ΒΗΡΩΘΙΤΗΣ

(Βηρωθίτης) [Της (Από τη) Βηρώθ].

Ο κάτοικος ή ο αυτόχθων της Βηρώθ. Όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη Χαναάν, οι κάτοικοι της Βηρώθ ήταν Ευαίοι. Ακολούθως, η περιοχή τους παραχωρήθηκε στον Βενιαμίν, και οι Ευαίοι κάτοικοι έγιναν “ξυλοκόποι και νεροκουβαλητές”. (Ιη 9:17, 27· 18:21, 25· βλέπε ΒΗΡΩΘ.) Οι δολοφόνοι του Ις-βοσθέ, ο Βαανάχ και ο Ρηχάβ, ήταν «γιοι του Ριμμών του Βηρωθίτη, από τους γιους του Βενιαμίν». (2Σα 4:2, 5, 9) Ο Ναχαραΐ, ένας από τους κραταιούς άντρες του Δαβίδ, αποκαλείται «Βηρωθίτης» στο εδάφιο 2 Σαμουήλ 23:37 και «Βερωθίτης» στο εδάφιο 1 Χρονικών 11:39.