Οι Νεαροί Ρωτούν . . .
Πώς να Αντιμετωπίζω τους Εξαγριωμένους Ανθρώπους;
«Ήταν έξαλλος από θυμό. Φαντάζομαι ότι επειδή με είδε μικρό, ήθελε να με χτυπήσει. Πηγαίνοντας προς τα πίσω, είπα: “Στάσου λίγο! Περίμενε μια στιγμή! Περίμενε μια στιγμή! Γιατί θέλεις να με χτυπήσεις; Δεν σου έχω κάνει τίποτα. Δεν ξέρω καν γιατί είσαι θυμωμένος. Μπορούμε να το συζητήσουμε;”»—Ντέιβιντ, 16 χρονών.
ΕΧΕΙΣ γίνει ποτέ στόχος της οργής κάποιου παλικαρά; Η Αγία Γραφή προέβλεψε ότι στις μέρες μας οι άνθρωποι θα ήταν «άγριοι, χωρίς αγάπη για την αγαθότητα». (2 Τιμόθεο 3:3) Και μολονότι μπορεί να έχεις κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αποφύγεις τη «συντροφιά με άνθρωπο θυμώδη . . . , οργίλο», ίσως υπάρξουν στιγμές που δεν θα μπορείς να αποφύγεις εξαγριωμένους ανθρώπους. (Παροιμίες 22:24) Πώς πρέπει να αντιδράσεις αν βρεθείς σε τέτοια κατάσταση;
Πώς να Αντιδράς στην Οργή
Σήμερα πολλοί νέοι μπορεί να αντιδρούν εκδηλώνοντας και οι ίδιοι οργή. Αλλά κάνοντάς το αυτό απλώς προκαλούν περισσότερη αναστάτωση. Επιπλέον, αν χάσεις τον έλεγχο θα μπορούσες να πέσεις στο επίπεδο του οργισμένου ατόμου. Το εδάφιο Παροιμίες 26:4 λέει: «Μην απαντάς στον άφρονα κατά την ανοησία του, για να μην εξισωθείς και εσύ με αυτόν». Ο νεαρός Τζέρεμι χρειάστηκε να πάθει για να μάθει πόσο αληθινά είναι αυτά τα λόγια. Θυμάται τότε που καθόταν στην καφετέρια του σχολείου: «Υπήρχε μια ομάδα αγοριών τα οποία συνεχώς κορόιδευαν ο ένας τον άλλον και τους άλλους ανθρώπους. Πολύ συχνά μιλούσαν για εμένα. Συνήθως τους αγνοούσα. Ωστόσο, όταν ένας από αυτούς άρχισε να μιλάει για τη μητέρα μου, έχασα τον έλεγχο και όρμησα προς το μέρος του εξαγριωμένος». Το αποτέλεσμα; «Με ξυλοφόρτωσε για τα καλά», λέει ο Τζέρεμι.
Η Γραφή δίνει την εξής σοφή συμβουλή: «Η απάντηση που δίνεται με πραότητα απομακρύνει την οργή, αλλά ο λόγος που προξενεί πόνο διεγείρει θυμό». (Παροιμίες 15:1) Ναι, το μόνο που θα πετύχεις αν αντιδράσεις στο θυμό με “λόγο που προξενεί πόνο” είναι να χειροτερέψεις την κατάσταση. Ωστόσο, μια απάντηση που δίνεται με πραότητα συχνά μπορεί να ηρεμήσει τα πράγματα και να αποφορτίσει μια τεταμένη ατμόσφαιρα.
Θυμήσου τον Ντέιβιντ που αναφέρθηκε στην αρχή. Κατάφερε να πείσει τον παλικαρά να του πει γιατί ήταν εξαγριωμένος. Αποδείχτηκε ότι κάποιος είχε κλέψει το φαγητό του, και απλώς ξέσπασε στον πρώτο που βρέθηκε μπροστά του. «Ακόμη και αν με χτυπήσεις δεν πρόκειται να βρεθεί το φαγητό σου», είπε ο Ντέιβιντ. Έπειτα του πρότεινε να πάνε μαζί στην καφετέρια του σχολείου. «Γνώριζα την υπάλληλο εκεί», θυμάται ο Ντέιβιντ, «και έτσι μπόρεσα να αντικαταστήσω το γεύμα του. Με χαιρέτησε διά χειραψίας, και έκτοτε ήταν φιλικός μαζί μου». Βλέπεις πόσο δυνατά μπορεί να αποδειχτούν τα λόγια που εκφράζονται με πραότητα; Όπως αναφέρει μια παροιμία, «η γλώσσα που εκδηλώνει πραότητα μπορεί να σπάσει κόκαλα».—Παροιμίες 25:15.
Πραότητα—Αδυναμία ή Δύναμη;
Είναι αλήθεια ότι το να χρησιμοποιείς «γλώσσα που εκδηλώνει πραότητα» μπορεί να μην ακούγεται ελκυστικό. Ίσως φαίνεται πιο δυναμικό ή ανδροπρεπές να πολεμάς το θυμό με θυμό. Ίσως ακόμη και να φοβάσαι ότι αν είσαι πράος, οι άλλοι μπορεί στην πραγματικότητα να το θεωρήσουν αδυναμία. Αλλά τι ακριβώς σημαίνει να είσαι πράος; Σύμφωνα με κάποιο εγκυκλοπαιδικό έργο, το να είσαι πράος σημαίνει να είσαι ήπιος. Εντούτοις, η ίδια αυτή πηγή προσθέτει: «Πίσω από την ηπιότητα υπάρχει χαλύβδινη δύναμη». Έτσι λοιπόν, αντί να είναι σημάδι αδυναμίας, η πραότητα μπορεί να είναι σημάδι δύναμης. Πώς αληθεύει αυτό;
Κατ’ αρχάς, το πράο άτομο ελέγχει τον εαυτό του και δεν χάνει εύκολα την ισορροπία του. Από την άλλη πλευρά, το άτομο που δεν είναι πράο φαίνεται ανασφαλές, απογοητευμένο ή ακόμη και απελπισμένο. Επίσης δεν ασκεί αυτοσυγκράτηση. Εφόσον δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του, είναι πιθανό να μπλέκεται συνεχώς σε καβγάδες. Ναι, «σαν πόλη διανοιγμένη από ρήγματα, χωρίς τείχος, έτσι είναι ο άνθρωπος που δεν συγκρατεί το πνεύμα του». (Παροιμίες 25:28) Πράγματι, λοιπόν, το πράο άτομο είναι δυνατό!
Βιβλικά Παραδείγματα Εκδήλωσης Πραότητας
Σκέψου τον Ιησού Χριστό. Ο ίδιος περιέγραψε τον εαυτό του ως “πράο και ταπεινό στην καρδιά”. (Ματθαίος 11:29) Ποτέ δεν έγινε σκληρός ή παράλογος ανταποδίδοντας κακό αντί κακού. Μάλιστα, ο απόστολος Πέτρος, προσωπικός φίλος του Ιησού, ανέφερε: «Όταν τον εξύβριζαν [τον Ιησού], δεν ανταπέδιδε εξυβρίζοντας. Όταν υπέφερε, δεν απειλούσε, αλλά παρέδιδε τον εαυτό του σε εκείνον που κρίνει δίκαια». (1 Πέτρου 2:23) Να θυμάσαι, όμως, ότι αυτός ο ίδιος Ιησούς «μπήκε στο ναό και έδιωξε όλους εκείνους που πουλούσαν και αγόραζαν». (Ματθαίος 21:12) Και αν ποτέ είχε ανάγκη θεϊκής υποστήριξης, ο Ιησούς μπορούσε να επικαλεστεί «περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων»! (Ματθαίος 26:53) Όχι, ο Ιησούς δεν ήταν αδύναμο άτομο.
Σκέψου επίσης το παράδειγμα που έθεσε ο κριτής Γεδεών, όπως αυτό καταγράφεται στη Γραφή στα εδάφια Κριτές 8:1-3. Έπειτα από μια μεγάλη στρατιωτική νίκη, μερικοί στρατιώτες από τη φυλή του Εφραΐμ προσβλήθηκαν επειδή θεώρησαν ότι δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχουν στη δόξα της μάχης. «Τι ήταν αυτό που μας έκανες, να μη μας καλέσεις όταν πήγες να πολεμήσεις εναντίον του Μαδιάμ;» είπαν προκλητικά. «Και προσπάθησαν επίμονα να μαλώσουν μαζί του». Ο Γεδεών ήταν “γενναίος, κραταιός” άντρας. (Κριτές 6:12) Θα μπορούσε κάλλιστα να αντιδράσει βίαια στην προκλητική συμπεριφορά τους. Αντίθετα, τους έδωσε με πραότητα μια απάντηση η οποία αφόπλισε ολοκληρωτικά εκείνους τους έξαλλους ανθρώπους. «Και τι έκανα εγώ σε σύγκριση με εσάς;» ρώτησε ο Γεδεών. Ποια ήταν τα αποτελέσματα αυτής της ήπιας απάντησης; «Ηρέμησε το πνεύμα τους απέναντί του».
Τέλος, σκέψου τη Βιβλική αφήγηση σχετικά με μια γυναίκα ονόματι Αβιγαία. Ο Δαβίδ κρυβόταν ως φυγάς από τον εχθρό του τον Σαούλ, βασιλιά του Ισραήλ. Αν και ήταν εξόριστοι, οι άντρες του Δαβίδ συχνά φύλαγαν και προστάτευαν τους συμπατριώτες τους τούς Ισραηλίτες. Κάποιος από τους άντρες τον οποίο βοήθησαν ήταν ο σύζυγος της Αβιγαίας, ο Νάβαλ, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος. Ωστόσο, ο Νάβαλ ήταν «σκληρός και κακός στις πράξεις του». Όταν οι άντρες του Δαβίδ χρειάστηκαν προμήθειες, ζήτησαν από τον Νάβαλ μερικά τρόφιμα. Αντί να εκφράσει εκτίμηση για τη δωρεάν προστασία που του παρείχε η ομάδα του Δαβίδ, ο Νάβαλ «επέπληξε με φωνές» τους αγγελιοφόρους του Δαβίδ και τους έδιωξε με άδεια χέρια.—1 Σαμουήλ 25:2-11, 14.
Ακούγοντάς το αυτό, ο Δαβίδ θύμωσε και διέταξε τους άντρες του: «Ζωστείτε ο καθένας το σπαθί του!» Ο Δαβίδ και οι άντρες του πήγαιναν να σκοτώσουν τον Νάβαλ και όλα τα αθώα αρσενικά μέλη του σπιτικού του όταν εμφανίστηκε η Αβιγαία. Χαιρέτησε τον Δαβίδ προσφέροντάς του ως δώρα πολλά τρόφιμα και ποτά. Ζήτησε συγνώμη για την αδικαιολόγητη συμπεριφορά του συζύγου της και ικέτευσε τον Δαβίδ να μη σκοτώσει αθώους ανθρώπους.—1 Σαμουήλ 25:13, 18-31.
Οι ταπεινές εκκλήσεις της Αβιγαίας καθησύχασαν το θυμό του Δαβίδ. Πράγματι, αναγνωρίζοντας πόσο επικίνδυνος είχε γίνει ο θυμός του, ο Δαβίδ είπε: «Ευλογημένος να είναι ο Ιεχωβά, ο Θεός του Ισραήλ, ο οποίος σε έστειλε την ημέρα αυτή να με συναντήσεις! Και ευλογημένη να είναι η σύνεσή σου, και ευλογημένη να είσαι εσύ, η οποία με εμπόδισες την ημέρα αυτή να αναμειχθώ σε ενοχή αίματος και να κάνω το δικό μου χέρι να έρθει προς σωτηρία μου». (1 Σαμουήλ 25:32-35) Ναι σε πολλές περιπτώσεις «η απάντηση που δίνεται με πραότητα» μπορεί να απομακρύνει την οργή των άλλων. Ωστόσο, τι θα γίνει αν η απάντηση που θα δώσεις εσύ με πραότητα δεν έχει αυτά τα αποτελέσματα;
«Σήκω και Φύγε»
Μπορείς να αποφύγεις να εντείνεις την οργή απλώς και μόνο με το να φύγεις. «Όπου δεν υπάρχουν ξύλα, η φωτιά σβήνει», λέει η Γραφή. Επίσης συμβουλεύει: «Προτού ξεσπάσει ο καβγάς, σήκω και φύγε». (Παροιμίες 17:14· 26:20) «Ένα δημοφιλές αγόρι στο σχολείο ήρθε να μου μιλήσει», είπε η 17χρονη Μερίσα. «Μου είπε ότι ήμουν όμορφη. Πριν να το καταλάβω, με πλησίασε η φίλη του έξαλλη από θυμό. Με κατηγόρησε ότι φλέρταρα με το φίλο της και ήθελε να αναμετρηθούμε! Προσπάθησα να της εξηγήσω τι συνέβη αλλά εκείνη δεν άκουγε. Μετά το σχολείο επέστρεψε με μερικά άλλα κορίτσια για να με χτυπήσουν! Φώναξα αμέσως το φύλακα, και εξήγησα στο εξαγριωμένο κορίτσι ότι εγώ δεν αναμειγνύομαι σε καβγάδες και ότι ο φίλος της με είχε πλησιάσει. Έπειτα από αυτό έφυγα». Η Μερίσα δεν έχασε τον έλεγχο των συναισθημάτων της. Όχι μόνο έφυγε από τον καβγά αλλά έλαβε επίσης μέτρα για να προστατέψει τον εαυτό της. Όπως αναφέρει το εδάφιο Παροιμίες 17:27, «όποιος συγκρατεί τα λόγια του κατέχει γνώση και ο άνθρωπος που έχει διάκριση είναι ψύχραιμος στο πνεύμα».
Τι μπορεί να γίνει όμως αν έχεις κάνει πράγματι κάποιον να εξαγριωθεί—ίσως άθελά σου; Να ζητήσεις συγνώμη και μάλιστα αμέσως! Ίσως αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται για να κατευνάσεις την οργή του άλλου ατόμου. Οι καιροί μας είναι γεμάτοι πιέσεις και πολλοί άνθρωποι είναι ευέξαπτοι. Αν εφαρμόζεις όμως τις Γραφικές αρχές στις σχέσεις σου με τους άλλους, είναι πιθανό ότι θα αποφύγεις να πέσεις θύμα κάποιου οργισμένου ατόμου.
[Εικόνες στη σελίδα 24]
«Η απάντηση που δίνεται με πραότητα απομακρύνει την οργή»
[Εικόνα στη σελίδα 25]
Μερικές φορές το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να φύγεις