Κεφάλαιο 1
Μπορεί να Υπάρξει Πραγματικά μια Ευτυχισμένη Ζωή;
«ΤΙ ωραία που είναι η ζωή!» Έτσι αισθάνεται κανείς όταν είναι ευτυχισμένος. Αλλά αν είμαστε ρεαλιστές θα παραδεχτούμε ότι η ζωή δεν είναι πάντα ωραία. Υπάρχουν προβλήματα. Αυτά μπορεί να είναι τόσο πολλά και τόσο σοβαρά ώστε η πραγματική ευτυχία να φαίνεται σαν όνειρο. Δεν υπάρχει άραγε λύση σ’ αυτά τα προβλήματα;
2 Όπως ξέρετε μια ευτυχισμένη ζωή εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Για ν’ απολαμβάνουμε τη ζωή, χρειαζόμαστε αρκετή τροφή και κατάλληλο ντύσιμο. Χρειαζόμαστε ένα σπίτι όπου να μπορούμε να βρούμε προστασία και ξεκούραση. Αυτά όμως είναι μόνο τα βασικά πράγματα. Χρειαζόμαστε ακόμη ευχάριστη συντροφιά και καλή υγεία.
3 Αλλά κι εκείνοι ακόμη που έχουν σ’ ένα βαθμό αυτά τα πράγματα, πάλι μπορεί να ποθούν μια αληθινή ευτυχία. Το είδος της εργασίας που κάνει κανείς, ή οι συνθήκες κάτω από τις οποίες είναι αναγκασμένος να εργάζεται, μπορεί να του στερούν τη χαρά. Επίσης, σε πολλές οικογένειες υπάρχει ασυμφωνία στα αντρόγυνα ή ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πάνω απ’ όλους μας κρέμεται η πιθανότητα της αρρώστιας και του αιφνίδιου θανάτου. Πιστεύετε ότι είναι δυνατό να λυθούν τα προβλήματα αυτά καθώς κι άλλα με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουμε να βρούμε αληθινή ευχαρίστηση; Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι που δείχνουν ότι αυτό μπορεί να γίνει. Ωστόσο για ν’ απολαύσει κανείς μια ευτυχισμένη ζωή, χρειάζεται πρώτα κάτι που δεν το έχουν όλοι—ένα σκοπό για τον οποίο να ζει κανείς.
4 Για να είστε αληθινά ευτυχισμένος, η ζωή σας πρέπει να έχει κάποιο νόημα. Ο Καθηγητής Σ. Μ. Ζούραρντ, στο βιβλίο του «Ο Διαφανής Εαυτός Μας», γράφει:
«Ένας άνθρωπος ζει όσο καιρό γνωρίζει ότι η ζωή του έχει νόημα και αξία, και όσο καιρό έχει κάτι για το οποίο να ζει . . . Μόλις αυτό το νόημα, η αξία και η ελπίδα εξαφανιστούν από τη ζωή του αρχίζει να παύει να ζει· αρχίζει να πεθαίνει.»
Αυτό το παραδέχονται τώρα ακόμη και στη βιομηχανία. Μια Καναδική έρευνα για τις απουσίες από την εργασία έκανε τα παρακάτω σχόλια:
«Οι άνθρωποι αναζητούν νόημα στη ζωή τους και δεν ικανοποιούνται πια να είναι άχρηστα, χωρίς προσωπικότητα εξαρτήματα στο μηχανισμό της κοινωνίας».—«Άτλας Γουόρλντ Πρες Ρηβιού».
5 Αυτό βοηθάει να καταλάβουμε γιατί πολλοί από τους πλούσιους δεν είναι πραγματικά ικανοποιημένοι. Βέβαια, τρώνε, κοιμούνται, έχουν οικογένεια και απολαμβάνουν μερικές χαρές και ανέσεις της ζωής. Αλλά ίσως να σκέπτονται ότι το ίδιο κάνουν και πολλά ζώα. Πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο στη ζωή.
6 Ούτε πάλι, το μόνο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι η μακροζωία. Πολλοί ηλικιωμένοι άνθρωποι γνωρίζουν από πείρα ότι η μακροζωία, χωρίς το αίσθημα ότι εκπληρώνουμε ένα σκοπό, ή ότι είμαστε χρήσιμοι, είναι ανιαρή. Το έχετε διαπιστώσει αυτό;
7 Η έλλειψη ενός ευγενικού σκοπού στη ζωή δεν περιορίζεται σε άτομα προχωρημένης ηλικίας. Μια έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο Ντέιτο Μπούνκα της Ιαπωνίας, αποκάλυψε ότι σε 1.500 φοιτητές ανωτέρων σχολών, το 50 τα εκατό από τα κορίτσια και το 34 τα εκατό από τα αγόρια είχαν ήδη σκεφτεί την αυτοκτονία. Γιατί; Ο κυριότερος από τους λόγους που δόθηκαν ήταν ότι «η ζωή τους δεν είχε νόημα». Και μήπως διαφέρει πολύ η κατάσταση στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αφρική; Η παγκόσμια άνοδος των αυτοκτονιών δείχνει ότι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και βαρέθηκαν να ζουν.
8 Ίσως εμείς να μην αισθανόμαστε τόσο απελπισμένοι. Μπορεί να βλέπουμε ότι παρά τα προβλήματα μπορούμε να βρούμε λίγη ευτυχία. Δεν μπορούμε όμως ν’ αποφύγουμε το ερώτημα, Έχει η ζωή πραγματικό νόημα; Πώς μπορώ να είμαι ευτυχισμένος συνεχώς;
9 Πριν από αιώνες ένας βασιλιάς εξέτασε πολλές από τις επιδιώξεις της ζωής—την απόκτηση οικογένειας, τα πλούτη, τη βελτίωση της ατομικής εκπαιδεύσεως, την απόλαυση καλής τροφής και την ανέγερση επιβλητικών κτιρίων. Αυτά τα πράγματα μπορεί να φαίνονται ευχάριστα. Όμως, διαπίστωσε ότι μπορούν να φέρουν και πολλή στενοχώρια. Ρώτησε:
«Διότι τις ωφέλεια εις τον άνθρωπον από παντός του μόχθου αυτού και από της θλίψεως της καρδίας αυτού, εις τα οποία μοχθεί υπό τον ήλιον; Επειδή πάσαι αι ημέραι αυτού είναι πόνος, και οι μόχθοι αυτού λύπη· και την νύκτα έτι η καρδία αυτού δεν κοιμάται· είναι και τούτο ματαιότης.»a
10 Αυτή τη ματαιότητα τόνισε αργότερα όταν περιέγραψε τι περιμένει τον άνθρωπο ύστερα από λίγα χρόνια ζωής—εξασθενημένη όραση, αδύνατα χέρια και πόδια, χαλασμένα ή πεσμένα δόντια, ανήσυχος ύπνος και τελικά θάνατος.b
11 Έτσι ακόμη κι αν νομίζουμε ότι μπορεί να βρεθεί ευτυχία στη ζωή, πάλι υπάρχουν πολύπλοκα ερωτήματα που μας επηρεάζουν όλους. Και ιδιαίτερα τώρα. Γιατί; Ο δημοσιογράφος Βέρμοντ Ρόυστερ είπε ότι μέσα σε πενήντα περίπου χρόνια οι άνθρωποι προχώρησαν πολύ σε γνώση και σε τεχνολογία και κατόπιν προσθέτει:
«Τι περίεργο πράγμα. Όταν εξετάζουμε τον ίδιο τον άνθρωπο, τις ανησυχίες του, τη θέση του σ’ αυτό το σύμπαν, ελάχιστα έχουμε προχωρήσει από τότε που άρχισε ο χρόνος. Μας έχουν μείνει ακόμη ερωτήματα για το ποιοι είμαστε, γιατί υπάρχουμε καθώς και για το πού πηγαίνουμε.»—Σάιενς Ντάιτζεστ.
12 Βέβαια, μπορεί κανείς να προσπαθεί απλώς ν’ αγνοεί αυτά τα ερωτήματα και ‘να χαίρεται τη ζωή’. Μπορεί να υπάρχουν πολλές γνώμες για το πώς θα βρούμε ευχαρίστηση στη ζωή παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Αλλά δεν είναι ρεαλιστικό να περνάει κανείς μια απατηλή ζωή.c Η ζωή μας θα είχε πραγματικό νόημα και βάση για ευτυχία, αν μπορούσαμε ν’ αρχίσουμε να κατανοούμε, «ποιοι είμαστε, γιατί υπάρχουμε και πού πηγαίνουμε». Μπορεί να γίνει αυτό;
13 Άνθρωποι που κάνουν βαθιές σκέψεις συχνά συμπεραίνουν ότι οι απαντήσεις εξαρτώνται από το βασικό ερώτημα, ‘Υπάρχει Θεός;’ Αν υπάρχει Θεός, λογικό είναι ότι θα γνωρίζει πώς γίναμε, γιατί υπάρχουμε και πού πηγαίνουμε. Θα γνωρίζει επίσης γιατί υπάρχει το κακό, αν θα τερματιστεί, και αν ναι, πώς. Θα γνωρίζει επίσης τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνει η ζωή μας πιο ευτυχισμένη και με περισσότερο νόημα. Έτσι ρωτάμε ‘Υπάρχει Θεός;’
[Υποσημειώσεις]
a Εκκλησιαστής 2:22, 23, στην Αγία Γραφή.
c Παράβαλε με Εκκλησιαστή 7:2-6.
[Ερωτήσεις Μελέτης]
Τι χρειάζεται για να είμαστε ευτυχισμένοι στη ζωή; (1-10)
Τι ζητήματα αντιμετωπίζουμε στη ζωή, και πώς περιλαμβάνεται σ’ αυτά η πίστη στον Θεό; (11-13)
[Πλαίσιο στη σελίδα 7]
‘ΑΞΙΖΕΙ Η ΖΩΗ ΝΑ ΤΗ ΖΟΥΜΕ;’
Η Μισέλ, μια Γαλλίδα, αφηγείται ότι εγκατέλειψε το σπίτι και τον τόπο της «για να ξεφύγω από τον υποκριτικό κόσμο και από την απογοήτευση που μου έφερναν όλοι γύρω μου». Έπειτα—
«Άρχισα τις ανηθικότητες, τα ναρκωτικά και τις επικίνδυνες παρέες. Η αστυνομία και η Ιντερπόλ με παρακολουθούσαν. Παραλίγο να πέσω θύμα των εμπόρων της πορνείας. Ταξιδεύοντας από τόπο σε τόπο, ζητώντας μια εξήγηση για την ύπαρξή μας, ήρθα σ’ επαφή με διάφορα θρησκευτικά δόγματα. Αλλά δεν έβρισκα ότι αξίζει να ζει κανείς. Αισθανόμουν άχρηστη και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να πεθάνω».
[Πλαίσιο στη σελίδα 9]
ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΕ ΑΜΗΧΑΝΙΑ
Ένας άνθρωπος στην Ιαπωνία που λέγεται Γιαμαμότο διηγείται:
«Ενώ προετοιμαζόμουν για τις κολλεγιακές εισαγωγικές εξετάσεις πριν από λίγα χρόνια, δαπανούσα μεγάλο μέρος του χρόνου μου στο να κάνω σκέψεις για το νόημα και το σκοπό της ζωής. Όσο περισσότερο μελετούσα φιλοσοφικά βιβλία, τόσο περισσότερο απογοητευόμουν. Αφού πέρασα τις εξετάσεις μου, προσχώρησα σ’ ένα πολιτικό κόμμα. Αλλά βλέποντας όλη την κακία ολόγυρά μου, αντιμετώπισα πάλι το ερώτημα, ‘Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής;’»
Δεν βρήκε ικανοποιητικές απαντήσεις στις φιλοσοφίες των ανθρώπων, οι οποίοι όπως είναι φανερό, δεν έλυσαν τα προβλήματα της ανθρωπότητας. Ούτε από τη μελέτη της ιστορίας ή από την πείρα του στην πολιτική, έβλεπε ότι κάποια ανθρώπινη κυβέρνηση κατέχει την απάντηση. Οι άνθρωποι δοκίμασαν όλα τα είδη των κυβερνήσεων, κι όμως το ερώτημα για το νόημα της ζωής παρέμενε. Ο Ιάπωνας αυτός πρόσθεσε ακόμη:
«Άρχισα να ζω μια ζωή απολαύσεων, κι αυτό το έκανα εν μέρει από απελπισία. Αλλά γρήγορα ένιωσα πόσο ανόητο ήταν αυτό. Τελικά έφτασα στο συμπέρασμα ότι η απάντηση στο ερώτημα που με κρατούσε σε αμηχανία τόσο καιρό για το σκοπό της ζωής, εξαρτιόταν από το αν υπάρχει Θεός ή όχι».
[Ολοσέλιδη εικόνα στη σελίδα 4]