ΜΕΣΕΧ

(Μεσέχ).

1. Ένας από τους γιους που απέκτησε μετά τον Κατακλυσμό ο Ιάφεθ, ο γιος του Νώε. (Γε 10:2· 1Χρ 1:5) Το όνομα εφαρμόστηκε προφανώς και στους απογόνους του καθώς και στη γη στην οποία εγκαταστάθηκαν. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει τακτικά τον Μεσέχ μαζί με τον Θουβάλ, πράγμα που αφήνει να εννοηθεί ότι ήταν εγκατεστημένοι Β της Παλαιστίνης. Περιγράφονται ως εξαγωγείς δούλων και χαλκού στην Τύρο, ως πολεμοχαρείς και ως σύμμαχοι ή υποτελείς του “Γωγ του Μαγώγ” στην προφητευμένη θηριώδη εκστρατεία που εξαπολύει αυτός εναντίον “των βουνών του Ισραήλ”. (Ιεζ 27:13· 32:26· 38:2, 3· 39:1, 2· βλέπε ΓΩΓ Αρ. 2.) Ο Μεσέχ αναφέρεται ανεξάρτητα από τον Θουβάλ στο εδάφιο Ψαλμός 120:5, προφανώς συμβολίζοντας έναν επιθετικό, βάρβαρο λαό.

Περίπου χίλια χρόνια μετά τον Κατακλυσμό, οι ασσυριακές επιγραφές αρχίζουν να κάνουν λόγο για έναν λαό με το όνομα Μουσκού ο οποίος καταλάμβανε μια περιοχή της Μικράς Ασίας Δ της Ασσυρίας. Οι Ασσύριοι αυτοκράτορες Θεγλάθ-φελασάρ Α΄, Τουκούλτι-Νινούρτα Β΄, Ασσουρνασιρπάλ Β΄ και Σαργών μνημονεύουν όλοι τους συγκρούσεις που έλαβαν χώρα με αυτόν το λαό. Το γεγονός ότι οι Μουσκού αναφέρονται συχνά μαζί με τους Ταβαλί (προφανώς τον Βιβλικό Θουβάλ) καθιστά βάσιμη την άποψη ότι το όνομα Μουσκού παράγεται από το όνομα Μεσέχ. Μεταγενέστερα, ο Ηρόδοτος (Γ΄, 94) αναφέρει και αυτός τους Μόσχους μαζί με τους Τιβαρηνούς.

Πολλοί λόγιοι ισχυρίζονται ότι οι Μουσκού πρέπει να συσχετιστούν με τους Φρύγες, οι οποίοι είχαν, καθώς φαίνεται, υπό την κυριαρχία τους μεγάλο τμήμα της δυτικής και της κεντρικής Μικράς Ασίας γύρω στα τέλη της δεύτερης χιλιετίας Π.Κ.Χ. Ο Βασιλιάς Μίτα του Μουσκί, στον οποίο αναφέρεται ο Ασσύριος Αυτοκράτορας Σαργών, θεωρείται από μερικούς λογίους ότι ταυτίζεται με τον Βασιλιά Μίδα της Φρυγίας, για τον οποίο η ελληνική παράδοση λέει ότι κυβερνούσε την ίδια περίοδο.

2. Στο εδάφιο 1 Χρονικών 1:17, το Μασοριτικό κείμενο ονομάζει «Μεσέχ» έναν απόγονο του Σημ, αλλά η αντίστοιχη γενεαλογία στο εδάφιο Γένεση 10:23 λέει «Μας».