Η Άποψη της Αγίας Γραφής

«Επικίνδυνα Αθλήματα»​—Πρέπει να Διακινδυνεύετε;

«ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΤΩΣΗ ΜΕ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ, ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΑΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟΤΟΜΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΑ ΣΧΟΙΝΙΑ, ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΜΕ ΚΑΓΙΑΚ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΥΘΟΥΜΕ ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΕ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ».​—ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΟΥΙΛΟΟΥ ΓΚΛΕΝ ΡΕΖΙΝΤΕΝΤ (WILLOW GLEN RESIDENT).

ΑΥΤΟ το σχόλιο περιγράφει το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα αθλήματα. Το γεγονός ότι μεγαλώνει σημαντικά η δημοτικότητα δραστηριοτήτων αυτού του είδους—όπως η ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, η αναρρίχηση στον πάγο, η πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς (parapente) και η πτώση με αλεξίπτωτο από κάποιο σταθερό σημείο (BASE jumping)a​—δείχνει ότι ο κόσμος γοητεύεται από τον κίνδυνο. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν επίσης σανίδες του σνόουμπορντ ή του σκέιτμπορντ, ποδήλατα βουνού και πατίνια με μία σειρά τροχών για να ξεπεράσουν τα όριά τους κατακτώντας τα πιο απόκρημνα βουνά, αναρριχώμενοι στους πιο ψηλούς βράχους και κάνοντας τα πιο μεγάλα άλματα. Όπως αναφέρει το περιοδικό Τάιμ (Time), η αυξανόμενη δημοτικότητα των «επικίνδυνων αθλημάτων»​—στα οποία οι συμμετέχοντες εκθέτουν τον εαυτό τους σε μεγάλο κίνδυνο—​φανερώνει ότι εκατομμύρια άνθρωποι λαχταρούν να βρεθούν «στην κόψη του ξυραφιού, εκεί όπου ο κίνδυνος, η επιδεξιότητα και ο φόβος συνδυάζονται, κάνοντας τους “πολεμιστές του σαββατοκύριακου” όπως και τους επαγγελματίες αθλητές να νιώθουν ότι υπερβαίνουν τα όριά τους».

Ωστόσο, το γεγονός ότι αυξάνεται η δημοτικότητα τέτοιων αθλημάτων συνεπάγεται επίσης υψηλό τίμημα για τα ίδια τα άτομα. Οι τραυματισμοί αυξάνονται διαρκώς, καθώς πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται με σχετικά ασφαλή αθλήματα φτάνουν στα άκρα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1997, παρατηρήθηκε αύξηση στους τραυματίες που διακομίστηκαν στα τμήματα έκτακτων περιστατικών κατά 33 και πλέον τοις εκατό εξαιτίας του σκέιτμπορντ, 31 τοις εκατό εξαιτίας του σνόουμπορντ και 20 τοις εκατό εξαιτίας της ορειβασίας. Για άλλα αθλήματα τα αποτελέσματα είναι ακόμα πιο δραματικά, όπως φαίνεται από τον αυξανόμενο αριθμό θανάτων που σχετίζονται με τα επικίνδυνα αθλήματα. Οι υπέρμαχοι αυτών των αθλημάτων γνωρίζουν τους κινδύνους. Μια γυναίκα που ασχολείται με κάποια μορφή επικίνδυνου σκι (extreme skiing) αναφέρει: «Η ιδέα ότι μπορεί να σκοτωθώ περνάει πάντα από το μυαλό μου». Ένας επαγγελματίας αθλητής του σνόουμπορντ συνοψίζει τα πράγματα λέγοντας ότι «αν δεν τραυματιστείς, τότε δεν προσπαθείς αρκετά σκληρά».

Έχοντας υπόψη αυτά τα γεγονότα, πώς πρέπει να θεωρεί ο Χριστιανός τη συμμετοχή σε τέτοιες δραστηριότητες; Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η Αγία Γραφή να αποφασίσουμε αν πρέπει να ασχολούμαστε με επικίνδυνα αθλήματα; Αν εξετάσουμε την άποψη του Θεού για την ιερότητα της ζωής, θα βοηθηθούμε να πάρουμε απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα.

Η Άποψη του Θεού για τη Ζωή

Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι ο Ιεχωβά είναι «η πηγή της ζωής». (Ψαλμός 36:9) Πέρα από το ότι δημιούργησε την ανθρωπότητα, έδειξε επίσης μεγάλο ενδιαφέρον προκειμένου να μας παράσχει τα απαραίτητα για να απολαμβάνουμε τη ζωή. (Ψαλμός 139:14· Πράξεις 14:16, 17· 17:24-28) Είναι λογικό λοιπόν να συμπεράνουμε ότι αναμένει από εμάς να δείχνουμε ενδιαφέρον για αυτά που με τόση καλοσύνη μάς έχει προσφέρει. Οι νόμοι και οι αρχές που είχε δώσει στο έθνος του Ισραήλ μάς βοηθούν να εκτιμήσουμε αυτό το γεγονός.

Ο Μωσαϊκός Νόμος απαιτούσε να λαβαίνει κάποιος μέτρα για την προστασία της ζωής των άλλων. Αν δεν λαμβάνονταν αυτά τα μέτρα και χανόταν μια ζωή, εκείνος που θα μπορούσε να έχει προλάβει την τραγωδία θεωρούνταν ένοχος αίματος. Για παράδειγμα, υπήρχε εντολή με βάση την οποία ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού έπρεπε να κατασκευάσει έναν χαμηλό τοίχο ή κιγκλίδωμα, δηλαδή στηθαίο, στην ταράτσα του καινούριου του σπιτιού. Αν δεν το έκανε αυτό, ενοχή αίματος θα βάρυνε το σπίτι σε περίπτωση που έπεφτε κάποιος από την ταράτσα και σκοτωνόταν. (Δευτερονόμιο 22:8) Αν ένας ταύρος απροσδόκητα κεράτιζε θανάσιμα κάποιον, ο ιδιοκτήτης του ταύρου δεν θα θεωρούνταν υπεύθυνος. Απεναντίας, αν ήταν γνωστό ότι επρόκειτο για επικίνδυνο ζώο και είχε προειδοποιηθεί ο ιδιοκτήτης αλλά δεν τον φύλαγε σωστά, τότε αν ο ταύρος κεράτιζε κάποιον, ο ιδιοκτήτης του ταύρου θα θεωρούνταν ένοχος αίματος και μπορούσε να θανατωθεί. (Έξοδος 21:28, 29) Εφόσον η ζωή είναι πολύτιμη στα μάτια του Ιεχωβά, ο Νόμος του αντανακλούσε μεγάλη εκτίμηση για τη διατήρηση και την προστασία της ζωής.

Οι πιστοί υπηρέτες του Θεού διέκριναν ότι αυτές οι αρχές εφαρμόζονταν επίσης σε περιπτώσεις όπου θα μπορούσαν να εκθέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο. Σε μια Βιβλική αφήγηση, ο Δαβίδ εξέφρασε την επιθυμία να μπορούσε να πιει «νερό από τη στέρνα της Βηθλεέμ». Η Βηθλεέμ ήταν υπό τον έλεγχο των Φιλισταίων εκείνη την εποχή. Όταν άκουσαν την επιθυμία του Δαβίδ, τρεις από τους στρατιώτες του εισέβαλαν στο στρατόπεδο των Φιλισταίων, έβγαλαν νερό από τη στέρνα της Βηθλεέμ και το έφεραν στον Δαβίδ. Πώς αντέδρασε ο Δαβίδ; Δεν ήπιε το νερό, αλλά το έχυσε στο χώμα και είπε: «Μου είναι αδιανόητο, σε σχέση με τον Θεό μου, να το κάνω αυτό! Το αίμα αυτών των αντρών θα πιω, οι οποίοι έθεσαν σε κίνδυνο την ψυχή τους; Διότι με κίνδυνο της ψυχής τους το έφεραν». (1 Χρονικών 11:17-19) Ήταν αδιανόητο για τον Δαβίδ να θέσει σε κίνδυνο μια ζωή για προσωπική του ικανοποίηση.

Ο Ιησούς αντέδρασε με παρόμοιο τρόπο όταν, πιθανόν σε όραμα, ο Διάβολος τον έθεσε σε πειρασμό παροτρύνοντάς τον να πέσει από την έπαλξη του ναού για να δει αν οι άγγελοι θα τον προστάτευαν από τραυματισμό. Ο Ιησούς απάντησε: «Δεν πρέπει να υποβάλλεις τον Ιεχωβά τον Θεό σου σε δοκιμή». (Ματθαίος 4:5-7) Ναι, και ο Δαβίδ και ο Ιησούς αναγνώριζαν ότι ήταν εσφαλμένες στα μάτια του Θεού οι άσκοπες, ριψοκίνδυνες ενέργειες που θα μπορούσαν να απειλήσουν την ανθρώπινη ζωή.

Έχοντας αυτά τα παραδείγματα υπόψη, ίσως αναρωτηθούμε: “Πού βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή η οποία καθορίζει ποιο είναι επικίνδυνο ή ακραίο άθλημα; Εφόσον μπορεί κάποιος να υπερβεί τα όρια ακόμα και σε μια κοινή μορφή αναψυχής που δεν είναι επικίνδυνη αυτή καθαυτή, πώς είναι δυνατόν να κρίνουμε μέχρι πού πρέπει να φτάνουμε;”

Αξίζει να Διακινδυνεύσετε;

Αν αξιολογήσουμε ειλικρινά οποιαδήποτε δραστηριότητα με την οποία σκεφτόμαστε να ασχοληθούμε, θα βοηθηθούμε να βρούμε την απάντηση. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Ποια είναι τα ποσοστά ατυχημάτων σε αυτό το άθλημα; Έχω την εκπαίδευση και τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό για την αποφυγή τραυματισμών; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν πέσω, αν δεν υπολογίσω σωστά ένα άλμα ή αν δεν με προστατέψει ο εξοπλισμός μου; Θα είναι ένα μικροατύχημα ή υπάρχει η πιθανότητα σοβαρού τραυματισμού ή θανάτου;”

Οι άσκοπες, ριψοκίνδυνες ενέργειες για χάρη της αναψυχής μπορούν να επηρεάσουν την πολύτιμη σχέση ενός αληθινού Χριστιανού με τον Ιεχωβά, καθώς και την καταλληλότητά του για ειδικά προνόμια στην εκκλησία. (1 Τιμόθεο 3:2, 8-10· 4:12· Τίτο 2:6-8) Σαφώς, ακόμα και όταν ασχολούνται με ψυχαγωγικές δραστηριότητες, οι Χριστιανοί είναι καλό να εξετάζουν την άποψη του Δημιουργού για την ιερότητα της ζωής.

[Υποσημείωση]