Έκαναν το Θέλημα του Ιεχωβά

Ο Παύλος Κηρύττει με Τόλμη Ενώπιον Αρχόντων

Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ ανάμεσα στους δυο άντρες δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη. Ο ένας φορούσε στέμμα, ενώ ο άλλος είχε αλυσίδες. Ο ένας ήταν βασιλιάς· ο άλλος, φυλακισμένος. Έπειτα από δύο χρόνια στη φυλακή, ο απόστολος Παύλος στεκόταν τώρα ενώπιον του άρχοντα των Ιουδαίων, του Ηρώδη Αγρίππα Β΄. Ο βασιλιάς και η σύζυγός του, η Βερνίκη, είχαν έρθει «με πολύ φανταχτερή πομπή και μπήκαν στην αίθουσα ακροάσεων μαζί με στρατιωτικούς διοικητές καθώς και επιφανείς άντρες της πόλης». (Πράξεις 25:23) Ένα σύγγραμμα αναφέρει: «Προφανώς, παρευρίσκονταν αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι».

Ο νεοδιορισμένος κυβερνήτης, ο Φήστος, είχε διευθετήσει αυτή τη συνάντηση. Ο προκάτοχός του, ο Φήλιξ, είχε αρκεστεί στο να αφήσει τον Παύλο στη φυλακή. Αλλά ο Φήστος αμφέβαλλε για το αν οι κατηγορίες εναντίον του Παύλου ήταν βάσιμες. Μάλιστα ο Παύλος επέμενε τόσο πολύ στην αθωότητά του ώστε είχε προβάλει την απαίτηση να παρουσιάσει την υπόθεσή του στον Καίσαρα! Η υπόθεση του Παύλου κέντρισε την περιέργεια του Βασιλιά Αγρίππα. «Και εγώ θα ήθελα να ακούσω αυτόν τον άνθρωπο», είπε. Ο Φήστος έκανε γρήγορα διευθετήσεις, πιθανώς διερωτώμενος ποια θα ήταν η άποψη του βασιλιά για αυτόν τον ξεχωριστό φυλακισμένο.—Πράξεις 24:27–25:22.

Την επομένη, ο Παύλος φέρθηκε ενώπιον ενός μεγάλου πλήθους αρχόντων. «Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο για το ότι μπροστά σε εσένα υπερασπίζομαι τον εαυτό μου σήμερα», είπε στον Αγρίππα, «ιδιαίτερα επειδή είσαι ειδικός σε όλα τα έθιμα καθώς και στις διαφωνίες μεταξύ των Ιουδαίων. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ να με ακούσεις υπομονετικά».—Πράξεις 26:2, 3.

Η Γεμάτη Τόλμη Υπεράσπιση του Παύλου

Κατ’ αρχάς, ο Παύλος μίλησε στον Αγρίππα για το παρελθόν του, όταν ήταν διώκτης των Χριστιανών. «Προσπαθούσα να τους εξαναγκάσω να αποκηρύξουν την πίστη τους», είπε. «Τους δίωκα ακόμη και στις έξω πόλεις». Στη συνέχεια, ο Παύλος αφηγήθηκε πώς έλαβε ένα εντυπωσιακό όραμα στο οποίο ο αναστημένος Ιησούς τον ρώτησε: «Γιατί με διώκεις; Είναι σκληρό για εσένα να κλωτσάς βούκεντρα».a—Πράξεις 26:4-14.

Ο Ιησούς ανέθεσε κατόπιν στον Σαούλ την αποστολή να κηρύξει σε ανθρώπους όλων των εθνών “τόσο για τα πράγματα που είδες όσο και για τα πράγματα που θα σε κάνω να δεις σχετικά με εμένα”. Ο Παύλος ανέφερε ότι κατέβαλε επιμελείς προσπάθειες για να εκπληρώσει το διορισμό του. Ωστόσο, «εξαιτίας αυτών των πραγμάτων», είπε στον Αγρίππα, «με έπιασαν Ιουδαίοι στο ναό και αποπειράθηκαν να με σκοτώσουν». Επικαλούμενος το ενδιαφέρον του Αγρίππα για τον Ιουδαϊσμό, ο Παύλος τόνισε ότι, στην πραγματικότητα, το κήρυγμά του δεν περιλάμβανε «τίποτα άλλο παρά τα πράγματα που οι Προφήτες καθώς και ο Μωυσής δήλωσαν ότι επρόκειτο να γίνουν» σχετικά με το θάνατο και την ανάσταση του Μεσσία.—Πράξεις 26:15-23.

Ο Φήστος τον διέκοψε. «Τα πολλά γράμματα σε οδηγούν στην παραφροσύνη!» αναφώνησε. Ο Παύλος απάντησε: «Δεν παραφρονώ, Εξοχότατε Φήστε, αλλά λέω λόγια αλήθειας και σωφροσύνης». Ο Παύλος είπε τότε σχετικά με τον Αγρίππα: «Ο βασιλιάς στον οποίο μιλώ με παρρησία τα γνωρίζει καλά αυτά· διότι είμαι πεπεισμένος ότι ούτε ένα από αυτά δεν περνάει απαρατήρητο από αυτόν, γιατί αυτό δεν έγινε σε κάποια γωνιά».—Πράξεις 26:24-26.

Κατόπιν ο Παύλος απευθύνθηκε άμεσα στον Αγρίππα. «Πιστεύεις, Βασιλιά Αγρίππα, τους Προφήτες;» Το ερώτημα έφερε οπωσδήποτε τον Αγρίππα σε δύσκολη θέση. Αν μη τι άλλο, έπρεπε να διατηρήσει την υπόληψή του, και το να συμφωνήσει με τον Παύλο θα σήμαινε ότι συμπαρατασσόταν με αυτό που ο Φήστος αποκάλεσε «παραφροσύνη». Αντιλαμβανόμενος ίσως τους ενδοιασμούς του Αγρίππα, ο Παύλος απάντησε μόνος του στην ερώτησή του. «Ξέρω ότι πιστεύεις», είπε. Τώρα ο Αγρίππας μίλησε, αποφεύγοντας όμως να πάρει θέση. «Ακόμη λίγο», είπε στον Παύλο, «και θα με πείσεις να γίνω Χριστιανός».—Πράξεις 26:27, 28.

Ο Παύλος χρησιμοποίησε επιδέξια την υπεκφυγή του Αγρίππα για να τονίσει ένα σπουδαίο σημείο. «Θα ευχόμουν στον Θεό», είπε, «είτε χρειάζεται ακόμη λίγο είτε πολύ, όχι μόνο εσύ, αλλά και όλοι όσοι με ακούν σήμερα να γίνουν όπως είμαι και εγώ, με εξαίρεση αυτά τα δεσμά».—Πράξεις 26:29.

Ο Αγρίππας και ο Φήστος δεν διέκριναν κανένα λόγο για τον οποίο ο Παύλος άξιζε το θάνατο ή τη φυλάκιση. Ωστόσο, το αίτημά του να παρουσιάσει την υπόθεσή του στον Καίσαρα δεν μπορούσε να ανακληθεί. Να γιατί ο Αγρίππας είπε στον Φήστο: «Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να έχει αφεθεί ελεύθερος αν δεν είχε επικαλεστεί τον Καίσαρα».—Πράξεις 26:30-32.

Μάθημα για Εμάς

Η μέθοδος που χρησιμοποίησε ο Παύλος για να κηρύξει ενώπιον αρχόντων αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα για εμάς. Μιλώντας στον Βασιλιά Αγρίππα, ο Παύλος άσκησε διάκριση. Αναμφίβολα, γνώριζε για το σκάνδαλο που αφορούσε τον Αγρίππα και τη Βερνίκη. Η σχέση τους ήταν αιμομεικτική, διότι η Βερνίκη στην πραγματικότητα ήταν αδελφή του Αγρίππα. Αλλά σε αυτή την περίσταση, ο Παύλος δεν επέλεξε να μιλήσει για την ηθική. Αντίθετα τόνισε σημεία που ήταν κοινά για τον ίδιο και τον Αγρίππα. Επιπλέον, μολονότι ο Παύλος είχε εκπαιδευτεί από τον πολυμαθή Φαρισαίο Γαμαλιήλ, αναγνώρισε ότι ο Αγρίππας ήταν ειδικός στα Ιουδαϊκά έθιμα. (Πράξεις 22:3) Παρά την ηθική υπόσταση του Αγρίππα, ο Παύλος τού μίλησε με σεβασμό εφόσον ο Αγρίππας κατείχε θέση εξουσίας.—Ρωμαίους 13:7.

Καθώς κηρύττουμε με τόλμη σχετικά με τις πεποιθήσεις μας, ο στόχος μας δεν είναι να εκθέσουμε ή να καταδικάσουμε τις ακάθαρτες συνήθειες των ακροατών μας. Αντίθετα, για να τους διευκολύνουμε να δεχτούν την αλήθεια, θα πρέπει να τονίζουμε τις θετικές πτυχές των καλών νέων, δίνοντας έμφαση σε κοινές μας προσδοκίες. Όταν μιλάμε σε άτομα που είναι μεγαλύτερα σε ηλικία ή έχουν εξουσία, θα πρέπει να αναγνωρίζουμε τη θέση τους. (Λευιτικό 19:32) Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να μιμούμαστε τον Παύλο, ο οποίος είπε: «Έγινα τα πάντα σε ανθρώπους κάθε είδους, για να σώσω με κάθε τρόπο μερικούς».—1 Κορινθίους 9:22.

[Υποσημείωση]