Πρόσκλησις για Αίνο

«Παν ό,τι έχει πνοήν ας αινεί τον Ιεχωβά. Αινείτε τον Ιεχωβά.»—Ψαλμός 150:6, Αμερ. Στερ. Μετ.

1. Ποιον πρέπει να αινούμε; Γιατί είναι διαρκώς πιο επείγον το να το πράττωμε αυτό;

Ο ΙΕΧΩΒΑ, ο μέγας Οικοδόμος του σύμπαντος και ο Δημιουργός της ζωής, είναι άξιος αίνου. Για την ίδια του ευαρέσκεια ανέλαβε αυθόρμητα το βάρος να φέρη σε ύπαρξι μια μεγάλη μάζα ευτάκτων κτισμάτων, ορατών και αοράτων. Κανένα από τα πλάσματα αυτά δεν υπάρχει ανεξάρτητα απ’ αυτόν, και γι’ αυτό κάθε πλάσμα έχει μια υποχρέωσι απέναντι του Θεού και πρέπει να ενωθή στο να μαρτυρήση την υπεροχή του δείχνοντας ότι το έργο του είναι αξιοσύστατο, ή αλλιώς να απολεσθή. Η γοργή προσέγγισις της μάχης του Αρμαγεδδώνος καθιστά το ζήτημα του να αινούμε τον Θεό διαρκώς πιο επείγον για να επιζήσωμε. Σ’ αυτή την κρίσιμη φάσι της ιστορίας του κόσμου δεν είναι απλώς μια υπόθεσις του τι είναι κατάλληλο για μας. Αυτή είναι μια μεγάλη ημέρα αποφάσεως, και η ανάγκη απαιτεί να αντιμετωπίσουμε τα γεγονότα και ν’ αποφασίσωμε πού θα σταθούμε στο επίμαχο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας. Είμεθα υπέρ του Θεού και της δικαίας βασιλείας του; Ή συνταυτίζομε την τύχη μας με τον πονηρό αυτόν κόσμο υπό τον Σατανά τον άρχοντά του, ευχαριστημένοι με ό,τι αυτός προμηθεύει και υποστηρίζοντας τα πολυποίκιλα σχέδιά του για τη βελτίωσι των ανθρωπίνων πραγμάτων; Δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε το επίμαχο ζήτημα, ούτε μας επιτρέπει η βραχύτης του χρόνου να ζυγίζωμε επ’ άπειρον τα βήματά μας. Μόνο θετική ενέργεια τώρα υπέρ του αίνου του Ιεχωβά εγγυάται συνεχή ύπαρξι, διότι ο Θεός φέρνει τώρα τα πάντα σε τελική κρίσι. Ό,τι δεν αντανακλά τη δόξα του Θεού είναι καταδικασμένο σε καταστροφή.—Ψαλμός 9:7, 8.

2. Πόσο ψηλά εκτείνεται η προσταγή να τον αινούν; Γιατί;

² Ο θεόπνευστος ψαλμωδός είχε πρόγνωσι των πραγμάτων αυτών, και γι’ αυτό προσκαλεί «παν ό,τι έχει πνοήν» να αινή τον Ιεχωβά. Εκτιμούσε, λοιπόν, τελείως την απόλυτη εξάρτησι των πλασμάτων από τον Θεό για να επιζήσουν σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεως, την οποίαν αυτός εκτείνει πέρα από την επικράτεια του ανθρώπου και επεκτείνει την πρόσκλησί του για αίνο ακόμη και στους αοράτους ουρανούς. Με μια έξαρσι εκφράσεως ψάλλει: «Αινείτε τον Ιεχωβά. Αινείτε τον Ιεχωβά εκ των ουρανών· αινείτε αυτόν εν τοις υψίστοις. Αινείτε αυτόν, πάντες οι άγγελοι αυτού· αινείτε αυτόν, πάσαι αι δυνάμεις αυτού. Αινείτε αυτόν, ήλιε και σελήνη· αινείτε αυτόν, πάντα τα άστρα του φωτός. Αινείτε αυτόν, οι ουρανοί των ουρανών, και τα ύδατα τα υπεράνω των ουρανών. Ας αινώσι το όνομα του Ιεχωβά· διότι αυτός προσέταξε, και εκτίσθησαν· και εστερέωσεν αυτά εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα· έθεσε διάταγμα το οποίον δεν θέλει παρέλθει.» (Ψαλμός 148:1-6, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις) Ακόμη και τα πιστά πνευματικά πλάσματα που κατοικούν ψηλά στους αοράτους ουρανούς επάνω από τον άνθρωπο, δεν εξαιρούνται από το να τιμούν τον Ιεχωβά Θεό. Πρέπει να ευλογούν και να αινούν τον Θεό αποδεικνύοντας έτσι ότι υποστηρίζουν την παγκόσμια κυριαρχία του. Τα πιστά πνευματικά πλάσματα το πράττουν αυτό, διότι στη γέννησι του Ιησού εμφανίσθηκαν μαζί με τον ευαγγελιζόμενο άγγελο και τα είδαν οι Θεοφοβούμενοι ποιμένες. «Και εξαίφνης εγένετο συν τω αγγέλω πλήθος στρατιάς ουρανίου αινούντων τον Θεόν και λεγόντων Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας.» (Λουκάς 2:13, 14, Κριτική Έκδοσις Κειμένου) Τώρα που ο Ιησούς έχει έλθει από το 1914 ως Βασιλεύς και κάθεται στο θρόνο της εξουσίας του, οι ουράνιες αυτές στρατιές κάνουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά να αντηχούν οι αυλές της κατοικίας του Θεού από τους αίνους Του.—Αποκάλυψις 12:1-12.

3. Ποιοι διατάσσονται στη γη να τον αινούν; Γιατί είναι σοφή η διαταγή αυτή;

³ Θα ήταν θανατηφόρος πλάνη το να συμπεράνουμε ότι η ανάγκη της αποδόσεως αίνου στον Θεό περιορίζεται σε ουράνια μόνο πλάσματα. Κανένα πλάσμα, στην υψίστη θέσι ή στην πιο ταπεινή κατάστασι, δεν εξαιρείται από την υποχρέωσι να τιμά και να δοξάζη τον Πλάστη του. Επιπλέον, εδώ κάτω στη γη έγινε αρχικά η πρόκλησις στην κυριαρχία του Θεού, και γι’ αυτό στην περιοχή της γης θα λάβη σύντομα το επίμαχο ζήτημα την τελική του τακτοποίησι. Εφόσον ο άνθρωπος επλάσθη λίγο κατώτερος από τους αγγέλους, θα είναι σοφός λαμβάνοντας το σύνθημά του από τις πιστές ουράνιες στρατιές. Όλη η άψυχη κτίσις φανερώνει τη δόξα του Θεού, είναι λοιπόν απλώς λογικό, όλα τα ζωντανά πλάσματα—και κατ’ εξοχήν το νοήμον ανθρώπινο πλάσμα—να ενωθούν με την υπόλοιπη κτίσι, και με τους αγγέλους μαζί, στο να διακηρύττουν τις λατρευτές ιδιότητες και αρετές του Θεού. Ο ψαλμωδός δεν εννοούσε να παραβλέψη τίποτε όταν προσκαλούσε στον αίνο του Θεού, και γι’ αυτό στρέφει την προσοχή του από τους υψηλούς ουρανούς σ’ αυτή τη γη: «Αινείτε τον Ιεχωβά εκ της γης, δράκοντες, και πάσαι άβυσσοι· πυρ και χάλαζα, χιών και ατμίς· ανεμοστρόβιλος, ο εκτελών τον λόγον αυτού· τα όρη, και πάντα τα βουνά· δένδρα καρποφόρα, και πάσαι κέδροι· τα θηρία, και πάντα τα κτήνη· ερπετά, και πετεινά πτερωτά. Βασιλείς της γης, και πάντες λαοί· άρχοντες, και πάντες κριταί της γης· νέοι τε και παρθένοι, γέροντες μετά νεωτέρων· ας αινώσι το όνομα του Ιεχωβά· διότι το όνομα αυτού μόνου είναι υψωμένον· η δόξα αυτού είναι επί την γην και τον ουρανόν.» (Ψαλμός 148:7-13, Α.Σ.Μ.) Είναι σοφό να δώση τώρα ο άνθρωπος σοβαρή προσοχή σ’ αυτά τα λόγια, διότι σημαίνουν ζωή. Η αιτία φανερώνεται από έναν άλλο προφήτη του Θεού, ο οποίος έγραψε σχετικά με τις έσχατες αυτές ημέρες: «Ο Ιεχωβά έχει κρίσιν μετά των εθνών· αυτός διαδικάζεται μετά πάσης σαρκός· θέλει παραδώσει τους ασεβείς εις μάχαιραν, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ιερεμίας 25:31-33, Α.Σ.Μ.

4. Υπήκουσαν οι άρχοντες και οι λαοί σ’ αυτή την προσταγή; Τι το αποδεικνύει αυτό;

⁴ Απέναντι μιας τέτοιας σωτηρίου νουθεσίας, με μια πρόρρησι τρομερών συνεπειών για κείνους που δεν προσέχουν την πρόσκλησι για αίνο του Θεού, θα μπορούσε κανείς να περιμένη ότι θα βρη ένα μεγάλο χορό φωνών να εξυμνούν τον Ύψιστο, αποβλέποντας στη σωτηρία του. Ατυχώς, δεν συμβαίνει αυτό. Είναι πρόδηλο ότι οι «βασιλείς της γης, και πάντες λαοί· άρχοντες, και πάντες κριταί της γης· νέοι τε και παρθένοι, γέροντες μετά νεωτέρων» δεν ακολούθησαν τις οδηγίες του 148ου Ψαλμού. Αν το είχαν κάνει αυτό, δεν θα είχαν γίνει δύο ολοκληρωτικοί παγκόσμιοι πόλεμοι σ’ αυτόν τον αιώνα, με όλο σχεδόν το ανθρώπινο γένος, νέους και γέρους, άνδρες και γυναίκες, συντεταγμένους και υποχρεωμένους να λάβουν μέρος στην προσπάθεια ολοκλήρων εθνών εναντίον των εχθρών των. Δεν θα αντιμετώπιζαν τώρα τα έθνη το περίπλοκο πρόβλημα του πώς να ελέγξουν τη χρήσι της ατομικής ενεργείας για να προλάβουν παγκόσμια συμφορά. Οι στρατιωτικοί δεν θα κατηύθυναν την επιστημονική προσπάθεια κάθε έθνους προς την ανάπτυξι πιο αποτελεσματικών μέσων θανάτου και καταστροφής. Ο τρόμος μήπως φθάση σε πραγματοποίησι μια βόμβα κοσμικής ακτίνος με δύναμι χίλιες φορές μεγαλύτερη από τη δύναμι της ατομικής βόμβας που είναι ο πρόδρομός της, δεν θα ανησυχούσε τόσο τους άρχοντας, ούτε θα θεωρούσαν αυτοί αναγκαίο να προορίζουν πελώρια ποσά για στρατιωτικές δαπάνες σ’ ένα παγκόσμιο συναγωνισμό εξοπλισμών, Όχι· αντί γι’ αυτά, ολόκληρη η προσπάθεια όλων των εθνών και των λαών θα συγκεντρωνόταν και θα ενώνονταν στην εξύψωσι Κυρίου του Θεού, του οποίου η βασιλεία δια Ιησού Χριστού εγεννήθη το 1914 μ.Χ. εις εκπλήρωσιν των προφητειών της Αγίας Γραφής.

5. Ποιοι αποδεικνύονται ότι δεν είναι αι ‘υπερέχουσαι εξουσίαι’; Γιατί;

⁵ Υπό το φως, λοιπόν, του Ψαλμού 148, τα έθνη απέτυχαν στο υψηλότερό τους καθήκον. Περισσότερο παρά οποτεδήποτε άλλοτε είναι σαφές τώρα ότι οι άρχοντες δεν αποτελούν τας ‘υπερεχούσας εξουσίας’ που είναι ‘τεταγμέναι υπό του Θεού’, και δεν υπάρχει αλήθεια στην αξίωσί τους ότι κυβερνούν «ελέω Θεού». Σύμφωνα με τα γεγονότα, ασφαλώς δεν κυβερνούν «προς δόξαν Θεού» ούτε ως διοικητικοί του υπηρέται ή διάκονοι. (Ρωμαίους 13:1-4) Δεν εξυπηρετούνται, εξ άλλου, τα καλύτερα συμφέροντα του λαού, διότι, σύμφωνα με την πρόρρησι του Ιησού γι’ αυτές ακριβώς τις ημέρες, βρίσκομε ότι ‘οι άνθρωποι αποψυχούν εκ του φόβου και της προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.’—Λουκάς 21:26.

ΚΑΚΩΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΑ ΕΓΚΩΜΙΑ

6. Με ποίων τους αίνους αντηχεί η γη; Από μέρους ποίων;

⁶ Εντούτοις, στα έθνη της γης, ιδιαίτερα στον «Χριστιανισμό», υπάρχει σήμερα μεγάλη αξίωσις ότι αποδίδεται αίνος στον Θεό. Επιβλητικά εκκλησιαστικά κτίρια και ναοί μπορούν να βρεθούν παντού, με κλήρο που αμείβεται για να κατευθύνη τον αίνο του ανθρώπου. Αντί για αίνο του Θεού, όμως, η γη αντηχεί με την απονομή δόξης σε πλάσματα. Άνδρες και γυναίκες που κατώρθωσαν να αποκτήσουν φήμη στους οικονομικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, στρατιωτικούς, θρησκευτικούς και αθλητικούς τομείς κρατούνται σταθερά στο προσκήνιο της δημοσιότητος και εγκωμιάζονται για τα έργα τους. Χωρίς διαμαρτυρία από μέρους του κλήρου, ο οποίος πράγματι συχνά ενώνεται μαζί τους, οι άνθρωποι εξακολουθούν να εγκαταλείπουν το νόμο του Θεού. Μεγαλύνουν τους εξέχοντας και σοφούς ανθρώπους του κόσμου τούτου, ο οποίος κείται υπό τον πονηρόν Σατανάν ή Διάβολο. (1 Ιωάννου 5:19· Ματθαίος 4:8, 9) Τα ατυχή αποτελέσματα που προήλθαν πάντοτε από την απόδοσι αίνου σε ανθρώπους δεν έχουν επιβραδυντική επιρροή επάνω σ’ αυτή την κακώς κατευθυνομένη λατρεία. Κάθε άνθρωπος καυχάται για τα έργα του και για τα έργα των συνανθρώπων του, ενώ ο απόστολος Παύλος νουθετούσε :«Ο καυχώμενος, εν Κυρίω ας καυχάται.» (1 Κορινθίους 1:31) Αγνοείται η σοφή δήλωσις ότι ο Θεός ο ίδιος είναι ο μόνος που πρέπει να αινείται, και μάλιστα για εύλογη αιτία: «Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.» (Αποκάλυψις 4:11) Αυτό περιλαμβάνει αίνο από μέρους του πλάσματος ανθρώπου, ο οποίος φέρθηκε σε ύπαρξι για την ευαρέσκεια του Θεού.

7. Ποια παγκόσμια οργάνωσις ειδωλοποιείται; Θα διαρκέσουν οι αίνοι της;

⁷ Όχι μόνο οι άνθρωποι ενώνονται μαζί για ν’ αποδώσουν αίνο σε άτομα, αλλά και τα έθνη ενώθηκαν μαζί για να στήσουν ένα μεγάλο είδωλο στο οποίο αποδίδουν αίνο και δόξα. Μια οργάνωσις Ηνωμένων Εθνών, με μια παγκόσμια πρωτεύουσα, προβάλλεται ως το μόνο φάρμακο για τις τρομερές θλίψεις που περιστοιχίζουν σήμερα τους λαούς και τα έθνη. Η παροιμία νουθετεί τον απλούν άνθρωπο: «Μη καυχάσαι εις την αύριον ημέραν· διότι δεν εξεύρεις τι θέλει γεννήσει η ημέρα»· αλλά οι αρχιτέκτονες της υδρογείου απρόσεκτα καυχώνται για ένα «καλύτερον κόσμον της αύριον» μέσω των προσπαθειών των Ηνωμένων Εθνών. Προλέγουν ότι η οργάνωσις αυτή θα κατορθώση μεγάλα πράγματα για την πάσχουσα ανθρωπότητα, και προσκαλούν τους λαούς να εμπιστευθούν σ’ αυτήν και να την υποστηρίξουν. Ο θρησκευτικός κλήρος της δίδει την ηθική του υποστήριξι και αποβλέπει σ’ αυτήν ως το μέσον του Θεού για να εισαγάγη ειρήνη. Τα Ηνωμένα έθνη έγιναν μια γλυπτή εικόνα που αντιπροσωπεύει τη δύναμι και τα κατορθώματα του ανθρώπου και χαιρετίζεται ως η σωτηρία του κόσμου. Αλλά δεν μπορεί ποτέ να σταθή παράπλευρα στον Ιεχωβά Θεό. Στην επικείμενη τακτοποίησι της αμφισβητήσεως για το ποιος είναι άξιος αίνου, ο Θεός δεν θα επιτρέψη να δοθή σε κάποια τέτοια εικόνα η δόξα που ανήκει σ’ αυτόν. Αυτός λέγει: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον, ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά.»—Ησαΐας 42:8, Α.Σ.Μ.

8. Εξετάζοντας την ιστορία, της Βίβλου, τι πρέπει να παρατηρήσουν αυτοί οι ειδωλολάτραι;

⁸ Οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέται θα έκαναν καλά να εξετάσουν το υπόμνημα των περασμένων αιώνων για να εξακριβώσουν αν παρόμοια σχέδια για παγκόσμια σωτηρία είχαν κάποια επιτυχία. Θα μπορούσαν να παρατηρήσουν επωφελώς τι συνέβη στις ημέρες που ακολούθησαν τον κατακλυσμό του καιρού του Νώε, όταν οι άνθρωποι απεπειράθησαν να οικοδομήσουν μια υπερ-πόλι κι έναν πύργο που θα έφθανε ως τον ουρανό, όλα αυτά σε μια προσπάθεια να κρατήσουν συνενωμένο τον κόσμο και να κάνουν για τους εαυτούς των μεγάλο όνομα. Ο Θεός ενέμεινε στον κανόνα του να μην αφήση να πάη σε άλλον ο αίνος του και η δόξα του. Επέφερε σύγχυσι στους δήθεν οικοδόμους και εκμηδένισε τις συνδυασμένες προσπάθειές τους. Αυτός δεν μετεβλήθη από τότε έως τώρα, και δεν θα μεταβληθή στο μέλλον έως τον Αρμαγεδδώνα ως προς την απαίτησί του να δίδεται ο αίνος σ’ αυτόν. Αν οι άνθρωποι του εικοστού αιώνος επιμένουν στην ανέγερσι ειδώλων, δεν μπορούν να περιμένουν από τις προσπάθειές τους τίποτε καλύτερο από εκείνο που έχει αποφασίσει ο Θεός: «Ας αισχυνθώσι πάντες οι λατρεύοντες τα γλυπτά, οι καυχώμενοι εις τα είδωλα.» (Ψαλμός 97:7) Θα μπορούσαν να παρατηρήσουν με μεγάλη ωφέλεια πώς ο Θεός προκλήθηκε σε οργή και κινήθηκε με ζηλοτυπία λόγω των γλυπτών εικόνων στις οποίες απέδιδε αίνο ο Ισραήλ, και πώς παρέδωσε αυτό το έθνος των αρχαίων χρόνων σε τελεία καταστροφή.—Ψαλμός 78:55-64.

9. Με ποια αντιπροσωπεία θα τελειοποιήση ο Θεός τον αίνο του; Πότε;

⁹ Αλλά οι άρχοντες δεν προτιμούν να δώσουν προσοχή στην ιστορική αναγραφή που διαφυλάχθηκε για τη διδασκαλία εκείνων που θα ήθελαν να είναι αληθινά σοφοί. (1 Κορινθίους 10:11) Χωρίς να τρομάζουν από τις περασμένες αποτυχίες, προχωρούν με τα σχέδιά τους χωριστά από τον Θεό, διατηρώντας συγχρόνως την αξίωσι ότι αναγνωρίζουν τον Θεό. Η κατάστασις του κόσμου είναι όπως αναγκάσθηκε να την περιγράψη ο Ησαΐας: «Επειδή ο λαός ούτος με πλησιάζει δια του στόματος αυτού, και με τιμά δια των χειλέων αυτού, αλλ’ η καρδία αυτού απέχει μακράν απ’ εμού, και με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων· δια τούτο, ιδού, θέλω προσθέσει να κάμω θαυμαστόν έργον μεταξύ τούτου του λαού, θαυμαστόν έργον και εξαίσιον· διότι η σοφία των σοφών αυτού θέλει χαθή, και η σύνεσις των συνετών αυτού θελει κρυφθή.» (Ησαΐας 29:13, 14· 1 Κορινθίους 1:19) Ο Ιεχωβά δεν θα υπηρετείται μέσω κάποιας πολιτικής κυβερνήσεως, ούτε μέσω κάποιας αντιπροσωπείας ειδωλοποιημένων εικόνων. Με τη Βασιλεία και στο διάστημα αυτής ο Ιεχωβά θα κάμη τέλειο τον αίνο για τον εαυτό του, στον ουρανό και στη γη, και γι’ αυτό ακριβώς η Βασιλεία είναι το προέχον θέμα της Γραφής και ο Ιησούς εδίδαξε τους Χριστιανούς να προσεύχονται πάντοτε για την έλευσί της. Τώρα αυτή στέκεται αποκαλυμμένη σε ουράνια δόξα, και γρήγορα θα αναλάβη απεριόριστη δικαιοδοσία επάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, τη γη. Αληθινά, λοιπόν, είναι παρούσα η ημέρα που οι άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν αν θα λατρεύουν και θα αινούν άλλα πλάσματα και εικόνες ή αν θα εκζητούν τον Θεό και θα τον τιμούν.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΩΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΤΙΜΟΥΜΕ

10. Τι σημαίνει για ένα άτομο το να γνωρίζη και αινή τον Ιεχωβά; Γιατί;

¹⁰ Για να είμεθα πρακτικοί τώρα, Γιατί πρέπει ένα τίμιο και ειλικρινές άτομο να ζητή να γνωρίση τον Θεό και να τον αινή; Δεν πρόκειται άραγε να βγήτε ζημιωμένοι σ’ έναν κόσμο γεμάτον από εγκωμιαστάς κτισμάτων, από ανθρωποποίητα είδωλα και από σχέδια γρήγορου πλουτισμού, αν λάβετε την αντίθετη πορεία, δηλαδή, να αινείτε τον Θεό; Τι θα σας ωφελήση αυτό; Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει για σας ζωή, όχι επί εξήντα ή εβδομήντα χρόνια, αλλά επί αναρίθμητα χρόνια. Ο Ιησούς είπε: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» (Ιωάννης 17:3· Ρωμαίους 6:23) Καμμιά ανθρώπινη αντιπροσωπεία δεν μπορεί να εγγυηθή τόσο πολλά για σας. Όταν ο Παντοδύναμος Θεός θα προβή σύντομα στην εκδήλωσι της δικαίας οργής του εναντίον αυτού του ανόμου κόσμου που λατρεύει κτίσματα, μόνο το άτομο με την αλύγιστη πίστι θα ζήση διότι θα έχη την ευαρέσκεια του Θεού. Οι άνθρωποι που λατρεύουν τώρα ορθά τον Θεό, θα ‘σκεπασθούν εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου’. (Σοφονίας 2:3) Γι’ αυτό πρέπει να αναγνωρίσετε την αλήθεια των λόγων του προφήτου: «Διότι μέγας είναι ο Ιεχωβά, και αξιύμνητος σφόδρα, και είναι φοβερός υπέρ πάντας τους θεούς. Διότι πάντες οι θεοί των εθνών είναι είδωλα· ο δε Ιεχωβά τους ουρανούς εποίησε.» «Από ανατολών ηλίου έως δυσμών αυτού, ας αινείται το όνομα του Ιεχωβά.» (1 Χρονικών 16:25, 26· Ψαλμός 113:3, Α.Σ.Μ.) Πρέπει να κατανοήσετε ότι ο αιώνιος προορισμός σας απόκειται στα χέρια του Θεού, και γι’ αυτό πρέπει να ζητείτε να κερδίσετε την εύνοια του Θεού με το να αινείτε το όνομά του, διότι «ζωή είναι εν τη ευμενεία αυτού».—Ψαλμός 30:5.

11. Γιατί πρέπει να αρχίσωμε να τον αινούμε τώρα, πριν από τον Αρμαγεδδώνα; Με ποιον τρόπο;

¹¹ Μην κάνετε λάθος σ’ αυτό το ζήτημα! Το να αινούμε τον Θεό είναι εκείνο που εγγυάται απελευθέρωσι και σωτηρία στο νέο κόσμο της αιωνίου ζωής. Αν ένας άνθρωπος δεν αινεί τώρα τον Θεό με το να ομολογή την πίστι του, δεν υπάρχει γι’ αυτόν αιώνιο μέλλον· και δεν υπάρχουν εδώ εξαιρέσεις. «Διότι είναι γεγραμμένον, “Ζω εγώ,” λέγει Κύριος, “ότι εις εμέ θέλει κάμψει παν γόνυ, και πάσα γλώσσα θέλει δοξολογήσει τον Θεόν”.» «Εις εμέ βλέψατε, και σώθητε, πάντα τα πέρατα της γης· διότι εγώ είμαι ο Θεός, και δεν υπάρχει άλλος. Ώμοσα κατ’ εμαυτού· ο λόγος εξήλθεν εκ του στόματός μου εν δικαιοσύνη, και δεν θέλει επιστραφή, Ότι παν γόνυ θέλει κάμψει εις εμέ, πάσα γλώσσα θέλει ομνύει εις εμέ.» (Ρωμαίους 14:11· Ησαΐας 45:22, 23, Α.Σ.Μ.) Ο πιστός απόστολος Παύλος, λοιπόν, είχε Γραφική υποστήριξι όταν ετόνιζε ότι όχι ο αίνος ανθρώπων ή εικόνων αλλά η ομολογία αίνου στον Θεό οδηγεί σε αιώνια σωτηρία. Εξέφραζε την σκέψι του Θεού επάνω α’ αυτό το ζήτημα, όταν έλεγε: «Με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.» (Ρωμαίους 10:10) Είναι αναπόφευκτο όλοι οι άνθρωποι που ζουν, να κάμψουν γόνυ στον Ιεχωβά Θεό και να ομολογήσουν την υπεροχή του, πρέπει δε να αρχίσουν τώρα. Όταν ο Αρμαγεδδών θα ξεσπάση στη γη θα είναι ανωφελές να αρχίσουν τότε για πρώτη φορά οι άνθρωποι να κάνουν αυτές τις ενέργειες που τιμούν τον Θεό, διότι η κρίσις όλων των ζώντων θα έχη συντελεσθή και οι εκτελεσταί θα έχουν λάβει το σύνθημα να προχωρήσουν. Καμμιά μετάνοια στην κλίνη του θανάτου κατά τον Αρμαγεδδώνα δεν θα γίνη δεκτή. Γι’ αυτό είναι καιρός να εξετάσωμε σοβαρά το ζήτημα τώρα ενόσω υπάρχει ακόμη ευκαιρία.

12. Από ποιους αινείται τώρα με αυξανόμενη έντασι;

¹² Σήμερα ένας «πολύς όχλος» ατόμων «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών» προσφέρουν αίνο στον Θεό με τον κατάλληλο τρόπο· και οι γραμμές τους αυξάνουν διαρκώς. (Αποκάλυψις 7:9-17) Μαζί με τους μάρτυρας του Ιεχωβά υψώνουν τη φωνή τους από κάθε έθνος, αντιλαλώντας τα λόγια του ψαλμωδού: «Αινείτε τον Ιεχωβά. Αίνει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά. Θέλω αινεί τον Ιεχωβά ενόσω ζω· θέλω ψαλμωδεί εις τον Θεόν μου ενόσω υπάρχω. Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» (Ψαλμός 146:1-4, Α.Σ.Μ.) Το ακαταμάχητο πνεύμα του Ιεχωβά βρίσκεται πίσω από το άσμα αυτό του αίνου και τίποτε δεν μπορεί να σταματήση την αύξησί του. Μ’ ένα πολύ πρακτικό τρόπο, με πολύ σκληρό έργο, πεζοπορώντας από θύρα σε θύρα, κάνοντας αλλεπάλληλες επισκέψεις στους ανθρώπους με το άγγελμα της Βασιλείας, οι μάρτυρες του Ιεχωβά και οι σύντροφοί τους δίνουν μαρτυρία στους ανθρώπους σχετικά με τη Βασιλεία και τις ευλογίες της. Προσκαλούν τους ανθρώπους να ενωθούν στον αίνο του Θεού, διότι με βάσι το αμφισβητούμενο αυτό ζήτημα του αίνου του Θεού κρίνονται σήμερα οι άνθρωποι. Ένα μεγάλο διαχωριστικό έργο είναι σήμερα εν προόδω μεταξύ των ανθρώπων παντού, καθώς προείπε ο Ιησούς. Εκείνοι που ενώνονται στο να ψάλλουν τις αρετές του Θεού κατατάσσονται ως «πρόβατα», που η κληρονομιά τους θα είναι αιώνιες ευλογίες. Εκείνοι που αρνούνται να αναγνωρίσουν τον Θεό με το να αινούν το όνομά του τώρα, τοποθετούν τον εαυτό τους μαζί με τα «ερίφια», που το τέλος τους είναι αιώνια καταστροφή. (Ματθαίος 25:32-46) Πού θα σταθήτε; Θα μπορέσετε να πήτε, όπως προελέχθη ότι είπε ο Ιησούς, «Θέλω δοξολογεί σφόδρα τον Ιεχωβά δια του στόματός μου, και εν μέσω πολλών θέλω υμνολογεί αυτόν»;—Ψαλμός 109:30, Α.Σ.Μ.