πρώτου αιώνα ικανοποίησε αποτελεσματικά την πνευματική ανάγκη εκείνης της εποχής: «Εντός του ηθικού κενού της θνησκούσης ειδωλολατρίας, εντός της ψυχρότητος του στωικισμού και της διαφθοράς του επικουρειανισμού, εντός ενός κόσμου κουρασμένου από την βαναυσότητα, την σκληρότητα την καταπίεσιν και το σεξουαλικόν χάος, εντός ενός κράτους διατελούντος εν ειρήνη και το οποίον δεν εφαίνετο να έχη πλέον ανάγκην από τας ανδροπρεπείς αρετάς ή τους θεούς του πολέμου, έφερε μίαν νέαν ηθικήν αδελφοσύνης, καλωσύνης και ειρήνης».

Το ηθικό και πνευματικό κενό που χαρακτηρίζει τη ζωή των ανθρώπων στην εποχή μας μπορεί να καλυφτεί από το ίδιο ισχυρό άγγελμα το οποίο κήρυτταν οι πρώτοι Χριστιανοί σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Και υπάρχουν ευήκοα αφτιά. Πολλοί Ευρωπαίοι, αν και εξωτερικά δεν φαίνονται θρησκευόμενοι, εξακολουθούν να αισθάνονται ότι ο Θεός παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή τους. Μπορεί να μην παρακολουθούν πλέον τις παραδοσιακές εκκλησιαστικές λειτουργίες, ωστόσο μερικοί έχουν καλύψει το πνευματικό τους κενό κάπου αλλού.

Ο Χουάν Χοσέ, ένας νεαρός από την Πάλμα δε Μαγιόρκα της Ισπανίας, πήγε σε Καθολικό σχολείο και υπηρέτησε ως παπαδάκι μέχρι τα 13 του. Παρευρισκόταν στη Λειτουργία κάθε Κυριακή με την οικογένειά του, αλλά σταμάτησε να πηγαίνει στην εκκλησία όταν μπήκε στην εφηβεία. Γιατί; «Ένας λόγος ήταν ότι η Λειτουργία μού προκαλούσε πλήξη», εξηγεί ο Χουάν Χοσέ. «Ήξερα τα λόγια της λειτουργίας απέξω. Φαινόταν ότι τα πάντα ήταν επαναλήψεις όσων είχα ήδη ακούσει. Επιπλέον, ο ιερέας της ενορίας μας πολλές φορές φερόταν σκληρά σε εμάς τα παπαδάκια. Και επίσης πίστευα ότι ήταν άδικο να πληρώνουν οι φτωχοί άνθρωποι τον ιερέα για να κάνει κάποια κηδεία.

»Πίστευα ακόμα στον Θεό, αλλά νόμιζα ότι μπορούσα να τον υπηρετήσω με τον τρόπο μου, έξω από την εκκλησία. Μαζί με μια ομάδα φίλων, προσπάθησα να απολαύσω τη ζωή όσο περισσότερο μπορούσα. Μάλλον θα έλεγε κανείς ότι η διασκέδαση έγινε το πρώτο πράγμα στη ζωή μου.

»Αλλά όταν ήμουν 18 χρονών, άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τι είχαν εκείνοι να μου προσφέρουν που δεν το είχα βρει στην εκκλησία; Μια συγκεκριμένη πίστη η οποία βασιζόταν στην Αγία Γραφή και όχι στην παράδοση και στα ‘μυστήρια’ που ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω. Ωστόσο, το νέο μου πιστεύω σήμαινε μεγάλες αλλαγές για εμένα. Αντί να δαπανώ κάθε σαββατοκύριακο οργανώνοντας πάρτι σε ντισκοτέκ, άρχισα να πηγαίνω από σπίτι σε σπίτι προκειμένου να μεταδώσω στους γείτονές μου τη νεοαποκτημένη πίστη μου. Το ότι προσπαθούσα ενεργά να βοηθήσω άλλους έδωσε νόημα στη ζωή μου. Τα τελευταία εφτά χρόνια, είμαι ολοχρόνιος διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Δεν προσπαθούν μόνο οι νέοι να καλύψουν το θρησκευτικό τους κενό. Η Αντόνια, μια ηλικιωμένη γυναίκα από την Εστρεμαδούρα της Ισπανίας, δαπάνησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της «αναζητώντας τον Θεό», όπως λέει η ίδια. Όταν ήταν έφηβη, πήγαινε στη Λειτουργία καθημερινά και τελικά μπήκε σε ένα Καθολικό μοναστήρι, επειδή πίστευε ότι, «αν ο Θεός δεν μπορεί να βρεθεί στο μοναστήρι, τότε δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού». Ωστόσο, τρία χρόνια αργότερα έφυγε από το μοναστήρι, νιώθοντας ακόμα πιο απογοητευμένη και κενή από ό,τι προηγουμένως.

Τελικά, όταν ήταν πάνω από 50 ετών, έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά. «Ήμουν τόσο ευτυχισμένη όταν με επισκέφτηκαν οι Μάρτυρες και απάντησαν στις ερωτήσεις μου μέσα από τη δική μου Αγία Γραφή», εξηγεί. «Από τότε που έγινα Μάρτυρας του Ιεχωβά, η ζωή μου έχει σκοπό. Έχω προβλήματα, αλλά μπορώ να τα αντιμετωπίζω επειδή τώρα έχω βρει τον αληθινό Θεό».

Αυτές οι δύο εμπειρίες δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Σε αντίθεση με τη θρησκευτική τάση, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι συνταυτίζονται με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και διαπιστώνουν ότι το να ζουν σε αρμονία με την πίστη τους και να κηρύττουν για αυτήν σε άλλους δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή τους.

Η Αληθινή Θρησκεία Έχει Μεγαλύτερη Σημασία από Ποτέ Άλλοτε

Μολονότι ζούμε σε έναν καιρό κατά τον οποίο πολλοί άνθρωποι απορρίπτουν τη θρησκεία, θα ήταν άσοφο να κρίνουμε ότι όλες οι θρησκείες είναι άσχετες με την πραγματικότητα. Είναι αλήθεια ότι στον 20ό αιώνα οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις κενές τελετουργίες και τα απαρχαιωμένα και αντιγραφικά δόγματα, και περιφρονούν το να πηγαίνει κανείς στην εκκλησία μόνο για τους τύπους. Η Αγία Γραφή, μάλιστα, συστήνει να αποφεύγουμε την υποκριτική θρησκεία. Ο απόστολος Παύλος προείπε ότι στις «τελευταίες ημέρες» μερικοί άνθρωποι θα ‘είχαν μορφή θεοσεβούς αφοσίωσης, αλλά θα αποδεικνύονταν ψευδείς ως προς τη δύναμή της’. Αυτοί οι άνθρωποι προσποιούνται ότι είναι θρησκευόμενοι, αλλά η διαγωγή τους διαψεύδει τον ισχυρισμό τους. Πώς θα πρέπει να αντιδρούμε σε αυτού του είδους τη θρησκευτική υποκρισία; «Από αυτούς να φεύγεις μακριά», συμβούλεψε ο Παύλος.—2 Τιμόθεο 3:1, 5.

Αλλά ο Παύλος είπε επίσης ότι «η θρησκεία φέρνει μεγάλες ανταμοιβές». (1 Τιμόθεο 6:6, Νέα Αγγλική Βίβλος [New English Bible]) Ο Παύλος δεν μιλούσε για οποιοδήποτε είδος θρησκείας. Η λέξη του Κειμένου η οποία εδώ αποδίδεται «θρησκεία» ήταν ευσέβεια, που σημαίνει «αφοσίωση ή λατρευτικός σεβασμός προς τον Θεό». Η αληθινή θρησκεία, η αυθεντική θεοσεβής αφοσίωση, «περιέχει υπόσχεση για την τωρινή ζωή και για αυτήν που θα έρθει».—1 Τιμόθεο 4:8.

Όπως δείχνουν τα παραπάνω παραδείγματα, η αληθινή θρησκεία μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή μας και να μας βοηθήσει να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με σθένος. Ακόμα σημαντικότερο είναι ότι η αληθινή θρησκεία εγγυάται αιώνιο μέλλον. Αξίζει να επιδιώκουμε αυτή τη μορφή λατρείας, επειδή είμαστε βέβαιοι ότι τελικά θα ‘γεμίσει τη γη’.b (Ησαΐας 11:9· 1 Τιμόθεο 6:11) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τώρα είναι ο καιρός που η θρησκεία έχει μεγαλύτερη σημασία από ποτέ άλλοτε.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 10]

Η Ιστορία Δύο Κτιρίων

Η Ισπανία είναι γεμάτη θρησκευτικά κτίρια, αλλά ο ζήλος που υποστήριζε κάποτε την κατασκευή πανάκριβων καθεδρικών ναών φαίνεται πως έχει εξανεμιστεί. Για παράδειγμα, στη Μεχοράδα δελ Κάμπο, στα προάστια της Μαδρίτης, οικοδομείται ένας εντυπωσιακός Καθολικός ναός. Ο Χούστο Γκάλιεγο Μαρτίνες, ένας πρώην Βενεδικτίνος μοναχός, άρχισε το έργο πριν από 20 χρόνια περίπου. Αλλά το μόνο που υπάρχει είναι ο σκελετός του κτιρίου. Ο Μαρτίνες, ο μοναχικός χτίστης, είναι τώρα στα 60 του· έτσι φαίνεται απίθανο να τελειώσει κάποτε αυτός ο ναός. Ωστόσο, 300 χιλιόμετρα προς τα νότια, εκτυλίσσεται μια διαφορετική ιστορία.

«Η Πίστη Μετακινεί Βουνά». Έτσι περιέγραψε η τοπική εφημερίδα το διήμερο έργο οικοδόμησης μιας Αίθουσας Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μάρτος, της επαρχίας Χαέν, στην Ισπανία. «Πώς είναι δυνατόν», ρώτησε η τοπική εφημερίδα, «στον παρόντα κόσμο που βασίζεται στην ιδιοτέλεια, εθελοντές από διάφορες περιοχές [της Ισπανίας] να ταξιδεύουν με ανιδιοτέλεια στη Μάρτος προκειμένου να ανεγείρουν ένα κτίριο το οποίο έσπασε όλα τα ρεκόρ ταχύτητας, αρτιότητας και οργάνωσης;» Απαντώντας σε αυτό το ερώτημα, το άρθρο παρέθεσε τα λόγια ενός εθελοντή: «Το επίτευγμα οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι είμαστε ένας λαός που διδάσκεται από τον Ιεχωβά».

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Μεχοράδα δελ Κάμπο

Αίθουσα Βασιλείας στη Μάρτος