ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ

[Αδελφική Στοργή].

Πόλη στη δυτική Μικρά Ασία όπου βρισκόταν μια Χριστιανική εκκλησία προς την οποία γράφτηκε μία από τις εφτά επιστολές που περιέχει η Αποκάλυψη. (Απ 1:11· 3:7-13) Αυτή η πόλη της Λυδίας βρισκόταν σε ένα λοφώδες οροπέδιο, Ν του ποταμού Κόγαμου, περίπου 45 χλμ. ΝΑ των Σάρδεων και 80 χλμ. ΒΔ της Λαοδίκειας. Χτίστηκε το δεύτερο αιώνα Π.Κ.Χ. από τον Ευμένη Β΄, βασιλιά της Περγάμου, ή από τον αδελφό του Άτταλο Β΄ (Φιλάδελφο), από τον οποίο πήρε το όνομά της. Η Φιλαδέλφεια βρισκόταν στην αρχή μιας πλατιάς κοιλάδας που οδηγούσε μέσω των Σάρδεων στη Σμύρνη, στα παράλια. Ένα οδικό δίκτυο τη συνέδεε με τα παράλια, με την Πέργαμο στα Β και τη Λαοδίκεια στα ΝΑ. Η πόλη ήταν το κατώφλι για την καρδιά της Φρυγίας.

Η Φιλαδέλφεια ευημερούσε ως κέντρο μιας οινοπαραγωγού περιοχής και η κυριότερη θεότητά της ήταν ο Διόνυσος, ο θεός του κρασιού. Η περιοχή ήταν σεισμογενής, και ένας από αυτούς τους σεισμούς κατέστρεψε τη Φιλαδέλφεια το 17 Κ.Χ. Η πόλη ξαναχτίστηκε με οικονομική βοήθεια από τη Ρώμη και έλαβε τις επιπρόσθετες ονομασίες Νεοκαισάρεια και, μεταγενέστερα, Φλαβία. Στην τοποθεσία αυτή βρίσκεται σήμερα το Αλασεχίρ. Η αρχαία πόλη ήταν κέντρο εξάπλωσης του ελληνισμού στη Μικρά Ασία.

Προφανώς υπήρχαν Ιουδαίοι εκεί, δεδομένου ότι το εδάφιο Αποκάλυψη 3:9 κάνει λόγο για «εκείνους από τη συναγωγή του Σατανά που λένε ότι είναι Ιουδαίοι». Αυτοί πιθανόν να αντιστρατεύονταν τους πιστούς Χριστιανούς στην πόλη προσπαθώντας να ξανακερδίσουν όσους Χριστιανούς ήταν Ιουδαίοι στην καταγωγή ή να τους πείσουν είτε να κρατήσουν είτε να υιοθετήσουν ξανά ορισμένες συνήθειες του Μωσαϊκού Νόμου. Η προσπάθειά τους δεν πέτυχε. Ο Ιησούς επαίνεσε τους Χριστιανούς για την υπομονή τους. Τους παρότρυνε να “κρατούν γερά αυτό που έχουν”.—Απ 3:9-11.

Για τη Φιλαδέλφεια της Δεκάπολης, βλέπε ΡΑΒΒΑ Αρ. 1.