Κεφάλαιον 2
Μπορούν οι Άνθρωποι να Φέρουν Διαρκή Ειρήνη και Ασφάλεια;
1. Γιατί, είναι σπουδαίο η ελπίδα μας για ειρήνη και ασφάλεια να βασίζεται στην πραγματικότητα και στην αλήθεια;
Η ΓΝΗΣΙΑ ελπίδα στηρίζεται στην πραγματικότητα και στην αλήθεια. Οι ψευδείς ελπίδες απλώς τυφλώνουν τους ανθρώπους ως προς την αληθινή ελπίδα και τους εξαπατούν. Σε καιρό κρίσεως, σαν αυτόν που τώρα περνούμε, οι ψευδείς ελπίδες θα μπορούσαν να στοιχίσουν σε κάποιον και τη ζωή του ακόμη.
2, 3. (α) Τι ερωτήματα θα ήταν ωφέλιμο να θέσωμε στον εαυτό μας σχετικά με τα προβλήματα που προκύπτουν για να επιτευχθή ειρήνη και ασφάλεια; (β) Ποια πρόσθετα ερωτήματα αντιμετωπίζουν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό;
2 Συνεπώς, χρειάζεται να διερωτηθούμε: Αντιλαμβανόμεθα καθαρά το μέγεθος των προβλημάτων που πρέπει να επιλυθούν για να επιτευχθή πραγματική ειρήνη και ασφάλεια; Αναγνωρίζομε τη σοβαρότητα της καταστάσεως; Τι αποδείξεις έχομε ότι οι λύσεις που προτείνουν οι άνθρωποι θα ήσαν αντάξιες του κολοσσιαίου αυτού έργου;
3 Αντιμετωπίζομε επίσης το ερώτημα: Μπορούμε να θέσωμε την εμπιστοσύνη μας στους ηγέτας του κόσμου και στον Θεό ταυτοχρόνως; Μερικοί πιστεύουν ότι μπορούν. Πιστεύουν ότι οι σύγχρονες ανθρώπινες προσπάθειες για την εξασφάλισι διαρκούς ειρήνης έχουν την υποστήριξι του Θεού. Αλλά την έχουν πράγματι; Επειδή πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, καλά θα κάμωμε να εξετάσωμε τα γεγονότα.
Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΥΠΟΚΙΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΟΥΝ
4-6. Τι αναγνωρίζουν οι ηγέτες του κόσμου ως προς τη σοβαρότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο γένος;
4 Επί χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι ζητούν διαρκή ειρήνη και ασφάλεια, χωρίς επιτυχία. Τώρα όμως παρουσιάζεται μια νέα κατάστασις που πολλοί πιστεύουν ότι θα ωθήση τους ανθρώπους ν’ αντιμετωπίσουν τα προβλήματα και να τα λύσουν. Ποια είναι αυτή η νέα κατάστασις;
5 Είναι ότι για πρώτη φορά οι ηγέτες του κόσμου αναγνωρίζουν ότι πρέπει ν’ αποφασίσουν μεταξύ παγκοσμίου ειρήνης και παγκοσμίου αυτοκτονίας. Παραδέχονται ότι ένας ολοκληρωτικός πυρηνικός πόλεμος θα ήταν τόσο θανατηφόρος ώστε δεν θα υπήρχαν νικηταί, αλλά μόνον ηττημένοι. Όχι μόνον αυτό, αλλά πολλοί, ιδίως επιστήμονες, λέγουν ότι ο κόσμος διατρέχει ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο από τη μόλυνσι όλης της γης καθώς επίσης και από την «έκρηξι του πληθυσμού», που έχει ως συνέπειες εκτεταμένη πείνα, ασθένειες και κοινωνικές ταραχές. Λέγουν ότι αν πρόκειται ν’ αποφευχθή μια παγγήινη συμφορά, ο καιρός επείγει για να ενεργήσουν σε παγκόσμια κλίμακα όλα τα έθνη. Μια έκθεσις από την Ουάσιγκτον λέγει:
«Ξαφνικά σε πολλές διάφορες χώρες—στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρεταννία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Σουηδία, την Τσεχοσλοβακία, τη Σοβιετική Ένωσι, την Ινδία, την Ιαπωνία—άνδρες επιρροής αντιλαμβάνονται έναν επικείμενο κίνδυνο χωρίς προηγούμενο σε όλη την ανθρώπινη εμπειρία. Οι άνθρωποι που εξετάζουν τα προβλήματα του μέλλοντος την ονομάζουν κρίσι των κρίσεων, το αποκορύφωμα, των αιωνίων ανθρωπίνων σφαλμάτων».—Ουάσιγκτον Πόστ.2
6 Αυτοί οι εμπειρογνώμονες ομολογούν ότι ακόμη και αν το ανθρώπινο γένος μπορούσε τελικά να επιβιώση από μια μόνο απ’ αυτές τις κρίσεις, δεν θα μπορούσε να επιβιώση αν όλες, ή έστω και μερικές απ’ αυτές, έπλητταν ταυτοχρόνως. Το ερώτημα εν τούτοις είναι, Θ’ απομακρύνη ο φόβος της καταστροφής τους ανθρώπους από τη διαίρεσι και τις διαμάχες και θα τους οδηγήση στο δρόμο που φέρνει αληθινή ειρήνη και ασφάλεια;
ΘΑ ΕΠΙΤΥΧΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ;
7-11. (α) Τι δείχνει η ιστορία ως προς την ικανότητα του ανθρώπου να θέση τέρμα στον πόλεμο; (β) Είναι ο φόβος του ατομικού πολέμου ένα στερεό θεμέλιο για ειρήνη; (γ) Μήπως η υπογραφή συμφώνων αφοπλισμού και συνθηκών ειρήνης εγγυώνται διαρκή ειρήνη;
7 Ποιος πραγματικός λόγος υπάρχει που να μας κάμη να πιστεύωμε ότι ο άνθρωπος μπορεί να θέση οριστικά τέρμα στους πολέμους; Τι δείχνει η ιστορία;
8 Υπήρξαν βέβαια, μερικά χρόνια ανάμεσα που αυτός ο πλανήτης μας η Γη ήταν απηλλαγμένος από πολέμους, αλλ’ ήσαν πολύ λίγα. Ο στρατιωτικός αναλυτής Χάνσον Γ. Μπάλντουιν υπελόγισε ότι σε 3.457 χρόνια γραπτής ιστορίας, υπήρξαν περισσότερα από 3.230 χρόνια πολέμου και μόνον 227 χρόνια ειρήνης.3
9 Αλλά δεν έχει αλλάξει την κατάστασι ο αμοιβαίος φόβος ενός πυρηνικού πολέμου; Μην ξεχνάτε ότι οι άνθρωποι έμαθαν να φοβούνται τα πυρηνικά όπλα προ τριακονταετίας, όταν ατομικές βόμβες εξαφάνησαν δύο Ιαπωνικές πόλεις. Αλλά τι τους υποκίνησε ο φόβος των να κάμουν από τότε; Στην πραγματικότητα τους ωδήγησε ν’ αποθηκεύουν όλο και περισσότερα τέτοια όπλα και επιπλέον να εφευρίσκουν συνεχώς άλλα απείρως πιο καταστρεπτικά.
10 Δεν συμφωνείτε ότι, αντί να εξασφαλίζη αληθινή ειρήνη ο φόβος που προξενείται από την απειλή επιθέσεως, αυξάνει τη δυσπιστία και την έντασι; Αν διατηρήτε ειρήνη με τον γείτονά σας μόνο και μόνο επειδή γνωρίζετε ότι είναι ωπλισμένος και απειλεί να χρησιμοποιήση τα όπλα του, είναι αυτό πραγματική ειρήνη; Μπορείτε ποτέ να αισθανθήτε ασφάλεια όσον καιρό αυτός ο γείτονας κατοικεί παραπλεύρως σας; Στην πραγματικότητα ένας τέτοιος φόβος μπορεί εύκολα να οδηγήση σε βεβιασμένες, απερίσκεπτες και βίαιες πράξεις. Η «ισορροπία του τρόμου» που δημιούργησαν οι ηγέτες του κόσμου ασφαλώς δεν αποτελεί θεμέλιο πραγματικής ειρήνης.
11 Εννοείται ότι οι αντιπρόσωποι των εθνών μπορεί να υπογράφουν σύμφωνα αφοπλισμού και συνθήκες ειρήνης. Αλλά στη διάρκεια των αιώνων χιλιάδες κατά γράμμα τέτοια έγγραφα έχουν υπογραφή. Εν τούτοις, όταν εξήπτετο αρκετά το πολεμικό μένος, αυτές οι συνθήκες απεδείχθησαν ότι δεν είχαν περισσότερη αξία από ένα κουρελόχαρτο. Είναι ρεαλιστικό να σκεπτώμεθα ότι οι ηγέτες του κόσμου θα κρατήσουν σήμερα τον λόγο τους αν φανή ότι διατρέχουν κίνδυνο τα ιδιοτελή των εθνικά συμφέροντα; Και το πιο σπουδαίο, θα ήσαστε διατεθειμένοι να στηρίξετε την ελπίδα σας για να ζήτε με ειρήνη και ασφάλεια στις υποσχέσεις τέτοιων ανθρώπων;
12, 13. (α) Πώς εκείνο που προείπε η Γραφή για την αποτυχία του ανθρώπου να φέρη διαρκή ειρήνη συμφωνεί με ό,τι συνέβη; (β) Σύμφωνα με τη Γραφή ποια είναι η πραγματική πηγή του πολέμου;
12 Τι θα λεχθή λοιπόν για τη Γραφή; Μήπως μας παρακινεί να θέσωμε την ελπίδα μας και την εμπιστοσύνη μας στις ανθρώπινες προσπάθειες να φέρουν ειρήνη παρ’ όλες τις αποδείξεις που δείχνουν την ανικανότητα του ανθρώπου να το επιτύχη; Αντιθέτως, από πολύν καιρό προείπε ότι οι άνθρωποι, μόνοι τους, ποτέ δεν θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν διαρκή ειρήνη. Προείπε μάλιστα ότι στη διάρκεια του χρόνου που θα προηγείτο λίγο πριν η βασιλεία του Θεού καταστρέψη όλους εκείνους τους κατοίκους της γης που δεν έχουν αληθινή αγάπη για τη δικαιοσύνη, θα υπήρχαν ‘πόλεμοι και ακαταστασίες’ θα ‘ηγείρετο έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας’ σε παγκόσμιο πόλεμο. (Λουκάς 21:9, 10, 31· Αποκάλυψις 6:1-4) Η μεγαλύτερη και καταστρεπτικώτερη σφαγή της ανθρώπινης ιστορίας έγινε στη γενεά μας στους δυο παγκοσμίους πολέμους. Και από το τέλος του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου έγιναν πάνω από τριακόσιοι πόλεμοι ή βίαιες εξεγέρσεις, δηλαδή κατά μέσον όρον ένας κατά μήνα! Αυτό που προείπε η Γραφή συμφωνεί με ό,τι συνέβη στην πραγματικότητα. Αυτό το βιβλίο δεν μας δίνει ψευδείς ελπίδες.
13 Η Γραφή αποκαλύπτει επίσης την πραγματική πηγή του προβλήματος. Δείχνει ότι ο πόλεμος δεν προκαλείται από σφαίρες, βόμβες ή θωρηκτά, αλλά από ανθρώπους, από την ανθρώπινη ιδιοτέλεια. (Ιάκωβος 4:1-3) Αν πρόκειται οι άνθρωποι να επιτύχουν διαρκή ειρήνη, θα πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουν τη νοοτροπία των ανθρώπων σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Αλλ’ αν κρίνωμε από την ανθρώπινη πείρα στη διάρκεια των αιώνων, θα λέγαμε ότι μια τέτοια αλλαγή είναι πιθανή; Τι θα λέγαμε για την ιστορία αυτής της γενεάς; Δείχνει ότι είναι κοντά μια τέτοια αλλαγή—ότι οι άνθρωποι παντού εγκαταλείπουν την ιδιοτέλειά τους, τον διαιρετικό τους εθνικισμό, τα φυλετικά τους μίση, την εμπορική τους πλεονεξία; Ασφαλώς όχι! Και η Βίβλος λέγει την αλήθεια ότι όταν οι άνθρωποι επιζητούν ειρήνη μόνο και μόνο για να συνεχίσουν τις ιδιοτελείς των επιδιώξεις, δεν θα επιτύχουν ποτέ.—Ησαΐας 57:19-21· 59:7, 8.
ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΡΗΞΙ ΤΗΣ «ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΗΣ ΒΟΜΒΑΣ»;
14-17. (α) Πόσο γρήγορα αυξάνει ο πληθυσμός της γης και τι σημαίνει αυτό ως προς το πρόβλημα της προμηθείας τροφής; (β) Τι λέγουν οι ίδιοι οι επιστήμονες για το αν έχουν την αναγκαία λύσι;
14 Ο πληθυσμός της γης έφθασε για πρώτη φορά το ένα δισεκατομμύριο στις αρχές του δεκάτου ενάτου αιώνος. Το 1930 είχε αυξηθή σε δύο δισεκατομμύρια. Υπάρχουν τώρα πάνω από 3,6 δισεκατομμύρια κάτοικοι στη γη και υπολογίζουν ότι ο αριθμός θα υπερβή τα έξη δισεκατομμύρια στα επόμενα τριάντα χρόνια! Τι σημαίνει αυτό;
15 Σημαίνει ότι κάθε μέρα προστίθενται περίπου 200.000 στόματα για να τραφούν, και τα περισσότερα απ’ αυτά βρίσκονται σε περιοχές όπου εκατομμύρια υποφέρουν ήδη από φτώχεια, πείνα και ασθένεια. Ο Γιοργκ Μπόργκστρομ, καθηγητής της γεωπονίας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, είπε:
«Οποιοσδήποτε νομίζει ότι η παρούσα παγκόσμια κρίσις πρωτεϊνών πρόκειται να κοπάση και να παρέλθη μόνη της, θα πρέπει να θυμηθή το εξής: οι πεινασμένοι του κόσμου πολλαπλασιάζονται δυο φορές ταχύτερα από τους ανθρώπους που τρέφονται καλά».4
16 Δεν ανέπτυξαν, όμως, οι επιστήμονες γεωπόνοι νέες ποικιλίες ρυζιού, σίτου και αραβοσίτου μεγάλης αποδοτικότητος, πράγμα που χαιρετίσθηκε ως η «πράσινη επανάστασις»; Ναι, αλλά θα λύση το παγκόσμιο πρόβλημα της πείνας; Όλο και περισσότεροι εμπειρογνώμονες επί των τροφίμων λέγουν τώρα, Όχι. Πολλοί προειδοποιούν ότι οι νέες ποικιλίες σιτηρών μπορεί ακόμη και να συμβάλουν στην πείνα. Πώς; Το 1971 ένα τηλεγράφημα του Ηνωμένου Τύπου ανέφερε:
«Οι νέες διασταυρώσεις δεν είναι τόσο ανθεκτικές στις ασθένειες όσο οι παλαιότεροι τύποι. Υπάρχει πιθανότης να εξαλειφθή ολόκληρη η παραγωγή μιας χώρας—ίσως και η παγκόσμια παραγωγή—από μια νέα ασθένεια των φυτών. Αυτό σχεδόν συνέβη πέρυσι στις Ηνωμένες Πολιτείες με την παραγωγή του αραβοσίτου».5
17 Στην πραγματικότητα, οι ίδιοι οι επιστήμονες ομολογούν συχνά ότι δεν έχουν τη λύσι, όπως είπε ένας διακεκριμένος βιολόγος:
«Μερικοί έχουν τη γνώμη ότι η μάχη χάθηκε πια για τη διατροφή του παγκοσμίου πληθυσμού, και ότι προβλέπεται αναπόφευκτα ότι μέχρι το 1985 θα έχωμε παγκόσμια έλλειψι τροφίμων ώστε εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα πεθάνουν από πείνα. Πρέπει να ομολογήσω ότι προς το παρόν δεν βλέπω κάποιο εκτεταμένο εντατικό πρόγραμμα που θα με ωδηγούσε να διαφωνήσω μ’ αυτό το συμπέρασμα».6
18-21. (α) Τι προείπε η Γραφή γι’ αυτή την κατάστασι; (β) Μήπως η περικοπή των στρατιωτικών δαπανών θα έλυνε το πρόβλημα; (γ) Γιατί δημιουργήθηκε μια τόσο σοβαρή κατάστασις;
18 Με όλη τη γεωπονική της επιστήμη, η σύγχρονη κοινωνία δεν μπόρεσε ν’ αποφύγη αυτές ακριβώς τις συνθήκες για τις οποίες η Γραφή προειδοποίησε. Αυτή προείπε με ακρίβεια ότι θα υπήρχαν σοβαροί λιμοί σε παγκόσμια κλίμακα στη διάρκεια της «συντέλειας του αιώνος».—Ματθαίος 24:3, 7· Αποκάλυψις 6:5-8.
19 Μεγάλο μέρος του προβλήματος οφείλεται, όχι κυρίως στις γεωπονικές μεθόδους, αλλά στους ανθρώπους και στη στάσι τους που είναι αντίθετη με τις Βιβλικές αρχές. Επί δεκαετίες τώρα τα έθνη εξώδευσαν υπέρογκα χρηματικά ποσά σε εξοπλισμούς, ενώ εκατομμύρια σε όλη τη γη αντιμετωπίζουν λιμοκτονία. Σύμφωνα με μια ανακοίνωσι των Ηνωμένων Εθνών, στα πρόσφατα έτη τα έθνη ξοδεύουν 200 δισεκατομμύρια δολλαρια ετησίως για τις ένοπλες δυνάμεις τους. Αυτό υπερβαίνει το σύνολο του ετησίου εισοδήματος του ενός τρίτου του πληθυσμού της γης!
20 Ακόμα και αν περιέκοπταν τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, το διηρημένο οικονομικό σύστημα του κόσμου δεν θα έφερνε καμμιά πραγματική ανακούφισι στο πρόβλημα. Ακόμη και όταν υπάρχουν τρόφιμα, η επιθυμία για μεγάλα κέρδη συχνά παρεμποδίζει τη διανομή τους σ’ εκείνους που έχουν ανάγκη. Σε μερικές χώρες, οι κυβερνήσεις πληρώνουν τους κτηματίες να μη παράγουν ωρισμένα προϊόντα και μερικές φορές, όταν η υπερπαραγωγή είναι δυνατόν να προκαλέση ελάττωσι των τιμών, καταστρέφουν ακόμη και τις εσοδείες.
21 Πόσο διαφορετικά είναι όλ’ αυτά από τις αρχές που εκτίθενται στη Γραφή που ενθαρρύνει μια στάσι αγάπης προς εκείνους που έχουν ανάγκη! (Δευτερονόμιον 24:19-21) Οι άνθρωποι έχουν οικοδομήσει τα οικονομικά τους συστήματα επάνω στην ιδιοτέλεια και αντί να φέρουν ειρήνη και ασφάλεια, δημιούργησαν μια κατάστασι που απειλεί να έχη καταστρεπτικές συνέπειες. Αργά ή γρήγορα οι άνθρωποι ‘θερίζουν ό,τι έχουν σπείρει’, ακριβώς όπως λέγει η Γραφή.—Γαλάτας 6:7.
ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΚΑΜΟΥΝ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΗ ΓΗ;
22-25. (α) Πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα της μολύνσεως; (β) Μολονότι μερικοί αποβλέπουν στην ανθρώπινη επιστήμη να βρη τη λύσι, τι λέγουν οι ίδιοι οι επιστήμονες;
22 Από δεκαετίες τώρα οι άνθρωποι διεξάγουν πόλεμο με αυτή τη γη επάνω στην οποία ζουν. Πώς; Με παγκόσμια μόλυνσι. Τα δηλητηριώδη απορρίμματα της βιομηχανίας έχουν μολύνει το νερό που πίνομε, τον αέρα που αναπνέομε και την τροφή που τρώμε, μέχρι του σημείου που ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ απομακρύνη αυτή τη μόλυνσι. Έτσι ο άνθρωπος έθεσε σε κίνδυνο τα πιο βασικά στοιχεία από τα οποία εξαρτάται η ζωή.
23 Αυτοί που εμπιστεύονται σε ανθρώπους να εξασφαλίσουν ειρήνη και ασφάλεια λέγουν ότι ο άνθρωπος θα βρη το μέσον να επιβιώση από αυτή την κρίσι, όπως έγινε και σε περασμένες κρίσεις. Πιστεύουν ότι η ανθρώπινη επιστήμη θα βρη τη λύσι.
24 Αλλά σημειώνομε ακόμη μια φορά ότι εκείνοι που εκφράζουν σήμερα τις πιο μεγάλες αμφιβολίες είναι οι ίδιοι οι επιστήμονες. Σημειώστε τα ακόλουθα:
«Ο Δρ. Ουίλλιαμ Δ. Μακ Ελρόυ, τέως διευθυντής του Εθνικοί Ιδρύματος Επιστημών είπε τελευταίως ότι μια φυσική αντίρρησις στην απειλή που εγείρεται από τη μόλυνσι είναι ότι ο άνθρωπος επέζησε από άλλους κίνδυνους προηγουμένως και μπορεί να επιζήση και πάλι. Αυτό, δυστυχώς, ‘δεν συμφωνεί καθόλου με τα γεγονότα. Η καθαρή και απλή αλήθεια σήμερα είναι ότι η επιβίωσις του ανθρώπου σε μια παραδεκτή κοινωνία δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη . . . Η αυτοκαταστροφή από εκφυλισμό του περιβάλλοντος είναι πραγματικά δυνατή’».—Ατλάντα Τζόρναλ.7
25 Οι άνθρωποι μπορούν να εφευρίσκουν και να κάνουν ομαδική παραγωγή μηχανών που δημιουργούν μια εκβιομηχανοποιημένη κοινωνία. Αλλά με το να χρησιμοποιούν τις μηχανές φθείρουν το ίδιο τους το περιβάλλον, όπως λέγει μια αυθεντία επί της μολύνσεως, ο Δρ. Ρενέ Ντυμπός:
«Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει πιθανότης να λυθή το πρόβλημα της μολύνσεως—ούτε τα άλλα προβλήματα που απειλούν την ανθρώπινη ζωή—αν παραδεχθούμε την ιδέα ότι η τεχνολογία πρόκειται να κυβερνά το μέλλον μας».8
26-28. (α) Προείπε η Γραφή την κρίσιμη κατάστασι που επικρατεί σήμερα στη γη; (β) Ποια είναι η πραγματική πηγή των προβλημάτων της μολύνσεως; (γ) Σχετικά με τα προβλήματα της μολύνσεως, ποια ζωτική γνώσι στερούνται οι επιστήμονες, αλλά ποιος την έχει;
26 Και πάλι η Γραφή προείπε με πόση απερισκεψία θα χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος τους πόρους της γης. Η προφητεία στην Αποκάλυψι 11:18 προείπε τον καιρό που ο Θεός θα πρέπει να αναλάβη δράσι για να ‘διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην’.
27 Για μια φορά ακόμη γίνεται φανερό ότι η Γραφή με αξιοπιστία επισημαίνει την πραγματική πηγή των προβλημάτων της μολύνσεως. Μήπως είναι η βιομηχανία και οι μηχανές; Όχι κυρίως. Οι άνθρωποι είναι κυρίως εκείνοι που προξενούν τη μόλυνσι. Το κάνουν αυτό από ιδιοτελή επιθυμία ή από άγνοια ή και από τα δυο. Έχουν οικοδομήσει τα παρόντα οικονομικά των συστήματα για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των, αλλά τώρα αντιλαμβάνονται ότι αυτά τα συστήματα καταστρέφουν εκείνα ακριβώς τα πράγματα που χρειάζονται για ν’ απολαμβάνουν τη ζωή.
28 Πολλά λέγονται, βέβαια, σήμερα για την οικολογία και την έρευνα του περιβάλλοντος της γης. Εν τούτοις, οι επιστήμονες ακόμη δεν κατανοούν πλήρως πώς λειτουργούν τα «οικοσυστήματα» (οι βιολογικές σχέσεις από τις οποίες εξαρτάται η ζωή) της γης. Το περιοδικό Τάιμ λέγει γι’ αυτά τα οικοσυστήματα:
«Και το απλούστερο ακόμη είναι τόσο περίπλοκο που και ο μεγαλύτερος ηλεκτρονικός εγκέφαλος δεν μπορεί να το αναλύση».9
Ομολογουμένως οι άνθρωποι δεν κατανοούν την περίπλοκη οικολογία της γης. Αλλ’ ο Θεός την κατανοεί διότι την εδημιούργησε. Δεν είναι σοφό και πρακτικό ν’ αποβλέπωμε στον Δημιουργό αυτών των πραγμάτων να προμηθεύση τη λύσι στα προβλήματα;
ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΙ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
29-31. (α) Πόσο διαδεδομένο είναι το πρόβλημα του εγκλήματος; (β) Γιατί η ψήφισις νέων νόμων δεν θα μπορούσε να μειώση το έγκλημα; (γ) Τι δείχνει ότι η υλική ευημερία δεν λύνει το πρόβλημα;
29 Μολονότι η μόλυνσις εκθέτει σε κίνδυνο τα απαραίτητα πράγματα για την ανθρώπινη ύπαρξι, εν τούτοις η αύξησις του εγκλήματος φοβίζει τους περισσοτέρους ανθρώπους. Οι εγκληματίες στερούν την προσωπική ασφάλεια όλο και περισσοτέρων ανθρώπων, όχι μόνον στις μεγαλουπόλεις, αλλά και στις μικρές πόλεις και τις αγροτικές περιοχές. Δεν κινδυνεύει μόνον η περιουσία, αλλά συχνά και αυτό το ίδιο το άτομο. Μπορούν οι άνθρωποι να σας προστατεύσουν πραγματικά από αυτούς τους κινδύνους;
30 Μπορούν να το κάμουν με νέα νομοθεσία; Ήδη υπάρχουν εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες νόμοι στα νομικά βιβλία του κόσμου. Εν τούτοις αυτοί δεν σταμάτησαν την αύξησι του εγκλήματος. Βαθειά ριζωμένη διαφθορά επίσης εισχωρεί συχνά ακόμη και μέσα στα ίδια τα εκτελεστικά σώματα του νόμου. Η ανεντιμότης στις υψηλές θέσεις μπορεί να εκμηδενίση τις προσπάθειες εντίμων αξιωματούχων επιβολής του νόμου. Και παραμένει το γεγονός ότι η δικαιοσύνη δεν μπορεί να εισαχθή στις καρδιές των ανθρώπων με νόμους.
31 Μήπως η λύσις μπορεί να βρεθή σε νέες μεθόδους ανακαλύψεως και αναχαιτίσεως του εγκλήματος; Για κάθε νέα μέθοδο που χρησιμοποιείται, οι εγκληματίες επινοούν νέους τρόπους για να την υπερπηδήσουν. Τότε, μήπως θα λύση το πρόβλημα η αύξησις της ευημερίας σ’ ένα ανθρωποποίητον «αιώνα ειρήνης»; Θα ήταν ασφαλώς σφάλμα να συμπεράνωμε ότι το έγκλημα είναι χαρακτηριστικό των πτωχών. Για παράδειγμα, παραθέτομε την ακόλουθη ανακοίνωσι:
«Ο αριθμός των εγκλημάτων που διεπράχθησαν από επιχειρηματίες και επαγγελματίες στην Αυστραλία αυξήθηκε σε καταπληκτικό βαθμό τα τελευταία δύο ή τρία χρόνια».—Δη Ωστράλιαν.10
Επίσης, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης αναφέρουν ότι η κλοπή στην Γουώλ Στρητ, το οικονομικό κέντρο της Νέας Υόρκης, μοιάζει με «πεδίον ελευθέρας δράσεως», προσθέτοντας: «Όλοι κλέβουν—οι κλητήρες, οι υπάλληλοι, ακόμη και οι προϊστάμενοι».11 Τα γεγονότα δείχνουν ότι ο μεγαλύτερος βαθμός του εγκλήματος βρίσκεται στα πλουσιώτερα βιομηχανικά έθνη. Και κάτι που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι η αύξησις της χρήσεως ναρκωτικών.
32. Εκπληρώνεται εκείνο που προείπε η Γραφή γι’ αυτή την κατάστασι;
32 Αυτά που συμβαίνουν είναι όπως ακριβώς προείπαν προ πολλού οι Βιβλικές προφητείες. «Εν ταις εσχάταις ημέρες θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, . . . ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, . . . φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι». (2 Τιμόθεον 3:1-4) Ιδιαιτέρως αξιοσημείωτο είναι ότι αυτές οι συνθήκες, σύμφωνα μ’ αυτή την προφητεία, θα υπήρχαν μεταξύ προσώπων που θα ισχυρίζωνται ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά που αποδεικνύονται ψευδείς στον ισχυρισμό τους αυτό. (Εδάφιο 5) Και δεν είναι αλήθεια ότι σήμερα τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου είναι εκείνα που επλήγησαν σκληρότερα από το έγκλημα και τις άλλες κοινωνικές μάστιγες; Ο Ιησούς προείπε επίσης μια ‘αύξησι της ανομίας’ στην περίοδο ακριβώς προτού η βασιλεία του Θεού καταστρέψη τους ασεβείς για να κάμη τη γη ένα τόπο τον οποίον ‘οι πραείς θα κληρονομήσουν’. Αυτή η ‘αύξησις της ανομίας’ είναι γεγονός στη ζωή μας σήμερα.—Ματθ. 24:12· 5:5.
ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
33-38. (α) Ακόμη και αν οι άνθρωποι μπορέσουν να λύσουν όλα τα προβλήματα που είπαμε έως τώρα, ποιοι μεγαλύτεροι εχθροί της ειρήνης και ασφαλείας παραμένουν; (β) Τι ελπίδες έχουν οι ερευνηταί της ιατρικής στην υπερνίκησι των κυριωτέρων ασθενειών που προσβάλλουν το ανθρώπινο γένος;
33 Ας υποτεθή ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε να λύση τα προβλήματα του πολέμου, της φτώχειας, της πείνας, της μολύνσεως, του εγκλήματος και της τοξικομανίας. Θα σας έφερνε αυτό πλήρη ειρήνη και ασφάλεια; Όχι, διότι κάτι θα έλειπε ακόμη. Η ασθένεια και ο θάνατος θα εξακολουθούσαν ν’ απειλούν την ασφάλειά σας. Πράγματι, ποια έννοια ή αξία θα είχε η λύσις όλων των άλλων προβλημάτων αν επρόκειτο να βλέπη κανείς ένα αγαπητό μέλος της οικογενείας του να αρρωσταίνη και να πεθαίνη, ή να βλέπη ότι ο ίδιος προσεβλήθη από μια θανατηφόρο ασθένεια;
34 Εντυπωσιακή υπήρξε η ιατρική πρόοδος των τελευταίων ετών. Αλλά ποια πραγματική ασφάλεια μάς έφερε αυτό; Τι αναγνωρίζουν οι ίδιες οι ιατρικές αυθεντίες;
35 Μια δημοσίευσις στην Γουώλ Στρητ Τζόρναλ,12 κάτω από τον τίτλο «Η Επιστήμη Χάνει Έδαφος στον Πόλεμο Εναντίον της Ασθενείας στις Πτωχές Χώρες» δείχνει ότι τρεις ασθένειες (η ελονοσία, το τράχωμα και η σχιστοσωμίασις) πλήττουν τώρα 800 εκατομμύρια ανθρώπους σ’ αυτά τα έθνη. Εκτός αυτού, οι ιατρικές ανακοινώσεις δείχνουν ότι ο αριθμός των προσβεβλημένων αυξάνεται σταθερά. Έτσι, το ένα τέταρτο σχεδόν του παγκοσμίου πληθυσμού μαστίζεται απ’ αυτές και μόνον τις τρεις ασθένειες.
36 Ποια είναι η κατάστασις των πλουσιωτέρων εθνών; Εδώ τα καρδιακά νοσήματα προκαλούν τους πιο πολλούς θανάτους. Σ’ ένα πρόσφατο Συνέδριο επί της Πείνας και του Υποσιτισμού, τα καρδιακά νοσήματα χαρακτηρίσθηκαν ως «επιδημία». Στον Καναδά πλήττουν ένα στους τέσσερις ενηλίκους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες πάνω από 50 τοις εκατό των θανάτων κάθε χρόνο προέρχονται από καρδιακά νοσήματα, με πολλούς νεαρούς τώρα μεταξύ των θυμάτων. Και όμως, σύμφωνα μ’ ένα άρθρο στους Τάιμς της Νέας Υόρκης, «ο Δρ. Μώζες, μέλος της Αμερικανικής Καρδιολογικής Ενώσεως, είπε ότι οι γιατροί αναγνωρίζουν ότι δεν μπορούν να ‘καταπολεμήσουν’ τα καρδιακά νοσήματα».13
37 Αυξάνεται επίσης ο αριθμός των θυμάτων από την τρομερή ασθένεια του καρκίνου. Ποια ελπίδα έχομε για ανακούφισι; Ο Καθηγητής της Χειρουργικής του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, Χάρρυ Γκρούντφεστ, λέγει: «Έως τώρα έχομε μόνον αμυδρές ενδείξεις για τη φύσι του προβλήματος του καρκίνου—για να μη πούμε για τη λύσι του».14
38 Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι άνδρες της ιατρικής επιστήμης παραδέχονται ότι είναι απίθανο να βρεθούν στη διάρκεια της ζωής μας θεραπείες για τα καρδιακά νοσήματα, τον καρκίνο, την ελονοσία και άλλες πολύ θανατηφόρες ασθένειες. Ακόμη και αν μπορούσε να βρεθούν, αναγνωρίζουν οι ίδιοι ότι λίγο θα συντελούσε αυτό στην παράτασι του μέσου όρου ζωής των περισσοτέρων ατόμων. Οι άνθρωποι θα συνέχιζαν να γηράσκουν και να πεθαίνουν. Συνεπώς, ποια πραγματική ελπίδα ασφαλείας από την ασθένεια, το γήρας και τον θάνατο μπορούν να προσφέρουν οι άνθρωποι;
39. Που μπορούμε να μάθωμε την αιτία για την οποία η ανθρώπινη ζωή είναι τόσο σύντομη και γεμάτη προβλήματα;
39 Μολονότι εγράφησαν πριν από χιλιάδες χρόνια, πόσον αληθινά εν τούτοις εξακολουθούν να είναι και σήμερα τα λόγια της Γραφής στον Ιώβ 14:1, 2: «Άνθρωπος γεγεννημένος εκ γυναικός είναι ολιγόβιος, και πλήρης ταραχής· αναβλαστάνει ως άνθος, και κόπτεται· φεύγει ως σκιά, και δεν διαμένει». Η Γραφή φανερώνει επίσης την αιτία καθώς και την ταυτότητα του κυρίου, αοράτου υπαιτίου όλων των προβλημάτων του ανθρώπου, όπως θα δούμε αργότερα.
ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΣΕΤΕ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΣΑΣ;
40, 41. Τι νομίζετε—είναι ρεαλιστικό ν’ αποβλέπετε σε ανθρώπους να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο γένος ή είναι πιο ρεαλιστικά ότι μόνον ο Θεός μπορεί να το κάμη; Γιατί;
40 Με κάθε ειλικρίνεια, λοιπόν, είναι ρεαλιστικό να εμπιστευώμεθα στους ηγέτας του κόσμου ή σε άλλους ανθρώπους να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο γένος; Ή μήπως είναι πιο ρεαλιστικό να δεχθούμε τη λύσι που η Γραφή υποδεικνύει, δηλαδή, την επέμβασι του Θεού μέσω μιας δικαίας ουρανίας κυβερνήσεως; Προ πολλού ο θεόπνευστος ψαλμωδός έγραψε τα εξής λόγια:
«Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται. Μακάριος εκείνος, του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτού· τον ποιήσαντα τον ουρανόν, και την γην, την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς».—Ψαλμός 146:3-6, ΜΝΚ.
41 Μη λησμονήτε ποτέ ότι, ανεξαρτήτως του πόσο ειλικρινείς μπορεί να είναι οι άνθρωποι ή πόση επιρροή και δύναμι μπορεί να έχουν ως ηγέτες του κόσμου, όλοι είναι άνθρωποι θνητοί. Ανίκανοι να σώσουν τον εαυτό τους, πώς θα μπορούσαν να σώσουν τους άλλους;