ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΓΑΝΕΙΑ

Μυστηριώδεις τέχνες και δυνάμεις που θεωρείται ότι χρησιμοποιούνται για την επίτευξη πραγμάτων τα οποία υπερβαίνουν τη σφαίρα του φυσικού και συνδέονται με πνευματιστικές, απόκρυφες δυνάμεις.

Η «μαύρη» μαγεία πιστεύεται ότι περιλαμβάνει μαγικές ρήσεις, ειδικές κατάρες και «το κακό μάτι», τα οποία βλάπτουν τους εχθρούς. Από την άλλη πλευρά, η «λευκή» μαγεία φέρνει, όπως λένε όσοι την ασκούν, καλά αποτελέσματα λύνοντας τα μάγια και ακυρώνοντας τις κατάρες. Σε μερικούς αρχαίους λαούς η «μαύρη» μαγεία απαγορευόταν επί ποινή θανάτου. Η Αγία Γραφή, όμως, προχωρεί ένα βήμα πιο πέρα και απαγορεύει κάθε μορφή πνευματιστικής μαγείας. (Λευ 19:26· Δευ 18:9-14) Μέσω μαγικών φράσεων, που πιστεύεται ότι είναι προϊόν υπερφυσικής γνώσης και σοφίας, το άτομο που ασκεί μαγεία προσπαθεί να επηρεάσει άλλους ανθρώπους και να μεταβάλει μελλοντικά γεγονότα. Από αυτή την άποψη η μαγεία διαφέρει από τη μαντεία, η οποία επιχειρεί μόνο να ανακαλύψει μελλοντικά γεγονότα και όχι να τα επηρεάσει ή να τα αλλάξει.—Βλέπε ΜΑΝΤΕΙΑ.

Η έννοια της μαγγανείας, η οποία ασκείται με τη χρήση μαγείας, βασίζεται κατά μεγάλο μέρος στην αντίληψη ότι τα πονηρά πνεύματα μπορούν να επηρεαστούν ώστε να εγκαταλείψουν ένα άτομο ή να εισέλθουν σε αυτό, ότι μπορούν να ξεγελαστούν και να εξαπατηθούν, και ότι μπορεί να αιχμαλωτιστούν ή να παγιδευτούν σε ένα κομμάτι ξύλο ή σε ένα πήλινο ομοίωμα. Παραδείγματος χάρη, λέγεται ότι σχηματίζοντας μαγικά «μονοπάτια» από μέλι ή άλλα επιθυμητά πράγματα, ο μάγος μπορεί να κάνει τους δαίμονες να υπακούν στη θέλησή του.

Όλες αυτές οι αντιλήψεις οδήγησαν, όπως ήταν φυσικό, στην εμφάνιση μιας πανούργας τάξης μάγων ιερέων που ασκούσαν μεγάλη εξουσία στη ζωή των ανθρώπων, αποσπώντας παχυλές αμοιβές από εκείνους τους οποίους είχαν υπό την επιρροή τους με την πρόφαση ότι κατείχαν υπερφυσικές δυνάμεις που ξεπερνούσαν εκείνες των δαιμόνων. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι αυτοί οι επαγγελματίες μαγγανευτές μπορούσαν να καλέσουν τους δαίμονες να τους υπακούσουν αλλά ότι οι δαίμονες δεν είχαν ισχύ πάνω στους μαγγανευτές.

Αυτές οι πνευματιστικές τέχνες, επονομαζόμενες και επιστήμες, αναπτύχθηκαν και ασκούνταν από τους αρχαίους Χαλδαίους της Βαβυλωνίας. Ο Ησαΐας, τον όγδοο αιώνα Π.Κ.Χ., μας λέει ότι η Βαβυλώνα των ημερών του έβριθε από κάθε λογής μαγγανείες. (Ησ 47:12-15) Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, στις ημέρες του Δανιήλ, οι μάγοι ιερείς εξακολουθούσαν να αποτελούν μέρος της βαβυλωνιακής αυλής. (Δα 1:20· 2:2, 10, 27· 4:7· 5:11) Αυτή η φράση, «μάγοι ιερείς», είναι κυριολεκτική και ευκρινής μετάφραση της εβραϊκής λέξης.

Οι Βαβυλώνιοι φοβούνταν πολύ διάφορα δύσμορφα από σωματική άποψη άτομα τα οποία αποκαλούσαν μάγους και μάγισσες, καθώς πίστευαν ότι μεταχειρίζονταν «μαύρη» μαγεία. Οι ιερείς, από την άλλη πλευρά, θεωρούνταν ότι κατείχαν τη «λευκή» μαγεία. Πίστευαν ότι, τα ίδια ξόρκια που θεράπευαν τον άρρωστο αν τα έλεγε ένας ιερέας, θα τον σκότωναν αν τα έλεγε ένας μάγος ή μια μάγισσα.

Πιθανώς, όταν οι άνθρωποι διασκορπίστηκαν στη γη εξαιτίας της σύγχυσης των γλωσσών στη Βαβέλ, πήραν μαζί τους κάποιες αντιλήψεις γύρω από αυτές τις μαγικές τέχνες. (Γε 11:8, 9) Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι ασκούν μαγεία μέσω των μάντρα, τα οποία αποτελούν χαρακτηριστικό του λαϊκού Ινδουισμού και είναι μυστικιστικές φράσεις, ύμνοι ή προσευχές για το δέσιμο κάποιου με μάγια. Μάγοι ιερείς, μάγοι γιατροί και κάθε λογής μαγγανευτές υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως υπήρχαν και μεταξύ των Αιγυπτίων του 18ου αιώνα Π.Κ.Χ., στις ημέρες του Ιωσήφ. (Γε 41:8, 24) Πάνω από δύο αιώνες μετά την πώληση του Ιωσήφ ως δούλου, οι μάγοι ιερείς της Αιγύπτου φαινομενικά επανέλαβαν και οι ίδιοι ως έναν βαθμό τα πρώτα τρία θαύματα που εκτέλεσε ο Μωυσής. (Εξ 7:11, 22· 8:7) Αλλά φάνηκαν ανίσχυροι όταν χρειάστηκε να παραγάγουν σκνίπες, και αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι επρόκειτο για «το δάχτυλο του Θεού!» Παρόμοια, αποδείχτηκαν ανήμποροι να αποφύγουν οι ίδιοι την πληγή των μεγάλων σπυριών.—Εξ 8:18, 19· 9:11.

Καταδικάζεται από την Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή είναι η μόνη που διαφέρει από τα συγγράμματα άλλων αρχαίων λαών, κατά το ότι οι αναφορές της στις μυστηριώδεις δυνάμεις και στις μαγικές τέχνες είναι όλες καταδικαστικές. Πουθενά δεν συστήνει τη «λευκή» μαγεία ως μέσο για να ακυρώνονται οι μαγικές ρήσεις της «μαύρης» μαγείας. Απεναντίας, συνιστά την πίστη, την προσευχή και την εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά ως μέσο προστασίας από τις αόρατες «πονηρές πνευματικές δυνάμεις» και από όλες τις δραστηριότητες που σχετίζονται με αυτές, καθώς και από τις μαγικές επιρροές. (Εφ 6:11-18) Στους Ψαλμούς οι δίκαιοι προσεύχονται για απελευθέρωση από το κακό, ο δε Ιησούς μάς δίδαξε να προσευχόμαστε για απελευθέρωση «από τον πονηρό». (Ματ 6:13) Από την άλλη πλευρά, το Ταλμούδ και το Κοράνιο ενδίδουν στη δεισιδαιμονία και στο φόβο. Το απόκρυφο βιβλίο του Τωβίτ περιέχει ασυνάρτητα κείμενα μαγείας.—Τωβίτ 6:4, 8, 9, 17· 8:2, 3· 11:8-15· 12:3· βλέπε ΑΠΟΚΡΥΦΑ (Τωβίτ).

Επομένως, το έθνος του Ισραήλ διέφερε σε αυτόν τον τομέα από τα άλλα σύγχρονά του έθνη, και για να διατηρηθεί αυτή η διαφορά, ο Ιεχωβά έδωσε στο λαό του ορισμένους ρητούς νόμους σχετικά με τα άτομα που ασχολούνταν με τις απόκρυφες δυνάμεις. «Γυναίκα που κάνει μαγγανείες δεν πρέπει να την αφήσεις ζωντανή». (Εξ 22:18) «Δεν πρέπει να ασκείτε μαγεία». «Όσο για τον άντρα ή τη γυναίκα στους οποίους θα βρεθεί πνεύμα μεσάζοντα ή πνεύμα πρόγνωσης, αυτοί πρέπει εξάπαντος να θανατωθούν». (Λευ 19:26· 20:27) «Δεν πρέπει να βρεθεί σε εσένα . . . κάποιος μάγος ούτε κάποιος που αναζητάει οιωνούς ούτε κάποιος που κάνει μαγγανείες ούτε κάποιος που δένει άλλους με μαγικές ρήσεις ούτε κάποιος που συμβουλεύεται πνευματιστικό μεσάζοντα».—Δευ 18:10-14.

Ο προφήτης του Ιεχωβά διακήρυξε επίσης ότι ο Θεός επρόκειτο να εκκόψει όλους όσους επιδίδονταν σε μαγγανείες. (Μιχ 5:12) Άτομα όπως ο Σαούλ, η Ιεζάβελ και ο Μανασσής, που εγκατέλειψαν τον Ιεχωβά και στράφηκαν σε διάφορες μορφές μαγγανείας, είναι παραδείγματα του παρελθόντος προς αποφυγή.—1Σα 28:7· 2Βα 9:22· 2Χρ 33:1, 2, 6.

Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές υποδηλώνουν και αυτές την έντονη παρουσία των μάγων σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στις ημέρες του Ιησού και των αποστόλων. Στην Κύπρο υπήρχε ένας τέτοιος μάγος ονόματι Βαρ-Ιησούς, τον οποίο ο Παύλος κατέκρινε λέγοντας ότι ήταν “γεμάτος με κάθε είδους εξαπάτηση και κάθε είδους φαυλότητα, γιος του Διαβόλου”. (Πρ 13:6-11) Υπήρχαν όμως άλλοι, όπως ο Σίμων από τη Σαμάρεια, οι οποίοι εγκατέλειψαν τις μαγικές τέχνες που ασκούσαν και ασπάστηκαν τη Χριστιανοσύνη. (Πρ 8:5, 9-13) Σε μια περίπτωση στην Έφεσο, «αρκετοί . . . από εκείνους που ασκούσαν μαγικές τέχνες μάζεψαν τα βιβλία τους και τα έκαψαν ενώπιον όλων. Και υπολόγισαν συνολικά τις τιμές τους και βρήκαν ότι η αξία τους ήταν πενήντα χιλιάδες ασημένια νομίσματα [αν επρόκειτο για δηνάρια, $37.200]». (Πρ 19:18, 19) Γράφοντας στους Γαλάτες, ο απόστολος Παύλος περιέλαβε τον πνευματιστικό αποκρυφισμό ανάμεσα στα «έργα της σάρκας», προειδοποιώντας τους «ότι αυτοί που πράττουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού». (Γα 5:19-21) Όλοι όσοι συνεχίζουν αυτές τις βαβυλωνιακές συνήθειες θα μείνουν έξω από αυτή την ένδοξη Βασιλεία. (Απ 21:8· 22:15) Θα καταστραφούν μαζί με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, που είναι διαβόητη για το ότι παροδηγεί τα έθνη με τις μαγγανείες της.—Απ 18:23· βλέπε ΔΥΝΑΜΗ, ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΕΡΓΑ (Υπεύθυνη χρήση της δύναμης).