Φαροφύλακας—Ένα Επάγγελμα που Σβήνει
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ
«ΔΕΝ θα το άλλαζα με κανένα άλλο επάγγελμα», έχουν πει επανειλημμένα οι φαροφύλακες. Ένας άντρας που παραιτήθηκε από τη θέση του διευθυντή σε ένα εργοστάσιο πλαστικών στο Τορόντο του Καναδά για να γίνει φύλακας σε κάποιο φάρο ηλικίας 106 ετών είπε ότι αυτή η εργασία τον έκανε να νιώθει «10 χρόνια νεότερος».
Η πρωταρχική ευθύνη του φαροφύλακα είναι να εξασφαλίζει ευδιάκριτο φως για τους ναυτικούς. Επίσης χρειάζεται να θέτει σε λειτουργία και να συντηρεί τις σειρήνες ομίχλης αλλά και να δίνει πληροφορίες για τον καιρό μέσω ασυρμάτου σε ψαράδες και διερχόμενα σκάφη.
Στα περασμένα χρόνια, οι φαροφύλακες έπρεπε να κρατάνε γεμάτες τις δεξαμενές με τα έλαια, τα φιτίλια αναμμένα και τα γυάλινα περιβλήματα για τις λάμπες καθαρά από καπνό. Δεν ήταν ασυνήθιστο για τους φύλακες να περνάνε όλη τη νύχτα περιστρέφοντας ένα φανό με το χέρι για να κατευθύνουν τα πλοία με ασφάλεια όταν δεν μπορούσε να επισκευαστεί αμέσως ο φάρος ή να περνάνε τη νύχτα χτυπώντας μια καμπάνα ομίχλης με ένα σφυρί όταν δεν λειτουργούσε η σειρήνα ομίχλης!
Αντιμετωπίζοντας με Επιτυχία τις Θύελλες
Οι άγριες θύελλες είναι μεγάλο πρόβλημα. Κάποια φορά ένας φαροφύλακας είδε κάτι που έμοιαζε με «απέραντο λευκό σύννεφο», αλλά όπως αποδείχτηκε ήταν ένα μόνο κύμα που έσκαγε! Το κύμα σκαρφάλωσε στο βράχο, ύψους 17 μέτρων, και έφτασε στο διαμέρισμα του φύλακα. Αυτό το ένα κύμα έκανε τόση ζημιά όση και μια ολόκληρη θύελλα.
Σε κάποια άλλη περίπτωση, μια ανεμοθύελλα ούρλιαζε όλη τη νύχτα και τα κύματα έπεφταν με ορμή στο φάρο του λιμανιού Πάμπνικο, στη Νέα Σκωτία. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ο φαροφύλακας και η οικογένειά του ήταν να περιμένουν και να ελπίζουν. Το πρωί η θύελλα είχε κοπάσει. Αλλά όταν ο φύλακας βγήκε έξω, είδε έκπληκτος ότι η γη γύρω από το φάρο είχε εξαφανιστεί. Είχαν αποκοπεί από την ξηρά!
Μοναξιά και Μονοτονία
Όταν τον ρώτησαν σχετικά με τη μοναξιά, ένας φαροφύλακας χαμογέλασε και είπε: «Κάποιοι μας λένε: “Πώς αντέχετε τόση μοναξιά;” Εμείς τους κοιτάζουμε και τους ρωτάμε: “Εσείς πώς αντέχετε να ζείτε στην πόλη με τόσο θόρυβο και φασαρία;”»
Στο παρελθόν, δόθηκαν μικρές συλλογές βιβλίων στους πιο απομονωμένους φάρους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, το 1885 υπήρχαν 420 βιβλιοθήκες. Προφανώς, οι φαροφύλακες έγιναν καλοί αναγνώστες.
Ένα Επάγγελμα που Σβήνει
Τα πρόσφατα χρόνια, οι επανδρωμένοι πέτρινοι φάροι έχουν δώσει τη θέση τους σε αυτοματοποιημένους δικτυωτούς χαλύβδινους πύργους που διαθέτουν ισχυρούς αναλάμποντες προβολείς. Τώρα πια οι θαλασσοπόροι δεν ψάχνουν στο σκοτάδι να δουν ένα θαμπό φωτεινό σήμα ή μια αδύνατη φλόγα. Σήμερα, ισχυρές λυχνίες βολφραμίου και αλογόνου, μαζί με εκκωφαντικά, διαπεραστικά σήματα ομίχλης προειδοποιούν το ναυτικό για τους κινδύνους της θάλασσας.
Τα σκάφη που έχουν εξοπλισμό για να λαβαίνουν σήματα από τους φάρους τώρα γνωρίζουν τη θέση τους όσο πυκνή και αν είναι η ομίχλη. Η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει στο θαλασσοπόρο να ταξιδεύει στις θάλασσες από τη μια ακτή στην άλλη, με την πεποίθηση ότι μπορεί να αποφύγει τις επικίνδυνες προσαμμώσεις, τους καταστροφικούς υφάλους και τα ύπουλα βράχια που υπάρχουν κοντά στην ακτή.
Εξαιτίας της σύγχρονης τεχνολογίας, οι φαροφύλακες «σβήνουν» γοργά από την παγκόσμια σκηνή. Νιώθοντας πως ένα μέρος της ζωής του έχει χαθεί για πάντα, ένας φαροφύλακας θυμάται με θλίψη το ότι εγκατέλειψε το νησί στο οποίο έμεινε 25 χρόνια: «Ζούσαμε καλά εκεί. Δεν θέλαμε καθόλου να φύγουμε».
Εντούτοις, οι περιστρεφόμενες λυχνίες, οι βοηθητικές λυχνίες, οι λυχνίες ανάγκης, τα ηχητικά σήματα και οι ραδιοφάροι χρειάζονται επισκευή, και οι φάροι χρειάζονται συντήρηση. Τώρα τους φάρους τους επισκευάζουν περιοδεύοντες τεχνικοί.
Όσοι εκτιμούν τα πολλά χρόνια υπηρεσίας που πρόσφεραν οι φαροφύλακες συμμερίζονται τα αισθήματα ενός άντρα στην Ογκάστα του Μέιν, ο οποίος είπε θλιμμένος: «Δεν θα είναι πια το ίδιο να κοιτάζεις το φάρο και να ξέρεις ότι το φως το χειρίζεται ένας κομπιούτερ, να ξέρεις ότι οι άνθρωποι έχουν φύγει».
[Πλαίσιο στη σελίδα 11]
Ο Πρώτος Φάρος
Ο πρώτος φάρος στη γραπτή ιστορία ολοκληρώθηκε στη διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου Β΄ της Αιγύπτου. Χτίστηκε περίπου το 300 Π.Κ.Χ. και ορθωνόταν στο νησί Φάρος, λίγο έξω από την είσοδο του σημερινού λιμανιού της Αλεξάνδρειας. Χρειάστηκε 20 χρόνια για να χτιστεί και κόστισε 2,5 εκατομμύρια δολάρια (περ. 675 εκατ. δρχ.).
Ιστορικά χειρόγραφα αποκαλύπτουν ότι είχε ύψος πάνω από 90 μέτρα. Ο πάνω θάλαμός του είχε παράθυρα που κοιτούσαν προς τη θάλασσα, πίσω από τα οποία υπήρχαν καυσόξυλα ή πιθανώς πυρσοί οι οποίοι, σύμφωνα με τον Ιώσηπο, ήταν ορατοί σε απόσταση 50 χιλιομέτρων και περισσότερο.
Η τεράστια λίθινη κατασκευή θεωρούνταν ένα από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου. Η λαμπερή φωτιά του ήταν προειδοποιητικό φως επί 1.600 χρόνια, αλλά τελικά καταστράφηκε, κατά πάσα πιθανότητα από σεισμό.
Στο πέρασμα των αιώνων, χιλιάδες φάροι διαφόρων μεγεθών και σχεδίων χτίστηκαν στα λιμάνια όλου του κόσμου. Οι παλιοί πέτρινοι φάροι σώζονται μέχρι σήμερα σαν μουσεία και τουριστικά αξιοθέατα σε εθνικά πάρκα, σε πολιτείες και σε πόλεις, και τους βλέπουν εκατομμύρια άνθρωποι.
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Φάρος στο Ακρωτήριο Σπίαρ, Νιουφάουντλαντ, Καναδάς