Η Κραυγή για Μεταρρύθμιση

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

«Αν ήμουν νεότερη, θα οργάνωνα ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα!» δήλωσε η 80χρονη Άννα από τη Γερμανία. «Τι θα άλλαζες;» ρώτησε ο Ρόμπερτ. «Τα πάντα!» αποκρίθηκε η Άννα.

ΠΟΛΛΟΙ θα συμφωνούσαν με την Άννα. Μια δημοσκόπηση που έγινε στη Γερμανία στα μέσα της δεκαετίας του 1990 αποκάλυψε ότι 2 στους 3 ερωτηθέντες πίστευαν πως απαιτούνταν “βαθιές μεταρρυθμίσεις και ουσιώδεις κοινωνικές αλλαγές”. Ίσως η κατάσταση να είναι παρόμοια και στη χώρα όπου ζείτε.

Όταν ο λαός ζητάει αλλαγή, συνήθως λαβαίνει υποσχέσεις για μεταρρύθμιση. Σχετικά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ο Φρέντερικ Ες, επίκουρος καθηγητής παιδαγωγικής και πολιτικών επιστημών, έγραψε: «Η μεταρρύθμιση είναι ως επί το πλείστον μια συμβολική προσπάθεια κατευνασμού των ανήσυχων κοινωνιών». Διαβάζουμε τίτλους εφημερίδων που εξαγγέλλουν προγράμματα οικονομικής μεταρρύθμισης, ιατρικής μεταρρύθμισης, αγροτικής μεταρρύθμισης και νομοθετικής μεταρρύθμισης. Ακούμε για προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις στο σύστημα εκπαίδευσης, κοινωνικής πρόνοιας και σωφρονισμού.a Διαβάζουμε ακόμη ότι τα μέλη μερικών εκκλησιών ασκούν πιέσεις για δογματική μεταρρύθμιση.

Η Μεταρρύθμιση Ενάντια στο Κατεστημένο

Τι βρίσκεται πίσω από αυτή την αξίωση για αλλαγή; Ο άνθρωπος επιδιώκει διαρκώς να βελτιώνει τον κόσμο γύρω του. Έχει προσπαθήσει να το πετύχει αυτό ψηφίζοντας πολιτικούς, δαπανώντας χρήματα, θεσπίζοντας νόμους ή ασκώντας ωμή βία. Τέτοιες προσπάθειες είναι αποτέλεσμα της βαθιάς επιθυμίας που έχει να βελτιώσει την κατάστασή του, να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του ή να εναρμονίσει την κοινωνία με τις ιδεαλιστικές του απόψεις για την ευημερία, την ηθική και τη δικαιοσύνη. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται να ξεφύγουν από τη μάστιγα της αμάθειας, των ασθενειών, της φτώχειας και της πείνας, θα ηχεί και η κραυγή για μεταρρύθμιση.

Ενώ πολλοί επιζητούν μεταρρύθμιση, άλλοι έχουν διαφορετική άποψη για τους μεταρρυθμιστές και για όσα προσπαθούν να επιτύχουν. Μερικοί προτιμούν να παραμένει η κοινωνία όπως είναι, να διατηρείται το κατεστημένο. Θεωρούν τους μεταρρυθμιστές ως ιδεαλιστές οι οποίοι θέλουν μεν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Το Εγχειρίδιο των Γερμανικών Μεταρρυθμιστικών Κινημάτων 1880-1933 (Handbuch der deutschen Reformbewegungen 1880-1933) αναφέρει ότι οι μεταρρυθμιστές «αποτελούν εύκολο στόχο για επικρίσεις, πολιτικές γελοιογραφίες, καρικατούρες και ειρωνείες». Ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας Μολιέρος είπε κάποτε: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το να θέλει κάποιος να κάνει τον κόσμο καλύτερο».

Εσείς τι πιστεύετε; Μπορεί η μεταρρύθμιση να βελτιώσει τον κόσμο; Ή μήπως οι μεταρρυθμιστές δεν είναι τίποτε άλλο παρά ρομαντικοί ονειροπόλοι; Τι θα λεχθεί για τις μεταρρυθμίσεις του παρελθόντος; Πέτυχαν τους στόχους τους εκείνοι που τις επέφεραν; Τα επόμενα άρθρα θα εξετάσουν αυτά τα ζητήματα.

[Υποσημείωση]