ΦΕΛΑΤΙΑΣ

(Φελατίας) [Ο Ιεχωβά Έχει Προμηθεύσει Διαφυγή].

1. Ο ένας από τους τέσσερις Συμεωνίτες αρχηγούς που οδήγησαν 500 άντρες εναντίον του Όρους Σηείρ και πάταξαν το υπόλοιπο των Αμαληκιτών, πιθανώς στη διάρκεια της βασιλείας του Εζεκία.—1Χρ 4:41-43.

2. Γιος του Βεναΐα, άρχοντας του Ισραήλ τον οποίο είδε σε όραμα ο Ιεζεκιήλ. Ο Φελατίας, μαζί με τον Ιααζανία, “σχεδίαζε βλαβερά πράγματα και συμβούλευε με κακή συμβουλή” σε βάρος της Ιερουσαλήμ. Υπό θεϊκή έμπνευση, ο Ιεζεκιήλ εξήγγειλε μια προφητεία εναντίον του λαού του Ισραήλ, ύστερα από την οποία ο Φελατίας πέθανε.—Ιεζ 11:1-13.

3. Μακρινός απόγονος του Δαβίδ και εγγονός του Ζοροβάβελ. (1Χρ 3:19-21) Πιθανώς το ίδιο πρόσωπο με τον Αρ. 4.

4. Κεφαλή οικογένειας που εκπροσωπήθηκε στην υπογραφή της διαθήκης με την οποία δόθηκε η υπόσχεση ότι δεν θα λαμβάνονταν αλλοεθνείς σύζυγοι.—Νε 9:38· 10:1, 14, 22· βλέπε Αρ. 3.