Μια Ενωμένη Αδελφότητα

ΕΠΙ περίπου 1.500 χρόνια, ο λαός που έφερε το όνομα του Ιεχωβά Θεού ήταν το έθνος του Ισραήλ. Κατόπιν, ο Ιεχωβά «έστρεψε . . . την προσοχή του στα έθνη για να πάρει από αυτά έναν λαό για το όνομά του». (Πράξ. 15:14) Ο λαός για το όνομα του Ιεχωβά θα ήταν μάρτυρές του, ενωμένοι στις σκέψεις και στις ενέργειες άσχετα με το πού θα ζούσαν στη γη. Θα δημιουργούνταν ένας τέτοιος ενωμένος λαός για το όνομα του Θεού επειδή οι ακόλουθοι του Ιησού θα εκπλήρωναν την αποστολή που τους έδωσε ο Ιησούς: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει».​—Ματθ. 28:19, 20.

² Με την αφιέρωσή σας στον Ιεχωβά και το βάφτισμά σας έχετε γίνει μαθητής του Ιησού Χριστού. Ανήκετε σε μια ενωμένη, παγκόσμια αδελφότητα Χριστιανών, οι οποίοι δεν αφήνουν τις εθνικές, φυλετικές ή οικονομικές διαφορές να τους διαιρούν. (Ψαλμ. 133:1) Ως αποτέλεσμα, αγαπάτε και σέβεστε τους Χριστιανούς συντρόφους σας στην εκκλησία. Ορισμένοι από αυτούς μπορεί να είναι διαφορετικής φυλής, εθνικότητας ή μορφωτικού επιπέδου και ίσως προηγουμένως να μη δεχόσασταν να τους συναναστραφείτε κοινωνικά εξαιτίας αυτών των διαφορών. Σας συνδέει ένας δεσμός αδελφικής αγάπης που είναι πολύ ισχυρότερος από οποιαδήποτε άλλη σχέση​—κοινωνική, θρησκευτική ή συγγενική.​—Μάρκ. 10:29, 30· Κολ. 3:14· 1 Πέτρ. 1:22.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ

³ Αν μερικοί δυσκολεύονται να ξεπεράσουν φυλετικές, πολιτικές, κοινωνικές ή άλλες βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις, μπορούν να σκεφτούν τους πρώτους Ιουδαίους Χριστιανούς οι οποίοι έπρεπε να απελευθερωθούν από τις θρησκευτικές προκαταλήψεις που είχαν οι Ιουδαίοι για τους ανθρώπους όλων των άλλων εθνών. Όταν ο Πέτρος έλαβε την οδηγία να πάει στο σπίτι του Ρωμαίου εκατόνταρχου Κορνήλιου, ο Ιεχωβά τον προετοίμασε με καλοσύνη για αυτόν τον διορισμό.​—Πράξ. κεφ. 10.

⁴ Σε ένα όραμα, ειπώθηκε στον Πέτρο να σκοτώσει και να φάει ορισμένα ζώα τα οποία για τους Ιουδαίους ήταν τελετουργικά ακάθαρτα. Όταν ο Πέτρος έφερε αντίρρηση, μια φωνή από τον ουρανό τού είπε: «Μην αποκαλείς μολυσμένα αυτά που ο Θεός καθάρισε». (Πράξ. 10:15) Χρειάστηκε αυτή η θεϊκή παρέμβαση ώστε να προετοιμαστεί ο Πέτρος διανοητικά για τον διορισμό που επρόκειτο να λάβει, δηλαδή να επισκεφτεί έναν εθνικό. Όταν υπάκουσε στην κατεύθυνση του Ιεχωβά, ο Πέτρος διακήρυξε σε όσους ήταν συγκεντρωμένοι: «Ξέρετε καλά ότι για έναν Ιουδαίο είναι εντελώς παράνομο να συναναστρέφεται ή να πλησιάζει αλλόφυλο· και όμως ο Θεός μού έδειξε ότι δεν πρέπει να αποκαλώ κανέναν άνθρωπο μολυσμένο ή ακάθαρτο. Γι’ αυτό και ήρθα χωρίς αντίρρηση όταν με καλέσατε». (Πράξ. 10:28, 29) Κατόπιν, ο Πέτρος είδε με τα μάτια του τις αποδείξεις ότι ο Ιεχωβά επιδοκίμαζε τον Κορνήλιο και το σπιτικό του.

⁵ Ο Σαούλ από την Ταρσό, ένας πολύ μορφωμένος Φαρισαίος, χρειάστηκε να ταπεινωθεί και να συναναστραφεί άτομα τα οποία προηγουμένως δεν θα δεχόταν να συναναστραφεί κοινωνικά. Μάλιστα, χρειάστηκε να πάρει οδηγίες από αυτούς. (Πράξ. 4:13· Γαλ. 1:13-20· Φιλιπ. 3:4-11) Φανταζόμαστε τι προσαρμογές έπρεπε να κάνουν στον τρόπο σκέψης τους άνθρωποι όπως ο Σέργιος Παύλος, ο Διονύσιος, η Δάμαρις, ο Φιλήμων, ο Ονήσιμος και άλλοι όταν δέχτηκαν τα καλά νέα και έγιναν μαθητές του Ιησού Χριστού.​—Πράξ. 13:6-12· 17:22, 33, 34· Φιλήμ. 8-20.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

⁶ Χωρίς αμφιβολία, η αγάπη των αδελφών της εκκλησίας συνέβαλε στο να ελκυστείτε στον Ιεχωβά και στην οργάνωσή του. Παρατηρήσατε το αλάνθαστο γνώρισμα της αγάπης που χαρακτηρίζει τους αληθινούς μαθητές του Ιησού Χριστού, όπως το εξέφρασε εκείνος: «Σας δίνω μια καινούρια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, να αγαπάτε και εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου​—αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάν. 13:34, 35) Και εκτιμήσατε ακόμη περισσότερο τον Ιεχωβά και την οργάνωσή του όταν συνειδητοποιήσατε ότι η αγάπη μέσα στην εκκλησία είναι απλώς μια μικρογραφία της αγάπης που υπάρχει στην παγκόσμια αδελφότητα. Ζείτε την εκπλήρωση της Βιβλικής προφητείας που λέει ότι στις τελευταίες ημέρες θα συγκεντρώνονταν άνθρωποι για να λατρέψουν τον Ιεχωβά με ειρήνη και ενότητα.​—Μιχ. 4:1-5.

⁷ Με τόσο πολλούς διαιρετικούς παράγοντες που υπάρχουν σήμερα, ποιος θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί ότι θα ήταν δυνατόν να ενωθούν άνθρωποι «από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες»; (Αποκ. 7:9) Συλλογιστείτε πόσο διαφέρουν οι άνθρωποι μιας τεχνολογικά αναπτυγμένης κοινωνίας από εκείνους που τηρούν ακόμη αρχαία φυλετικά έθιμα. Παρατηρήστε τις θρησκευτικές διαμάχες μεταξύ ανθρώπων της ίδιας φυλής και εθνικότητας. Καθώς ο εθνικισμός αναζωπυρώνεται, οι άνθρωποι είναι πιο διαιρεμένοι από πολιτική άποψη παρά ποτέ. Και αν αναλογιστείτε τις οικονομικές διαφορές καθώς και αναρίθμητους άλλους διαιρετικούς παράγοντες, η ένωση ατόμων από όλα τα έθνη, τις γλώσσες, τις παντός είδους ομάδες και τις τάξεις με έναν αδιάσπαστο δεσμό αγάπης και ειρήνης είναι ένα θαύμα το οποίο μόνο ο Παντοδύναμος Θεός θα μπορούσε να επιτελέσει.​—Ζαχ. 4:6.

⁸ Αλλά αυτή η ενότητα είναι πραγματικότητα, και από τότε που γίνατε αφιερωμένος, βαφτισμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά, τη ζείτε και εσείς. Εφόσον ωφελείστε από αυτή την ενότητα, έχετε την ευθύνη να συμβάλλετε στη διατήρησή της. Αυτό το πετυχαίνετε δίνοντας προσοχή στα λόγια του αποστόλου Παύλου στο εδάφιο Γαλάτες 6:10: «Ενόσω έχουμε την ευκαιρία, ας κάνουμε το καλό σε όλους αλλά κυρίως σε εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη». Επίσης, ακολουθούμε την εξής συμβουλή: «Μην κάνετε τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρείτε τους άλλους ανώτερους από εσάς, καθώς φροντίζετε, όχι μόνο για τα δικά σας συμφέροντα, αλλά και για τα συμφέροντα των άλλων». (Φιλιπ. 2:3, 4) Όσο εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας να βλέπει τους αδελφούς και τις αδελφές όπως τους βλέπει ο Ιεχωβά και όχι με βάση την εικόνα που δίνουν εξωτερικά, θα συνεχίζουμε να έχουμε ειρηνικές και ευτυχισμένες σχέσεις με αυτούς.​—Εφεσ. 4:23, 24.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ

⁹ Όπως μας έδειξε παραστατικά ο απόστολος Παύλος, η εκκλησία δεν είναι διαιρεμένη, αλλά όλοι μέσα σε αυτήν δείχνουν την ίδια φροντίδα ο ένας για τον άλλον. (1 Κορ. 12:14-26) Μπορεί μερικοί από την παγκόσμια αδελφότητά μας να ζουν σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές, αλλά αυτό δεν μειώνει το ενδιαφέρον μας για την ευημερία τους. Αν κάποιοι αδελφοί μας διώκονται, οι υπόλοιποι στενοχωριόμαστε πολύ. Αν ορισμένοι στερούνται τα αναγκαία ή έχουν πέσει θύματα καταστροφών ή πολέμου ή εμφύλιας διαμάχης, οι υπόλοιποι ψάχνουν να βρουν τρόπους για να τους προσφέρουν πνευματική και υλική βοήθεια.​—2 Κορ. 1:8-11.

¹⁰ Όλοι πρέπει να προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας κάθε μέρα. Μερικοί αντιμετωπίζουν πειρασμούς που τους σπρώχνουν να κάνουν κάτι κακό. Άλλοι έχουν δυσκολίες οι οποίες είναι ευρέως γνωστές. Υπάρχουν και κάποιοι που αντιμετωπίζουν εναντίωση από συνεργάτες και από μέλη του διαιρεμένου σπιτικού τους την οποία λίγοι γνωρίζουν. (Ματθ. 10:35, 36· 1 Θεσ. 2:14) Ενδιαφερόμαστε για όλα αυτά επειδή είμαστε μια παγκόσμια αδελφότητα. (1 Πέτρ. 5:9) Ανάμεσά μας υπάρχουν άτομα που εργάζονται σκληρά στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ασκώντας την ηγεσία στο έργο κηρύγματος και στις εκκλησίες. Επίσης, υπάρχουν εκείνοι που έχουν την ευθύνη της επίβλεψης του παγκόσμιου έργου. Όλοι χρειάζονται τις προσευχές μας, με τις οποίες δείχνουμε την αγάπη και το γνήσιο ενδιαφέρον μας, ακόμη και αν δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να μπορούμε να κάνουμε προσωπικά για να τους βοηθήσουμε.​—Εφεσ. 1:16· 1 Θεσ. 1:2, 3· 5:25.

¹¹ Με την αναταραχή που υπάρχει στη γη αυτές τις τελευταίες ημέρες, όσοι ανήκουν στον λαό του Ιεχωβά πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για να προστρέχουν ο ένας σε βοήθεια του άλλου. Κατά καιρούς, συμβαίνουν καταστροφές, όπως σεισμοί και πλημμύρες, και πρέπει να γίνουν εκτεταμένες προσπάθειες παροχής βοήθειας καθώς και διευθετήσεις για να συγκεντρωθούν μεγάλες ποσότητες ειδών πρώτης ανάγκης. Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα έθεσαν έξοχο παράδειγμα σε αυτό. Επειδή θυμούνταν τη συμβουλή του Ιησού, οι μαθητές από την Αντιόχεια έστειλαν ευχαρίστως υλικά δώρα στους αδελφούς της Ιουδαίας. (Πράξ. 11:27-30· 20:35) Ο απόστολος Παύλος παρότρυνε αργότερα τους Κορινθίους να υποστηρίξουν κάποιες προσπάθειες για παροχή βοήθειας που έγιναν με εύτακτο τρόπο. (2 Κορ. 9:1-15) Στους σύγχρονους καιρούς, όταν αδελφοί μας πέφτουν θύματα των περιστάσεων και έχουν άμεση ανάγκη υλικής βοήθειας, τόσο η οργάνωση όσο και μεμονωμένοι Χριστιανοί προστρέχουν για να προμηθεύσουν ό,τι χρειάζεται.

ΞΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

¹² Η ενωμένη, παγκόσμια αδελφότητά μας είναι οργανωμένη για να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά. Αυτή την εποχή, το θέλημά του είναι να κηρυχτούν τα καλά νέα της Βασιλείας σε όλη τη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη. (Ματθ. 24:14) Καθώς κάνουμε αυτό το έργο, είναι θέλημα του Ιεχωβά να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με τους υψηλούς ηθικούς κανόνες του. (1 Πέτρ. 1:14-16) Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να υποτασσόμαστε ο ένας στον άλλον και να εργαζόμαστε για την πρόοδο των καλών νέων. (Εφεσ. 5:21) Τώρα, όσο ποτέ προηγουμένως, είναι καιρός να βάζουμε τη Βασιλεία του Θεού πρώτη στη ζωή μας και όχι να επιδιώκουμε τα δικά μας προσωπικά συμφέροντα. (Ματθ. 6:33) Αν το θυμόμαστε αυτό καθώς συνεργαζόμαστε για χάρη των καλών νέων, θα έχουμε χαρά και ικανοποίηση τώρα αλλά και αιώνιες ευλογίες στο μέλλον.

¹³ Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, είμαστε μοναδικοί, ξεχωρισμένοι από την υπόλοιπη ανθρωπότητα ως καθαρός λαός, ζηλωτές στην υπηρεσία του Θεού μας. (Τίτο 2:14) Η λατρεία μας προς τον Ιεχωβά μάς κάνει διαφορετικούς. Όχι μόνο συνεργαζόμαστε ώμο προς ώμο με τους αδελφούς μας σε ολόκληρη τη γη, αλλά επίσης μιλάμε τη μία γλώσσα της αλήθειας και ενεργούμε σε αρμονία με αυτή την αλήθεια. Ο Ιεχωβά το είχε προείπει αυτό όταν διακήρυξε μέσω του Σοφονία του προφήτη του: «Θα δώσω στους λαούς μια νέα, καθαρή γλώσσα, ώστε να επικαλούνται όλοι το όνομα του Ιεχωβά και να τον υπηρετούν ώμο προς ώμο».​—Σοφ. 3:9.

¹⁴ Κατόπιν, ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον Σοφονία να περιγράψει την παγκόσμια αδελφότητα η οποία αποτελεί πραγματικότητα σήμερα: «Όσοι απομείνουν από τον Ισραήλ δεν θα κάνουν καμιά αδικία· δεν θα λένε ψέματα ούτε θα βρεθεί στο στόμα τους απατηλή γλώσσα· θα τρώνε και θα ξαπλώνουν, και κανείς δεν θα τους φοβίζει». (Σοφ. 3:13) Επειδή έχουμε αποκτήσει κατανόηση του Λόγου της αλήθειας του Ιεχωβά, καθώς επίσης επειδή έχουμε ανακαινίσει τον νου μας και έχουμε συμμορφώσει τον τρόπο ζωής μας με τους κανόνες του Ιεχωβά, είμαστε σε θέση να συνεργαζόμαστε με ενότητα. Επιτελούμε κάτι που φαίνεται ακατόρθωτο σε όσους βλέπουν τα ζητήματα από ανθρώπινη άποψη. Ναι, είμαστε πραγματικά ξεχωριστός λαός, ο λαός του Θεού, και φέρνουμε τιμή σε αυτόν σε όλη τη γη.​—Μιχ. 2:12.