ΑΧΑΪΑ

(Αχαΐα).

Πριν από τη ρωμαϊκή κατάκτηση το 146 Π.Κ.Χ., ο όρος Αχαΐα κατάλληλα αναφερόταν μόνο σε μια μικρή περιοχή της Πελοποννήσου που εκτείνεται κατά μήκος της νότιας ακτής του Κορινθιακού Κόλπου—περιοχή λίγο πολύ ανάλογη με τη σημερινή ομώνυμη περιοχή.

Στα ομηρικά έπη χρησιμοποιείται η ονομασία Αχαιοί ως γενική ονομασία των Ελλήνων. Λόγω της υπεροχής της Αχαϊκής Συμπολιτείας—ενός συνασπισμού πόλεων—ως της ισχυρότερης πολιτικής οντότητας στην Ελλάδα τον καιρό της ρωμαϊκής κατάκτησης, οι Ρωμαίοι αναφέρονταν έκτοτε σε όλη τη νότια και κεντρική Ελλάδα γενικά με τον όρο Αχαΐα.

Από το 27 Π.Κ.Χ., όταν ο Καίσαρας Αύγουστος αναδιοργάνωσε τις δύο επαρχίες της Ελλάδας, τη Μακεδονία και την Αχαΐα, η ονομασία Αχαΐα αναφερόταν σε όλη την Πελοπόννησο και σε ένα τμήμα της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η επαρχία της Αχαΐας βρισκόταν υπό τη διοίκηση της Ρωμαϊκής Συγκλήτου και την κυβερνούσε ένας ανθύπατος από την πρωτεύουσα της επαρχίας, την Κόρινθο. (2Κο 1:1) Άλλες πόλεις της επαρχίας της Αχαΐας που μνημονεύονται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές ήταν η Αθήνα και οι Κεγχρεές. Η Αχαΐα και η γειτονική της επαρχία στο βορρά, η Μακεδονία, συχνά αναφέρονταν μαζί.—Πρ 18:1, 18· 19:21· Ρω 15:26· 16:1· 1Θε 1:7, 8.

Το έτος 15 Κ.Χ., ο Τιβέριος, λαβαίνοντας υπόψη τις διαμαρτυρίες για τη βαριά φορολογία, έθεσε την Αχαΐα και τη Μακεδονία υπό αυτοκρατορικό έλεγχο ώστε να διοικούνται από την επαρχία της Μοισίας. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι το 44 Κ.Χ., όταν ο Αυτοκράτορας Κλαύδιος επανέφερε αυτές τις επαρχίες υπό τον έλεγχο της Συγκλήτου, αναθέτοντας και πάλι την κυβερνητική εξουσία σε έναν ανθύπατο με έδρα την Κόρινθο. Λόγω άγνοιας αυτών των γεγονότων, μερικοί κριτικοί στο παρελθόν απέρριπταν την αναφορά της Αγίας Γραφής στον Γαλλίωνα ως “ανθύπατο της Αχαΐας”, ενώπιον του οποίου φέρθηκε ο Παύλος. (Πρ 18:12) Ωστόσο, η ανακάλυψη μιας επιγραφής στους Δελφούς κατέστησε φανερό ότι υπήρχε πράγματι ανθύπατος στην Αχαΐα ονόματι Γαλλίων κατά την εποχή την οποία περιγράφει ο ιστορικός Λουκάς, ο συγγραφέας των Πράξεων.—Βλέπε ΓΑΛΛΙΩΝ.

Στο εδάφιο Ρωμαίους 15:26 ο απόστολος Παύλος κάνει λόγο για τη γενναιοδωρία των Χριστιανών στην επαρχία της Αχαΐας οι οποίοι πρόσφεραν βοήθεια στους άπορους αδελφούς τους στην Ιερουσαλήμ. Στη διάρκεια του δεύτερου και του τρίτου ιεραποστολικού του ταξιδιού, ο Παύλος πέρασε αρκετά μεγάλο μέρος του χρόνου του στην Αχαΐα και εξέφρασε έντονη αγάπη για τους αδελφούς εκείνης της περιοχής.—2Κο 11:10.