Ελπίδα—Έχει Πράγματι Σημασία;
ΑΝ ΚΑΙ ήταν μόλις δέκα χρονών, ο Ντάνιελ πάλευε επί έναν χρόνο με τον καρκίνο. Οι γιατροί του είχαν χάσει κάθε ελπίδα, το ίδιο και οι δικοί του άνθρωποι. Αλλά ο Ντάνιελ συνέχιζε να ελπίζει. Πίστευε πως όταν μεγάλωνε θα γινόταν ερευνητής και μια μέρα θα βοηθούσε να βρεθεί η θεραπεία για τον καρκίνο. Περίμενε με ιδιαίτερη αισιοδοξία την επίσκεψη κάποιου γιατρού που ειδικευόταν στη θεραπεία της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου από την οποία έπασχε. Όταν έφτασε όμως εκείνη η μέρα, ο γιατρός αναγκάστηκε να ματαιώσει την επίσκεψή του εξαιτίας κακοκαιρίας. Το ηθικό του Ντάνιελ κατέρρευσε. Για πρώτη φορά, έγινε αδιάφορος. Μέσα σε λίγες μέρες πέθανε.
Την περίπτωση του Ντάνιελ ανέφερε κάποιος ειδικός από τον ιατρικό κόσμο ο οποίος έκανε έρευνες γύρω από το ρόλο που παίζει η ελπίδα και η απελπισία στην υγεία. Ίσως να έχετε ακούσει και εσείς παρόμοιες ιστορίες. Κάποιος ηλικιωμένος, λόγου χάρη, βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου, αλλά θέλει πολύ να βιώσει ένα σπουδαίο γεγονός που περιμένει από καιρό—την επίσκεψη κάποιου αγαπημένου προσώπου ή απλώς μια επέτειο. Μόλις έρθει και παρέλθει το γεγονός, καταφθάνει ο θάνατος. Τι συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις; Μπορεί πράγματι η ελπίδα να είναι τόσο ισχυρή δύναμη όσο πιστεύουν μερικοί;
Ολοένα και περισσότεροι ιατρικοί ερευνητές λένε ότι η αισιοδοξία, η ελπίδα και άλλα θετικά συναισθήματα όντως επηρεάζουν δραστικά τη ζωή και την υγεία κάποιου ατόμου. Αλλά δεν συμφωνούν όλοι με αυτές τις απόψεις. Μερικοί ερευνητές απορρίπτουν όλους αυτούς τους ισχυρισμούς θεωρώντας τους λαϊκές απόψεις χωρίς επιστημονική βάση. Προτιμούν να πιστεύουν ότι οι σωματικές παθήσεις έχουν αποκλειστικά και μόνο σωματικά αίτια.
Ασφαλώς, η δυσπιστία αναφορικά με τη σπουδαιότητα της ελπίδας δεν είναι πρωτόγνωρη. Πριν από χιλιάδες χρόνια, όταν ζητήθηκε από τον φιλόσοφο Αριστοτέλη να δώσει τον ορισμό της ελπίδας, εκείνος απάντησε: «Είναι ένα όνειρο που βλέπουμε ξύπνιοι». Πιο πρόσφατα δε, ο Αμερικανός πολιτικός Βενιαμίν Φραγκλίνος ανέφερε με σαρκασμό: «Όποιος ζει με την ελπίδα ως τροφή θα λιμοκτονήσει».
Ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια για την ελπίδα; Είναι αυτή πάντοτε απλώς ευσεβής πόθος, ένας τρόπος για να βρίσκουν οι άνθρωποι παρηγοριά σε απατηλά όνειρα; Ή υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για να βλέπουμε την ελπίδα ως κάτι περισσότερο—κάτι το οποίο όλοι μας χρειαζόμαστε για να απολαμβάνουμε υγεία και ευτυχία, κάτι που έχει πραγματική βάση και αποφέρει πραγματικά οφέλη;