«Δεν Είναι Όλοι Προσκαλεσμένοι στο Πάρτι»

ΜΙΑ ετήσια έκθεση που συντάσσει το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη (UNDP), η οποία είχε τίτλο Έκθεση για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη—1998 (Human Development Report 1998), ασχολήθηκε κυρίως με την παγκόσμια, άνευ προηγουμένου, έξαρση του καταναλωτισμού. Αποκάλυψε ότι, σε παγγήινη κλίμακα, οι δαπάνες για οικονομικά αγαθά είναι τώρα εξαπλάσιες από το 1950 και διπλάσιες από το 1975. Παρά την έξαρση του καταναλωτισμού, ο διευθυντής του UNDP, Τζέιμς Γκούσταβ Σπεθ, λέει: «Δεν είναι όλοι προσκαλεσμένοι στο πάρτι».

Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα: Το πλουσιότερο 20 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού τρώει εφτά φορές περισσότερα ψάρια από το φτωχότερο 20 τοις εκατό των ανθρώπων του κόσμου. Επίσης, το πλουσιότερο 20 τοις εκατό καταναλώνει 11 φορές περισσότερο κρέας, χρησιμοποιεί 17 φορές περισσότερη ενέργεια, έχει 49 φορές περισσότερες τηλεφωνικές γραμμές, χρησιμοποιεί 77 φορές περισσότερο χαρτί και κατέχει 149 φορές περισσότερα αυτοκίνητα από το φτωχότερο 20 τοις εκατό του κόσμου.

Σχολιάζοντας τα συμπεράσματα, η Ραδιοφωνία των Ηνωμένων Εθνών παρατήρησε ότι, για να επιβραδυνθεί ο ρυθμός μείωσης των φυσικών πόρων της γης, ο βιομηχανοποιημένος κόσμος πρέπει να αλλάξει τα καταναλωτικά του πρότυπα. Ταυτόχρονα, οι πλουσιότερες χώρες πρέπει να μοιράζονται περισσότερο από τον πλούτο τους με τους φτωχούς του κόσμου, ώστε να μπορούν και αυτοί να ωφελούνται περισσότερο από τους πόρους της γης. Πόσο από τον πλούτο τους θα χρειαζόταν να μοιραστούν;

Ο κ. Σπεθ υπολογίζει ότι αν οι βιομηχανοποιημένες χώρες διπλασίαζαν την τρέχουσα αναπτυξιακή βοήθεια—από 50 δισεκατομμύρια δολάρια (περ. 15 τρισ. δρχ.) σε 100 δισεκατομμύρια δολάρια (περ. 30 τρισ. δρχ.) το χρόνο—όλοι οι φτωχοί του κόσμου θα μπορούσαν να έχουν τροφή, υγεία, εκπαίδευση και κατοικία. Βέβαια, τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια μπορεί να φαίνονται πολλά χρήματα. Αλλά ο κ. Σπεθ υπενθυμίζει: «Αυτό το ποσό ισοδυναμεί με τα χρήματα που δαπανά η Ευρώπη κάθε χρόνο για τσιγάρα, ενώ οι Η.Π.Α. σήμερα δαπανούν διπλάσια χρήματα για οινοπνευματώδη ποτά».

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι μια συντονισμένη προσπάθεια για πιο ομοιόμορφη κατανομή των πόρων αυτού του πλανήτη θα συντελούσε σημαντικά στον τερματισμό της οδυνηρής φτώχειας. Τι χρειάζεται για να επιτευχθεί αυτό; Κάποιος αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών παρατήρησε: «Αυτό που απαιτείται, σε τελική ανάλυση, είναι η μεταμόρφωση των καρδιών, των διανοιών και των επιθυμιών». Οι περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούν, αλλά επίσης συνειδητοποιούν ότι οι σημερινοί οργανισμοί που διαμορφώνουν τα πολιτικά προγράμματα, ανεξάρτητα από το πόσο καλοπροαίρετοι μπορεί να είναι, αδυνατούν να επιφέρουν αυτού του είδους τη μεταμόρφωση, πολύ λιγότερο δε να ξεριζώσουν ιδιότητες όπως η απληστία.

Εντούτοις, για τους ανθρώπους που ανησυχούν για το μέλλον της ανθρώπινης οικογένειας και του πλανήτη μας, υπάρχει ελπίδα. Είναι ενθαρρυντικό να γνωρίζουμε ότι ο Δημιουργός της γης έχει υποσχεθεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα προβλήματα του ανθρώπου. Ο ψαλμωδός προείπε: «Η γη θα δίνει ασφαλώς τα προϊόντα της· ο Θεός, ο Θεός μας, θα μας ευλογήσει. Θα υπάρχει πληθώρα σιτηρών στη γη· στην κορυφή των βουνών θα υπάρχει υπεραφθονία». (Ψαλμός 67:6· 72:16) Ναι, τότε όλοι οι κάτοικοι της γης θα είναι «προσκαλεσμένοι στο πάρτι»!