Η Αριστοκράτισσα της Ταχύτητας
Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στη Νότια Αφρική
ΠΟΙΟΣ φέρει αυτόν τον τίτλο; Η τσίτα (γατόπαρδος), το γρηγορότερο ζώο του κόσμου στις μικρές αποστάσεις. Κάθε τσίτα έχει το δικό της μοναδικό σχέδιο κηλίδων—από όπου και το όνομα τσίτα, το οποίο προέρχεται από μια λέξη της σανσκριτικής γλώσσας που σημαίνει «κηλιδωτό σώμα».
Μερικοί λένε ότι με την πρώτη ματιά αυτό το αιλουροειδές φαίνεται σαν να είναι όλο πόδια. Άλλοι τονίζουν ότι η ράχη του έχει ένα βαθούλωμα και το κεφάλι του είναι πολύ μικρό. Αλλά αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά είναι χρήσιμα για την τσίτα. Τα μακριά πίσω πόδια της ενεργούν σαν μοχλός, και έτσι η τσίτα είναι σε θέση να περπατάει με χάρη και να τρέχει με κομψότητα. Αυτό το ζώο μπορεί πραγματικά να τρέξει πολύ γρήγορα! Από το ξεκίνημά της και μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, μια τσίτα μπορεί να φτάσει την ταχύτητα των 110 περίπου χιλιομέτρων την ώρα.
Η τσίτα έχει σχεδιαστεί σωστά για να φτάνει τη μέγιστη ταχύτητα. Ο ελαφρύς σκελετός της περιλαμβάνει μια ασυνήθιστα ευλύγιστη σπονδυλική στήλη η οποία μπορεί να συσπειρώνεται και να εκτινάσσεται σαν ελατήριο. Η τσίτα είναι επίσης προικισμένη με ένα στενό και μακρύ στέρνο, μεγάλους πνεύμονες, ισχυρή καρδιά, ουρά η οποία της εξασφαλίζει ισορροπία, και μεγάλες ρινικές διόδους οι οποίες επιτρέπουν τη γρήγορη αναπνοή—όλα αυτά συντελούν στην απαράμιλλη ταχύτητα αυτού του ζώου. Η έκρηξη ενέργειας της τσίτας, ωστόσο, είναι σύντομη. Έπειτα από 400 μόνο μέτρα αμείωτης ταχύτητας, πρέπει να σταματήσει για να ανακτήσει τις δυνάμεις της.
Συνήθως οι τσίτες δεν αποτελούν απειλή για τους ανθρώπους. Η Αν Βαν Ντάικ, η οποία επί χρόνια ζευγαρώνει τσίτες για αναπαραγωγή, γράφει στο βιβλίο της Οι Τσίτες του Βιλτ (The Cheetahs of De Wildt): «Όταν τέλειωνε το τάισμα, μου άρεσε να αφιερώνω εκείνες τις λίγες τελευταίες στιγμές πριν βραδιάσει με την οικογένειά μου των αιλουροειδών. Ένα αίσθημα εμπιστοσύνης είχε αναπτυχτεί μεταξύ μας, και μολονότι δεν ήταν εξημερωμένα ήξερα ότι δεν θα με έβλαπταν».
Οι άνθρωποι, ωστόσο, δεν ήταν πάντοτε τόσο φιλικοί με την τσίτα. Οι κυνηγοί στην Αφρική, για παράδειγμα, ήθελαν πάση θυσία να αποκτήσουν το σπάνιο τρίχωμά της, και ο αποικισμός έχει περιορίσει το χώρο στον οποίο μπορεί να τρέχει η τσίτα. Αυτό έχει συρρικνώσει σημαντικά τον πληθυσμό της τσίτας. Ενώ κάποτε υπήρχε σε αφθονία στην Ινδία, η τσίτα εξαφανίστηκε σε εκείνο το μέρος το 1952. Επίσης, δεν βρίσκονται πλέον σε μερικές χώρες που συνορεύουν με την ανατολική Μεσόγειο.
Πόσο ευτυχισμένοι μπορούμε να είμαστε που στο νέο κόσμο του Θεού τα ζώα δεν θα απειλούνται πλέον από άπληστους ανθρώπους! (Ησαΐας 11:6-9) Ίσως τότε θα έχετε το προνόμιο να δείτε αυτή τη θαυμάσια σχεδιασμένη αριστοκράτισσα της ταχύτητας, την τσίτα.