ΑΒΙΜΕΛΕΧ

(Αβιμέλεχ) [Ο Πατέρας μου Είναι Βασιλιάς].

Προσωπικό όνομα ή επίσημος τίτλος διαφόρων Φιλισταίων βασιλιάδων, ίσως παρόμοιος με τον τίτλο Φαραώ που χρησιμοποιούσαν οι Αιγύπτιοι και τον τίτλο Καίσαρας που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι.

1. Ο βασιλιάς της πόλης των Γεράρων όπου κατοίκησαν προσωρινά ο Αβραάμ και η Σάρρα περίπου το 1919 Π.Κ.Χ. Νομίζοντας ότι επρόκειτο για δύο αδέλφια, ο Αβιμέλεχ πήρε τη Σάρρα για να την κάνει σύζυγό του, αλλά από θεϊκή πρόνοια δεν την άγγιξε. Όταν ο Ιεχωβά τον προειδοποίησε μέσω ενός ονείρου, ο βασιλιάς έδωσε τη Σάρρα πίσω στον Αβραάμ, προσφέροντας παράλληλα ως αποζημίωση ζώα και δούλους καθώς και χίλιους σίκλους ασήμι (περ. $2.200), εγγυώμενος έτσι για την αγνότητα της Σάρρας. Έπειτα από κάποιο διάστημα, αυτός ο βασιλιάς σύναψε διαθήκη ειρήνης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τον Αβραάμ στη Βηρ-σαβεέ.—Γε 20:1-18· 21:22-34.

2. Πιθανώς κάποιος άλλος βασιλιάς των Γεράρων τον καιρό κατά τον οποίο ο Ισαάκ πήγε εκεί εξαιτίας μιας πείνας. Αυτό συνέβη μετά το θάνατο του Αβραάμ το 1843 Π.Κ.Χ. Ο Ισαάκ, όπως και ο πατέρας του ο Αβραάμ, προσπάθησε να παρουσιάσει τη Ρεβέκκα ως αδελφή του, αλλά όταν ο βασιλιάς ανακάλυψε συμπτωματικά ότι αυτή ήταν σύζυγος του Ισαάκ, εξέδωσε δημόσιο διάταγμα που τους παρείχε προστασία. Ωστόσο, η θεόδοτη ευημερία του Ισαάκ έγινε αντικείμενο φθόνου, γι’ αυτό και ο βασιλιάς ζήτησε από τον Ισαάκ να φύγει από την περιοχή τους. Έπειτα από κάποιο διάστημα, αυτός ο βασιλιάς των Γεράρων σύναψε διαθήκη ειρήνης με τον Ισαάκ, παρόμοια με τη διαθήκη που είχε κάνει ο προκάτοχός του με τον Αβραάμ.—Γε 26:1-31.

3. Ο Φιλισταίος βασιλιάς της πόλης Γαθ κατά την εποχή του Δαβίδ.—Ψλ 34:Επιγρ.· βλέπε ΑΓΧΟΥΣ.

4. Γιος του Κριτή Γεδεών τον οποίο γέννησε η παλλακίδα του στη Συχέμ. Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Αβιμέλεχ με αλαζονική θρασύτητα επιδίωξε να γίνει βασιλιάς. Ενεργώντας πανούργα, απευθύνθηκε στους κτηματίες της Συχέμ εκμεταλλευόμενος την επιρροή που ασκούσε η οικογένεια της μητέρας του. Όταν εξασφάλισε την οικονομική υποστήριξή τους, μίσθωσε μερικούς κακοποιούς, πήγε στο σπίτι του πατέρα του στην Οφρά και έσφαξε τους ετεροθαλείς αδελφούς του πάνω σε μία πέτρα. Από τους 70 ετεροθαλείς αδελφούς του, μόνο ο νεότερος, ο Ιωθάμ, γλίτωσε τη σφαγή.

Ο Αβιμέλεχ ανακηρύχτηκε τότε βασιλιάς, αλλά ο Ιεχωβά επέτρεψε να αναπτυχθεί κακό πνεύμα ανάμεσα στους Συχεμίτες και στον καινούριο τους «βασιλιά», ώστε να εκτελέσει εκδίκηση για την ενοχή αίματος όλων όσων συνδέονταν με τη συνωμοσία. Οργανώθηκε, λοιπόν, μια εξέγερση υπό τον Γαάλ. Ο Αβιμέλεχ την εξουδετέρωσε γρήγορα, κατέλαβε και κατέστρεψε την πόλη της Συχέμ, και την έσπειρε με αλάτι. Κατόπιν επιτέθηκε στο θολωτό θάλαμο του οίκου, δηλαδή του αγιαστηρίου, του Ελ-βερίθ και του έβαλε φωτιά, με αποτέλεσμα να καούν περίπου χίλιοι από τους πρώην συνεργάτες του, τους κτηματίες του πύργου της Συχέμ οι οποίοι είχαν καταφύγει εκεί. Αμέσως μετά την επιτυχία του αυτή, ο Αβιμέλεχ επιτέθηκε στη Θεβές προς το Β, αλλά εκεί κάποια γυναίκα που βρισκόταν στον πύργο της πόλης έριξε μια μυλόπετρα στο κεφάλι του. Η τριετής «βασιλεία» του Αβιμέλεχ τερματίστηκε όταν ο οπλοφόρος του, συμμορφούμενος με την τελευταία επιθυμία του, τον διαπέρασε με το σπαθί, για να μην πουν ότι τον σκότωσε γυναίκα.—Κρ 8:30, 31· 9:1-57· 2Σα 11:21.

5. Το Μασοριτικό κείμενο, το οποίο ακολουθεί η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου καθώς και η Μετάφραση του Βάμβα, στο εδάφιο 1 Χρονικών 18:16 χρησιμοποιεί το όνομα «Αβιμέλεχ». Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα, η λατινική Βουλγάτα, η συριακή Πεσίτα και 12 εβραϊκά χειρόγραφα λένε «Αχιμέλεχ», κάτι που βρίσκεται σε αρμονία με το εδάφιο 2 Σαμουήλ 8:17.