ΑΣΤΡΑΠΗ

Οι ακτινοβόλες λάμψεις φωτός που προκαλούνται από την εκκένωση ατμοσφαιρικού ηλεκτρισμού ανάμεσα σε σύννεφα ή ανάμεσα στα σύννεφα και στη γη. Αυτό το φαινόμενο, που παρατηρείται στη διάρκεια των καταιγίδων, είναι κοινό στο Ισραήλ κατά τις περιόδους των βροχών—την άνοιξη και το φθινόπωρο—φτάνει δε στο αποκορύφωμά του ειδικά τους κρύους μήνες Νοέμβριο ή Δεκέμβριο.

Ως Δημιουργός των στοιχείων που είναι απαραίτητα για την πρόκληση της αστραπής, ο Ιεχωβά είναι η πηγή της. (Ιωβ 37:3, 11) Εκείνος μπορεί επίσης να την ελέγξει και προφανώς έχει χρησιμοποιήσει την αστραπή, καθώς και μέσα παρόμοια με αυτήν, για να ελευθερώσει τους υπηρέτες του από τους εχθρούς τους και για να εκτελέσει τις κρίσεις του. (2Σα 22:1, 15· Ψλ 18:14· 77:16-20· Ζαχ 9:14· παράβαλε Ιωβ 36:32· Ψλ 97:4· 144:6.) Κατάλληλα, λοιπόν, οι αστραπές συσχετίζονται με το θρόνο του Θεού (Απ 4:5· παράβαλε Απ 11:19), όπως επίσης με εκφράσεις θεϊκού θυμού (Απ 8:5· 16:18), και παρουσιάζονται μεταφορικά σαν να αναφέρουν την εκτέλεση του καθήκοντός τους. (Ιωβ 38:35) Στο Όρος Σινά, οι λάμψεις των αστραπών συνόδευαν τις φοβερές φυσικές εκδηλώσεις της παρουσίας του Θεού.—Εξ 19:16· 20:18.

Η αστραπή (εβρ., μπαράκ) χρησιμοποιείται μεταφορικά για να συμβολίσει τη λάμψη του στιλβωμένου μετάλλου. (Δευ 32:41, υποσ.· Ιεζ 21:10, υποσ.· Να 3:3· Αββ 3:11) Στο εδάφιο Ναούμ 2:4, είτε η λάμψη είτε η μεγάλη ταχύτητα των εχθρικών αρμάτων στους δρόμους της Νινευή είναι αυτό που εννοείται με τα λόγια: «Σαν τις αστραπές τρέχουν». Και τα σπινθηροβόλα πρόσωπα, ή αλλιώς η εμφάνιση, των αγγελικών πλασμάτων παραβάλλονται με αστραπή.—Δα 10:5, 6· Ματ 28:2, 3· βλέπε επίσης Ιεζ 1:14.

Ο Χριστός Ιησούς έδειξε ότι η παρουσία του δεν θα κρατιόταν μυστική, όπως είναι αδύνατον να κρυφτεί η αστραπή που «βγαίνει από τα ανατολικά μέρη και λάμπει μέχρι τα δυτικά μέρη». (Ματ 24:23-27· Λου 17:20-24) Πρωτύτερα, όταν οι 70 μαθητές που είχε στείλει επέστρεψαν με την είδηση ότι ακόμη και οι δαίμονες υποτάσσονταν σε αυτούς μέσω της χρήσης του ονόματός του, ο Ιησούς υπαινίχθηκε ότι η μελλοντική εκδίωξη του Σατανά από τον ουρανό ήταν βέβαιη, λέγοντας: «Άρχισα να βλέπω τον Σατανά ήδη πεσμένο σαν αστραπή από τον ουρανό».—Λου 10:1, 17, 18.

Στο εδάφιο Λουκάς 11:36 η λέξη ἀστραπή του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου αναφέρεται στο φως ή στη λάμψη ενός λυχναριού.