ΦΗΣΤΟΣ

(Φήστος) [από το λατ. Festus, Γιορταστικός· Χαρούμενος].

Ο κυβερνήτης της ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας μετά την ανάκληση του Φήλικα στη Ρώμη. (Πρ 24:27) Το ακριβές έτος αυτής της αλλαγής κυβερνητών δεν είναι γνωστό. Οι μοναδικές πηγές πληροφοριών είναι η Αγία Γραφή και ο Ιώσηπος, και καμιά από αυτές δεν ρίχνει φως στο συγκεκριμένο διορισμό που έγινε από τον Νέρωνα. Υπάρχουν δύο κατηγορίες κριτικών: η μία υποστηρίζει ότι ο Πόρκιος Φήστος είχε φτάσει στην Ιουδαία ήδη από το 54 Κ.Χ. και η άλλη ότι έφτασε αργότερα, το 61 Κ.Χ. Οι ιστορικοί θεωρούν πιθανότερο κάποιο έτος μεταξύ του 58 και του 61 Κ.Χ. Το έτος 58 Κ.Χ., το οποίο προτείνεται από το Αναλυτικό Ταμείο της Αγίας Γραφής ([Analytical Concordance to the Bible] σ. 342) του Γιανγκ, φαίνεται ότι είναι η πιο πιθανή χρονολογία για την άνοδο του Φήστου στη θέση του κυβερνήτη της Ιουδαίας.

Τρεις ημέρες αφότου έφτασε ο Φήστος στην Καισάρεια ταξίδεψε στην Ιερουσαλήμ, προφανώς για να εξοικειωθεί με τα προβλήματα του λαού τον οποίο θα κυβερνούσε. Ο Παύλος βρισκόταν στην Καισάρεια, όπου είχε μείνει φυλακισμένος από τότε που ήταν διοικητής ο Φήλιξ. Οι Ιουδαίοι πρωθιερείς και οι προύχοντες, χωρίς να χάσουν χρόνο, ζήτησαν να μεταφερθεί στην Ιερουσαλήμ, ελπίζοντας να του στήσουν ενέδρα και να τον σκοτώσουν καθ’ οδόν. Ο Φήστος, όμως, αποφάσισε να ξαναδικαστεί ο Παύλος και πρόσταξε τους κατηγόρους να παρουσιαστούν ενώπιον της δικαστικής του έδρας στην Καισάρεια. Έπειτα από τη «δίκη», ο Φήστος είχε πλέον πειστεί για την αθωότητα του Παύλου και αργότερα ομολόγησε στον Βασιλιά Αγρίππα Β΄: «Εγώ αντιλήφθηκα ότι δεν είχε διαπράξει τίποτα άξιο θανάτου». (Πρ 25:25) Νωρίτερα, «θέλοντας να κερδίσει την εύνοια των Ιουδαίων», ο Φήστος είχε ρωτήσει τον Παύλο αν δεχόταν να πάει στην Ιερουσαλήμ για να δικαστεί εκεί. (Πρ 25:9) Ο Παύλος, ωστόσο, απάντησε: «Κανείς δεν μπορεί να με παραδώσει σε αυτούς ως χάρη. Τον Καίσαρα επικαλούμαι!»—Πρ 25:11.

Τώρα ο Φήστος αντιμετώπιζε ένα καινούριο πρόβλημα. Εξηγώντας στον Αγρίππα ότι έπρεπε να στείλει αυτόν το φυλακισμένο στη Ρώμη αλλά δεν είχε κατηγορίες να παραθέσει εναντίον του, ο Φήστος παρατήρησε: «Μου φαίνεται παράλογο να στείλω έναν φυλακισμένο και να μη δηλώσω και τις κατηγορίες εναντίον του». (Πρ 25:27) Ο Αγρίππας προσφέρθηκε να ακούσει ο ίδιος τον Παύλο με σκοπό να λύσει το πρόβλημα. Στην υπεράσπισή του ο Παύλος έκανε μια τόσο γλαφυρή και συναρπαστική ομιλία, ώστε ο Φήστος αναφώνησε: «Παραφρονείς, Παύλε! Τα πολλά γράμματα σε οδηγούν στην παραφροσύνη!» (Πρ 26:24) Ο Παύλος κατόπιν στράφηκε στον Αγρίππα κάνοντας μια δυνατή έκκληση, πράγμα που οδήγησε στο ακόλουθο σχόλιο του Αγρίππα: «Ακόμη λίγο και θα με πείσεις να γίνω Χριστιανός». (Πρ 26:28) Αργότερα ο Αγρίππας είπε στον Φήστο: «Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να έχει αφεθεί ελεύθερος αν δεν είχε επικαλεστεί τον Καίσαρα». Αυτή η απόφαση οφειλόταν ολοκληρωτικά στη θεϊκή πρόνοια, διότι ο Κύριος είχε προηγουμένως αποκαλύψει στον Παύλο: «Να έχεις μεγάλο θάρρος! . . . πρέπει να δώσεις μαρτυρία και στη Ρώμη».—Πρ 23:11· 26:32.

Σε σύγκριση με την καταπιεστική διοίκηση του Φήλικα, η διοίκηση του Φήστου θεωρείται σε γενικές γραμμές ικανοποιητική. Καταπολέμησε τους τρομοκράτες ληστές οι οποίοι ήταν γνωστοί ως Δολοφόνοι ή Σικάριοι (ξιφοφόροι), και προσπάθησε και με άλλους τρόπους να τηρήσει το ρωμαϊκό νόμο. Ωστόσο, μια από τις αποφάσεις του Φήστου ανατράπηκε όταν εφεσιβλήθηκε στη Ρώμη. Ο Αγρίππας είχε χτίσει την τραπεζαρία του με θέα προς την περιοχή του ιερού ναού, γι’ αυτό και οι Ιουδαίοι έφτιαξαν έναν τοίχο για να κρύψουν τη θέα. Ο Φήστος διέταξε να κατεδαφιστεί ο τοίχος με την αιτιολογία ότι έκλεινε στους στρατιώτες τη θέα, αλλά όταν η υπόθεση εφεσιβλήθηκε στη Ρώμη, δόθηκε άδεια να παραμείνει ο τοίχος. Ο Φήστος συνέχισε να κυβερνάει μέχρι το θάνατό του, οπότε και τον διαδέχθηκε ο Αλβίνος.