Κεφάλαιο 22

Εξακολουθήστε να Αναγγέλλετε το Λόγο του Θεού με Τόλμη

1. (α) Ποια καλά νέα διακήρυτταν οι μαθητές του Ιησού από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. και ύστερα, αλλά ποια ήταν η αντίδραση των αρχόντων και των πρεσβυτέρων των Ιουδαίων; (β) Ποια ερωτήματα θα μπορούσαμε να θέσουμε στον εαυτό μας σχετικά με αυτό;

ΕΙΧΑΝ συμβεί τα πιο σημαντικά γεγονότα των 4.000 και πλέον χρόνων ανθρώπινης ιστορίας. Ο ίδιος ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, είχε χριστεί ως ο μελλοντικός Βασιλιάς όλης της γης. Παρά την εκτέλεση του Ιησού με την υποκίνηση των θρησκευτικών εχθρών, ο Ιεχωβά είχε εγείρει τον Γιο του από τους νεκρούς. Μέσω αυτού ήταν εφικτή η σωτηρία με την προοπτική αιώνιας ζωής. Αλλά όταν οι πιστοί μαθητές του Ιησού διακήρυξαν δημόσια αυτά τα καλά νέα, ξέσπασε άγριος διωγμός. Πρώτα, ρίχτηκαν στη φυλακή δύο απόστολοι και έπειτα όλοι. Τους μαστίγωσαν και τους διέταξαν να σταματήσουν να μιλούν με βάση το όνομα του Ιησού. (Πράξ. 4:1-3, 17· 5:17, 18, 40) Τι θα έπρεπε να κάνουν; Τι θα κάνατε εσείς; Θα συνεχίζατε να δίνετε μαρτυρία με τόλμη;

2. (α) Ποια ακόμη πιο θαυμαστά νέα χρειάζεται να διακηρυχτούν στις ημέρες μας; (β) Ποιοι έχουν την ευθύνη να το κάνουν αυτό;

² Το 1914 Κ.Χ. συνέβη ένα ακόμη πιο θαυμαστό γεγονός που έχει σημασία για ολόκληρο το σύμπαν. Ιδρύθηκε στον ουρανό η Βασιλεία του Θεού στα χέρια του Ιησού Χριστού. Κατόπιν, ο Σατανάς και οι δαίμονές του ρίχτηκαν στη γη. (Αποκ. 12:1-5, 7-12) Άρχισαν οι τελευταίες ημέρες του παρόντος πονηρού συστήματος. Προτού εκπνεύσει η γενιά που είδε τα γεγονότα του 1914, ο Θεός θα συντρίψει ολόκληρο το Σατανικό σύστημα πραγμάτων. (Ματθ. 24:34) Οι επιζώντες θα έχουν μπροστά τους την προοπτική αιώνιας ζωής. Σε εκπλήρωση του αρχικού σκοπού του Θεού, όλη η γη θα γίνει Παράδεισος. Αν έχετε ήδη ασπαστεί αυτά τα καλά νέα, έχετε την ευθύνη να τα μεταδώσετε σε άλλους. (Ματθ. 24:14) Αλλά τι είδους ανταπόκριση μπορείτε να αναμένετε;

3. (α) Πώς ανταποκρίνονται οι άνθρωποι στο άγγελμα της Βασιλείας; (β) Έτσι, ποιο ερώτημα πρέπει να αντιμετωπίσουμε;

³ Ενώ μερικοί μπορεί να σας υποδεχτούν θερμά ως διαγγελέα της Βασιλείας, η πλειονότητα απλώς θα μείνει αδιάφορη. (Ματθ. 24:37-39) Άλλοι μπορεί να σας χλευάσουν ή μπορεί να σας εναντιωθούν έντονα. Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι θα μπορούσε να έρθει κάποιος βαθμός εναντίωσης από τους ίδιους τους συγγενείς σας. (Λουκ. 21:16-19) Μπορεί επίσης να αντιμετωπίσετε εναντίωση στο χώρο της εργασίας σας ή στο σχολείο. Μάλιστα, σε πολλά μέρη της γης οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονται υπό άδικη κυβερνητική απαγόρευση. Όταν αντιμετωπίσετε κάποια από αυτές τις καταστάσεις ή όλες μαζί, θα εξακολουθήσετε να αναγγέλλετε το Λόγο του Θεού με τόλμη;

4. Μήπως η ατομική μας αποφασιστικότητα εξασφαλίζει το γεγονός ότι θα εξακολουθήσουμε να υπηρετούμε τον Θεό πιστά;

⁴ Χωρίς αμφιβολία, θέλετε να είστε θαρραλέος υπηρέτης του Θεού. Ωστόσο, μερικοί οι οποίοι νόμιζαν ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να τους στρέψει προς τα πίσω εγκατέλειψαν τις τάξεις των διαγγελέων της Βασιλείας. Σε αντίθεση, άλλοι, περιλαμβανομένων και ανθρώπων που είναι από τη φύση τους κάπως συνεσταλμένοι, εξακολουθούν χωρίς διακοπή να είναι ζηλωτές υπηρέτες του Θεού. Πώς μπορείτε να αποδείξετε ότι είστε άτομο που ‘στέκεται σταθερό στην πίστη’;—1 Κορ. 16:13.

Δεν Στηριζόμαστε στη Δική μας Δύναμη

5. (α) Ποια είναι μια βασική απαίτηση για να αποδείξουμε ότι είμαστε πιστοί υπηρέτες του Θεού; (β) Γιατί είναι τόσο σημαντικές οι συναθροίσεις;

⁵ Φυσικά, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συντελούν στο να είμαστε πιστοί υπηρέτες του Θεού. Αλλά ο βασικότερος από όλους είναι να στηριζόμαστε στον Ιεχωβά και στις προμήθειές Του. Πώς δείχνουμε ότι το κάνουμε αυτό; Ένας τρόπος είναι με το να παρακολουθούμε τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Οι Γραφές μάς παροτρύνουν να μην τις παραμελούμε. (Εβρ. 10:23-25) Αυτοί που εξακολουθούν να είναι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά, είτε αντιμετωπίζουν την απάθεια των ανθρώπων είτε διωγμό, είναι άτομα που καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες για να παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις μαζί με τους ομοπίστους τους. Σε αυτές τις συναθροίσεις αυξάνει η γνώση μας για τις Γραφές, αλλά εκείνο που μας ελκύει δεν είναι απλώς και μόνο η γοητεία που ασκούν τα καινούρια πράγματα. (Παράβαλε Πράξεις 17:21). Αυξάνει η εκτίμηση που έχουμε για αλήθειες που μας είναι πολύ γνωστές και συνειδητοποιούμε πιο έντονα τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να χρησιμοποιούμε αυτές τις αλήθειες. Εντυπώνεται βαθιά στο μυαλό και στην καρδιά μας το παράδειγμα που έθεσε για εμάς ο Ιησούς. (Εφεσ. 4:20-24) Ερχόμαστε κοντά στους Χριστιανούς αδελφούς μας καθώς αποδίδουμε ενωμένη λατρεία και ενισχυόμαστε εμείς προσωπικά για να εξακολουθήσουμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Το πνεύμα του Ιεχωβά παρέχει κατεύθυνση μέσω της εκκλησίας, και μέσω αυτού του πνεύματος ο Ιησούς βρίσκεται ανάμεσά μας όταν συγκεντρωνόμαστε στο όνομά του.—Αποκ. 3:6· Ματθ. 18:20.

6. Εκεί όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι υπό απαγόρευση, τι γίνεται με τις συναθροίσεις;

⁶ Παρακολουθείτε εσείς τακτικά όλες τις συναθροίσεις και κάνετε προσωπική εφαρμογή αυτών που ακούτε να εξετάζονται; Μερικές φορές, όταν υπάρχει απαγόρευση, οι συναθροίσεις γίνονται αναγκαστικά σε μικρούς ομίλους σε ιδιωτικά σπίτια. Οι τόποι και οι ώρες μπορεί να διαφέρουν και ίσως να μην είναι πάντα βολικά, εφόσον μερικές συναθροίσεις μπορεί να διεξάγονται αργά το βράδυ. Αλλά, παρά τις προσωπικές δυσκολίες ή τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν, οι πιστοί αδελφοί και αδελφές καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες για να παρευρίσκονται σε κάθε συνάθροιση.

7. (α) Πώς αλλιώς δείχνουμε ότι στηριζόμαστε στον Ιεχωβά; (β) Πώς μπορεί να μας βοηθήσει αυτό να εξακολουθήσουμε να μιλάμε με τόλμη;

⁷ Δείχνουμε επίσης ότι στηριζόμαστε στον Ιεχωβά όταν στρεφόμαστε τακτικά σε αυτόν με προσευχή—όχι απλώς ως μια τυπική ρουτίνα, αλλά επειδή αναγνωρίζουμε μέσα από την καρδιά μας ότι χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Θεού. Το κάνετε εσείς αυτό; Ο Ιησούς προσευχόταν επανειλημμένα στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του. (Λουκ. 3:21· 6:12, 13· 9:18, 28· 11:1· 22:39-44) Επίσης, το βράδυ πριν τον κρεμάσουν στο ξύλο, αυτός παρότρυνε τους μαθητές του: «Να είστε σε εγρήγορση και να προσεύχεστε, για να μην έρθετε σε πειρασμό». (Μάρκ. 14:38) Αν αντιμετωπίζουμε μεγάλη αδιαφορία για το άγγελμα της Βασιλείας, θα ήταν δυνατόν να μπούμε στον πειρασμό να επιβραδύνουμε τη διακονία μας. Αν οι άνθρωποι μας χλευάζουν ή αν αντιμετωπίζουμε ακόμη πιο έντονο διωγμό, μπορεί να μπούμε στον πειρασμό να σωπάσουμε για να τα αποφύγουμε όλα αυτά. Αλλά όταν προσευχόμαστε ένθερμα να μας βοηθήσει το πνεύμα του Θεού ώστε να εξακολουθήσουμε να μιλάμε με τόλμη, θα προφυλαχτούμε για να μην ενδώσουμε σε αυτόν τον πειρασμό.—Λουκ. 11:13· Εφεσ. 6:18-20.

Υπόμνημα Μαρτυρίας με Τόλμη

8. (α) Γιατί έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμάς το υπόμνημα που περιέχεται στο βιβλίο των Πράξεων; (β) Απαντήστε στις ερωτήσεις που υπάρχουν στο τέλος αυτής της παραγράφου, τονίζοντας πώς μπορούν αυτές οι πληροφορίες να ωφελήσουν εμάς.

⁸ Το υπόμνημα που περιέχεται στο βιβλίο των Πράξεων έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλους εμάς. Μας λέει πώς οι απόστολοι και άλλοι από τους πρώτους μαθητές, άνθρωποι με αισθήματα σαν τα δικά μας, υπερνίκησαν εμπόδια και αποδείχτηκαν μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι είχαν τόλμη και πίστη. Ας εξετάσουμε ένα τμήμα αυτού του υπομνήματος με τη βοήθεια των ερωτήσεων που ακολουθούν και των εδαφίων που αναφέρονται. Καθώς το κάνουμε αυτό, αναλογιστείτε πώς μπορείτε εσείς προσωπικά να ωφεληθείτε από αυτά που διαβάζετε.

Μήπως ήταν οι απόστολοι πολύ μορφωμένοι άνθρωποι; Μήπως ήταν άνθρωποι από τη φύση τους άφοβοι, ανεξάρτητα από το τι συνέβαινε; (Πράξ. 4:13· Ιωάν. 18:17, 25-27· 20:19)

Τι ήταν εκείνο που κατέστησε τον Πέτρο ικανό να μιλήσει με τόλμη ενώπιον του Ιουδαϊκού δικαστηρίου που είχε καταδικάσει τον ίδιο τον Γιο του Θεού λίγες εβδομάδες νωρίτερα; (Πράξ. 4:8· Ματθ. 10:19, 20)

Τι έκαναν οι απόστολοι στη διάρκεια των εβδομάδων προτού φερθούν ενώπιον του Σάνχεδριν; (Πράξ. 1:14· 2:1, 42)

Όταν τους διέταξαν οι άρχοντες να πάψουν να κηρύττουν με βάση το όνομα του Ιησού, τι απάντησε ο Πέτρος και ο Ιωάννης; (Πράξ. 4:19, 20)

Μετά την απελευθέρωσή τους, σε ποιον στράφηκαν και πάλι για βοήθεια; Μήπως τον παρακάλεσαν να θέσει τέρμα στο διωγμό; Τι του ζήτησαν; (Πράξ. 4:24-31)

Με ποια μέσα προμήθεψε ο Ιεχωβά βοήθεια όταν οι εναντιούμενοι προσπάθησαν να σταματήσουν το έργο κηρύγματος; (Πράξ. 5:17-20, 33-40)

Πώς έδειξαν οι απόστολοι ότι κατανοούσαν για ποιο λόγο είχαν απελευθερωθεί; (Πράξ. 5:21, 41, 42)

Ακόμη και όταν πολλοί από τους μαθητές διασκορπίστηκαν εξαιτίας της σφοδρότητας του διωγμού, τι συνέχισαν να κάνουν; (Πράξ. 8:3, 4· 11:19-21)

9. (α) Ποια συγκινητικά αποτελέσματα είχε η διακονία εκείνων των πρώτων μαθητών; (β) Πώς φτάσαμε στο σημείο να αφορά και εμάς αυτό το έργο;

⁹ Το έργο που έκαναν σε σχέση με τα καλά νέα δεν ήταν μάταιο. Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. βαφτίστηκαν περίπου 3.000 μαθητές. «Εξακολούθησαν να προστίθενται πιστοί στον Κύριο, πλήθη και αντρών και γυναικών». (Πράξ. 2:41· 4:4· 5:14) Αργότερα έγινε γνωστό πως ακόμη και ένας από τους πιο άσπονδους διώκτες, ο Σαούλ από την Ταρσό, είχε γίνει Χριστιανός και ο ίδιος έδινε με τόλμη μαρτυρία για την αλήθεια. Έγινε γνωστός ως ο απόστολος Παύλος. (Γαλ. 1:22-24) Το έργο που άρχισε τον πρώτο αιώνα δεν έχει σταματήσει. Έχει επιταχυνθεί σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες» και έχει φτάσει σε όλα τα μέρη της γης. Εμείς έχουμε το προνόμιο να συμμετέχουμε σε αυτό, και καθώς συμμετέχουμε μπορούμε να διδαχτούμε από το παράδειγμα που έθεσαν όσιοι μάρτυρες οι οποίοι υπηρέτησαν πριν από εμάς.

10. (α) Ποιες ευκαιρίες χρησιμοποίησε ο Παύλος για να δώσει μαρτυρία; (β) Με ποιους τρόπους μεταδίδετε εσείς το άγγελμα της Βασιλείας σε άλλους;

¹⁰ Όταν ο Παύλος έμαθε την αλήθεια για τον Ιησού Χριστό, δεν χρονοτρίβησε. «Αμέσως . . . άρχισε να κηρύττει τον Ιησού, ότι Αυτός είναι ο Γιος του Θεού». (Πράξ. 9:20) Εκτίμησε την παρ’ αξία καλοσύνη που του έδειξε ο Θεός και αντιλήφτηκε ότι όλοι οι άνθρωποι χρειάζονταν τα καλά νέα που είχε λάβει ο ίδιος. Σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής, επειδή ήταν Ιουδαίος πήγαινε στις συναγωγές, που ήταν τόποι δημόσιας σύναξης των Ιουδαίων, για να δώσει μαρτυρία. Κήρυττε επίσης από σπίτι σε σπίτι και συζητούσε λογικά με τους ανθρώπους στην αγορά. Ήταν επίσης πρόθυμος να πάει και σε νέους τομείς για να κηρύξει τα καλά νέα.—Πράξ. 17:17· 20:20· Ρωμ. 15:23, 24.

11. (α) Πώς έδειξε ο Παύλος ότι, μολονότι είχε τόλμη, χρησιμοποιούσε και διάκριση στον τρόπο με τον οποίο έδινε μαρτυρία; (β) Πώς μπορούμε να αντανακλούμε εμείς αυτή την ιδιότητα όταν δίνουμε μαρτυρία σε συγγενείς, σε συνεργάτες ή σε συμμαθητές;

¹¹ Ο Παύλος είχε τόλμη, αλλά χρησιμοποιούσε και διάκριση, όπως θα πρέπει να κάνουμε και εμείς. Για να κινήσει το ενδιαφέρον των Ιουδαίων τους μιλούσε με βάση τις υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός στους προπάτορές τους. Στους Έλληνες μιλούσε με βάση πράγματα με τα οποία εκείνοι ήταν εξοικειωμένοι. Μερικές φορές χρησιμοποιούσε τη δική του εμπειρία σχετικά με το πώς έμαθε την αλήθεια ως μέσο για να δώσει μαρτυρία. Όπως εξήγησε ο ίδιος: «Κάνω τα πάντα για χάρη των καλών νέων, για να γίνω συμμέτοχος σε αυτά μαζί με άλλους».—1 Κορ. 9:20-23· Πράξ. 22:3-21.

12. (α) Μολονότι ο Παύλος είχε τόλμη, τι έκανε για να αποφύγει να προκαλεί συνεχείς αντιπαραθέσεις με τους εναντιουμένους; (β) Πότε μπορούμε εμείς να μιμούμαστε σοφά αυτό το παράδειγμα, και πώς; (γ) Από πού προέρχεται η δύναμη για να εξακολουθούμε να μιλάμε με τόλμη;

¹² Όταν φάνηκε ότι, λόγω της εναντίωσης στα καλά νέα, ήταν καλύτερο να πάει να κηρύξει σε έναν άλλον τομέα για κάποιο διάστημα, ο Παύλος το έκανε αυτό, αντί να προκαλεί συνεχείς αντιπαραθέσεις με τους εχθρούς της αλήθειας. (Πράξ. 14:5-7· 18:5-7· Ρωμ. 12:18) Αλλά ποτέ δεν ντράπηκε για τα καλά νέα. (Ρωμ. 1:16) Μολονότι δεν του ήταν καθόλου ευχάριστη η προσβλητική, και μάλιστα βίαιη, συμπεριφορά των εναντιουμένων, ο Παύλος ‘πήρε θάρρος μέσω του Θεού μας’ για να εξακολουθήσει να κηρύττει. Παρά τις δύσκολες περιστάσεις στις οποίες βρέθηκε, ο ίδιος είπε: «Ο Κύριος . . . στάθηκε κοντά μου και με γέμισε δύναμη, ώστε με εμένα ως μέσο να επιτελεστεί το κήρυγμα στο πλήρες». (1 Θεσ. 2:2· 2 Τιμ. 4:17) Η κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Κύριος Ιησούς, συνεχίζει να παρέχει τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να κάνουμε το έργο που ο ίδιος προείπε ότι θα γινόταν στην εποχή μας.—Μάρκ. 13:10.

13. Ποια πράγματα φανερώνουν Χριστιανική τόλμη, και ποια είναι η βάση για αυτή την τόλμη;

¹³ Έχουμε κάθε λόγο να εξακολουθήσουμε να αναγγέλλουμε το Λόγο του Θεού με τόλμη, όπως ακριβώς έκανε ο Ιησούς Χριστός και άλλοι πιστοί υπηρέτες του Θεού τον πρώτο αιώνα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα φερόμαστε με σκληρότητα ή με περιφρονητικό ύφος. Δεν χρειάζεται να είμαστε αδιάκριτοι ή να μεταδίδουμε με φορτικότητα το άγγελμα σε αυτούς που δεν το θέλουν. Αλλά δεν εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες επειδή οι άνθρωποι είναι αδιάφοροι ούτε σωπαίνουμε από φόβο για την εναντίωση. Όπως ο Ιησούς, τονίζουμε ότι η Βασιλεία του Θεού είναι η δικαιωματική κυβέρνηση για ολόκληρη τη γη. Μιλάμε με πεποίθηση επειδή εκπροσωπούμε τον Ιεχωβά, τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, και το άγγελμα που διακηρύττουμε δεν είναι δικό μας, αλλά δικό του.—Φιλιπ. 1:27, 28· 1 Θεσ. 2:13.

Συζήτηση Ανασκόπησης

● Γιατί είναι σημαντικό να μεταδίδουμε το άγγελμα της Βασιλείας σε όλους όσους είναι δυνατόν; Αλλά ποιες αντιδράσεις θα πρέπει να αναμένουμε;

● Πώς μπορούμε να δείξουμε ότι δεν προσπαθούμε να στηριχτούμε στη δική μας δύναμη για να υπηρετήσουμε τον Ιεχωβά;

● Ποια πολύτιμα μαθήματα παίρνουμε από το βιβλίο των Πράξεων;