Μελέτες για τη Θεόπνευστη Γραφή και το Ιστορικό Της
Η Θεόπνευστη Γραφή Φέρνει Αιώνια Οφέλη
1. Ποια ένδοξη εικόνα άνοιξε μπροστά στα μάτια μας η ανάλυση που κάναμε σε ‘όλη τη Γραφή’;
Η ΑΝΑΛΥΣΗ που κάναμε σε ‘όλη τη θεόπνευστη Γραφή’ άνοιξε μπροστά στα μάτια μας μια ένδοξη εικόνα της κυριαρχίας του Ιεχωβά και του σκοπού του για τη Βασιλεία. Είδαμε ότι η Αγία Γραφή είναι ενιαίο Βιβλίο με ενιαίο και δυναμικό θέμα—τη δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά και την τελική εκπλήρωση του σκοπού του για τη γη μέσω της Βασιλείας του υπό τον Χριστό, το Υποσχεμένο Σπέρμα. Η ανάπτυξη και εξήγηση αυτού του ενιαίου θέματος αρχίζει από τις πρώτες σελίδες της Αγίας Γραφής, συνεχίζεται στα επόμενα συγγράμματα και ολοκληρώνεται στα τελευταία της κεφάλαια, στα οποία φαίνεται καθαρά η ένδοξη πραγματικότητα του μεγαλειώδους σκοπού του Θεού μέσω της Βασιλείας του. Τι θαυμάσιο βιβλίο είναι η Αγία Γραφή! Μας δίνει τη μόνη θεόπνευστη και αυθεντική αφήγηση της πολιτείας του Θεού με το ανθρώπινο γένος, αρχίζοντας από την καταπληκτική δημιουργία των υλικών ουρανών και της γης, καθώς και των πλασμάτων της, φτάνοντας μέχρι την εποχή μας και μεταφέροντάς μας πέρα απ’ αυτήν, στον καιρό που θα έχει επιτελεστεί στο ακέραιο η ένδοξη δημιουργία του Ιεχωβά, ‘ο νέος ουρανός και η νέα γη’. (Αποκ. 21:1) Όταν επιτελείται πλήρως ο μεγαλειώδης σκοπός Του μέσω της Βασιλείας του Σπέρματος, βλέπουμε τον Ιεχωβά Θεό να είναι ο στοργικός Πατέρας της ευτυχισμένης και ενωμένης ανθρώπινης οικογένειας, η οποία τον αινεί και αγιάζει το άγιο όνομά του μαζί με όλες τις ουράνιες στρατιές.
2, 3. Πώς αναπτύσσεται, από την αρχή ως το τέλος της Γραφής, το θέμα που περιλαμβάνει το Σπέρμα;
2 Πόσο θαυμάσια αναπτύσσεται, από την αρχή ως το τέλος της Γραφής, το θέμα που περιλαμβάνει το Σπέρμα! Όταν ο Θεός εκφέρει την πρώτη εμπνευσμένη προφητεία, υπόσχεται ότι ‘το σπέρμα της γυναίκας’ θα συντρίψει το κεφάλι του φιδιού. (Γέν. 3:15) Περνούν πάνω από 2.000 έτη, και ο Θεός λέει στον πιστό Αβραάμ: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης». Ύστερα από 800 και πλέον έτη, ο Ιεχωβά δίνει μια παρόμοια υπόσχεση σ’ έναν από τους απογόνους του Αβραάμ, τον όσιο Βασιλιά Δαβίδ, δείχνοντας ότι το Σπέρμα θα έχει βασιλική ιδιότητα. Στο πέρασμα του χρόνου, οι προφήτες του Ιεχωβά προλέγουν με συναρπαστικό τρόπο ο ένας μετά τον άλλον τις δόξες της διακυβέρνησης της Βασιλείας. (Γέν. 22:18· 2 Σαμ. 7:12, 16· Ησ. 9:6, 7· Δαν. 2:44· 7:13, 14) Κατόπιν, το ίδιο το Σπέρμα κάνει την εμφάνισή του, 4.000 και πλέον έτη ύστερα από την πρώτη υπόσχεση στην Εδέμ. Το Σπέρμα αυτό, που είναι επίσης ‘το σπέρμα του Αβραάμ’, είναι ο Ιησούς Χριστός, «Υιός [του] Υψίστου», και σ’ αυτόν δίνει ο Ιεχωβά «τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού».—Γαλ. 3:16· Λουκ. 1:31-33.
3 Αν και αυτό το Σπέρμα, ο χρισμένος Βασιλιάς του Θεού, ‘κεντιέται’ όταν θανατώνεται από το επίγειο σπέρμα του Φιδιού, ο Θεός τον εγείρει από τους νεκρούς και τον υψώνει στα δεξιά Του, όπου εκείνος περιμένει τον ορισμένο καιρό του Θεού για να ‘συντρίψει το κεφάλι του Σατανά’. (Γέν. 3:15· Εβρ. 10:13· Ρωμ. 16:20) Έπειτα, το βιβλίο Αποκάλυψις φέρνει όλη αυτή την εικόνα στο ένδοξο αποκορύφωμά της. Ο Χριστός αναλαμβάνει βασιλική εξουσία και ρίχνει ‘τον όφι τον αρχαίο, τον καλούμενο Διάβολο και Σατανά’, από τον ουρανό στη γη. Ένα μικρό χρονικό διάστημα, ο Διάβολος επιφέρει ουαί στη γη και κάνει πόλεμο με ‘τους υπόλοιπους από το σπέρμα της γυναίκας του Θεού’. Αλλά ο Χριστός, ως «Βασιλεύς βασιλέων», χτυπάει τα έθνη. Το αρχαίο Φίδι, ο Σατανάς, ρίχνεται στην άβυσσο και, αργότερα, πρόκειται να υποστεί αιώνια και οριστική καταστροφή. Στο μεταξύ, μέσω της Νέας Ιερουσαλήμ, της νύφης του Αρνιού, τα οφέλη της θυσίας του Χριστού εφαρμόζονται στο ανθρώπινο γένος, με αποτέλεσμα να ευλογηθούν όλες οι οικογένειες της γης. Έτσι, το λαμπρό θέμα της θεόπνευστης Γραφής εκτυλίσσεται μπροστά μας σε όλο το συγκλονιστικό του μεγαλείο!—Αποκ. 11:15· 12:1-12, 17· 19:11-16· 20:1-3, 7-10· 21:1-5, 9· 22:3-5.
ΟΦΕΛΗ ΑΠ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ
4. Πώς μπορούμε να αποκομίσουμε τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη από την Αγία Γραφή, και γιατί;
4 Πώς μπορούμε να αποκομίσουμε τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη από την Αγία Γραφή; Μπορούμε να ωφεληθούμε αν αφήσουμε την Αγία Γραφή να επενεργεί στη ζωή μας. Μέσω καθημερινής μελέτης και εφαρμογής της θεόπνευστης Γραφής, μπορούμε να καθοδηγούμαστε από τον Θεό. «Ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός [ασκεί δύναμη, ΜΝΚ]», και μπορεί να αποτελέσει μια θαυμάσια δύναμη που να μας ωθεί να εφαρμόζουμε δικαιοσύνη στη ζωή μας. (Εβρ. 4:12) Αν μελετούμε και ακολουθούμε τις κατευθύνσεις του Λόγου του Θεού συνεχώς, θα φτάσουμε στο σημείο ‘να ενδυθούμε τον νέον άνθρωπον [τη νέα προσωπικότητα, ΜΝΚ], τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι’. Θα ανανεώνεται το πνεύμα που ενεργοποιεί τις διάνοιές μας και θα μεταμορφωνόμαστε μέσω της ανακαίνισης του νου μας, ώστε να αποδεικνύουμε στον εαυτό μας «το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον».—Εφεσ. 4:23, 24· Ρωμ. 12:2.
5. Τι μπορούμε να μάθουμε από τη στάση και το παράδειγμα του Μωυσή;
5 Μπορούμε να μάθουμε πολλά αν παρατηρήσουμε πώς ωφελήθηκαν άλλοι πιστοί δούλοι του Θεού από τη μελέτη του Λόγου του Θεού και τους στοχασμούς γύρω απ’ αυτόν. Παραδείγματος χάρη, ο Μωυσής, ‘ο πιο πράος απ’ όλους τους ανθρώπους’, ήταν πάντοτε ευδίδακτος και πρόθυμος να μάθει. (Αριθ. 12:3) Πρέπει να έχουμε πάντα την ίδια ευλαβική εκτίμηση για την κυριαρχία του Ιεχωβά που είχε κι εκείνος. Ο Μωυσής ήταν αυτός που είπε: ‘Ιεχωβά, συ έγεινες εις ημάς καταφυγή εις γενεάν και γενεάν. Πριν γεννηθώσι τα όρη, και πλάσης την γην και την οικουμένην, και από του αιώνος έως του αιώνος, συ είσαι ο Θεός’. Ο Μωυσής ήταν πολύ καλά εξοικειωμένος με τη σοφία του Θεού, εφόσον ο Ιεχωβά τον είχε χρησιμοποιήσει για τη συγγραφή των πρώτων βιβλίων της Αγίας Γραφής. Επομένως, καταλάβαινε πόσο σπουδαίο είναι να επιζητά κανείς καθημερινά τη σοφία που προέρχεται από τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, προσευχήθηκε στον Θεό: «Δίδαξον ημάς να μετρώμεν ούτω τας ημέρας ημών, ώστε να προσκολλώμεν τας καρδίας ημών εις την σοφίαν». Εφόσον «αι ημέραι της ζωής ημών» μπορεί να είναι λίγες, μόλις 70 έτη ή 80 σε περίπτωση ‘ευρωστίας’, είναι σοφό από μέρους μας να τρεφόμαστε καθημερινά με το Λόγο του, γιατί τότε ‘η λαμπρότης Ιεχωβά του Θεού ημών’ θα ‘είναι πάνω μας’, όπως ήταν και πάνω στον πιστό του δούλο Μωυσή.—Ψαλμ. 90:1, 2, 10, 12, 17.
6. Πώς μπορούμε να ευοδωθούμε στην οδό μας, όπως ο Ιησούς του Ναυή;
6 Πόσο αναγκαίο είναι να κάνουμε καθημερινά στοχασμούς γύρω από το Λόγο του Θεού! Ο Ιεχωβά το διασαφήνισε αυτό στο διάδοχο του Μωυσή, τον Ιησού του Ναυή, λέγοντάς του: «Μόνον ίσχυε και ανδρίζου σφόδρα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα τον νόμον, τον οποίον προσέταξεν εις σε Μωυσής ο θεράπων μου· μη εκκλίνης απ’ αυτού δεξιά ή αριστερά, δια να φέρησαι μετά συνέσεως πανταχού όπου αν υπάγης. Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως». Έκανε η συνεχής ανάγνωση του Νόμου του Ιεχωβά τον Ιησού του Ναυή να ‘ευοδωθεί στην οδό του’; Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά ευλόγησε τη θαρραλέα του εκστρατεία στη Χαναάν δίνει την απάντηση.—Ιησ. Ναυή 1:7, 8· 12:7-24.
7. Πώς εξέφρασε ο Δαβίδ την εκτίμησή του για τη σοφία που προέρχεται από τον Θεό, και πώς εκφράζεται η ίδια αυτή εκτίμηση στον Ψαλμό 119;
7 Σκεφτείτε, επίσης, τον αγαπητό Δαβίδ, άλλο ένα άτομο που θεωρούσε εξαιρετικά πολύτιμη τη σοφία που προέρχεται από τον Ιεχωβά. Τι εγκάρδια εκτίμηση έτρεφε για το ‘νόμο’, τη «μαρτυρία», τα «διατάγματα», την «εντολή» και τις «κρίσεις» του Ιεχωβά! Ο Δαβίδ εκφράστηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο: «Πλέον επιθυμηταί παρά το χρυσίον, μάλιστα παρά πλήθος καθαρού χρυσίου, και γλυκύτεραι υπέρ το μέλι και τους σταλαγμούς της κηρήθρας». (Ψαλμ. 19:7-10) Ένας άλλος ψαλμωδός αναλύει και επαναλαμβάνει αυτό το χαρμόσυνο θέμα από την αρχή ως το τέλος του 119ου Ψαλμού με συγκλονιστικά όμορφο τρόπο. Καθώς μελετούμε καθημερινά το Λόγο του Θεού και συμμορφωνόμαστε με τις σοφές συμβουλές του, είθε να είμαστε πάντοτε σε θέση να λέμε στον Ιεχωβά: «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου. Θαυμαστά είναι τα μαρτύριά σου· δια τούτο εφύλαξεν αυτά η ψυχή μου».—Ψαλμ. 119:105, 129.
8. Ποια λόγια του Σολομώντα πρέπει να ενστερνιστούμε;
8 Ενόσω ήταν πιστός, ο Σολομών, ο γιος του Δαβίδ, ζούσε κι αυτός σύμφωνα με το Λόγο του Θεού, γι’ αυτό μπορούμε να βρούμε και στα δικά του λόγια συγκινητικές εκφράσεις εκτίμησης, τις οποίες θα ήταν καλό να ενστερνιστούμε. Μέσω καθημερινής ανάγνωσης και εφαρμογής της Αγίας Γραφής, θα φτάσουμε στο σημείο να εννοήσουμε πλήρως τι σημαίνουν σε όλο τους το βάθος τα λόγια του Σολομώντα: «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος, όστις απέκτησε σύνεσιν. Μακρότης ημερών είναι εν τη δεξιά αυτής· εν τη αριστερά αυτής, πλούτος και δόξα. Αι οδοί αυτής είναι οδοί τερπναί και πάσαι αι τρίβοι αυτής ειρήνη. Είναι δένδρον ζωής εις τους εναγκαλιζομένους αυτήν· και μακάριοι οι κρατούντες αυτήν». (Παρ. 3:13, 16-18) Η καθημερινή μελέτη του Λόγου του Θεού και η υπακοή σ’ αυτόν έχουν ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη ευτυχία τώρα, καθώς και τη διαβεβαίωση για ‘μακρότητα ημερών’—για αιώνια ζωή στο νέο κόσμο του Ιεχωβά.
9. Τι ενθάρρυνση μπορούμε να αντλήσουμε από το παράδειγμα του Ιερεμία;
9 Δεν πρέπει να μας διαφύγει το γεγονός ότι ανάμεσα σ’ αυτούς που εκτιμούσαν και υπάκουαν τη θεόπνευστη Γραφή συγκαταλέγονται οι πιστοί προφήτες του Θεού. Για παράδειγμα, ο Ιερεμίας είχε έναν πολύ δύσκολο διορισμό. (Ιερ. 6:28) Όπως είπε ο ίδιος: ‘Ο λόγος του Ιεχωβά έγεινεν εις εμέ προς ονειδισμόν και προς χλευασμόν όλην την ημέραν’. Αλλά, το ότι μελετούσε το Λόγο του Θεού τον είχε θωρακίσει καλά, και μάλιστα ο ίδιος χρησιμοποιήθηκε για να γράψει 4 βιβλία της θεόπνευστης Γραφής—τα βιβλία Πρώτο και Δεύτερο Βασιλέων, Ιερεμίας και Θρήνοι. Τι συνέβη, λοιπόν, όταν φάνηκε ότι η αποθάρρυνση θα κατέβαλε τον Ιερεμία κι εκείνος νόμισε ότι θα σταματούσε να κηρύττει ‘το λόγο του Ιεχωβά’; Ας απαντήσει ο ίδιος ο Ιερεμίας: «Ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου, και απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν και δεν ηδυνάμην πλέον». Αισθανόταν την ώθηση να μεταδίδει τα λόγια του Ιεχωβά, και καθώς το έκανε αυτό, διαπίστωνε ότι ο Ιεχωβά ήταν μαζί του «ως ισχυρός πολεμιστής». Αν μελετούμε και συνεχίσουμε να μελετούμε το Λόγο του Θεού, ώστε αυτός να γίνει κτήμα μας όπως ακριβώς συνέβαινε στην περίπτωση του Ιερεμία, τότε η ακατανίκητη δύναμη του Ιεχωβά θα είναι και μ’ εμάς, κι έτσι θα είμαστε σε θέση να υπερνικούμε κάθε εμπόδιο και να συνεχίζουμε να μιλούμε για τον ένδοξο σκοπό της Βασιλείας Του.—Ιερ. 20:8, 9, 11.
10. Τι ρόλο έπαιξε η Γραφή στη ζωή του Ιησού, και για ποιο πράγμα προσευχήθηκε σχετικά με τους μαθητές του;
10 Τι θα πούμε τώρα για το μέγιστο παράδειγμά μας, ‘τον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης’ μας; Ήταν αυτός εξοικειωμένος με τη θεόπνευστη Γραφή, όπως ήταν όλοι οι προφήτες και οι άλλοι πιστοί άντρες πριν απ’ αυτόν; Και βέβαια ήταν, όπως φαίνεται καθαρά από τις πολλές παραθέσεις που έκανε από τη Γραφή, καθώς και από την πορεία της ζωής του, η οποία βρισκόταν σε αρμονία μ’ αυτήν. Παρουσιάστηκε για να κάνει το θέλημα του Πατέρα του εδώ στη γη, έχοντας κατά νου το Λόγο του Θεού: «Ιδού, έρχομαι· εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού· χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου». (Εβρ. 12:2· Ψαλμ. 40:7, 8· Εβρ. 10:5-7) Άρα, ο Λόγος του Θεού έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στο ότι ο Ιεχωβά αγίασε τον Ιησού, δηλαδή στο ότι τον ξεχώρισε για την υπηρεσία Του. Ο Ιησούς προσευχήθηκε να αγιαστούν και οι ακόλουθοί του με τον ίδιο τρόπο: «Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου [μέσω της αλήθειας, ΜΝΚ]· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια. Καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, και εγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον· και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, δια να ήναι και αυτοί ηγιασμένοι εν τη αληθεία».—Ιωάν. 17:17-19.
11. (α) Τι τόνισε ο Πέτρος στους χρισμένους Χριστιανούς σχετικά με το Λόγο του Θεού; (β) Γιατί είναι σπουδαία η μελέτη της Αγίας Γραφής και για τον πολύ όχλο;
11 Αφού έχουν αγιαστεί ‘μέσω της αλήθειας’, οι γεννημένοι από το πνεύμα και χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού πρέπει να ‘μένουν στο λόγο του’ για να είναι πραγματικοί μαθητές του. (Ιωάν. 8:31) Γι’ αυτό, ο Πέτρος, γράφοντας προς «τους όσοι έλαχον . . . πίστιν», τόνισε ότι ήταν αναγκαίο να μελετούν συνεχώς και να προσέχουν το Λόγο του Θεού: «Όθεν δεν θέλω αμελήσει να σας υπενθυμίζω πάντοτε περί τούτων, καίτοι ειδότας και εστηριγμένους εις την παρούσαν αλήθειαν». (2 Πέτρ. 1:1, 12) Οι συνεχείς υπενθυμίσεις, όπως αυτές που βρίσκει κανείς με την καθημερινή ανάγνωση και μελέτη του Λόγου του Θεού, είναι σπουδαίες και για όλους όσοι ελπίζουν να ανήκουν στον ‘πολύ όχλο’ που είδε σε όραμα ο Ιωάννης, αφού περιέγραψε τους 144.000 σφραγισμένους από τις φυλές του πνευματικού Ισραήλ. Επειδή, αν τα μέλη αυτού του πολύ όχλου δεν συνεχίσουν να πίνουν το ζωοπάροχο νερό της αλήθειας, πώς θα συνεχίσουν συνειδητά ‘να κράζουν με μεγάλη φωνή, λέγοντας· Η σωτηρία είναι του Θεού μας, που κάθεται στο θρόνο, και του Αρνιού’;—Αποκ. 7:9, 10· 22:17.
12. Γιατί πρέπει να κάνουμε συνεχώς στοχασμούς γύρω από το Λόγο του Θεού;
12 Δεν γίνεται διαφορετικά! Ο μόνος τρόπος για να αποκομίσουμε τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη από τη θεόπνευστη Γραφή, ο μόνος τρόπος για να βρούμε σωτηρία και να ζήσουμε αιώνια είναι να μελετούμε τη Γραφή και να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτήν κάθε μέρα της ζωής μας. Πρέπει να κάνουμε συνεχώς στοχασμούς γύρω από το Λόγο του Θεού, ενώ παράλληλα τρέφουμε την ευλαβική εκτίμηση που εξέφρασε ο ψαλμωδός: ‘Θα θυμάμαι τις πράξεις του Γιαχ· επειδή θα θυμάμαι τα θαυμάσια έργα που έκανες πολύ παλιά. Και ασφαλώς θα στοχάζομαι όλη σου τη δράση’. (Ψαλμ. 77:11, 12, ΜΝΚ) Οι στοχασμοί γύρω από ‘τα θαυμάσια έργα και τη θαυμάσια δράση’ του Ιεχωβά θα υποκινούν κι εμάς να είμαστε δραστήριοι στην εκτέλεση καλών έργων, με προοπτική την απόκτηση αιώνιας ζωής. Ο σκοπός αυτού του βιβλίου, ‘Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστη και Ωφέλιμη’, είναι να ενθαρρύνει όλους όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη να αποκομίσουν κι αυτοί τα αιώνια και ικανοποιητικά οφέλη που απορρέουν από τη συνεχή μελέτη και εφαρμογή του Λόγου του Θεού.
ΣΕ ‘ΚΑΚΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ’
13. Σε τι ‘κακούς καιρούς’ ζούμε;
13 Η σύγχρονη εποχή είναι ο χειρότερος καιρός της ανθρώπινης ιστορίας. Το μέλλον διαγράφεται ζοφερό. Μπορεί, μάλιστα, να λεχθεί ότι διακυβεύεται αυτή καθαυτή η επιβίωση της ανθρώπινης φυλής. Τα λόγια, λοιπόν, του αποστόλου Παύλου είναι άκρως κατάλληλα: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Και τούτους φεύγε».—2 Τιμ. 3:1-5.
14. Λαβαίνοντας υπόψη τους καιρούς στους οποίους ζούμε, ποια συμβουλή του Παύλου πρέπει να προσέξουμε;
14 Γιατί πρέπει να ‘φεύγουμε’ από τέτοιου είδους ανθρώπους; Επειδή σύντομα η ασεβής πορεία τους θα φτάσει σε καταστροφικό τέλος! Αντίθετα, ας στρεφόμαστε, μαζί με όλους τους ανθρώπους που έχουν ειλικρινή καρδιά, στην υγιή διδασκαλία της θεόπνευστης Γραφής κάνοντάς την το θεμέλιο της καθημερινής μας ζωής. Ας προσέξουμε τα λόγια που απηύθυνε ο Παύλος στο νεαρό Τιμόθεο: «Αλλά συ μένε εις εκείνα, τα οποία έμαθες και επιστώθης». (2 Τιμ. 3:14) Ναι, «μένε» σ’ αυτά, λέει ο Παύλος. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να αφήνουμε ταπεινά τη Γραφή να μας διδάσκει, να μας ελέγχει, να μας επανορθώνει και να μας εκπαιδεύει στη δικαιοσύνη. Ο Ιεχωβά γνωρίζει τι χρειαζόμαστε, γιατί οι σκέψεις του είναι πολύ υψηλότερες από τις δικές μας σκέψεις. Μέσω της θεόπνευστης Γραφής του, μας λέει τι είναι ωφέλιμο για εμάς ώστε να είμαστε πλήρως εξαρτισμένοι και ικανοί για το καλό έργο της επίδοσης μαρτυρίας σχετικά με το όνομα και τη Βασιλεία του. Ο Παύλος κάνει την ακόλουθη έξοχη δήλωση όταν περιγράφει τους ‘κακούς καιρούς’ που έρχονται «εν ταις εσχάταις ημέραις»: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος [πλήρως ικανός, ΜΝΚ] ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος [απόλυτα εξαρτισμένος, ΜΝΚ] εις παν έργον αγαθόν». Είθε να επιζήσουμε όλοι απ’ αυτούς τους κακούς καιρούς με το να προσέξουμε αυτή τη θεόπνευστη δήλωση!—2 Τιμ. 3:16, 17· Ησ. 55:8-11.
15. (α) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της ανυπακοής; (β) Ποια ένδοξη ευκαιρία έχει διανοιχθεί, επειδή ο Χριστός υπάκουσε;
15 Στόχος μας θα πρέπει να είναι η υπακοή στη θεόπνευστη Γραφή. Ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε και πέθανε επειδή δεν υπάκουσε στο λόγο και στην εντολή του Ιεχωβά, «και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους». Έτσι ο άνθρωπος έχασε την ευκαιρία που θα μπορούσε να έχει στον Παράδεισο της Εδέμ, δηλαδή να «λάβη και από του ξύλου της ζωής, και [να] φάγη, και [να] ζήση αιωνίως». (Ρωμ. 5:12· Γέν. 2:17· 3:6, 22-24) Αλλά, επειδή ο Χριστός υπάκουσε, και με βάση τη θυσία αυτού του ‘Αμνού του Θεού’, ο Ιεχωβά θα κάνει να ρέει ‘καθαρός ποταμός ύδατος της ζωής λαμπρός σαν κρύσταλλο’ προς όφελος όλων εκείνων των ανθρώπων που είναι υπάκουοι και αφιερώνονται σ’ Αυτόν. Όπως το είδε σε όραμα ο απόστολος Ιωάννης: «Του ποταμού εντεύθεν και εντεύθεν ήτο το δένδρον της ζωής, φέρον καρπούς δώδεκα, καθ’ έκαστον μήνα κάμνον τον καρπόν αυτού, και τα φύλλα του δένδρου είναι εις θεραπείαν των εθνών».—Ιωάν. 1:29· Αποκ. 22:1, 2· Ρωμ. 5:18, 19.
16. Ποια αιώνια οφέλη προσφέρει η θεόπνευστη Γραφή;
16 Άλλη μια φορά ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή είναι ανοιχτός μπροστά στο ανθρώπινο γένος. Ευτυχισμένοι, λοιπόν, είναι εκείνοι που προσέχουν τη θεόπνευστη περικοπή: ‘Εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήτε συ και το σπέρμα σου· δια να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, δια να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και δια να ήσαι προσηλωμένος εις αυτόν· διότι τούτο είναι η ζωή σου και η μακρότης των ημερών σου’. (Δευτ. 30:19, 20) Ευλογημένος ας είναι ο Ιεχωβά, ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που κάνει αυτή τη μεγαλειώδη διευθέτηση για ζωή μέσω της θυσίας του Γιου Του και της αιώνιας Βασιλείας Του. Πόσο μεγάλη είναι η χαρά και η ευγνωμοσύνη μας επειδή μπορούμε να διαβάζουμε και να ξαναδιαβάζουμε, να μελετούμε και να ξαναμελετούμε, καθώς και να στοχαζόμαστε αυτές τις πολύτιμες αλήθειες, γιατί αληθινά ‘όλη η γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη’, και οδηγεί σε αιώνια ζωή είτε στον ουρανό είτε σε μια παραδεισένια γη. (Ιωάν. 17:3· Εφεσ. 1:9-11) Τότε όλα θα είναι ‘αγιασμός στον Ιεχωβά’.—Ζαχ. 14:20· Αποκ. 4:8.