ΒΕΕΜΩΘ

(Βεεμώθ).

Για το χαρακτηρισμό «Βεεμώθ», ο οποίος εμφανίζεται στο εδάφιο Ιώβ 40:15, έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις: (1) ότι είναι παράγωγο μιας αιγυπτιακής λέξης που σημαίνει «νεροβούβαλος», (2) ότι είναι μια λέξη πιθανώς ασσυριακής προέλευσης που σημαίνει «τέρας» και (3) ότι πρόκειται για τον εμφατικό πληθυντικό της εβραϊκής λέξης μπεχεμάχ (ζώο· κατοικίδιο ζώο) ο οποίος πιστεύεται ότι υποδηλώνει ένα «μεγάλο ζώο» ή ένα «τεράστιο ζώο». Στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, ο εβραϊκός όρος μπεχεμώθ μεταφράζεται με τη λέξη θηρία. Ωστόσο, είναι προφανές ότι υπονοείται ένα και μοναδικό ζώο, πράγμα που καταδεικνύεται από το γεγονός ότι η περιγραφή του Βεεμώθ δεν αναφέρεται σε πολλά πλάσματα, αλλά μόνο σε ένα, το οποίο γενικά θεωρείται ότι είναι ο ιπποπόταμος (ιπποπόταμος ο αμφίβιος [Hippopotamus amphibius]). Μάλιστα, αρκετές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής (AT, JB, RS, ΜΝΚ, ΛΧ, ΜΠΚ) χρησιμοποιούν τη λέξη «ιπποπόταμος» στο κυρίως κείμενο ή σε υποσημειώσεις για να προσδιορίσουν το πλάσμα στο οποίο αναφέρεται ο Θεός.

Ο ιπποπόταμος είναι ένα τεράστιο, παχύδερμο, σχεδόν άτριχο θηλαστικό που ζει σε ποτάμια, λίμνες και έλη. Φημίζεται για τα κοντά πόδια του, τα τεράστια σαγόνια του και το μεγάλο κεφάλι του, που λέγεται ότι ζυγίζει μέχρι και έναν τόνο. Τα σαγόνια και τα δόντια του έχουν τόση δύναμη ώστε με μια δαγκωνιά μπορούν να διατρυπήσουν τη θωράκιση του κροκοδείλου. Όταν είναι πλήρως αναπτυγμένος, το μήκος του μπορεί να φτάσει τα 4 ως 5 μ. και το βάρος του τα 3.600 κιλά. Ο ιπποπόταμος, που είναι ζώο αμφίβιο, παρά το πελώριο μέγεθός του, μπορεί να κινείται σχετικά γρήγορα τόσο μέσα στο νερό όσο και έξω από αυτό. Τρέφεται με μαλακά υδρόβια φυτά, χορτάρι, καλάμια και θάμνους, και εισάγει κάθε μέρα πάνω από 90 κιλά βλάστηση στο στομάχι του, το οποίο έχει χωρητικότητα 150 ως 190 λίτρα.

Το δέρμα του, κυρίως στην περιοχή της κοιλιάς, είναι εξαιρετικά σκληρό, και ως εκ τούτου ικανό να αντέχει στα χτυπήματα και στα γδαρσίματα καθώς ο ιπποπόταμος σέρνει το χαμηλό του σώμα πάνω από κλαδιά και πέτρες που υπάρχουν στην κοίτη των ποταμών. Τα ρουθούνια του είναι τοποθετημένα σε στρατηγικό σημείο, στο άκρο του ρύγχους του, και τα μάτια του βρίσκονται ψηλά στο πρόσθιο μέρος του κεφαλιού του, πράγμα που του δίνει τη δυνατότητα και να αναπνέει και να βλέπει ενώ είναι σχεδόν τελείως βυθισμένος στο νερό. Τα αφτιά του και τα βαλβιδοειδή ρουθούνια του κλείνουν όταν καταδύεται. Ακόμη και την ώρα του ύπνου, μόλις το διοξείδιο του άνθρακα στο αίμα του φτάνει σε ένα ορισμένο επίπεδο, το ζώο βγαίνει ενστικτωδώς στην επιφάνεια για να πάρει φρέσκο αέρα και κατόπιν καταδύεται ξανά.

Στο παρελθόν, υπήρχαν ιπποπόταμοι στην πλειονότητα των μεγάλων λιμνών και ποταμών της Αφρικής, αλλά επειδή κυνηγήθηκαν από τον άνθρωπο, έχουν εξαφανιστεί από πολλές περιοχές, ενώ λέγεται ότι Β του καταρράκτη του Χαρτούμ, στο Σουδάν, ο ιπποπόταμος είναι άγνωστο είδος. Στην αρχαιότητα, ο ιπποπόταμος ίσως ζούσε ακόμη και στον Ιορδάνη. Μάλιστα αναφέρθηκε ότι βρέθηκαν χαυλιόδοντες και οστά αυτού του πλάσματος σε διάφορα μέρη της Παλαιστίνης.

Η περιγραφή που γίνεται στο 40ό κεφάλαιο του βιβλίου του Ιώβ δίνει μια παραστατική λεκτική εικόνα αυτού του τεράστιου θηλαστικού, του Βεεμώθ. Περιγράφεται ως φυτοφάγο. (Εδ. 15) Αναφέρεται ότι η τρομακτική του δύναμη και ενέργεια πηγάζει από τους γοφούς του και τους τένοντες της κοιλιάς του, δηλαδή από τους μυς της ράχης του και της κοιλιάς του. (Εδ. 16) Η ουρά του Βεεμώθ είναι σαν κέδρος. Εφόσον η ουρά του ιπποπόταμου είναι σχετικά κοντή, με μήκος περίπου 46 ως 51 εκ., ίσως πρέπει να θεωρηθεί πως αυτό σημαίνει ότι το εν λόγω ζώο έχει την ικανότητα να ορθώνει τη χοντρή ουρά του ή να τη λικνίζει σαν δέντρο. «Οι τένοντες των μηρών του είναι συμπλεγμένοι», δηλαδή οι ίνες και οι τένοντες στους μυς των μηρών του είναι συστραμμένα και πλεγμένα μεταξύ τους σαν ισχυρά χοντρά σχοινιά. (Εδ. 17) Τα κόκαλα των ποδιών του είναι δυνατά σαν «χάλκινοι σωλήνες», και γι’ αυτό έχουν την ικανότητα να στηρίζουν το μεγάλο βάρος του σώματός του. Τα κόκαλα και τα πλευρά του είναι σαν σφυρήλατες σιδερόβεργες. (Εδ. 18) Γίνεται νύξη για το ότι ο Βεεμώθ καταναλώνει τεράστιες ποσότητες τροφής (εδ. 20) και αναφέρεται ότι αναπαύεται κάτω από τους αγκαθωτούς λωτούς ή κρύβεται σε ελώδη τόπο, κάτω από τη σκιά που δημιουργούν οι λεύκες. (Εδ. 21, 22) Ακόμη και όταν ένας ποταμός ξεχειλίζει, αυτό το πλάσμα δεν πανικοβάλλεται, διότι μπορεί και πάλι να κρατάει το κεφάλι του πάνω από την επιφάνεια του νερού και να κολυμπάει αντίθετα στην ορμή της πλημμύρας. (Εδ. 23) Ο Ιεχωβά ρώτησε τον Ιώβ: “Αφού ο Βεεμώθ είναι τόσο δυνατός και τόσο φοβερά εξοπλισμένος, θα τολμούσε κανένας άνθρωπος να προσπαθήσει να τον αντιμετωπίσει μπροστά στα μάτια του και να προσπαθήσει να τρυπήσει τη μύτη του με άγκιστρο;”—Εδ. 24.