Ξεπερνώντας την Τραγωδία με τη Δύναμη του Ιεχωβά
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ
ΤΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ αυτού του έτους, πολλά άτομα από την Εκκλησία Μπαϊλέν των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ισπανία απόλαυσαν μαζί μια όμορφη μέρα στη γειτονική οροσειρά Σιέρα Νεβάδα. Αλλά μόλις 5 χιλιόμετρα προτού φτάσουν στα σπίτια τους, ένα αυτοκίνητο που ερχόταν από το αντίθετο ρεύμα μπήκε στη λωρίδα κυκλοφορίας του λεωφορείου τους, προκαλώντας μετωπική σύγκρουση. Έγινε έκρηξη, και το λεωφορείο τυλίχτηκε στις φλόγες. Μερικοί επιβάτες μπόρεσαν να βγουν έγκαιρα, αλλά πολλοί που βρίσκονταν στο πίσω μέρος του λεωφορείου πνίγηκαν από τον καπνό και πέθαναν.
Συνολικά, 26 Μάρτυρες του Ιεχωβά έχασαν τη ζωή τους, περιλαμβανομένων τεσσάρων ολοχρόνιων διακόνων και αρκετών παιδιών—σχεδόν το ένα τέταρτο της Εκκλησίας Μπαϊλέν. Ο βασιλιάς της Ισπανίας, Χουάν Κάρλος, εξέφρασε τα αισθήματα των περισσότερων Ισπανών όταν έγραψε σε ένα τηλεγράφημα προς το δήμαρχο της Μπαϊλέν: «Είμαστε βαθιά συγκλονισμένοι από το τραγικό δυστύχημα. Σας διαβεβαιώνουμε για την ειλικρινή λύπη μας. Παρακαλούμε να μεταβιβάσετε στις οικογένειες των θυμάτων τα βαθύτατα συλλυπητήριά μας και την υποστήριξή μας σε αυτές τις οδυνηρές στιγμές».
Ένα ερώτημα που πλανιόταν στη διάνοια μερικών ατόμων από τις χιλιάδες που παρακολούθησαν την ομιλία της κηδείας ήταν: Γιατί συμβαίνουν τέτοιες τραγωδίες; Είναι σαφές ότι τα ατυχήματα που προκαλούνται από ‘τον καιρό και την απρόβλεπτη περίσταση’ μπορούν να επηρεάσουν το λαό του Ιεχωβά ακριβώς όπως και όλους τους άλλους ανθρώπους. (Εκκλησιαστής 9:11, 12, ΜΝΚ) Εντούτοις, ο Ιεχωβά υπόσχεται ότι σύντομα αυτές οι τραγωδίες θα πάψουν να υπάρχουν.—Αποκάλυψη 21:4, 5.
Πολλά μέλη της οικογένειας του τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ισπανία και χιλιάδες Μάρτυρες από άλλα μέρη της χώρας πήγαν στην Μπαϊλέν για να παρηγορήσουν και να υποστηρίξουν τους ντόπιους αδελφούς. Οι κάτοικοι της Μπαϊλέν επίσης, μαζί με τις τοπικές και τις περιφερειακές αρχές, συμμερίζονταν τη θλίψη των οικογενειών των Μαρτύρων. Πολλοί παρατηρητές εντυπωσιάστηκαν από το ψυχικό σθένος των Μαρτύρων που είχαν χάσει κάποιο συγγενή τους.
«Γνωρίζω τους Μάρτυρες πολλά χρόνια», σχολίασε ο Αντόνιο Γκόμεζ, δήμαρχος της Μπαϊλέν, «και μολονότι προσωπικά είμαι αγνωστικιστής, θαυμάζω την πίστη σας. Όταν συνέβη το δυστύχημα, σκέφτηκα αμέσως ότι η συνοχή που σας διακρίνει ως θρησκεία και ως άτομα θα σας καθιστούσε ικανούς να ξεπεράσετε την τραγωδία καλύτερα από τις άλλες ομάδες. Είδα πώς ολόκληρη η πόλη υποστήριξε τις οικογένειες των θανόντων. Ίσως προηγουμένως, οι άνθρωποι να είχαν εσφαλμένες αντιλήψεις για το τι αντιπροσωπεύετε, αλλά είμαι χαρούμενος που μπορώ να πω ότι αυτές εξαφανίστηκαν. Έχετε μια εσωτερική δύναμη την οποία είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος ο οποίος δεν είναι Μάρτυρας».
Ο Χοσέ Μπορέλ, υπουργός δημόσιων έργων, ο οποίος παρευρέθηκε στην κηδεία ως εκπρόσωπος της ισπανικής κυβέρνησης, ομολόγησε: «Τι μπορείς να πεις σε εκείνους οι οποίοι στην κυριολεξία έχασαν όλη τους την οικογένεια με ένα χτύπημα; Τίποτα που να μην μπορούν να βρουν στην πίστη τους. . . . Έχετε μια θαυμάσια πίστη».
«Εξακολουθήστε να Παρηγορείτε ο ένας τον Άλλον»
Τι ‘βρήκαν στην πίστη τους’; Πάνω από όλα, βρήκαν παρηγοριά από τον Ιεχωβά, ‘τον Θεό κάθε παρηγοριάς, ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη’. (2 Κορινθίους 1:3, 4) Παρά τη θλίψη τους, βρήκαν τη δύναμη να παρηγορήσουν ο ένας τον άλλον, λαβαίνοντας σοβαρά υπόψη τους τα λόγια του Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς: «Εξακολουθήστε να παρηγορείτε ο ένας τον άλλον και να εποικοδομείτε ο ένας τον άλλον».—1 Θεσσαλονικείς 5:11.
Ήταν συγκινητική εμπειρία να βλέπει κανείς Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές, μερικοί από τους οποίους είχαν χάσει μέχρι και οχτώ συγγενείς, να επισκέπτονται τα άλλα μέλη της εκκλησίας τους που είχαν χάσει κάποιον δικό τους. «Όταν συναντιόμασταν, κλαίγαμε. Αλλά μέσα στα δάκρυα θυμίζαμε στον εαυτό μας την ελπίδα της ανάστασης, και παρηγοριόμασταν», εξήγησε ο Φρανσίσκο Σαές, ο προεδρεύων επίσκοπος, ο οποίος έχασε και τα δύο παιδιά του.
«Δεν παραμελήσαμε το έργο κηρύγματος, και καταβάλαμε ιδιαίτερη προσπάθεια για να επισκεφτούμε τους συγγενείς των θανόντων οι οποίοι δεν είναι Μάρτυρες, χρησιμοποιώντας το ειδικό βιβλιάριο Όταν Πεθαίνει Κάποιος που Αγαπάτε». Ο Φρανσίσκο συνέχισε: «Προσωπικά, ήθελα να κηρύττω, επειδή ήξερα ότι κηρύττοντας στους άλλους θα ένιωθα καλύτερα. Και πράγματι, ενώ έφευγα κλαίγοντας, επέστρεφα στο σπίτι έχοντας παρηγορηθεί».
Οι κάτοικοι της Μπαϊλέν ανταποκρίθηκαν πολύ ευνοϊκά σε αυτό το έργο μαρτυρίας. Μια εβδομάδα μετά το δυστύχημα, η Ενκάρνα, η οποία θρηνούσε την απώλεια δύο θυγατέρων και τεσσάρων εγγονιών της, επισκέφτηκε κάποια κυρία με την οποία πρόσφατα είχε αρχίσει Γραφική μελέτη. Η Ενκάρνα έδινε παρηγοριά από τις Γραφές σε εκείνη τη γυναίκα, της οποίας ο σύζυγος είχε πεθάνει πριν από τέσσερις μήνες. «Τώρα πρέπει να παρηγορούμε η μια την άλλη», είπε, καθώς συνέχιζαν την εξέταση του ειδικού βιβλιαρίου Όταν Πεθαίνει Κάποιος που Αγαπάτε.
Και η παγκόσμια αδελφότητα πρόσφερε αμέσως υποστήριξη. «Ολόκληρη η εκκλησία αισθάνεται τόσο ενθαρρυμένη από τα χιλιάδες γράμματα και τηλεγραφήματα που λάβαμε», εξήγησε ο Φρανσίσκο Καπίγια, ο γραμματέας της εκκλησίας. «Το ταχυδρομείο έπρεπε να στέλνει κάθε μέρα ένα φορτηγάκι στο σπίτι μας για να τα μεταφέρει. Είμαστε πολύ ευγνώμονες για το στοργικό ενδιαφέρον των αδελφών».
Ελπίδα Μέσα από την Τραγωδία
Μπορεί να προκύψει κάτι καλό από μια τέτοια τραγωδία; «Η καρδία των σοφών είναι εν οίκω πένθους», έγραψε ο αρχαίος Βασιλιάς Σολομών. (Εκκλησιαστής 7:4) Σε αρμονία με αυτή την αρχή, η τραγωδία στην Μπαϊλέν έχει κάνει μερικούς ανθρώπους να σκεφτούν πιο σοβαρά τη σχέση τους με τον Θεό. Ο Φαουστίνο, ένας μη ομόπιστος σύζυγος που έχασε δύο από τα έξι παιδιά του στο δυστύχημα, είπε στη σύζυγό του Ντολόρες: «Έχω καλά νέα να σου πω. Θα αρχίσω να μελετώ την Αγία Γραφή, γιατί θέλω να δω τα παιδιά μου στο νέο κόσμο».
Μολονότι οι αδελφοί και οι αδελφές μας στην Μπαϊλέν δεν θα ξεπεράσουν γρήγορα τη θλίψη τους, παρηγορούν άλλους και παρηγοριούνται. Ο Ιεχωβά τους ενισχύει με το πνεύμα του και με την υποστήριξη πολλών στοργικών αδελφών. Εξακολουθούμε να προσευχόμαστε στον ουράνιο Πατέρα μας για χάρη τους.
[Εικόνες στη σελίδα 26]
Τέσσερις από εκείνους που πέθαναν