Κεφάλαιο 18
Υπάρχει Κάτι Καλό σε Όλες τις Θρησκείες;
ΟΤΑΝ γίνεται συζήτηση για θρησκεία, πολλοί άνθρωποι λένε, ‘Υπάρχει κάτι καλό σ’ όλες τις θρησκείες’, ή ‘Όλες οι θρησκείες είναι απλώς διάφοροι δρόμοι που οδηγούν στον Θεό’.
2 Είναι ευνόητο γιατί οι άνθρωποι μπορεί να βρίσκουν κάτι καλό σχεδόν σε κάθε θρησκεία, επειδή οι περισσότερες θρησκείες μιλάνε γι’ αγάπη και κατακρίνουν το φόνο, την κλοπή και το ψέμα. Θρησκευτικές ομάδες έχουν στείλει ιεραποστόλους για να ιδρύουν νοσοκομεία και να βοηθάνε τους φτωχούς. Ιδιαίτερα στους τελευταίους δύο αιώνες είχαν συμμετοχή στη μετάφραση και διάθεση της Αγίας Γραφής, βοηθώντας έτσι να ωφεληθούν περισσότεροι άνθρωποι από τον Λόγο του Θεού. (2 Τιμόθεον 3:16) Όμως οφείλουμε να διερωτηθούμε: Πώς βλέπουν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός τις διάφορες θρησκείες;
Η ΣΩΣΤΗ ΟΔΟΣ—ΜΙΑ ΣΤΕΝΗ ΟΔΟΣ
3 Μερικοί άνθρωποι που νομίζουν ότι υπάρχει κάτι καλό σ’ όλες τις θρησκείες νομίζουν ότι είναι στενοκεφαλιά το να πιστεύουμε ότι ο Θεός δεν θα δεχόταν τους περισσότερους ανθρώπους οποιαδήποτε κι αν είναι η θρησκεία τους. Αλλά ο Ιησούς, που γνώριζε και αντανακλούσε τις σκέψεις του Πατέρα του, είχε διαφορετική άποψη. (Ιωάννης 1:18· 8:28, 29) Ασφαλώς κανένας μας δεν θα ήθελε να κατηγορήσει τον Γιο του Θεού ότι είναι στενής αντιλήψεως. Σκεφθείτε τι είπε στην επί του Όρους Ομιλία:
«Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν».—Ματθαίος 7:13, 14.
4 Τι απαιτείται για να είμαστε σ’ αυτή τη στενή οδό και να έχουμε την επιδοκιμασία του Θεού; Μερικοί, που συμβαδίζουν με το σύγχρονο φιλελεύθερο ή γενικά παραδεκτό πνεύμα, θ’ απαντούσαν, ‘Κάνε το καλό και απόφευγε να βλάπτεις τους άλλους’, ή, ‘Εκείνο που χρειάζεστε είναι να δεχτείτε τον Ιησού σαν τον Κύριο σας’. Αλλά ο Ιησούς είπε ότι απαιτούνται πολύ περισσότερα:
«Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ Κύριε, Κύριε· αλλ’ Ο ΠΡΑΤΤΩΝ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσι ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν».—Ματθαίος 7:21-23.
5 Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς συμβούλευσε να μην κρίνουμε τα ασήμαντα σφάλματα των άλλων. (Ματθαίος 7:3-5· Ρωμαίους 14:1-4) Αλλά στο ζωτικό ζήτημα της θρησκείας, επιβεβαίωσε με το δικό του παράδειγμα την ανάγκη να προσηλωνόμαστε στην Αγία Γραφή, και να πράττουμε το θέλημα του Πατέρα. Ο Ιησούς κατέκρινε πράξεις και διδασκαλίες που ήταν αντίθετες στον Λόγο του Θεού. Γιατί; Διότι γνώριζε ότι η θρησκεία χρησιμοποιείται από τον Διάβολο για να παγιδεύσει τους ανθρώπους. (2 Κορινθίους 4:4) Το μέσον του Σατανά είναι η απάτη, η οποία όμως παρουσιάζεται μ’ έναν τρόπο που την κάνει ελκυστική. (Γένεσις 3:4, 5· 1 Τιμόθεον 4:1-3) Ακόμη και μεταξύ εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί υπάρχουν θρησκευτικοί ηγέτες που εξυπηρετούν τις επιθυμίες του Διαβόλου. (2 Κορινθίους 11:13-15) Οι διδασκαλίες τους κακοπαριστάνουν τις γεμάτες αγάπη και γενναιοδωρία οδούς του Ιεχωβά. Μήπως είναι παράξενο, λοιπόν, ότι ο Ιησούς ξεσκέπασε τους θρησκευτικούς αρχηγούς που οι διδασκαλίες τους ήταν αντίθετες στις Άγιες Γραφές;—Ματθαίος 15:1-20· 23:1-38.
6 Πολλοί άνθρωποι κληρονόμησαν, σαν να λέμε, τη θρησκεία τους. Άλλοι συμβαδίζουν απλώς με τους πολλούς. Αλλά και αν ακόμη αυτό γίνεται με ειλικρίνεια, μπορεί να βάλει ένα άτομο στην ‘ευρεία οδό που οδηγεί στην απώλεια’. (Ιωάννης 16:2· Παροιμίαι 16:25) Ο απόστολος Παύλος (που λεγόταν επίσης Σαούλ) ήταν ζηλωτής στη θρησκεία του μάλιστα μέχρι του σημείου να καταδιώκει Χριστιανούς. Αλλά για να είναι ευπρόσδεκτος στον Θεό έπρεπε ν’ αλλάξει πορεία και ν’ ακολουθήσει ένα νέο τρόπο λατρείας. (1 Τιμόθεον 1:12-16· Πράξεις 8:1-3· 9:1, 2) Αργότερα, με θεία έμπνευση έγραψε ότι μερικοί πολύ θρησκευόμενοι «έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν [ακριβή γνώση]». (Ρωμαίους 10:2) Έχετε σεις επίγνωση [ακριβή γνώση] του θελήματος του Θεού που εκτίθεται στην Αγία Γραφή; Ενεργείτε σύμφωνα μ’ αυτό;
7 Αυτό μην το παίρνετε ελαφρά, νομίζοντας ίσως ότι κι αν ακόμη δεν είστε τελείως στο σωστό δρόμο ο Θεός θα δείξει κατανόηση χωρίς να χρειαστεί να κάνετε αλλαγές. Οι Γραφές δηλώνουν ότι το θέλημα του Θεού για τους ανθρώπους είναι «να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας», και κατόπιν να ζουν σύμφωνα μ’ αυτή. (1 Τιμόθεον 2:3, 4· Ιακώβου 4:17) Ο Θεός είπε από πριν ότι στις «έσχατες ημέρες» πολλοί άνθρωποι ‘θα είχαν μορφή ευσεβείας αλλά θα ηρνούντο τη δύναμή της’. Και πρόσταξε: «Και τούτους φεύγε».—2 Τιμόθεον 3:1-5.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ;
8 Μολονότι η λατρεία που δέχεται ο Θεός πρέπει να συμφωνεί με την «επίγνωση [ακριβή γνώση ΜΝΚ]», η έρευνα φανερώνει ότι πολλές εκκλησίες διδάσκουν δόγματα που συγκρούονται με την Αγία Γραφή. (Ρωμαίους 10:2) Για παράδειγμα, διατηρούν το αντιγραφικό δόγμα ότι ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή. (Ιεζεκιήλ 18:4, 20· βλέπε σελίδα 115.) ‘Είναι αυτή η διδασκαλία τόσο κακή;’ διερωτώνται μερικοί. Μην ξεχνάτε ότι το πρώτο ψέμα του Σατανά ήταν ότι η αμαρτία δεν θα έφερνε το θάνατο. (Γένεσις 3:1-4) Μολονότι ο θάνατος είναι τώρα αναπόφευκτος, η διδασκαλία ότι ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή βοηθάει στη διάδοση του ψέματος του Σατανά. Αυτό οδήγησε εκατομμύρια ανθρώπους από φόβο να έχουν σχέσεις με δαίμονες που παρουσιάζονται σαν ψυχές των νεκρών. Και αυτό το δόγμα κάνει την αλήθεια της Αγίας Γραφής για μια μελλοντική ανάσταση των νεκρών να είναι χωρίς νόημα.—Πράξεις 24:15.
9 Αυτή η διδασκαλία επηρεάζει ακόμη και τη συμπεριφορά, γιατί πολλές θρησκείες δέχονται ή ενθαρρύνουν γιορτές και έθιμα βασισμένα στην πίστη της αθανασίας της ψυχής. Η γιορτή των Αγίων Πάντων, των Ψυχών και άλλες, είναι γιορτές αυτού του είδους που περιλαμβάνουν έθιμα που προέρχονται από μη Χριστιανικές θρησκείες.
10 Αυτή η ανάμιξη μη Χριστιανικών θρησκειών με τη δήθεν Χριστιανική θρησκεία γίνεται και σ’ άλλες γιορτές, όπως είναι η γιορτή των Χριστουγέννων. Ο Θεός οδήγησε τους Χριστιανούς να τηρούν την ανάμνηση του θανάτου του Ιησού, όχι τη γέννησή του. (1 Κορινθίους 11:24-26) Και η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε τον Δεκέμβριο, που είναι μια κρύα βροχερή εποχή στο Ισραήλ. (Λουκάς 2:8-11) Μπορείτε να ερευνήσετε σχεδόν οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια και θα δείτε ότι διάλεξαν την 25 Δεκεμβρίου επειδή ήταν ήδη μια Ρωμαϊκή γιορτή. Ο Σερ Τζαίημς Φρέιζερ παρατηρεί:
«Όλες οι ομοιότητες [Χριστουγέννων και Πάσχα] με τις ειδωλολατρικές γιορτές, είναι τόσο στενές και τόσο πολλές ώστε δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν τυχαίες. . . . [Οι κληρικοί] αντιλήφθηκαν ότι για να κατακτήσει τον κόσμο η Χριστιανοσύνη θα έπρεπε να χαλαρώσει τις πολύ αυστηρές αρχές του Ιδρυτή της, διευρύνοντας λίγο τη στενή πύλη που οδηγεί στη σωτηρία».—Δη Γκόλντεν Μπάου.
11 Ποιος άνθρωπος που αγαπά ειλικρινά τον Ιεχωβά, αφού μάθει την πραγματικότητα, θα εξακολουθούσε να παραδέχεται πεποιθήσεις και πράξεις βασισμένες σ’ έναν συμβιβασμό με την ειδωλολατρία; Σε μερικούς αυτές οι διδασκαλίες ή πράξεις μπορεί να φαίνονται ασήμαντα πράγματα. Αλλά η Αγία Γραφή καθαρά λέει: «Ολίγη ζύμη καθιστά όλον το φύραμα ένζυμον».—Γαλάτας 5:9.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ
12 Ο Ιησούς Χριστός ανέφερε άλλον έναν τρόπο για να μπορούμε να καθορίσουμε τη θρησκεία που είναι αποδεκτή από τον Ιεχωβά όταν είπε στους μαθητές του: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους». (Ιωάννης 13:34, 35) Πολλές εκκλησίες μιλάνε για εκδήλωση αγάπης, αλλά ενθαρρύνουν πραγματικά την εκδήλωση αγάπης σαν κι αυτή που έδειξε ο Ιησούς;
13 Έχουμε δει ως τώρα ότι οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων ζούσαν σύμφωνα με τα προφητικά λόγια του εδαφίου Ησαΐα 2:4. «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον». (Βλέπε σελίδες 166, 167.) Τι θέση πήραν οι εκκλησίες και οι κληρικοί τους; Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν από προσωπική τους πείρα ότι οι εκκλησίες επιδοκίμασαν και ευλόγησαν τους πολέμους—Καθολικοί να σκοτώνουν Καθολικούς, Προτεστάντες να σκοτώνουν Προτεστάντες. Αυτό ασφαλώς δεν συμφωνεί με το υπόδειγμα που είχε θέσει ο Ιησούς. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν εκείνοι που ισχυρίζονταν ότι τα εθνικά συμφέροντα ήταν σε κίνδυνο και επιδοκίμασαν τη θανάτωση του Ιησού.—Ιωάννης 11:47-50· 15:17-19· 18:36.
14 Επιπλέον για να μπορέσετε να καθορίσετε αν μια θρησκευτική ομάδα έχει την επιδοκιμασία του Θεού, εξετάστε αν υποστηρίζει τους ηθικούς κανόνες του και δεν παραβλέπει τις παραβάσεις. Ο Ιησούς προσπάθησε να βοηθήσει ανθρώπους φορτωμένους με αμαρτίες, στους οποίους περιλαμβάνονταν μέθυσοι και πόρνες. Οι μαθητές του όφειλαν να κάνουν το ίδιο. (Ματθαίος 9:10-13· 21:31, 32· Λουκάς 7:36-48· 15:1-32) Και αν αμάρτανε κάποιος που είχε ήδη γίνει Χριστιανός, οι άλλοι Χριστιανοί μπορούσαν να τον βοηθήσουν, προσπαθώντας να τον ξαναφέρουν στην εύνοια του Θεού και να τον ενισχύσουν πνευματικά. (Γαλάτας 6:1· Ιακώβου 5:13-16) Αλλά τι θα γινόταν αν ένας αμάρτανε συστηματικά;
15 Αυτό συνέβη σε κάποιον στην Κόρινθο. Ο Παύλος έγραψε:
«Να μη συναναστρέφησθε, εάν τις αδελφός ονομαζόμενος ήναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος, ή μέθυσος ή άρπαξ, με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε· . . . εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.»—1 Κορινθίους 5:11-13.
Στο ζήτημα αυτό οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν τις οδηγίες του Θεού. Αν κάποιος που έκανε βαρύ αμάρτημα αρνείται να δεχτεί βοήθεια και δεν εγκαταλείπει την ανήθικη πορεία του, πρέπει ν’ αποβάλλεται ή να αποκόπτεται από την εκκλησία. Ίσως αυτό τον συγκλονίσει και τον κάνει να συνέλθει. Αλλά, είτε γίνει αυτό είτε όχι, αυτή η πορεία χρησιμεύει για να προστατεύσει τα ειλικρινή μέλη της εκκλησίας τα οποία αν και είναι ατελή, προσπαθούν να τηρούν τους κανόνες του Θεού.—1 Κορινθίους 5:1-8· 2 Ιωάννου 9-11.
16 Αλλά ίσως να γνωρίζετε εκκλησιαζόμενους οι οποίοι φανερά αμαρτάνουν και που ίσως ακόμη να τους τιμούν μέσα στην εκκλησία τους λόγω του πλούτου τους ή της εξέχουσας θέσεώς τους. Οι εκκλησίες, με το να αρνούνται ν’ ακολουθήσουν την εντολή του Θεού ν’ αποκόπτουν τους αμετανόητους αμαρτωλούς κάνουν τους άλλους να σκέπτονται ότι μπορεί και αυτοί ν’ αμαρτάνουν. (Εκκλησιαστής 8:11· 1 Κορινθίους 15:33) Ο Θεός δεν μπορεί να επιδοκιμάζει εκείνους που παράγουν τέτοιους καρπούς.—Ματθαίος 7:15-20· Αποκάλυψις 18:4-8.
ΠΑΡΑΜΕΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
17 Αφού βρείτε την «οδό που οδηγεί στη ζωή», έχετε ανάγκη να συνεχίσετε τη μελέτη της Αγίας Γραφής για να παραμείνετε σ’ αυτή την οδό. Προσπαθήστε να διαβάζετε την Αγία Γραφή κάθε μέρα, αναπτύξτε ζωηρή επιθυμία γι’ αυτή. (1 Πέτρου 2:2, 3· Ματθαίος 4:4) Αυτή θα σας καταρτίσει για «παν έργον αγαθόν».—2 Τιμόθεον 3:16, 17.
18 Αυτά τα καλά έργα περιλαμβάνουν το να ζούμε σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες του Θεού, καθώς και το να είμαστε καλοί και υποβοηθητικοί στους άλλους, ιδιαίτερα σ’ εκείνους που έχουν την ίδια πίστη μ’ εμάς. (Ιακώβου 1:27· Γαλάτας 6:9, 10) Έτσι ήταν και ο Ιησούς. Μαζί με το καλό ηθικό παράδειγμα που έδινε, θεράπευε τους άρρωστους, έτρεφε τους πεινασμένους και παρηγορούσε τους θλιμμένους. Ειδικά δίδασκε και δυνάμωνε τους μαθητές του. Αν και εμείς δεν μπορούμε να μιμηθούμε τα θαύματα του, μπορούμε να δώσουμε πρακτική βοήθεια στους άλλους, πράγμα που μπορεί να υποκινήσει μερικούς να δοξάσουν τον Θεό.—1 Πέτρου 2:12.
19 Αλλά τα καλά έργα του Ιησού περιλάμβαναν και άλλα πράγματα. Αυτός γνώριζε ότι το καλύτερο έργο που θα γινόταν στους άλλους ήταν να τους βοηθήσει να γνωρίσουν ποια λατρεία ήταν ευπρόσδεκτη στον Θεό και να τους διδάξει για τους σκοπούς της Βασιλείας του Θεού. Αυτό θα τους βοηθούσε να φτάσουν στο στόχο της αιώνιας ζωής με ευτυχία.—Λουκάς 4:18-21.
20 ΟΙ Χριστιανοί σήμερα πρέπει να αγωνίζονται με τον ίδιο τρόπο να είναι μάρτυρες για τον Ιεχωβά. Μπορούν να δίνουν μαρτυρία με την καλή διαγωγή τους, που περιλαμβάνει το να βοηθούν τους άλλους και να παραμένουν ‘αμόλυντοι από τον κόσμο’. (Ησαΐας 43:10-12· Ιακώβου 1:27· Τίτον 2:14) Επίσης, μπορούν να φέρουν τα «καλά νέα» κατ’ ευθείαν στα σπίτια των ανθρώπων, συνεχίζοντας σ’ αυτό το έργο ώσπου ο Θεός να πει ότι τελείωσε. (Λουκάς 10:1-9) Δεν θέλετε και εσείς να βοηθήσετε τους πλησίον σας, μαζί και την οικογένειά σας, να μάθουν για τη λατρεία που δέχεται ο Ιεχωβά; Τότε και σεις επίσης, πρέπει να παίρνετε μέρος στη δημόσια εκδήλωση της πίστεως σας· κάνοντας αυτό βοηθάτε τους άλλους να βρουν την οδό της ζωής.—Ρωμαίους 10:10-15.
[Ερωτήσεις Μελέτης]
Γιατί πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα αν είναι καλές όλες οι θρησκείες; (1, 2)
Ποια ήταν η άποψη του Ιησού για τη θρησκεία, και γιατί; (3, 5)
Γιατί είναι ουσιώδες να έχουμε ακριβή γνώση; (6, 7)
Πώς μερικές συνηθισμένες διδασκαλίες και πράξεις συγκρούονται με την Αγία Γραφή; (8-11)
Συγκρίνετε τις εκκλησίες με την πραγματική Χριστιανοσύνη στο ζήτημα του πολέμου. (12, 13)
Ποια είναι η στάση της αληθινής Χριστιανοσύνης στο θέμα της προσκολλήσεως στους ηθικούς κανόνες του Θεού; (14-16)
Πώς μπορείτε να μείνετε στην οδό της ζωής; (17, 18)
Ποιο πρόσθετο έργο είναι ζωτικό για τους Χριστιανούς; (19, 20)
[Πλαίσιο στη σελίδα 173]
«ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ»
Η Πολωνίδα κοινωνιολόγος Άννα Πάουελζήνσκα, στο βιβλίο της με τον παραπάνω τίτλο, παρατήρησε ότι στη Ναζιστική Γερμανία «οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαγαν παθητική αντίσταση για την πίστη τους, η οποία ήταν αντίθετη σ’ όλους τους πολέμους και τη βία.» Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η ίδια εξηγεί:
«Αυτή η μικρή ομάδα φυλακισμένων ήταν μια συμπαγής ιδεολογική δύναμη και κέρδισε τη μάχη της κατά του Ναζισμού. Η Γερμανική ομάδα αυτής της αιρέσεως ήταν ένα μικρό νησάκι ακλόνητης αντιστάσεως που υπήρχε στους κόλπους ενός τρομοκρατημένου έθνους, και με το ίδιο εκείνο απτόητο πνεύμα λειτουργούσε μέσα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς. Κατόρθωσαν να κερδίσουν το σεβασμό των συγκρατουμένων τους . . . του προσωπικού των φυλακών και αυτών ακόμη των αξιωματικών των Ες-Ες. Όλοι γνώριζαν ότι κανένας Μάρτυρας του Ιεχωβά δεν θα εκτελούσε μια διαταγή αντίθετη στη θρησκευτική τους πίστη».
[Εικόνα στη σελίδα 175]
Είστε στον πλατύ δρόμο . . .
. . . ή στο στενό δρόμο;