Ανακαλύψτε το Ορυχείο Κρασιού της Μολδαβίας

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΜΟΛΔΑΒΙΑ

ΠΕΡΙΠΟΥ 80 μέτρα κάτω από την Κρίκοβα, ένα προάστιο του Κισινάου, της πρωτεύουσας της Μολδαβίας, είναι θαμμένος ένας λαβύρινθος από ανθρωποποίητες σήραγγες μήκους 120 χιλιομέτρων. Κάποτε, από αυτά τα σκοτεινά σπήλαια εξορυσσόταν ασβεστόλιθος.

Ωστόσο, τα περασμένα 50 χρόνια, οι ψυχροί υπόγειοι θάλαμοι έχουν αποτελέσει ιδανικό χώρο φύλαξης μερικών από τα καλύτερα κρασιά της Ευρώπης. Ατέλειωτες σειρές από βαρέλια και μπουκάλια γεμίζουν σήραγγες μήκους 60 και πλέον χιλιομέτρων στο παλιό ορυχείο. Εφόσον μπορούν να φυλαχτούν εκεί 350 εκατομμύρια λίτρα κρασιού, λέγεται ότι είναι το μεγαλύτερο κελάρι κρασιού της νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Συνέχιση μιας Αρχαίας Παράδοσης

Η Μολδαβία είναι ιδανική χώρα για αμπελοκαλλιέργειες. Βρίσκεται στον ίδιο παράλληλο με τη διάσημη οινοπαραγωγό επαρχία της Βουργουνδίας, στη Γαλλία, και έχει ήπιο κλίμα που θερμαίνει τα εύφορα εδάφη της. Η παραγωγή κρασιού στη Μολδαβία ανάγεται στο 300 Π.Κ.Χ., όταν Έλληνες έμποροι πρωτοέφεραν αμπέλια σε αυτή την περιοχή. Τους επόμενους αιώνες, η παράδοση της οινοπαραγωγής συνεχίστηκε, μολονότι η χώρα καταλήφθηκε από τους Γότθους, τους Ούννους και διάφορους φεουδάρχες.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κυρίευσε τη χώρα μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα και για θρησκευτικούς λόγους αποθάρρυνε την παραγωγή κρασιού. Το 19ο αιώνα, όμως, οι Ρώσοι τσάροι ανακήρυξαν δική τους τη χώρα και προώθησαν δραστήρια τη βιομηχανία κρασιού. Εισήγαγαν ποικιλίες σταφυλιών από τη Γαλλία, και τα αμπέλια ευδοκιμούσαν. Έπειτα από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο νέος κυρίαρχος της Μολδαβίας, η Σοβιετική Ένωση, εκσυγχρόνισε συστηματικά τη βιομηχανία κρασιού. Μάλιστα, κατέστησε τη Μολδαβία κέντρο ολόκληρης της Σοβιετικής Ένωσης όσον αφορά την παραγωγή κρασιού και φρούτων. Οι Σοβιετικοί ήταν οι πρώτοι που διέκριναν ότι αυτές οι σήραγγες αποτελούσαν ιδανικό μέρος για τη φύλαξη κρασιού. Ελάτε μαζί μας καθώς ξεναγούμαστε σε αυτό το μοναδικό κελάρι και μάθετε μερικά από τα μυστικά του.

Οδήγηση σε μια Υπόγεια Πόλη

Καθώς φτάνουμε οδικώς στο οινοποιείο, παρατηρούμε έναν πύργο στην είσοδο, ο οποίος αποτελεί μέρος του κτιρίου που είναι λαξευμένο στον ασβεστόλιθο. Το κτίριο μοιάζει με γαλλικό επαρχιακό σαλέ. Αυτό το οικοδόμημα, όμως, δεν προϊδεάζει καθόλου για την τεράστια κατασκευή που είναι θαμμένη κάτω από το έδαφος. Σε μικρή απόσταση από την κύρια πύλη βλέπουμε την ορθάνοιχτη είσοδο της σήραγγας και το μέγεθός της μας προκαλεί έκπληξη. Δύο φορτηγά μπορούν να περάσουν άνετα το ένα δίπλα στο άλλο.

Κατεβαίνουμε με το αυτοκίνητο σε αυτόν τον υπόγειο λαβύρινθο και έπειτα από λίγα μόλις λεπτά συναντούμε την ξεναγό μας. Από τις πολλές στροφές αυτού του δαιδάλου αντιλαμβανόμαστε ότι εύκολα θα μπορούσαμε να χαθούμε χωρίς αυτήν.

Κάποιος από εμάς ρωτάει: «Πού πήγαινε ο ασβεστόλιθος που εξορυσσόταν κάποτε εδώ;»

«Χρησιμοποιούνταν σε κατασκευαστικά έργα στο Κισινάου», απαντάει εκείνη. «Ο ασβεστόλιθος είναι εξαιρετικό οικοδομικό υλικό, επειδή έχει καλές μονωτικές ιδιότητες και συμβάλλει στη μείωση του θορύβου».

Καθώς κατηφορίζουμε περίπου στα 70 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, το φως στη σήραγγα ελαττώνεται, δημιουργώντας μια ημιφωτισμένη, απόκοσμη ατμόσφαιρα. Σταματάμε σε ένα σημείο από όπου ξεκινούν αρκετοί δρόμοι προς διάφορες κατευθύνσεις, οι οποίοι έχουν και στις δύο πλευρές τους μακριές σειρές με τεράστια βαρέλια κρασιού. Παρατηρούμε ότι οι δρόμοι έχουν πάρει τα ονόματά τους από διάφορους τύπους κρασιού. Πινό, Φετεάσκα και Καμπερνέ είναι μόνο λίγα από τα ονόματα που κεντρίζουν τη φαντασία μας.

Η ξεναγός μας μάς λέει ότι τα δρύινα βαρέλια χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή μη αφρωδών κρασιών, ενώ μικρότερα μεταλλικά βαρέλια χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία των αφρωδών κρασιών. Βλέπουμε ελάχιστους εργάτες, γεγονός που μας κάνει να ρωτήσουμε για το μέγεθος του εργατικού δυναμικού. Η ξεναγός απαντάει: «Απασχολούμε περίπου 300 άτομα εδώ. Όλο το χρόνο φοράνε ζεστά ρούχα λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας. Οι εργάτες μας πιστεύουν ότι αυτό δεν κάνει καλό μόνο στο κρασί αλλά διατηρεί και τους ανθρώπους νέους, και έτσι στην ουσία δεν ενοχλούνται από το κρύο».

Η παραγωγή του αφρώδους κρασιού είναι το επόμενο ενδιαφέρον σημείο της ξενάγησής μας. Βλέπουμε εκατοντάδες μπουκάλια γυρισμένα ανάποδα σε γωνία 30 μοιρών. Η ξεναγός μάς λέει: «Όταν τα μπουκάλια έχουν αυτή την κλίση, το ίζημα συγκεντρώνεται κοντά στο φελλό. Αφού γίνει αυτό, ο φελλός ψύχεται γρήγορα. Τώρα ο φελλός μπορεί να βγει εύκολα μαζί με τα ιζήματα, και να γίνει ο τελικός πωματισμός».

Σύντομα φτάνουμε στο μέρος όπου φυλάσσονται τα εκλεκτά κρασιά. Καθώς μας παρουσιάζει αυτόν το χώρο, η ξεναγός μας λέει: «Εδώ φυλάσσονται πάνω από ένα εκατομμύριο μπουκάλια εκλεκτού κρασιού. Σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές οινοπαραγωγές χώρες έχουν αποθηκεύσει μερικά από τα καλύτερα προϊόντα τους στους δικούς μας υπόγειους θαλάμους. Το παλιότερο κρασί είναι από το 1902, ένα μπουκάλι κρασί του Ιουδαϊκού Πάσχα από την Ιερουσαλήμ. Πριν από μερικά χρόνια κάποιος πρόσφερε 90.000 ευρώ για αυτό το μπουκάλι σε μια δημοπρασία. Ωστόσο, η προσφορά απορρίφθηκε. Προφανώς η αξία του μπουκαλιού θεωρήθηκε ανεκτίμητη».

Μαθαίνουμε επίσης ότι τα μπουκάλια κρασιού σε αυτό το μέρος συνήθως φυλάσσονται σε απόλυτο σκοτάδι, εκτός από τα λίγα εκείνα λεπτά κατά τα οποία επισκέπτονται το μέρος οι ομάδες ξεναγήσεων. Εξετάζοντας στα γρήγορα τις ετικέτες των σκονισμένων μπουκαλιών, αντιλαμβανόμαστε ότι τα περισσότερα κρασιά είναι μεγαλύτερα σε ηλικία από εμάς!

Η ξενάγηση τελειώνει στις αίθουσες δοκιμών κρασιού. Η μεγαλύτερη ονομάζεται Προεδρική Αίθουσα Συμποσίων. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ένα μακρύ μασίφ δρύινο τραπέζι με καρέκλες από το ίδιο ξύλο, στο οποίο μπορούν να καθήσουν 65 άτομα. Την εποχή των Σοβιετικών, αυτή η αίθουσα χρησιμοποιούνταν για επίσημα συμπόσια του Κράτους. Σήμερα αυτή η καλοφωτισμένη και βαμμένη με φωτεινά χρώματα αίθουσα εξακολουθεί να αποτελεί κατάλληλο τόπο για επίσημες κρατικές δεξιώσεις.

Η Σάλα Κάσα Μάρε (ο Ξενώνας) έχει 15 καθίσματα και είναι επιπλωμένη με τον παραδοσιακό μολδαβικό τρόπο, ενώ η Αίθουσα Συμποσίων Πυθμένας της Σαρματικής Θάλασσας δίνει τη δυνατότητα σε 10 άτομα να δοκιμάσουν διάφορες γεύσεις και να γευματίσουν σε στρογγυλό τραπέζι. Το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό αυτής της αίθουσας είναι το ταβάνι της. Αρχικά αυτό το δωμάτιο ήταν υποθαλάσσια σπηλιά, και μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει απολιθωμένα κοχύλια και άλλα υπολείμματα της θαλάσσιας ζωής. Η ξεναγός μάς υπενθυμίζει ότι κάποτε όλη η σύγχρονη Μολδαβία βρισκόταν, ουσιαστικά, στον «πυθμένα της Σαρματικής Θάλασσας».

Οι τοπικές δρύες αποτέλεσαν την πηγή για το ξύλο με το οποίο κατασκευάστηκαν τα έπιπλα σε όλες αυτές τις αίθουσες, περιλαμβανομένης και της Αίθουσας Συμποσίων Γιούρι Γκαγκάριν. Αυτός ο διάσημος κοσμοναύτης επισκέφτηκε την Κρίκοβα στις 8 και 9 Οκτωβρίου 1966. Έγραψε μια επιστολή εκτίμησης, δηλώνοντας ότι εδώ “ακόμη και ο πιο αυστηρός γευσιγνώστης θα βρει ένα κρασί που θα του αρέσει”.

Η ξεναγός μας παρατηρεί: «Είχαμε επισκέπτες από εκατό και πλέον χώρες στα 50 χρόνια ύπαρξης αυτών των κελαριών. Την εποχή των Σοβιετικών τα αφρώδη κρασιά μας ήταν γνωστά ως σοβιετική σαμπάνια. Λίγοι ήταν εκείνοι που ήξεραν ότι προέρχονταν από τη Μολδαβία. Σήμερα πουλάμε τα αφρώδη κρασιά μας με την εμπορική ονομασία Κρίκοβα και έχουμε κόκκινες και λευκές ποικιλίες». Εκφράζουμε την εκτίμησή μας για τις πολλές λεπτομέρειες που μας ανέφερε η ξεναγός και την ευχαριστούμε για τη θαυμάσια ξενάγηση.

Φεύγοντας από αυτόν τον υπόγειο λαβύρινθο, νιώθουμε ότι επιστρέφουμε από έναν άλλον κόσμο. Έξω κάνει ζέστη και έχει λιακάδα. Δεν βλέπουμε ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό. Στο δρόμο της επιστροφής για το Κισινάου, περνάμε δίπλα από σειρές καλοφροντισμένων αμπελιών που μοιάζουν να μην έχουν τέλος και τα οποία είναι φορτωμένα με σταφύλια σχεδόν έτοιμα να τρυγηθούν.

[Χάρτες στη σελίδα 25]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΡΟΥΜΑΝΙΑ

ΜΟΛΔΑΒΙΑ

Κισινάου

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Το Οινοποιείο της Κρίκοβα με τον πύργο στην είσοδό του

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Μία από τις πινακίδες των δρόμων στο λαβύρινθο με τις υπόγειες σήραγγες μήκους 120 χιλιομέτρων

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Η είσοδος της σήραγγας για τα αυτοκίνητα που οδηγεί στα κελάρια με το κρασί

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Εδώ φυλάσσονται πάνω από ένα εκατομμύριο μπουκάλια εκλεκτού κρασιού